محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826253486
مجلس حق دارد سوال بپرسد، حتی با انگیزه سیاسی
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
علیرضا محجوب، نماینده تهران در مجلس و دبیرکل خانه کارگر: مجلس حق دارد سوال بپرسد، حتی با انگیزه سیاسی ساختمانی سه طبقه، کمی تودرتو و پیچیده، بسیار قدیمی و کمی کثیف و خاک گرفته. اینجا جایی است که ما با علیرضا محجوب دیدار می‌کنیم.
دبیرکل خانه کارگر و نماینده سه دوره مجلس شورای اسلامی. کسی که سال هاست با اقدامات، سخنان و البته ظاهر کارگری اش شناخته می شود. برخی او را خدمتگزار کارگران می دانند و برخی می گویند بیش از این که خدمت ارائه کند، خدمت گرفته است. اتاق شلوغی دارد. درش باز است و میزی که ظاهرا برای مدیر دفتر است روبه روی میز ساده او قرار دارد. روی میز پر است از کاغذ و البته یک کارت دعوت عروسی و یک کارت دعوت ختم. یادنامه مرحوم عسکراولادی کنار پنجره است با چند لیوان شسته نشده. روپوش کارگری هم که تازه از خشکشویی آمده به صندلی او آویز شده است. با محجوب به صورت مشخص در مورد دو موضوع سخن گفتیم؛ نخست مجلس و دومی موضوعات کارگری. در این بین خود او هم موضوع پرسش واقع شد و توضیحات جالبی داد. مصاحبه یک ساعت مانده به اذان مغرب در یکی از آخرین روزهای دی آغاز شد و با وجود این که وقتمان تا اذان بود، تا یک ساعت بعد از اذان هم ادامه یافت، آن هم با تذکرهای گاه و بیگاه رئیس دفترش که خسته شده بود و میل خانه داشت. با این حال محجوب توضیحات اضافه ای در مورد تحقیق و تفحص تامین اجتماعی در مجلس داد و البته قید کرد که این توضیحات و نیز یکی دوجمله ای که در مصاحبه در این باره گفته بود نباید منتشر شود زیرا او به هیات تحقیق قول داده که دیگر در این خصوص صحبتی نکند. بگذارید از آخرین وقایعی که در مجلس افتاده، شروع کنیم. شما ماجرای سخنان آقای مطهری را چگونه ارزیابی می کنید. حق با چه کسی است؟
در این مورد همه چیز گفته شده است. رئیس مجلس براساس برداشت مجلس از آیین نامه قانون نظارت بر رفتار نمایندگان و اصل 86 سخن گفته است. حتی نایب رئیس مجلس تعریف دیگری داشت ولی رئیس مجلس با صراحت در این خصوص صحبت کرد. از آن سمت رئیس محترم قوه قضاییه براساس تفسیر شورای نگهبان از این موضوع، موضع متفاوتی داشت. می دانیم که تفسیر قوانین عادی با شورای نگهبان است. البته من در آن تفسیر از سال 86 صراحتی ندیدم ولی آقای آملی لاریجانی که آن زمان هم عضو شورای نگهبان بودند قاعدتا برای اظهارنظر مصلح ترند. اعتقاد ایشان بر این است که اگر عملی مجرمانه باشد، قابل تعقیب است. به این ترتیب همه در آزادی نماینده در ابراز عقیده متفق اند ولی در مورد فراتر از این حد، اختلاف است. ما تصور می کنیم در این خصوص باید همه بزرگواری و گذشت کنند. اگر نماینده احساس محدودیت کند؛ دیگر نمی تواند کاری انجام دهد. قوه دیگری هم که کار می کند ممکن است در مقابل محدودیت ها همین احساس را کند و بگوید پس خاصیت ما چیست. این چیزی است که باید دوسویه نگاه کنیم. آقای مطهری مورد احترام شخصی من است. در انتخابات مجلس در یک صف بودیم، هنوز هم در یک صف ادامه می دهیم. از آن سمت در روزهای اخیر در قوه قضاییه خدمت رئیس قوه رسیدیم و با دیگر مقام های قضایی هم صحبت کردیم و از مصاحبه های آنان هم برمی آید که عمیقا علاقه مند به مبارزه با ستمگری و فساد هستند. ممکن است برخی برداشت کنند که آنان به برخی از وظایف خود دید تبلیغاتی می دهند اما ما می بینیم که اطلاعات آنان بسیار عمیق است و روی مسائل کار کردند. پس مَخلص کلام این است که اقتضای شئون کشور، احترام به هم و یاری هم است.
