تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805755336
وهابیت در آغوش آمریکا و انگلیس؛ خوابیدن با شیطان/ بخش چهارم
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
وهابیت در آغوش آمریکا و انگلیس؛ خوابیدن با شیطان/ بخش چهارم
كي از افسران عملياتي سابق دستگاه جاسوسي آمريكا، در كتاب جنجالي خود به موضوع نحوه پيدايش تروريسم تكفيري در منطقه خاورميانه پرداخته است. شبكه خبري العالم براي نخستين بار ترجمه مهمترين بخش‌هاي اين كتاب را در چند قسمت منتشر كرد.
به گزارش سرویس دینی جام نیوز: "رابرت باير" مؤلف كتاب "خوابيدن با شيطان" از افسران عملياتي سابق دستگاه اطلاعات مركزي آمريكا است. وي پست‌هاي مختلفي را در "سي. آي. اي" برعهده داشت كه از جمله آنها رياست تيم اين سازمان در لبنان در سال 1983 و انفجار بئر العبد است. وي در اين كتاب فصلهايي را به عمليات تعقيب "شهيد عماد مغنيه" از فرماندهان مقاومت اختصاص داده است. باير پس از ناكامي در ترور مغنيه در لبنان، مسئوليت پرونده عراق را برعهده گرفت.
اين مسئول سابق سيا در كتابش، به مسائلي در خصوص همكاري عربستان و آمريكا در ايجاد تروريسم تكفيري و هدايت آن اشاره مي كند.
با وجود انتشار اين كتاب در سال 2003 ، ترجمه‌اي از آن به زبان عربي يا فارسي منتشر نشد. اين كتاب در بين خبرنگاران با نام "كاخ سفيد و طلاي سياه" نيز شناخته مي‌شود. بخش چهارم
در سال 1859 استخراج نفت از طريق حفاري با موفقيت توسط "ادوين درك" سرهنگ مشهور در پنسيلوانيا انجام شد. وي پيشگام اين نوع استخراج نفت از زمين بود. در اين روش حفاري براي جلوگيري از ريزش چاه از لوله استفاده مي شد كه اين امر اجازه مي داد تا هرچه بيشتر در عمق زمين حفاري شود. يازده سال بعد "جان راكفلر" شركت "استاندارد اويل" را در اوهايو تأسيس كرد. يك قرن بعد روسيه به عنوان يكي از اصلي ترين توليد كنندگان نفت به آمريكا پيوست. اندونزي، روماني و مكزيك هم در آغاز جنگ جهاني اول و هنگامي كه جنگ در اروپا آغاز شده بود، به صنعت نفت دست يافتند. در همان زمان هم در ونزوئلا و چند كشور ديگر در حوزه درياي كارائيب نفت كشف شد.
در حوزه خليج فارس نيز ايران پرچم دار كشف و استخراج نفت بود. نخستين چاه در مه 1908 حفر شد و حوالي سال 1913 خط لوله 135 ميليمتري اين چاه به پالايشگاه آبادان متصل شد. چاه بزرگ نفتي كركوك در شمال عراق هم در سال 1927 مورد بهره برداري قرار گرفت.
قبل از سال 1935 نفت از طريق خطوط لوله به سواحل درياي مديترانه در لبنان و فلسطين رسيد. بحرين، قطر و عربستان سعودي هم در سال 1932 وارد ميدان شدند.
"تام پارچر" يكي از اعضاي گروه مهندسان و زمين شناساني بود كه شركت استاندارد اويل آنها را براي فعال سازي صنعت نوپاي نفت عربستان به اين كشور اعزام كرد. "تيم "سوكال" نخستين گروهي بود كه در عربستان چاه نفت حفر كرد. نفتي كه براي مصارف تجاري قابل استفاده بود.
جالب است بدانيم، عربستان كه تام پارچر در سال 1937 آن را معرفي كرد، فقط براي 5 سال يك كشور يكپارچه بود. در نيمه هاي سال 1920 عربستان سعودي درون شبه جزيره عربستان كاملا در انزوا قرار داشت. در آن زمان عربستان به خاطر نفت و ثروت مشهور نبود، بلكه معروفيت اين سرزمين به خاطر فقر، تعصب و تبعيض بود و فرهنگ صحرا نشيني بر همه چيز غلبه داشت.
تجار سواحل كشورهاي عربي را از زمانهايي بسيار قديم مي شناختند. در قرن نوزدهم تعداد بسيار كمي از كاشفان اروپايي به سواحل اين شبه جزيره مي رفتند. طبق اسناد ثابت شده در نقشه هاي غربي، حتي تا سال 1865 هم رياض به عنوان پايتخت آينده عربستان در نظر گرفته نشده بود.
سوريه، عراق، مصر و كشورهاي مسلمان آفريقايي مانند الجزاير و مغرب همگي به صورت قابل توجهي در حال پيشرفت بودند. به ويژه طي دوران جنگ جهاني اول.
كويت در مرزهاي شمال شرقي كشورهاي عربي ده ها سال مستعمره بود. ولي عربستان طي چندين قرن تغييري نكرد. تا اينكه بن سعود در 15 ژانويه 1902 رياض را با ارتشي كه نيروهاي آن كمتر از 200 نفر بود، تحت كنترل خود در آورد. بن سعود در آن زمان حدود 20 ساله بود و قصد داشت خاندانش را كه از قرن هجدهم رو به نابودي رفته بود، دوباره زنده كند. وي گفت كه 20 سال آينده عمر خود را به جنگ با همه طرفها و ضد بقاياي امپراتوري عثماني و حكام رقيب عرب و به ويژه "هاشمي ها" در اردن سپري مي كند. وي در سال 1924 كنترل مكه و مدينه را در دست گرفت.
در اوايل سال 1927 بن سعود حكومت خود را در عربستان سعودي كه بيشتر شبه جزيره را در بر مي گرفت، تثبيت كرد. و نام خانواده خود را بر اين كشور نهاد: "پادشاهي عربستان سعودي".
تا هنگامي كه منافع نفتي بين المللي به عربستان نرسيده بود، رياض هنوز از برق بي بهره بود، و حدود سي هزار نفر درون شهري زندگي مي كردند كه ديوارهاي گلي آن را در بر گرفته، و پاي هيچ بيگانه اي هم به آن نرسيده بود.
اما نوادگان بن سعود اكنون از ثروتمندترين افراد دنيا هستند و اكنون با كازينوهاي "مونت كارلو"، خانه هاي فساد در لندن، اسراف، زندگي در كاخ هاي چندين ميليارد دلاري، داشتن اسب هاي اصيل، قايق هاي تفريحي، نفوذ در دولتهاي غربي، و پرواز به هر نقطه از دنيا با هواپيماهاي شخصي شناخته مي شوند.
در نيمه هاي سال 1930 و دوران كساد بزرگ، "عبدالله سليمان" وزير دارايي همچنان خزانه را در دست داشت و اسناد، ماليات به دست آمده از دامپروري، كشاورزي، باغ ها، را در صندوقي مستحكم نگهداري مي كرد.
مشكلات داخلي موجب شد كه عبدالله به سادگي با شروط شركت "استاندارد اويل" براي كشف نفت در عربستان موافقت كند. و به سوكال به صورت انحصاري اين حق را داد كه به مدت 60 سال به كشف، استخراج، پالايش، انتقال و صادرات نفت بپردازد. آن هم در منطقه اي كه وسعت آن بيش از 40 هزار مايل مربع و يا دو برابر مساحت فرانسه است.
اين شركت نفتي هم در مقابل وعده داد كه فورا وامي را به مبلغ 30 هزار ليره طلاي استرلينگ (معادل حدود يك ميليون و پانصد و شصت هزار دلار آمريكا در سال 2002) بپردازد و سالانه 5 هزار پوند به پادشاهان سعودي داده شود . علاوه بر آن اين شركت آمريكايي متعهد شد كه مبلغ 50 هزار ليره طلاي استرلينگ (2ميليون و ششصد هزار دلار) پرداخت كند. در صورت كشف نفت به مقادير تجاري نيز مقاديري پرداخت خواهد شد. "عبدالله سليمان" به نيابت از پادشاه اين توافقنامه را در 29 مه 1933 امضا كرد و پس از 4 ماه از اين تاريخ 2 تن از زمين شناسان شركت سوكال به عربستان رفتند. * نفت عربستان سوخت اصلي جنگ
جنگ جهاني به عربستان سعودي فرصت داد تا خود را در جهان مطرح كند. انگليس و آلمان هر كدام براي جلب توجه عربستان تلاش مي كردند. آلماني ها سعي مي كردند كه از اين شبه جزيره به عنوان دروازه پشتي براي حمله به روسيه استفاده كند. ولي پادشاه انگليسي ها را ترجيح مي داد البته نه به خاطر علاقه اش به آنها، زيرا در آن زمان انگليس و مستعمره هاي اين كشور همچنان منبع اصلي تغذيه پادشاهي آل سعود بودند.
نفت عربستان به دليل يكي از منابع تأمين سوخت در جنگ، از اهميت بسياري برخوردار بود. حمله ژاپن و اشغال برمه و اندونزي موجب بسته شدن دو منبع مهم نفت شد. به وژه آنكه پس از استخراج بيش از 5 ميليون بشكه نفت طي 6 سال اول (جنگ جهاني دوم) توان توليدي شركت آرامكو به هفت و هشت دهم ميليون بشكه رسيد. به عبارت ديگر در سال 1944 حدود 21 و 3 دهم ميليون بشكه نفت توليد شد؛ يعني سه برابر ظرفيت توليد يك سال. در آن زمان نفت عربستان براي هم پيمانان اين كشور بسيار حياتي بود.
با وجود جايگاهي كه عربستان در دنيا به دليل كشف چاه هاي به دست آورد، اين كشور پس از 14 فوريه 1945 نقش بارزي پيدا كرد. در اين تاريخ ملك سعود اول با "فرانكلين ديلانو روزولت" ديدار كرد. روزولت طي سالها در حال تمجيد از عربستان بود البته نه به خاطر نفت، بلكه به خاطر نقش اين كشور در جنگ.روزولت همچنين به ارزش راهبردي ذخاير نفتي عربستان پس از سالهاي جنگ به اين كشور چشم داشت و مي دانست كه اگر سعودي ها را بهترين دوست آمريكا در كشورهاي اسلامي كند، مي تواند بر سلطه انگليس در خاورميانه غالب شود.
در 8 فوريه 1943 استاندارد اويل در نامه اي به "هارولند ايكس" وزير خارجه آمريكا درخواست كرد كه دولت روزولت را براي مقابله با نفوذ انگليس از طريق كشاندن عربستان زير سايه آمريكا، تشويق كند.
پس از 10 روز، معاون وزير خارجه آمريكا اعلام كرد كه عربستان داراي منافعي حياتي براي آمريكا است و دستور داد كه كمكهاي غير مستقيم به عربستان كه به 100 ميليون دلار مي رسيد، ادامه يابد.
از سال 1940 انگليس حدود 40 ميليون دلار به عربستان سعودي تزريق كرد تا نفوذ خود را در اين كشور حفظ كند. در مقابل آمريكا نيز كمكهايي را به ميزان 13 ميليون دلار به شركت نفت عربي آمريكايي داد تا هم با نفوذ انگليس مقابله كند و هم شوروي را از دور و از منطقه خليج فارس زير نظر بگيرد. * نخستين گام در روابط عربستان و آمريكا "جيمز فورستال" وزير نيروي دريايي در نامه اي با مهر "بسيار سري" در 11 دسامبر 1944، تأكيد كرد كه قدرت آمريكا در كنفرانسهاي بين المللي به مواد حياتي مانند نفت بستگي دارد و مشكلاتي مانند خطوط هوايي، حمل و نقل، پايگاه هاي دريايي، توافقنامه امنيتي بين المللي، همگي به ذخاير نفتي بستگي دارد. بنابراين فعاليت در زمينه افزايش ذخاير نفتي در اين زمان بسيار مطلوب است.
آ»ريكا نسبت به انگليس يك ويژگي برتر داشت. بن سعود همه زندگي خود را به جنگ براي كسب قدرت در كشورش گذراند. و اين كار را نكرد كه آن را در مقابل كشوري مانند انگليس كه داراي تاريخچه اي استعماري است و هميشه به دنبال دخالت در منطقه بوده، از دست بدهد. به همين دليل با توجه به دور بودن آمريكا از نظر جغرافيايي به نظر آمريكا گزينه اي امن تر براي عربستان بود.
روزولت و بن سعود در مذاكرات خود ديدگاه هاي مشتركي را در خصوص بسياري از مسائل و همكاري ها به وجود آوردند.
اين دو مسئول با تبادل هديه از يكديگر خداحافظي كردند: ملك سعود به روزولت يك چاقوي جواهر نشان داد و به همسر و دخترش نيز كه او را همراهي كرده بودند لباس هديه داد. در مقابل روزولت يك فروند هواپيماي "داگلاس" داد كه قرار شد بعدا به او تحويل داده شود. وي همچنين صندلي متحركي را كه مشابه صندلي خودش بود به بن سعود داد. چرا كه وي از زخمي كهنه در پايش رنج مي برد و به ندرت صندلي خود را ترك مي كرد. تا اينكه در سال 1953 به دليل چاقي و كم تحركي درگذشت. * محمد بن عبدالوهاب از كجا آمد؟
محمد بن عبدالوهاب از شهري صحرايي به نام "العيينه" در شمال غربي رياض اخراج شد . وي در سال 1703 يا يك سال پس از آن در اين شهر به دنيا آمد. وي در دوازده سالگي با دختري كه پدرش براي او انتخاب كرده بود ازدواج كرد. وي به مناطق كرد نشين، بغداد، بصره در عراق سفر كرد.
عبدالوهاب كارهايي را كه مسلمانان انجام مي دادند شرك مي دانست: زيارت قبر پيامبر و اولياء خدا و قرباني كردن و ....
پس از آن عبدالوهاب را از بصره اخراج كردند.
تعصب وهابي در برهه اخير بيش از حد لازم شدت گرفت است. * سر بریدن 5 هزار شیعه در کربلا
حدود 200 سال قبل وهابي ها و هواداران محمد بن سعود به دنبال جنگ طلبي در شبه جزيره رعبستان هستند. در سال 1801 گروهي از وهابي ها به كربلا و يكي از مقدس ترين اماكن شيعيان يورش بردند و طي 8 ساعت 5 هزار شيعه را سر بريدند و صحن امام حسين (ع) را ويران كردند.
افراد قبايل وهابي به بن سعود كمك كردند كه دو شهر مقدس مكه و مدينه را تحت كنترل خود در آورد و با مخالفان به جنگ پرداختند و آنان را از اين دو شهر بيرون راندند.
بن سعود و هواداران جنگ طلبش تقريبا فضايي جديد را به وجود آوردند كه تقريبا تقليدي از پروتستانها بود. در همان زمان نفت كشف شد و مورد بهره برداري قرار گرفت. * وهابيت، غرب و نمونه اسرائيلي
تشكيل اوپك در سال 1960 اين فرصت را به آل سعود داد كه شركتهاي آمريكايي را تحت فشار قرار دهد. سياستمداران آمريكايي نيز به مدت يك ربع قرن به ايجاد توازن در نفت مازاد جهاني كمك كردند. به صورتيكه آنها مقادير بسيار زيادي از نفت خريداري شده از خارج را ذخيره كردند. پيش از نيمه سال 1950 توليد كنندگان نفت و شركتهاي ذغال سنگ آمريكايي از واردات خارجي اشباع شده بودند.
"دوايت آيزنهاور" در سال 1959 سهميه هايي الزامي را بر واردات نفت از خارج تعيين كرد. پس از 14 سال، هنگامي كه ريچارد نيكسون اين سهميه ها را حذف كرد، آمريكا بايد از اين مازاد استفاده كرده و به واردكننده نفت تبديل مي شد. مدت زيادي طول نكشيد كه اعراب آمريكا را به دليل اهمال مجازات كردند.
