محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826105245
موضع‌گیری هاشمی در بحرانی که رئیس جمهور به راه انداخته بود
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
موضع‌گیری هاشمی در بحرانی که رئیس جمهور به راه انداخته بود
حجت‌الاسلام هاشمی رفسنجانی گفت: با این صلاح‌دید که عرض کردم، از سخنرانی در این خصوص خودداری می‌کنم. من خواهش می‌کنم از دوستان که فشار به من نیاورند تا وارد مسئله‌ای بشوم که الان تشخیص می‌دهم مصلحت نیست.
به گزارش سرویس جام مقاومت به نقل از فارس؛ در کتاب نبردهای شرق کارون در مورد کارشکنی سیاسیون داخلی در برهه‌ای که کشور درگیر جنگ با دشمن بیگانه هم بود آمده است: در برابر جبهه ضدانقلاب، جریان «خط امام» قرار داشت که ارزش‌های بنیادین انقلاب بر این جریان حاکمیت داشته و تشکل پیروان امام خمینی را شامل می‌گردیده است. طی مقطع زمانی خرداد تا مهر 1360، حرکت جریان خط امام در چند محور، با وجوه و ابعاد بعضا متفاوت، صورت گرفت: از یک‌سو نیروهای این جریان مسئولیت حفظ و حراست از ارزش‌ها و معیارهای انقلاب را برعهده داشتند و در همین زمینه وظیفه سازمان‌دهی نیروها بر علیه ضدانقلاب مسلح و همچنین مقابله با ترورها و شناسایی عوامل تروریست و... را در مناطق مختلف به انجام می‌رساندند. از سوی دیگر رفع مشکلات معیشتی و روزمره مردم و اداره امور جاری کشور و مقابله با کارشکنی‌های داخلی و خارجی، دیگر وظیفه و رسالتی بود که بر عهده جریان خط امام بالاخص در مقطع زمانی مورد نظر بود. مسئله و وظیفه مهم و اساسی دیگری که این جریان خود را موظف به انجام آن به عنوان تکلیفی الهی و شرعی می‌دانست اداره دفاع مقدس و تقویت سنگرهای جنگ تحمیلی بود که هم به لحاظ تدارک نیروی انسانی مورد نیاز و هم به لحاظ تامین نیازمندی‌های تدارکاتی و لجستیکی در این ارتباط خود را موظف می‌دانست. در میان همه این وظایف و مسئولیت‌ها، آنچه طی مقطع زمانی خرداد تا مهر 1360، بیش از بقیه رخ می‌نماید، اقداماتی بوده که نیروها و تشکل‌های خط امام بر علیه جبهه و جریان ضدانقلاب به انجام رسانده‌اند. یکی از این نیروها «حزب‌الله» و گروه‌های حامی انقلاب بود که در قسمت قبل در مورد آن صحبت شد. اما دومین گروه قوه مقننه بود که: 2- اقدامات و عملکرد قوه مقننه قوه مقننه و به طور مشخص مجلس شورای اسلامی برای ورود به این مقطع زمانی با مسائلی چند مواجه بود. این مسائل هم در درون مجلس و هم در بیرون مجلس در مقابل دستگاه قانونگذاری کشور رخ می‌نمود و دارای ریشه هایی بود که آگاهی نسبت به انها چگونگی حرکت مجلس شورای اسلامی را در خرداد تا مهر 1360 واضح‌تر می‌سازد. یکی از این مسائل اولین دوره بودن مجلس شورای اسلامی بود. طبیعی است که بسیاری از موضوعات به لحاظ تدبیر قانونی و مقررات برای آنها آن هم تهیه و تصویب قوانینی که مبتنی بر مکتب اسلام و قابل اجرا باشد و ...