تور لحظه آخری
امروز : چهارشنبه ، 11 مهر 1403    احادیث و روایات:  امام صادق (ع):هر كس يك روز ماه رمضان را (بدون عذر)، بخورد - روح ايمان از او جدا مى‏شود.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها




آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1820010145




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

رسایی به زیبا کلام پاسخ داد


واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:

رسایی به زیبا کلام پاسخ داد تهران - ایرنا - رسایی در نگاه کیهان نوشت: باید بگوییم که مشکل امثال زیباکلام، دغدغه اقتصادی مردم نیست. مشکل این است که این جماعت، به دلیل وادادگی چشم امیدشان به درون کشور نیست بلکه برای حل مشکلات فقط یک راه را بلدند؛ دست دراز کردن به آن سوی آبها.


حمید رسایی نماینده مردم تهران، شمیرانات و اسلامشهر در مجلس شورای اسلامی در ستون نگاه روزنامه کیهان پاسخ نامه سرگشاده اخیر صادق زیبا کلام به حسین شریعتمداری چنین پاسخ گفته است.
1- جناب زیباکلام اگر واقعا به دنبال این هستند که از منافع انرژی هسته ای و تاثیر آن بداند، لازم نیست حتی از دانشجویانی که برایشان در دانشگاه تدریس می کند، بپرسد که فایده این دانش چیست؛ بلکه کافی است به نزدیکترین دبستان محل زندگی شان مراجعه کند و یکی از دانش آموزان ابتدایی را مورد سوال قرار دهد و بگوید: آمریکا ما را به دلیل «غنی سازی اورانیوم» در فشار گذاشته، تهدید و تحریم کرده است، به نظر شما می ارزد که چنین هزینه ای بدهیم؟ تردید نکند که آن کودک خردسال به او خواهد گفت: «اگر غنی سازی اورانیوم بد است، چرا آنها می توانند داشته باشند و ما نمی توانیم؟»
حتما جناب زیباکلام خواهد گفت: موضوع فقط غنی سازی اورانیوم نیست بلکه دلیل اصلی فشار آمریکایی ها این است که ما متهم به «دستیابی به سلاح هسته ای» هستیم. باز هم تردید نکند که آن کودک خردسال با عقل کوچکش، در استدلالی بدیهی پاسخ او را چنین می دهد که «اگر سلاح هسته ای بد است، چرا آمریکا داشته باشد و ما نداشته باشیم؟»
تردید ندارم اینجا جناب زیباکلام پاسخی به این استدلال کودکانه نخواهد داد چرا که ایشان اساسا نمی تواند علیه آمریکا سخن بگوید، بنابراین سکوت می کند. اما بدون درنگ، معلم آن دانش آموز خردسال که اتفاقا مانند یک عضو هیئت علمی حقوق چند میلیونی و از رسانه های دوستدار آمریکا حق التحریری دریافت نمی کند، در پاسخ به آن کودک خواهد گفت: فرزندم سلاح هسته ای بد است، هیچ فایده ای ندارد و عامل بازدارنده از تهدیدهای نظامی دیگران نسبت به ما نخواهد بود اما برخورداری از «انرژی هسته ای» به معنای داشتن «سلاح هسته ای» نیست و این در قراردادی بین المللی به نام NPT پذیرفته شده. علاوه بر این، رهبر معظم انقلاب به عنوان عالی ترین مقام سیاسی و دینی انقلاب اسلامی تولید، تکثیر و استفاده از این سلاح کشتار جمعی را حرام دانسته اند.
اما باز دانش آموز دبستانی که ذهن فعالی دارد، قانع نمی شود و این بار، او جناب زیباکلام را خطاب قرار می دهد و می پرسد: «شما که استاد دانشگاهی، بگو اگر دغدغه آمریکایی ها احتمال دستیابی ما به بمب اتم و سلاح هسته ای است، پس چرا کشور همجوار ما را تهدید و تحریم نمی کنند؟ پاکستان که معاهده NPT را امضا نکرده و رسما اعلام می کند که سلاح اتمی و کلاهک هسته ای هم دارد؟»
کودک دیگری از حلقه دانش آموزان که شاهد گفت وگوی زیباکلام با همکلاسی خود بوده، حتما خطاب به زیباکلام فریاد می زند: «آقایی که خودت را دکتر و استاد دانشگاه می دانی، آیا آمریکا که در هیروشیما و ناکازاکی ژاپن از سلاح هسته ای استفاده کرده و در یک لحظه صدها هزار نفر را به خاک و خون کشیده، باید اعتماد دنیا را جلب کند یا ما که این کارها را نکرده ایم؟ آیا آمریکایی که در عراق و افغانستان از سلاح های خفیف شده هسته ای استفاده کرده و امروز صدها کودک ناقص الخلقه در آن کشورها به دنیا می آیند، باید اعتماد ما را جلب کند یا ما که نه از این سلاح استفاده کرده ایم، نه آن را در اختیار داریم و نه به ساخت چنین سلاحی اعتقاد داریم؟