در مورد مسائل مربوط به کارت زرد دادن به وزرا نظرتان چیست؟
از نظر شخصی من فقط در یک مورد موافق بودم و آن هم افزایش قیمت انشعاب آب و برق بود که در صحن آمد و رای هم نیاورد. آن سوال جنبه سیاسی نداشت و حتی گفتیم اگر قیمت به قبل برگردد سوالمان را پس می گیریم. ما هم اصرار کردیم تا جلوی افزایش قیمت در آینده را بگیریم. ما نگران کسانی هستیم که بتازگی می خواهند وارد بازار مسکن شوند. بسیاری از مسکن ها همین الان به دلیل این موضوع متوقف شده و به دلیل همین موضوع هم تحویل داده نمی شود یا دیرتر تحویل می شود.
در این باره می فرمایید سیاسی نبوده اما برخی معتقدند که برخی سوالها با انگیزه سیاسی بوده است.
من دیدگاه خودم را گفتم. من راجع به انگیزه صحبت نمی کنم. ابزار نماینده، سوال است. نماینده زنگ می زند به وزیر، جواب نمی دهد. البته او هم گرفتار است. اما انگیزه، موضوع ثانویه است. دستگاه اجرایی باید بیندیشد که چگونه می تواند به سوال نماینده پاسخ دهد که نیازی هم به آن تشریفات قانونی نباشد ولی قانون این فرآیند را گذاشته که سوال بی جواب نماند. این حق نماینده است. مگر ما می توانیم در مورد حق، از انگیزه بپرسیم. اصلا به عنوان مخالفت سیاسی این کار را کرده است. خب کرده باشد. همه این کسانی که در مجلس هستند انگیزه ای دارند. یک عده موافق اند یک عده هم مخالف .
در مورد اولین کارت زرد یعنی سوال از وزیر اقتصاد چه می فرمایید. بعضی ها با اشاره به این که سوال از وزیر اقتصاد در حدود اختیارات و وظایف او نبوده است، برخی شائبه های سیاسی را در این زمینه مطرح کرده بودند.
ببینید مجلس جای کار سیاسی است. در کار صنفی کار سیاسی محکوم است. اما ما اگر امروز این افراد را محدود کنیم فردا آنها ما را محدود می کنند. اساسا ما ایرادمان به آنها این بود که چرا روزی که حکومت می کردید همه چیز را به نفع دولت مصادره کردید. دولت ایراد دارد و اشکال باید گفته شود. اصلا مردم به این دولت با این تراز رای دادند. بنابراین نباید کسانی، حتی به سوال و کارت ناوارد، انگ سیاسی بزنند.
در مورد خاص وزیر اقتصاد، من با سوال موافق بودم ولی معتقدم وزیر مستحق کارت نبود. بله بانک مرکزی فراتر از وزارت اقتصاد است اما وزیری که قانونا می تواند پاسخگو باشد وزیر اقتصاد و دارایی است. او باید جوابش را جوری تنظیم کند که مجلس را قانع کند. این وزیر هم علوم انسانی خوانده است. در پژوهش علوم انسانی، خود را جای موافق و مخالف می گذاریم. ایشان باید به صورت فرضی در شخصیت بانک مرکزی تلاش می کرد نمایندگان را متقاعد کند. این که بگوید من مسئول نیستم؛ پس کافی بودن یا نبودن پاسخ مهم نیست مطلب غلطی است. ضمنا دولت مسئولیت مشترک دارد. اعضای دولت مسئولیت مشترک دارند. وقتی وزیر آمده انگار رئیس جمهور آمده است.