، برای مجلس دوره اول حکم تجربه‌اندوزی را داشت و همین امر ایجاب می‌کرد که مجلس شورای اسلامی از درون و بیرون با تنش و تشنج مواجه نگردد. رخدادهای زمان برگزاری انتخابات آن مجلس در واقع اولین جرقه‌های بروز تشنج برای مجلس شورای اسلامی به شمار می‌رفت زیرا بنی‌صدر بع عنوان رئیس جمهور خواهان مجلس هماهنگ با رئیس جمهور و برگزیده شدن عناصر هم‌فکر خویش برای احراز کرسی وکالت بود و چنانچه موفق به در اختیار گرفتن «اکثریت پارلمان» می‌شد، تمامی اقداماتی را که قصد داشت بر علیه انقلاب و خط امام به انجام رساند، در قالبی قانونی قرار داده و امام خمینی و مردم را در برابر اعمال خویش به انفعال وادار می‌ساخت. نبرد سیاسی میان لیبرال‌ها و پیروان خط امام در واقع به هنگام برگزاری انتخابات اولین دوره مجلس شورای اسلامی آغاز گردید و اهمیت پیروزی در آن به حدی بود که بستگی مستقیم با حیات یا انحراف و نابودی انقلاب و نظام داشت. در چنین موقعیتی امام خمینی حساسیت مسئله را برای پیروان خویش تبیین فرمودند و آنان را به وارد شدن در این نبرد سرنوشت‌ساز ترغیب می‌نمودند. حجت‌الاسلام والمسلمین هاشمی رفسنجانی بعدها درباره نحوه برخورد امام چنین اظهار داشت: «... طیف لیبرالیسم کاملا شکل گرفت. طبق اطلاعاتی هم که ما داشتیم نفاق چپ هم به آنها پیوست، موقتا برای اینکه خط اسلام را از میدان بیرون ببرند. برنامه این شد، ما شدیم گروه خاصی، آنها (بنی‌صدر و هم‌فکرانش) همه قدرت شدند و حالا این‌جا جالب است ما باز همه تلاشمان این بود که نگذاریم این جمهوری از هم بپاشد و افشاگری نمی‌کردیم. حرف هم نمی‌زدیم فقط تلاش می‌کردیم که یک جوری قضیه را محدود کنیم. خدمت امام رفتیم، امام فرمودند: «راه این است که مجلس را جوری به دست بیاورید که قدرت در مجلس است و آنجا می‌تواند بنی‌صدر را کنترل بکند.» تلاش‌ها روی مجلس متمرکز شد؛ که الحمدلله آنجا موفق شدیم و بهترین کاری که در تاریخ بعد از آقای بنی‌صدر، بعد از ریاست جمهوری آقای بنی‌صدر شد، این بود که مجلس به این شکل درآمد. مجلس خط امام شد؛ خوب؛ شورای عالی قضایی و شورای نگهبان را هم طبعا به این مجلس و به امام مربوط می‌شد. در اختیار داشتیم یک قدرت قانونی کسب کرده بودیم.» به عبارت دیگر ترکیب مجلس اول که اکثریت آن را نیروهای مردمی و پیرو خط امام تشکیل می دادند و فقط تعداد اندکی از صاحبان تفکر التقاطی و لیبرالی توانستند به مجلس راه یابند، خود به خود به عنوان مانعی جدی در برابر اقدامات و موضع‌گیری‌های بنی‌صدر و هم‌فکرانش قلمداد گردید. مجلس شورای اسلامی دوره اول از فردای تشکیل علاوه بر راه‌اندازی تشکیلات قانونگذاری کشور با مشکل کارشکنی‌ها و اخلال‌های بنی‌صدر هم روبه‌رو بود و وجود همان تعداد معدود هم‌فکران بنی‌صدر و نیروهای التقاطی در مجلس باعث کندی حرکت مجلس می‌گردید. بدین ترتیب قوه مقننه کشور علاوه بر قانونگذاری برای امور جاری و میان‌مدت، وظیفه کنترل بنی‌صدر و هم‌فکرانش در قوه مجریه و نهادهای مختلف کشور را برعهده داشت و در این رابطه اقدامات قابل توجهی را تا اواخر خرداد 1360 به انجام رسانید که از آن جمله می‌توان به انتخاب نخست‌وزیر و رای به کابینه آقای محمد علی رجایی و تصویب لایحه حذف فرمان همایونی، طرح تعیین تکلیف سرپرستی وزارت‌خانه‌های بی‌سرپرست و ... اشاره نمود. البته در جو و فضایی که بنی‌صدر و لیبرال‌ها علیه مجلس شورای اسلامی به راه انداخته بودند فشار سنگینی بر پیکر دستگاه قانونگذاری کشور وارد می‌آمد به طوری که گاهی اوقات بسیاری از نمایندگان متعهد را به قدری تحت فشار روحی قرار می‌داد که ناچار شوند از طریق تریبون مجلس به دفاع از حریم قانون و خط امام و ... بپردازند این مسئله (وارد شدن اکثریت نمایندگان به مسائل اختلاف برانگیز و استفاده