تردید ندارم که زیباکلام پاسخی برای پرسش های این کودکان ندارد و راهی دانشگاهی می شود که عضو هیئت علمی آن است.
2- هنوز دکتر زیباکلام در امواج سوالات کودکانه دبستان محل زندگی اش است که خود را در تاکسی و به سمت دانشگاهی می بیند که در آن تدریس می کند. راننده تاکسی از گرانی قطعات خودرو می نالد. فرصت مناسبی است تا زیباکلام همدم همراهی بیابد اما او که مانند مشاور رئیس جمهور- دکتر سریع القلم- هیچ حق اظهارنظری برای راننده های تاکسی آن هم در خصوص موضوع مهمی مانند انرژی هسته ای قائل نیست، ترجیح می دهد که با راننده تاکسی حرفی نزند اما مسافر دیگر تاکسی با لباس اتو کشیده از فرصت استفاده می کند و همان سوالات زیباکلام را به زبان می آورد: وضع قطعات خودرو اگر خرابه به خاطر تحریمه، آمریکا ما را به دلیل «غنی سازی اورانیوم» در فشار گذاشته، تهدید و تحریم کرده است، به نظر شما می ارزد این قدر هزینه بدهیم؟ آخر غنی سازی شکم ما را سیر می کند، اقتصادمان را رونق می دهد؟
واقعا انتظار شنیدن پاسخی با ادبیات دانشگاهی از راننده تاکسی ای که با جابجا کردن دنده و گرفتن ترمز و کلاچ و... هزینه های سرسام آور زندگی و پژو زرد رنگش را تامین می کند، بجا نیست اما شنیدن پاسخی مستدل و منطقی هرچند با ادبیات کوچه بازاری، چرا!
راننده تاکسی با همان ادبیات محاوره ای کوچه و بازار، پس از این که تاکید می کند انرژی هسته ای حق مسلم ایران است، برای مسافر اتوکشیده مثالی ساده می زند: «عموجون فک کن یک لات بی سروپایی که به قداره کشی و زورگیری تو محلتون مشهوره، دست گذاشته روی ناموست. تو هم می زنی به سیم آخر و هرچی از دهنت درمیاد بهش می گی تا دیگه از این غلطا نکنه ولی طرف که بدجور اهل محل را ترسونده، وقتی می بینه شما تسلیمش نمی شی به قصاب سر کوچه می گه بهش گوشت نفروشین. به نونوای محله می گه بهش نون ندین. نمی ذاره کسی بیاد و از مغازت خرید کنه. وقتی می ری از بانک محلتون با عابربانکت پول بگیری، کاری کرده که دستگاه کارت خون، کارت بانکیت را نخونه. تو فشارت می زاره تا به خواسته نامشروعش تن بدی، چی کار می کنی؟ تن می دی؟ حالا اگه یک بچه کوچیکی اومد گفت: بابا آخه این ناموس چیه، شکم آدمو سیر می کنه؟ قسطای ما رو می ده؟ آخه این قدر ارزش داره که ما تو فشار باشیم، تو چه جوابی بهش می دی؟ چطور بهش حالی می کنی که بابا همه چیز پول و راحتی نیست یه چیزای دیگه ای هم هست به اسم غیرت، به اسم حریت، به اسم زیر بار حرف زور نرفتن...
دیگه زیباکلام رسیده به دانشگاهی که قرار است برای تدریس در کلاسش حاضر شود.
3- تا اینجا دو بحث داغ، دکتر زیباکلام را بهم ریخته و حسابی کلافه شده، سرش درد می کند. به لبوفروشی می رسد که در مقابل ورودی دانشگاه روی چهار چرخی، لبو می فروشد. یکی از دانشجویان کلاس استاد زیباکلام که تفکرات ملی- مذهبی دارد، موضوع هسته ای را دستمایه بحث با لبوفروش مقابل دانشگاه قرار داده است. شاگرد زیباکلام همان سوالات استاد را از لبوفروش می پرسد. زیباکلام که باز به یاد سخن مشاور انگلیس درس خوانده رئیس جمهور می افتد که اساسا برای حل موضوع مهم و پیچیده ای مانند انرژی هسته ای نباید از لبوفروش و راننده تاکسی نظر خواست، ترجیح می دهد محل را ترک کند اما دانشجو برای غلبه بر لبوفروش، استاد را خطاب قرار می دهد: «اصلا مگر ما انقلاب کرده ایم برای غنی سازی اورانیوم؟ مگر ما این همه هزینه دادیم برای موضوع هسته ای؟ چرا انقلاب را به موضوع هسته ای پیوند می زنید؟ اصلا مگر همین استاد زیباکلام که دو سال و یک ماه در زندان دوره طاغوت بوده، برای غنی سازی زندان را تحمل کرد؟»