در نهایت می خواهم بگویم وزیر اقتصاد می توانست بیش از این کوشش کند.
فکر نمی کنید اگر نماینده ای انگیزه سیاسی داشته باشد ممکن است با هیچ پاسخی قانع نشود.
معلوم است ما که می خواهیم حکومت حزبی تشکیل دهیم باید انتظار چنین مسائلی را داشته باشیم. جریان های سیاسی در مجلس هستند و وجود دارد. کسی که منکر است خودش را گول می زند. ضمن این که ما چشم و گوش بسته نیستیم و باید ببینیم جواب متقاعدکننده هست یا نه. حتی اگر آن فرد، نماینده را قانع نکند مجلس را قانع می کند. من از این دولت، هر جا بتوانم دفاع و حمایت کنم. اما این طور نیست که اگر وزیری حرف نامربوط زد، بگوییم صحیح است یا اگر همکار مخالف سیاسی من حرف درستی زد، بگویم غلط است. ما شاخصمان در نظام اسلامی و جمهوری اسلامی، بر اساس آموزه های رهبری انقلاب و امام است و بر این اساس، بد و خوب مطلق نداریم. به شکل نسبی همه خوب هستند و ممکن است همه بد هم باشند.
شما باید توجه کنید زمانی که ما خواستیم برای آقای روحانی امضا جمع کنیم نتوانستیم بیش از انگشتان یک دست جمع کنیم و ترجیح دادیم امضا جمع کردن را ادامه ندهیم ولی امروز بسیاری نظرشان را عوض کردند و گفتند رئیس جمهور یعنی این. بیش از نصف وزرای این دولت را مجلس با رای قاطع به وزارتخانه فرستاد. نمی شود که آن روز، مجلس خوب باشد و حالا بد باشد. ممکن هم هست که عده ای برای منافع جریان خود می خواهند دولت را زمین بزنند. این را منکر نمی شوم ولی می گویم کسی که وارد این جریان شده می داند که این هم هست. مضافا باید بدانیم جامعه ما تک جریانی نیست و نخواهد بود. باید همدیگر را تحمل کنیم. دیگران هم باید ما را تحمل می کردند. ما از دیگران گله می کردیم چرا آستانه تحملتان بالا نیست. اجازه بدهیم ضمن تقویت و حمایت از دولت که کارنامه درخشان و تلاش قابل قبولی دارد مجلس در وقت خودش از ابزارهای خود استفاده کند. ما مجلس و مردم زنده می خواهیم یعنی از این ابزارها استفاده کنند. ما هم باید چشم پوشی کنیم و زود به دیگران انگ نچسبانیم. شعار زنده باد مخالف من باید عینی باشد. مَخلص کلام این که مجلس حق دارد سوال بپرسد و رای بدهد ولو با انگیزه سیاسی.
از دید شما جریان های سیاسی مجلس اکنون چه جریاناتی است. با این توضیح که می دانیم یک سال پیش تقریبا مجلس در موضع مخالفت با دولت یا کنترل آن اتحاد داشت.
اجازه بدهید که من سخن شما را اصلاح کنم. دولت قبل مسیر چالش را پیش گرفته بود. مجلس نباید به چالش کشیده شود. ما دو شخصیت داریم؛ شهید رجایی و بنی صدر. شهید رجایی گفت من فرزند مجلسم اما دیگری گفت من این طوری فکر می کنم و این درست است. نهاد مجلس از صدر مشروطه با چالش مشکل دارد. حتی رضاخان هم با آن همه قلدری، در مجلس به سبب جمهوریت به مشکل خورد. فرهنگ رفتار و گفتار با مجالس فرق دارد و باید دانست مجلس هویت مستقلی دارد. بخش بزرگی از اعتراضات سیاسی در تاریخ معاصر تا زمان انقلاب به سبب این است که به حکومت بگویند شما مجلس را منکوب و فرمایشی کردید. نماینده را تحت تعقیب قرار می دهید. ما فکر می کنیم شخص آقای روحانی هم برداشتش همین است. دیدیم که کشاکش نکرد. آقای احمدی نژاد همان ابتدا دلخور شد. ماجرا برای سال گذشته نیست. ما از وزرا و رئیس جمهور می خواهیم چالش نکنند. مجلس رکن سیاسی و رکن بالاسری دولت است.