از تریبون مجلس برای پاسخ‌گویی به بنی‌صدر و هم‌فکرانش) باعث می‌شد که چهره مجلس شورای اسلامی در جامعه مخدوش گردد و از سطح بالاترین نهاد کشور به سطح جمعیتی سیاسی با گرایش‌های گروهی خاص تنزل یابد؛ لذا کنترل نمایندگان جهت ممانعت از ورودشان به مسائل اختلافی امر لازمی بود که ریاست وقت مجلس شورای اسلامی- حجت‌الاسلام والمسلمین هاشمی رفسنجانی- مسئولیت این مهم را از طرف امام خمینی بر دوش داشت. خود ایشان در یکی از جلسات علنی مجلس شورای اسلامی در زمانی که اختلاف در سطح جامعه به اوج خود رسیده بود و بنی‌صدر در «کارنامه»اش جسارت‌های زیادی را به مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان کرده بود در جلسه مورخ 12/12/1359- یعنی دو روز قبل از حادثه چهاردهم اسفند- در سخنان پیش از دستور خود نمایندگان را از قرائت نامه‌شان علیه بنی‌صدر منصرف ساختند: «... جمعی از برادران از من می‌خواهند که به عنوان مدیر مجلس و مسئول اداره مجلس در مورد اظهارات جناب آقای بنی‌صدر رئیس جمهور در اطلاعیه‌ای که داده‌اند در مورد طرح دوفوریتی «سرپرستی وزارت‌خانه‌های بی‌سرپرست» و مطالبی که در کارنامه دیشب، در روزنامه انقلاب اسلامی نوشته شده است صحبت کنم. همان طور که می‌دانید صحبت کردن پیش از دستور از طرف رئیس مجلس چیزی است که یک مقدار آن به خود او بستگی دارد روی مصالحی که تشخیص می‌دهد. البته ممکن است من اشتباه بکنم، اما در شرایطی که الان هستیم من شخصا مصلحت ندیدم که این مسئله را مطرح کنم. ما از امام انتظار داریم که در رابطه با حقوق مجلس و حقوق شورای نگهبان و حق اینکه چه کسی باید قانون بگذارد و چه کسی باید تایید کند که این قانون مطابق قانون اساسی و اسلامی است و مسائلی از این قبیل که باعث تشنج می‌شود و ما امروز سخت پرهیز داریم از اینکه تشنجی و جنجالی در جامعه‌مان به وجود بیاوریم. امام خودشان اظهارنظر کنند که اظهارات امام برای ملت ما حجت است و نمی‌شود امام را متهم به گروه گرایی یا دفاع از این و آن کرد و ما در صورتی که امام حق را و آنچه که تشخیص می دهند برای ارگان‌های حق است، تعیین بفرمایند امیدواریم نیازی نداشته باشیم. ضمنا دیروز که ما خدمت امام بودیم، در این خصوص مفصل صحبت شد و امام با صراحت فرمودند: «همانطور که قانون تعیین کرده است و حق مجلس است که طرح بیاورد و یا در لوایح اظهار نظر بکند و حق شورای نگهبان است ولاغیر که در مورد قوانینی که از مجلس می گذرد در رابطه با قانون اساسی و انطباق با اسلام اظهار نظر بکند و در این خصوص، هیچ کس و هیچ مقامی حق ندارد به شورای نگهبان اعتراض بکند و اگر اعتراضی بشود، توهین به قانون و جمهوری است». البته ما با ایمانی که به رهبری امام و دید تیز و نظر بسیار تیزبین ایشان داریم، مطمئن هستیم که در زمان مناسب، راه مناسب را در اختیار ما قرار می‌دهند و من باز هم به خاطر تاکید امام (بر اینکه از هرچه که احتمال تشنج و جنجال به وجود بیاورد، پرهیز بکنید) به همین دلیل من فعلا از این حقی که به رئیس مجلس داده شده است، با این صلاح‌دید که عرض کردم، از سخنرانی در این خصوص خوددرای می‌کنم. من خواهش می‌کنم از دوستان که فشار به من نیاورند تا وارد مسئله‌ای بشوم که الان تشخیص می‌دهم مصلحت نیست. اجازه بدهید آقایان، امام باز روی این مسئله هم تاکید داشتند که «موضع قانونی را حفظ کردن غیر از وارد شدن در نزاع‌ها است»، یعنی حفظ موضع قانونی و حمایت از موضع قانونی و حق قانونی ارگان‌ها، از حق گذشته است بلکه تکلیف و وظیفه است برای حفظ جمهوری. حدود باید محفوظ باشد. روی این باید دفاع بشود و دفاع هم می‌شود. شما اگر نامه‌ای امضا کرده‌اید به هرجا که باید منتشر بشود می‌دهید منتشر می‌کنند. آقای حجتی برای اینکه شما بفهمید که من چقدر ملاحظه می‌کنم، ببینید آقای حجتی می‌فرمایند: «چند نفر به شما فشار می‌آورند که بگویید؟» اقایانی که مایلند من بگویم، قیام بکنند (اکثرا برخاستند) آقای حجتی ببینید، اکثریت مجلس مایلند که من حرف بزنم ولی من حرف نمی‌زنم. عرض کردم خواندن نامه از تریبون مجلس باید در برنامه باشد و اگر اکثریت مجلس هم بخواهند اگر ما هم بخواهیم نامه بخوانیم دائما از این نامه‌ها می‌آید. خواهش می‌کنم بگذارید مدیریت مجلس وظیفه خودش را انجام بدهد. اقایانی که نامه را امضا کرده اند خودشان می‌توانند رد کنند. از مدیریت مجلس نخواهید که بیاورد و در مجلس مطرح بکند. من نظرم را تحمیل نمی‌کنم. شما هرچه نامه دارید، بنویسید ولی من صلاح نمی دانم از تریبون خوانده بشود. آقایان شما در مطالبتان بنویسید ربطی به تریبون مجلس ندارد. اکثریت هم بخواهند پخش کردن یک چیزی از تریبون مجلس، در اختیار رئیس مجلس است.» گذشته از این مسئله مجلس شورای اسلامی، در طول دوره درگیری، سیاسی میان بنی‌صدر و خط امام، می‌بایست استقلال قوه مقننه از احزاب و گروه‌های موجود در سطح جامعه را به صورت عینی و ملموس نشان دهد و در متن و مقررات این پرهیز از گروه‌گرایی را عملا به اثبات برساند و این امر با توجه به اینکه رئیس و تعداد قابل توجهی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی دوره اول، عضو حزب جمهوری اسلامی بودند کاری مشکل می‌نمود. اما این مهم نیز با حرکات مستقل مجلس شورای اسلامی تحقق یافت. یکی از این اقدامات تعیین و رای اعتماد به آقای محمدعلی رجایی بود؛ زیرا در بحبوحه اختلافی که بنی‌صدر در سطح جامعه به هنگام انتخاب و معرفی نخست‌وزیر به آن دامن می‌زد و هرکدام از شخصیت‌ها و گروه‌ها و احزاب فرد یا افرادی را به عنوان شخص واجد شرایط برای احراز مقام نخست‌وزیری معرفی می‌کردند، مجلس شورای اسلامی آقای محمدعلی رجایی را به‌عنوان نخست‌وزیر برگزید. انتخاب آقای رجایی که به هیچ سازمان و گروه و حزبی وابستگی نداشت و در عین حال فردی متعهد و پیرو خط امام بود، بیان‌گر روح استقلال رای مجلس شورای اسلامی نیز بود. این انتخاب در حالی صورت می‌گرفت که حزب جمهوری اسلامی فرد دیگری را کاندیدای احراز این پست معرفی کرده و حتی آیت‌الله دکتر سیدمحمد بهشتی طی مصاحبه‌ای با خبرنگاران گفت: «... حزب جمهوری اسلامی در جلسه عمومی که داشت با اکثریت قاطع آقای (جلال‌الدین) فارسی را (جهت تصدی پست نخست‌وزیری) پیشنهاد کرد...» همین برخوردهای مستقل بود که موجبات حذف قانونی بنی‌صدر را توسط مجلس شورای اسلامی از موضعی کاملا قانونی و متین فراهم ساخت و اقدام تاریخی مجلس اول در تصویب طرح عدم کفایت رئیس جمهوری بنی‌صدر در 31/3/1360 را می‌توان نقطه اوج اقدامات قوه مقننه در آغاز دوران پرحادثه خرداد تا مهر 1360 به شمار آورد.
۱۳۹۲/۱۱/۵ - ۰۸:۰۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]
-
گوناگون
پربازدیدترینها