واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
فشار اصلاح طلبان برای استعفای قالیباف پیشبینیهایی میشد کار شهردار در دوره جدید به مراتب سختتر از دوره پیشین باشد، این پیشبینیها با اظهارات یکی از اعضای شورا که خواستار استعفای قالیباف به دلیل سانحه آتشسوزی خیابان جمهوری شده بود، به واقعیت نزدیکتر میشود.
اپیزود اول شوراهای شهر اول یکی دو سال پس از انتخابات دوم خرداد 1376 با اصرار و ابرام رئیس جمهوری وقت شکل گرفتند و همواره در سخنرانی ها به این نکته اشاره می شد که یک اصل معطل مانده قانون اساسی پس از 16 سال مجدداً احیا شد البته این اتفاق از اقدامات درخور تحسین بود. شورای شهر اول تهران اما شورایی سیاسی و پر از نزاع و کشمکش بود. از غیبت های مکرر اعضا گرفته تا درگیری بر سر انتخاب یا ابقای شهردار، نه تنها شورای 15 نفره شهر تهران را به ماراتن نفس گیر و خسته کننده ای برای مردم تهران و صد البته خود اعضا تبدیل کرده بود بلکه کم کم این باور که شوراها فاقد کارآیی لازم هستند در حال قوت گرفتن بود. یک روز نگارنده این سطور در یکی از روزنامه های کثیرالانتشار برای گزارشی انتقادی از شورای شهر تهران تیتر «شورای شهر؛ 16 سال انتظار، 4 سال جنجال» را برگزید. درگیری های لفظی ناشی از اختلاف سلایق اعضای دوره نخست شورای شهر تهران هر روز تیتر صفحات اجتماعی روزنامه های وقت بود و بالاخره 6 تن از اعضای شورای شهر در نامه ای به رئیس جمهور وقت خواهان برکناری «ملک مدنی» که شهردار تهران بود، شدند. کشمکش ها و غیبت ها به همین جا ختم نشد، سرانجام اعضای شورای شهر نخست، شورای شهر را به انحلال کشاندند تا یک بار دیگر یکی از اصول قانون اساسی معطل شود اما این بار معطل زیاده خواهی و سیاست بازی آقایان. یادآوری این نکته که اکثریت قریب به اتفاق اعضای شورای نخست را اصلاح طلبان تشکیل می دادند نیز خالی از لطف نیست. اپیزود دوم شورای دوم و سوم شهر تهران اما به اذعان بسیاری از سیاسیون و حتی مردم، شوراهایی به دور از حاشیه های شورای اول بودند و با این که تقریباً ترکیب شورای دوم و سوم شهر تهران از سلایق مختلف تشکیل می شد اما به مدت 10 سال یعنی 4 سال شورای دوم و 6 سال شورای شهر سوم به فعالیت خود ادامه دادند و مردم تهران در سایه این تعامل و تلاش برای پیشرفت شهر، طعم شیرین خدمت را چشیدند. شورای دوم شهر تهران فردی را به عنوان شهردار تهران برگزید که پس از مدتی در قامت رئیس جمهوری ظاهر شد و دو دوره ریاست جمهوری را بر عهده داشت و البته شهردار دومی که انتخاب کردند نیز بعدها به عنوان یکی از رقبای اصلی رئیس جمهور دولت یازدهم مطرح شد. مردم تهران روزهای خوش تفاهم و همدلی اعضای شورای شهر دوم و سوم را با دو شهردار و دو سلیقه متفاوت فراموش نمی کنند. اپیزود یکی مانده به آخر داستان شورای چهارم شهر تهران اما شنیدنی است. هنوز مدت کوتاهی از شروع به کار شورا نگذشته بود که انتخاب شهردار تهران با اما و اگرهای فراوانی مواجه شد و پس از آن که مخالفان ابقای قالیباف به عنوان شهردار متوجه شدند که منع قانونی برای انتخاب مجدد شهردار سابق به عنوان شهردار جدید وجود ندارد تمام تلاش خود را صرف آن کردند تا لباس شهردار را بر تن محسن هاشمی که روزگاری مدیرعامل متروی تهران حتی در زمان محمدباقر قالیباف بود، کنند. اما این شروع یک تراژدی غم انگیز در حوزه شهری بود. مخالفان قالیباف وقتی متوجه شدند که یکی از اصلاح طلبان برخلاف رویه حزبی، به برنامه های قالیباف رأی داده و او با اختلاف یک رأی شهردار تهران شده است، چوب حراج بر آزادی عقیده و استقلال افراد زدند. کار به اینجا هم ختم نشد و بدترین اهانت ها را متوجه هم کیش خود کردند تا این رسوایی در تاریخ ثبت شود و هر روز خبری منتشر می شد که حکایت از حذف این عضو اصلاح طلب شورا از فلان حزب داشت و سرانجام، این هیاهو و غوغاسالاری ها از سوی دبیران کل احزاب و نمایندگان مجلس تقبیح شد تا آب ها از آسیاب بیفتد. اپیزود آخر از همان ابتدا مشخص بود، شهردار تهران برخلاف سنوات گذشته، دوران سختی را پیش رو دارد. هنوز چند ماهی از انتخاب مجدد قالیباف به عنوان شهردار تهران نمی گذرد که حادثه تلخ خیابان جمهوری تهران و فوت دو کارگر زن در سانحه آتش سوزی مردم تهران را متأثر کرد و اما یکی از اعضای شورا بر طبل استعفای شهردار تهران کوبید. به تکاپو افتادن اعضای اصلاح طلب شورا برای کناره گیری شهردار تهران در پی این حادثه ممکن است در نگاه اول، همدردی با خانواده قربانیان این حادثه باشد اما این اظهارنظر، حکایت از عمق نگرانی آنان از ادامه سکانداری شهرداری تهران توسط یک اصولگرا دارد چرا که درخواست استعفای شهردار در پی این حادثه همانند درخواست استعفای رئیس جمهوری به دلیل مسمومیت سه هزار نفر از مردم پردیس است. عضو اصلاح طلب شورا می توانست از شهردار تهران بخواهد تا پس از بررسی های دقیق، به شورا گزارش خود را ارائه کند و در صورت قصور آتش نشانی، رئیس آن را برکنار کند. در ماجرای مسمومیت مردم پردیس، چنان چه ثابت شود، مشکل از آب شرب بوده است، افکار عمومی خواهان برخورد با عوامل آن خواهند بود یا استعفای وزیر نیرو؟ با خودکشی دانش آموز شیرازی که به خاطر همراه داشتن تلفن همراه از مدرسه اخراج شده بود، چرا وزیر آموزش و پرورش استعفا نکرد؟ پلنگ های نایاب یکی یکی کشته می شوند و رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست استعفا نمی کند، تلفات جاده ای ناشی از تردد اتوبوس اسکانیا همچنان ادامه دارد و اما وزیر راه وشهرسازی استعفا نمی کند و آخرین پرسش این که چرا رئیس جمهوری برای پیگیری حادثه آتش سوزی خیابان جمهوری دست به قلم می شود ولی برای مسمومیت 3 هزار نفر از ساکنان پردیس نامه نگاری نمی کند؟(تسنیم)
چهارشنبه 02 بهمن 1392 11:21
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]