حالا گرایش های سیاسی مجلس را بفرمایید.
دو جریان اصلی است. اصولگرایان موافق دولت و مخالف دولت. در بین آنها نحله هایی هم است.
اصلاح طلبان نیستند؟!
ما راجع به واقعیت ها حرف می زنیم. اصلاح طلبان گروه کوچکی هستند و نمی توانند در نزاع نقشی داشته باشند.
شما خود را متعلق به کدام یک از این گروه ها می دانید؟
من اصلا در فراکسیون کارگری هستم. ما خانه کارگریم. همواره تلاشمان برای دفاع از حقوق این جمع است. همواره می کوشیم از یک فضای مثبت استفاده کنیم. برای ما مهم است که عده ای به این شعار احساس نزدیکی کنند. ممکن است در مقاطعی این نزدیکی با یک جریان هم بیشتر باشد و ما هم بیشتر احساس نزدیکی کنیم.
البته تصویر بیرونی شما اصلاح طلب است.
تصویر من از خودم این است. البته بد نیست که آن تصویر وجود داشته باشد ولی من قبلا هم گفته ام که عضو خانه کارگرم.
شما فقط در حزب جمهوری اسلامی عضو بوده اید و بعد از آن فقط در خانه کارگر فعالیت کردید. چرا به سراغ فعالیت سیاسی دیگری نرفتید؟
من همچنان به آرمان های آن حزب وفادارم. من هم با پای خودم به خانه کارگر نیامدم. جریان چپ بارها این را علیه من نوشته ولی ما که نمی توانیم دروغ بگوییم تا چیزی را تبلیغ کنیم. نمی توانیم بگوییم که از سوسیالیست ها یا از همراهان مارکس و لنین بودیم. شهید بهشتی به ما ماموریتی دادند؛ برداشت شهید بهشتی این بود که کشور نیازمند تشکل کارگری مستقل همه گیر است. بارها هم تاکید کردند و در همین ساختمان هم سخنرانی کردند و این موضوع را گفتند. قبل از حزب جمهوری هم ماموریت ما همین بود؛ ایجاد تشکیلاتی فراتر از حزب جمهوری اسلامی. همین هم شده و شما می توانید به اعضای ما تلفن کنید تا بدانید اعضای ما از جریان های مختلف هستند. البته جریان کارگری، ترقیخواه و روبه پیش است. ممکن است با جریانی که رو به پیش را نگاه می کند قرابت بیشتری داشته باشد. در همه جای جهان هم چنین است.
به نظر می رسد تشکل شما یعنی خانه کارگر هیچ وقت تا به این اندازه ترقی نکرده بود که یکی از اعضای شورای مرکزی آن وزیر کار شود.
نه، ما تصور می کنیم که هر چه به سال های اول انقلاب برگردیم بهتر است. فضای جامعه عدالتخواهانه بود و سرمایه دار جولان نمی داد. هزار هزار پول از این کشور نمی بردند. ما در زمانی بیشتر احساس قدرت می کردیم که شهید رجایی رئیس جمهور بود. البته الان هم بعد از شرایط خاصی که داشتیم از این انتخاب خوشحال هستیم.
پروسه انتخاب آقای ربیعی چگونه بود؟
شخص رئیس جمهور ایشان را انتخاب کردند. البته همان طور که همه جریانات پیشنهادهایشان را نوشتند، من و اعضای شورای مرکزی هم پیشنهادهایی نوشتیم که در صدرشان آقای ربیعی بود. هیچ وقت شد که به شما هم پیشنهاد وزارت کار شود؟
نمی خواهم از رهبری و دیگران خرج کنم ولی در ابتدای انقلاب، هم شهید بهشتی و هم دیگرانی پیشنهاد دادند ولی من نپذیرفتم چون جوان بودم و بی تجربه. چرا بعد از آن کار دولتی نکردید؟
من مشاوره دادم ولی بیش از آن نرفتم. چون اعتقاد نداشتم که هم در کار اجرا باشیم و هم در اینجا. آقای کمالی دبیرکل بود. وقتی وزیر شد از اینجا رفتند. منع قانونی هم نداشت. ولی دولت و کارفرما در صف دیگری است. شخصیت حقیقی می تواند در اینجا حضور داشته باشد ولی شخص حقوقی خیر. در دوره آقای کمالی به اندازه انگشتان دست هم به وزارت نرفتند چون مخالف بودیم و در جلسه اولمان با آقای ربیعی هم گفتیم لطف کنید از اینجا کسی را نبرید چون ما باید منتقد شما باشیم.
اگر به بخش خصوصی هم رفت باید از اینجا برود؟
مطمئنا جداسازی می کنیم، چون روالمان بوده و در اساسنامه، حضور کارفرما ممنوع است. البته ممکن است مطلع نباشیم و در عین حال عضویت فردی را نمی توانیم سلب کنیم.
خودتان تا به حال کارفرما بوده اید، یعنی کارخانه داشته باشید؟
نماینده کارگران بودم یا منتخب شورای اسلامی کار که عضو هیات مدیره بودم ولی کارخانه ندارم.
از کجا بازنشسته شدید؟
هنوز نشدم.
ولی خیلی وقت است که کار می کنید؟
بازنشستگی در تامین اجتماعی با درخواست کارگر است یا با طی سن 65 سال که برای من هیچ کدام از این شرایط به وقوع نپیوسته است.
شما از شرکت محل کارتان مامور به مجلس هستید؟
من سمت کارگری خودم را حفظ کردم. البته در دوره قبل، مجلس حکم کرد که باید فقط از مجلس حقوق بگیریم. ما هم قطع رابطه کردیم ولی تسویه نکردیم.
اسم شرکتی که در آن مشغول بودید چه بود؟
هادی برق که در صنایع برقی مشغول فعالیت است. البته قبل از انقلاب کار چاپخانه می کردم ولی بعدا به شهرک اکباتان رفتم و کار برق را شروع کردم.
تحصیلات این کار را داشتید؟
بله. البته بعدا در رشته تاریخ ادامه تحصیل دادم و مدرک کارشناسی گرفتم.
نخواستید فوق لیسانس بگیرید؟
اتفاقا در کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی پذیرفته شدم. چند بار هم دانشگاه تهران نامه نوشت. ولی چون سمت نمایندگی و دبیرکلی خانه کارگر را گرفتم، گفتم این مغایر است. ضمنا رشته هم ربطی نداشت.
ولی صحبت هایتان حقوقی است و قانون کار هم ترجمه کرده اید؟
حقوق را مجلس به ما یاد داده است. قانون کار هم جزو دروس رشته های علوم صنعتی و فنی است و حتی نقطه و ویرگول آن را هم بلدم. قانون کار را تدریس هم می کنم.
می گویند قانون کار فعلی خیلی کارگری است و رویکرد حمایتی دارد.
قانون کار در همه جای جهان قانون کارگر است و از این رو حمایتی است. در سال 1917 و در جریان صلح ورسای و متاثر از انقلاب اکتبر روسیه آمد که حقوق کارگران باید حفظ شود و منابعی برای آن باشد و از آن وقت کشورها دارای قانون کار ملی شدند. منظور نویسندگان غربی هم همین است و در اینجا رابطه دو طرفه منظور نیست.