به این که زیباکلام با چه اعتقاداتی در زندان بوده کار نداریم اما حتما او با خودش می گوید که چرا این موضوع به ذهن خودم نرسید؟ آفرین به این شاگرد! واقعا ما برای غنی سازی و انرژی هسته ای انقلاب کردیم؟ از این منظر اگر ورود کنم، دیگر متهم هم نمی شوم حتی می توانم با پز انقلابی، مدافعان انرژی هسته ای را به نقد بکشم... زیباکلام در این رویای شیرین به سر می برد که با یک جمله کوتاه لبوفروش، ساختمان استدلال های زیباکلام ترک برمی د ارد.
لبوفروش می گوید: بله ما برای غنی سازی یا انرژی هسته ای انقلاب نکردیم اما برای استقلال خودمان که انقلاب کرده ایم. بحث بر سر استقلال یک کشور و ملت است نه غنی سازی! چرا آمریکایی ها باید درباره حقوق صلح آمیز ما تصمیم بگیرند تا دیروز می گفتند بمب، از امروز می گویند غنی سازی و فردا چیز دیگری خواهند گفت.
4- زیباکلام به حیاط دانشگاه وارد شده باورش نمی شود. دانشجویان حلقه حلقه دور دوستان و همکاران احمدی روشن و شهریاری و علی محمدی و قشقایی جمع شده اند. دانشجویان با تعجب از تغییراتی که دولت تدبیر و امید پس از پلمب کردن مراکز هسته ای داده و 54 تن از آنان را به بهانه تعدیل نیرو از کار برکنار کرده، می پرسند اما همکاران شهدای هسته ای می گویند این مشکلات موقت است و گذرا و همان طور که رهبری فرموده این تجربه هرچند تلخ است اما با یک شرط نتایج خوبی خواهد داشت.
دانشجویان از شرطی که رهبری قرار داده می پرسند و دوستان شهدای هسته ای می گویند: همان شرطی که امام خامنه ای در 12 آبان از همه نخبگان خواسته تا با نقدهای خود ملت را بیدار کنند: «به مذاکرات جاری خوشبین نیستم چرا که معلوم نیست نتایجی را که ملت انتظار دارد به همراه بیاورد اما معتقدیم این تجربه ایرادی ندارد به شرط این که ملت بیدار باشد و بداند چه اتفاقی دارد می افتد.»
دانشجویان با اشتیاق از انرژی هسته ای و تاثیری که این دانش در بخش های مختلف کشور خواهد داشت، سخن می گویند و زیباکلام با خودش می گوید که ای کاش وقتی در سال 46 به انگلستان رفته بودم و در پلی تکنیک شهر هدرزفیلد در شمال انگلستان وارد رشته مهندسی شیمی می شدم و تا دکترای این رشته در دانشگاه برادفورد انگلیس تحصیلم را ادامه می د ادم، مانند این دانشجویان جوان به استقلال کشورم هم فکر می کردم، به عدم وابستگی، به این که چرا آنها باید برایم تصمیم بگیرند فکر می کردم تا امروز در برابر سوالات یک کودک دبستانی، یک راننده تاکسی و یک لبوفروش سرافکنده نباشم و مانند این جوانان پرشور، فواید این دانش را در کنار روحیه استقلال خواهی به دانشجویانم منتقل کنم و مجبور نباشم برای حمید رسایی و حسین شریعتمداری نامه بنویسم و حق التحریرش را بگیرم.
5- رشته افکار زیباکلام با صدای دانشجویی بهم می خورد: نظرات شما و برخی از مدافعان سینه چاک توافقنامه ژنو را که می شنوم، توجیه انگلیسی ها را به یاد می آورم که وقتی برای غارت نفت کشورمان آمده بودند، می گفتند: نفت چیز بدبو و به درد نخوری است، حاضریم آن را با خود ببریم بیرون.
خوشبینانه نگاه کنیم باید بگوییم که مشکل امثال زیباکلام، دغدغه اقتصادی مردم نیست. مشکل این است که این جماعت، به دلیل وادادگی چشم امیدشان به درون کشور نیست بلکه برای حل مشکلات فقط یک راه را بلدند؛ دست دراز کردن به آن سوی آبها. چنین کسانی را نه روزنامه نگار کارکشته ای مانند حسین شریعتمداری و نه طلبه کوچکی مانند نویسنده این یادداشت می تواند از خواب بیدار کند، چون اساسا خوابی در کار نیست.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
* س.ن1744
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير


[email protected]




13/11/1392





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن