واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۶ بهمن ۱۳۹۲ - ۱۲:۱۱
نقال و شاهنامهخوان کشور از بیتفاوتی برخی مسئولان نسبت به این هنر گلایه کرد و گفت: برخی مسئولان شعار میدهند و کاری نمیکنند. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه همدان، مرشد "ابوالفضل ورمزیار" نقال، شاهنامهخوان و علی نامهخوان در حاشیه همایش نقالان برجسته کشور در همدان در جمع خبرنگاران از بیتوجهی برخی مسئولان به این هنر انتقاد کرد و گفت: در حال حاضر تعداد نقالان حرفهای به عدد انگشتان دست هم نمیرسد، باید از اطلاعات و تجارب آنها استفاده کرد. میگوییم و شعار میدهیم و عمل نمیکنیم، بارها ضرورتهای این هنر یعنی توجه را تکرار میکنیم ولی متاسفانه کاری انجام نمیدهیم. وی با بیان اینکه نسبت به داشتهها و هنرهای خود بیتفاوت هستیم، ادامه داد: طوری رفتار میکنیم که گویا تا 40 سال پیش دایناسورها در این مملکت زندگی میکردند، تاریخ که از 40 سال پیش شروع نشده است، وقتی ما برای فرهنگ، هنر و مفاخر خود ارزش قائل نیستیم، دیگران آنها را تصاحب میکنند. مرشد ورمزیار تصریح کرد: کم کاری میکنیم و زمانی که میفهمیم چه چیز را از دست دادهایم برای برگزاری بزرگداشت برای آنها به تکاپو میافتیم، چقدر از حرف و شغلهای ما از دست رفته، هم اکنون نقالان ناپدید شدهاند! با تغییر سیاست توجه به نقالی تغییر میکند این هنرمند عرصه نقالی گفت: طرح آموزش نقالی به صورت آکادمیک به وزارت فرهنگ و ارشاد ارشال شده و حال که با روی کار آمدن دولت جدید و تغییر وزیر روبرو شدهایم باید به انتظار بنشینیم تا روسای جدید به این هنر توجه کنند. با تغییر سیاست توجه به نقالی نیز تغییر میکند. وی که چند سال است در عرصه نقالی به صورت حرفهای فعالیت میکند، گفت: نقالی آخرین هنر در جمع هنرهای سخنوری است، یک نقال باید اطلاعات زیادی در زمینههای تاریخی، مذهبی، معرفت شناسی، دینی داشته و از همه بیشتر باید با ادبیات مانوس باشد. مهمترین رکن نقالی مخاطبشناسی است مرشد ورمزیار ادامه داد: مهمترین رکن یک نقال مخاطبشناسی است چراکه نقل برای مردم است، نقالی تنها هنر از هنرهای اجرایی است که بدون تماشاگر نمیتوان آن را اجرا کرد، نقال باید بداند که هنر نقالی برای چه گروه و مخاطبی مناسب است. وی با اشاره به اینکه توفیق یک نقال به مخاطبشناسی و احاطه به فنون نقالی بستگی دارد، یادآور شد: یک نقال باید بدن، بیان، زبان، تکنیک، مخاطبشناسی و موقعیتشناسی را در خود پرورش دهد تا بتواند اجرای خوبی داشته باشد. نقال و شاهنامهخوان کشور با اشاره به ثبت هنر نقالی به عنوان هنر در معرض خطر در یونسکو گفت: دیگران به اهمیت و ارزش هنر نقالی توجه پیدا کرده و این هنر در یونسکو به ثبت رسید، پس از ثبت بود که در داخل کشور اهمیت این هنر را دانستند و دستگاهها به تکاپو افتادند تا دوباره هنر در معرض نابودی را احیا کنند. وی با بیان اینکه در تمامی ملتها و فرهنگها نقل و نقالی وجود دارد، اظهار کرد: تنها در ایران نقالی به صورت فعال و اجرای صحنهای است، پوشش هر نقال به معنای خاص بودن، ارائه فرهنگ و هنر ایرانی و اجراهای تکنیکی است. ورمزیار درباره برگزاری چنین همایشهایی نیز گفت: برگزاری چنین همایشهایی میتواند ما را در پاسداشت هنر نقالان کهنسال و دیریاب کمک کند، استان همدان در این امر پیشگام بوده است. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]