من فعلا رئیس کارگروه رسیدگی به این قانون هستم، پس باید بی طرف باشم. اخیرا هم رفته بودم وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تا ببینم چرا این لایحه را که ما پس فرستادیم اصلاح و ارسال نمی کنند. با این که مخالف بودم و امیدوارم که اصلا نفرستند و با این که اصلا پیگیری این گونه از یک نماینده رسم نیست اما گفتم من باید کارم را به بهترین وجه انجام دهم. ما بحث زیادی روی پیش نویس جدید قانون کار کردیم. قانون برنامه هم گفته منافع دو طرف اما در پیش نویس قبلی منافع دو طرف دیده نشده بود و به همین دلیل برگشت خورد.
در مقطع انقلاب قرار شد حق اعتراض محدود و حمایت بیشتر شود. امروز می گویند حمایت یعنی بیمه بیکاری کمتر شود و در ازایش حق اعتراض بیشتر شود. پیش نویس اما حاوی این نکات نبود. به زور ما یک ماده گذاشتند که دولت باید حدود این اعتراضات را مشخص کند. اعتراض حق ما براساس قانون اساسی بوده است. ما چیزی را رایگان نمی دهیم مگر این که آن را از دست ما بیرون بیاورند. باید در قبال هر چیزی که بگیرند به ما چیزی بدهند.
تا به حال شده که از زاویه کارفرما به ماجرا نگاه کنید؟
من به شما گفتم که در هیات مدیره نشسته ام. در آنجا طبیعتا موضوع، اداره واحد بوده و تولید. البته باز هم عموما و اکثرا حافظ منافع سهام کارگری بودم. من بین این دو تعارض نمی بینم. این را هم بگویم که هیچ وقت ندیدم که واحدی بدون نظر به حقوق کارگران موفق باشد. هر چه کارگری تر نگاه کنند موفق ترند.
ماجرای این روپوش کارگری شما چیست؟
من از اول انقلاب این را تن می کردم. اینجا بسیاری می پوشیدند ولی بعدا کت و شلواری شدند.
چرا می پوشید؟
عادت کردیم. البته عادتی که از یک اعتقاد است. در عین حال این یک برند است و ضمنا باید یادمان باشد که از کجا آمدیم تا گم نشویم و راه را گم نکنیم.
کارنامه خودتان در حوزه کارگری را چگونه می بینید؟ اگر قرار باشد به طور مشخص از چند اقدام نام ببرید چه کارهایی را می گویید؟
من که نبودم. ما بودیم. ما تشکیلات هستیم. جالب است بدانید که اعضای همه تشکل های دیگر کارگری با شمارگان اعضا، نصف ما نیستند. این تشکل که من در آن کوشش می کنم حاصل افتان و خیزان من و قبل از من است. من به آقای کمالی افتخار می کنم. ما اعتقاد داریم پیش از ما، از ما بیشتر می کوشیدند. کمالی بزرگ ترین کاری که کرد؛ قانون کار بود. البته همه ما نقش داشتیم ولی سمبل این کار آقای کمالی بود. تصویب قانون کار در آن شرایط دشوار و ویژه کار سختی بود. اما در مورد شخص من می توانم بگویم که اساسنامه شورای اسلامی کار یکی از کارها بود. البته شاید امروز در آن اندازه نباشد که باید باشد و شهید بهشتی پیشنهاد داد و شورای انقلاب تصویب کرد. من هم اولین فرد عضو شورا و کانون هماهنگی شدم ولی به هر حال سندی بود که تصویب شد. در عین حال آرزوی من این بود کارگری که کار سخت می کند مثل معدن از دیگر کارگران مزایای بیشتری داشته باشد. وقت بسیار زیادی در مجلس و دولت صرف تثبیت بازنشستگی مشاغل سخت و زیان آور با 20 سال سابقه کردیم. موضوع سوم هم بیمه کارگران ساختمانی بود. صد سال شعار داده شد. از مشروطه که حزب اجتماعیون عامیون بودند، شعار بیمه فعله ایرانی را دادند. در آن زمان که کارگر صنعتی نداشتیم. در 1305 به همین بهانه بیمه کارگران طرق و شوارع برقرار می شود. اما بعد از صد سال این موضوع در سال 1386 لایحه و بعد از آن تصویب شد. البته هنوز افتان و خیزان داریم. هنوز کسانی را داریم که نمی گذارند این قانون عملیاتی شود. باید در اینجا از دولت قبل تشکر کنم که همراهی کرد و از دولت سیدمحمد خاتمی که پیش نویس این لایحه را آورد و همچنین از مجالس قبل. ممکن است همه کارگران مشمول این لایحه نباشند و حداکثر همه آنها 400 هزار نفر باشند ولی بیمه در ایران به نام اینان بوده و به کامشان نبوده است. اهمیت دیگری هم دارد و آن، این است که این بیمه، اولین شکل تامین اجتماعی است. این چیزی که ما کارگران داشتیم و داریم بیمه است نه تامین اجتماعی. ولی کارگر ساختمانی وقتی حق بیمه را بدهد بیمه برقرار است بدون توجه به کار یا بیکاری اش.
خانه کارگر چند عضو دارد؟
حدود دو میلیون نفر.
تمام بودجه شما از حق عضویت است؟
ما در اساسنامه مان داریم که بودجه از راه کمک یا عضویت است. البته بوده که مبالغی تصویب شده ولی ما دریافت نکردیم اما ادعا نداریم هیچ کمکی نگرفتیم. در برخی هزینه ها ممکن است برخی کمک ها شده باشد. اول کار شهید بهشتی کمک کردند. بنیاد مستضعفان کمک کرد. آیت الله امامی کاشانی کمک کردند. یعنی رسما گدایی کردیم. مرحوم عسکراولادی در مقطعی کمک کرد. من اسامی زیادی می توانم بگویم. امروز هم هستند که البته سرشناس نیستند. از آن سو وقتی منابع بیشتر نیاز داریم مثلا حق عضویت را سه ساله یا پنج ساله گرفتیم.
کمی در مورد تحقیق و تفحص صحبت کنیم.
ببینید ما اصل را بر این گذاشتیم که رسیدگی قضایی باشد. ما بنایمان بر متهم کردن یا تبرئه کسی نبوده است. ما فقط مدارک را ارائه کردیم. این کار دستگاه قضا است که بگوید چه کسی متهم است و چه کسی مبراست. ما به دستگاه قضا اعتماد داریم و امیدواریم به عدالت و انصاف رسیدگی کنند. آرزوی قلبی ما این است که کسی گنهکار نباشد.
نظر شما در مورد رشد قارچ گونه سرمایه دارانی که با سوءاستفاده به ثروت رسیدند، چیست؟
فرصت طلبی امر محدود به یک موضوع نیست. در سرمایه و پول هم وجود دارد. تنها حرف ما این است که دستگاه ها متوجه باشند اگر از کسی خدمت می گیرند یا سرویس های محدودی به آنها می شود از کیسه مردم چیزی به او ندهند و نگذارند از این طریق به ثروت کلان برسد.
با توجه به انتخابات بعدی مجلس که حدود دو سال دیگر برگزار می شود، نظرتان در مورد سپهر سیاسی کشور چیست؟
خیلی زود است که بخواهیم قضاوت کنیم. انتخابات مجلس متفاوت از ریاست جمهوری باید دیده شود. ثبت نام نامزدها، فضای آن موقع و سنت هایی نظیر انتخاب دولت ها تاثیرگذار است. اما مجلس بعدی قطعا متفاوت است. این را که این تفاوت چگونه است کسی نمی داند و اگر کسی گمانه زنی کرد، یا شناختش از مجلس کم است یا از مردم.
حامیان اعتدال در مجلس بعد خواهند بود؟
امیدواریم.
کار فراکسیون اعتدال به کجا رسید؟
بعد از انتخابات با آقای روحانی مطرح کردند ولی ایشان موافق نبودند که تشکیل شود. گفتند همین جریانات سیاسی فعلی در مجلس فعالیت کنند. علیرضا محجوب از امور کارگری تا تحقیق و تفحص تامین اجتماعی مطمئن باشید ویژه نامه همه نشریات ایرانی در پایان سال اگر بنایشان بر مرور وقایع سال باشد، فصل بزرگی را به تحقیق و تفحص از تامین اجتماعی و شرکت های زیرمجموعه شستا اختصاص خواهند داد؛ موضوعی که از زمان خواندن گزارش در صحن مجلس در نیمه آذر تا همین الان بر سپهر سیاسی ـ حقوقی کشور سایه انداخته است. ماجرا البته پیش از آن آغاز شده است. در زمان مجلس هشتم که تعدادی از نمایندگان طرح تحقیق و تفحص از این نهاد را امضا کردند و آن را به دست هیات رئیسه مجلس سپردند، اما کاری که در مجلس پیشین تا جایی هم پیش رفته بود ادامه پیدا نکرد تا این که مجلس نهم کار را به سرانجام رساند.
اهمیت تحقیق و تفحص در تامین اجتماعی از سه منظر قابل بررسی است؛ نخست این که این سازمان با وجود این که یکی از زیرمجموعه های دولت است تاکنون به صورت یک جزیره مستقل کار می کرده و فاقد عنصر پاسخگویی بخصوص در مورد مبادلات مالی داخلی و بیرونی خود بوده است. همین مبادلات، دومین عنصر اهمیت آن تحقیق و تفحص است. حجم پولی که این سازمان از بیمه شدگان دریافت می کند، فعالیت های اقتصادی کلانی که بخصوص در قالب شرکت های سرمایه گذاری تامین اجتماعی یا همان شستا صورت می گیرد و در نهایت میزان پرداختی این سازمان به مستمری بگیران و بیمه شدگان، ضرورت تحقیق در مورد این گردش مالی عظیم را تائید می کند. از آن سو درگیر شدن کثیری از جمعیت ایرانی با این سازمان دلیل دیگری بر اهمیت کارکرد مطلوب در سازمان است که یکی از راه های تضمین آن تحقیق و تفحص است. آمارها نشان می دهد جمعیت مستمری بگیران این سازمان نزدیک به چهار میلیون نفر است یعنی در هر پنج خانواده ایرانی مطمئنا یک نفر تحت پوشش این سازمان وجود دارد.
با وجود این، نتایج تحقیق و تفحص اهمیت دیگری به آن بخشید. حجم فرآیندهای مالی غیرقانونی که در این سازمان رخ داده بود در کنار وجود چندین اسم مشهور سیاسی باعث شد توجه افکار عمومی بیش از پیش به این تحقیق و تفحص جلب شود. در این میان، سیاست تیم تحقیق و تفحص برای رسانه ای کردن هر چه بیشتر جزئیات این تحقیق و تفحص ـ که به دلیل حجم بالای صفحات آن تنها گزارش تحقیق و تفحصی بوده که به صورت الکترونیکی به نمایندگان داده شده است ـ باعث شد نام دو نفر بیش از بقیه بر سر زبان ها بیفتد؛ سعید مرتضوی و بابک زنجانی که در این گزارش از مراودات این دو اسناد و مدارکی منتشر شده است. زنجانی البته اکنون در بازداشت بوده و روند قضایی رسیدگی به اتهامات او در حال انجام است.
علیرضا محجوب، رئیس کمیته تحقیق و تفحص از تامین اجتماعی بوده است. او در متن و حاشیه مصاحبه خود با جام جم سخنانی در مورد این تحقیق و تفحص به میان آورد، اما از آنجا که کمیته به او دستور داده بود از مصاحبه خودداری کند، خواست این مسائل منتشر نشود. در این وضع سوالات افکار عمومی در مورد متن گزارش، جوابیه مرتضوی به آن و برخی حواشی همچون گم شدن اسناد که توسط محجوب مطرح و بعد اعلام شد که پیدا شده است، باقی مانده که شاید بعدها مکشوف شود. با وجود این حالا دیگر در کنار امور کارگری، محجوب را می توان نمادی از تحقیق و تفحص تامین اجتماعی هم دانست. مصطفی مسجدی آرانی / جامجم
یکشنبه 06 بهمن 1392 8:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 78]
-
گوناگون
پربازدیدترینها