در 6 اكتبر 1973 سوريه و مصر به اسرائيل حمله كردند. دو هفته بعد در 19 اكتبر سازمان اوپك در واكنش به حمايت آمريكا و غرب از اسرائيل، صادرات نفت به آمريكا را كاملا ممنوع كرد.
در روز دوم "ملك فيصل" پادشاه عربستان، طبق اظهارات مسئولان آمريكايي قانع شد كه در محاصره غرب شركت نخواهد كرد و زير بار فشار ائتلاف عربي توليد كنندگان نفت نرود. ناگهان شير دلار نفتي ابعاد جديدي يافت .. آيا مي توان اين شير را براي كسب پول بيشتر گشود يا اينكه آن را بست تا مقادير بيشتري ذخيره سازي شود.
طي هفت دهه، رياض مجموعه اي متشكل از 30 هزار خانوار تأسيس كرد. پايتختي متشكل از 4 ميليون نفر كه مسلمانان و غير مسلمانان از كشورهاي مختلف براي كار در چاه هاي نفت وارد آن شدند. همزمان، عربستان سعودي ثروتهاي نفتي خود را به خارج از اين كشور سرازير كرد: دانشگاه هاي آمريكايي (صدها سعودي از زمان پايان جنگ جهاني دوم در مدارس آمريكايي تحصيل كردند)، و بسياري (از سعودي ها) براي خريد كالاهاي فاخر در بازارهاي لندن، پاري و رم گشت زدند.
در يك شبانه روز، جامعه قرون وسطايي به جامعه اي نوين تبديل شد.
بن سعود همواره نمي توانست به صورت كامل پروتستانهاي متعصب را تحت كنترل خود در آورد. به ويژه سران اخوان كه وارد قدرت نشدند؛ البته برخي ديگر كه به رياض آمدند به زندان افتادند.
در 5 ژوئيه 1967 اسرائيل به مصر، سوريه و اردن حمله كرد و در عملياتي سريع اين سه كشور را شكست داد و بخشهايي از سه كشور را اشغال كرد. بسياري از عربها از اين شكست ذلت بار رنج بردند.
ولي براي برخي مسلمانان اين شكست بسيار بدتر بود، زيرا آنان قدس و قبه الصخره، سومين مكان مقدس در اسلام را از دست دادند.
در آغاز اعراب به خيابانها ريخته و به اقدامات آمريكا اعتراض كردند؛ ولي آنها بعدا متوجه شدند كه از سوي دولتهايشان فريب خورده اند. و با وجود همه سلاح هايي كه طي سالها خريداري شده بود، هيچ كار قابل توجي انجام نشد. چرا؟ زيرا بسياري از پولهايي كه بايد صرف نهادهاي دفاعي مي شد، در كسيه شاهزادگان فاسد و سياستمداران و افسران ارتش سرازير شد.
از سال 1970 به بعد، خاندان حاكم در عربستان و جمعيت هاي خيريه اين كشور، دلارهاي نفتي خود را در ساخت مدارس ديني در داخل و خارج از عربستان به كار گرفتند، تا نسل جديد را با خشونت آميز ترين و افراطي ترين تفسير از اسلام تربيت كنند.
در اين بين وهابي ها به عنوان اسلامگرايان افراطي پا به عرصه گذاشتند. مدارس ديني بهترين مكان براي آماده كردن جنگجويان بود. در سال 1980 اين مدارس به مكاني حاصلخيز براي افراط گرايان تبديل شد و از آنجا دعوت براي جنگ مقدس ضد شوروي متجاوز در افغانستان سر داده شد. عناصر مسلح با سلاح هاي آمريكا و حمايت مالي و لجستيكي اين كشور مجهز شدند و "افغان عرب" هدايت جنگ سرخ به سوي مسكو را برعهده گرفتند و مسير تاريخ را تغيير دادند.
۱۳۹۲/۱۰/۱۳ - ۰۷:۲۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 116]
-
گوناگون
پربازدیدترینها