واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: رويارويي و پنهانكاري

در اين زمان چينيها يك كشتي جستجوگر آمريكايي را كه پنتاگون معتقد بود در آبهاي بينالمللي است، دچار مزاحمت كردند، يك كشتي غير مسلح به نام ايمپكبل ناگزير شد براي «دفاع» از خود در مقابل كشتيهاي چيني كه دور آن ميچرخيدند، از شليكهاي آتشنشاني آب بپاشد. اين حادثه البته مثل جنگ ترافالگار نبود. اما بسياري را در واشنگتن نگران كرد؛ اين واقعه نشان ميدهد كه چگونه ابرقدرتها و رقبايشان اشتباه ميكنند. وقتي كه پنتاگون اعتراض كرد، نيروي دريايي چين حضور ايالات متحده در اين آبها را به «مردي با سابقة تبهكاري كه دم دروازة يك خانواده پرسه ميزند» تشبيه كرد.
در سال 2012چينيها به تهديد خدمةكاوشگر چندين كشور آسيايي در فاصلهاي بسيار دورتر از محدودة سرزميني آبهاي سواحل چين ميپرداختند. ماهيگيران ويتنامي دستگير ميشدند. سپس، در فاصلة خيلي بعيد در شمال درياي جنوب چين، يك صياد چيني حادثهاي ديگر آفريد اين بار با ژاپن.
اين صياد در آبهاي ساحلي جزاير سنكاكو كه در تحت حاكميت ژاپن قرار دارد، اما چين هنوز مدعي آن است، با قايق ماهيگيري خود مشغول كار بود. وقتي كه گارد ساحلي ژاپن كوشيد او را بيرون كند، وي قايقش را به يكي از كشتيهاي آنها كوبيد. در اواخر دهة 80 و اوايل دهة 90 كه من در توكيو خبرنگار بودم، اين حوادث بارها روي ميداد.
اين ماهيگير دستگير شد. در چين خاطرات تاريخي اشغال قساوتآميز كشور به دست ژاپن هرگز زدوده نميشود، و در سال 2010 چينيها از اين تاريخ فتنهانگيز براي بزرگنمايي شديد حادثه استفاده كردند. چون اين ماهيگير زود آزاد نشد، چينيها صدور «خاك كمياب» ـ منابع طبيعي را كه ژاپنيها براي ساختن اجزاي حساس تلفنهاي همراه، توربينهاي بادي، لامپهاي فلورسنت و مدارهاي كامپيوتري به آن محتاجند، محدود كردند. خاكهاي كمياب، آنقدرها هم كمياب نيستند، اما چين 95درصد بازار جهاني آن را كنترل ميكند، بنابراين ميدانست كه ابزاري در دست دارد ـ ژاپنيها نميتوانستند به جايي ديگر روي آورند. نخستوزير ژاپن ـ كه خود به زحمت در مقامش مانده بود ـ رفتار چين را بعد از حادثه قايق ماهيگيري «بسيار هيستريك» خواند. بعداً، محدوديت صادرات خاك چين به دليل چيزي كه چينيها مدعي شدند دلايل زيستمحيطي است، شامل ايالاتمتحده و اروپا هم شد.
كاخ سفيد درباره كاري كه چينيها ميكردند، غرق در تئوريها شد: توسل به بنياديترين محركهاي ناسيوناليستي كشور پيش از انتقال رهبري، منازعه ميان جناحهاي بوروكراتيك، يا صرفاً دندان نشان دادن. خبر خوب اين بود كه كشورهاي اطراف در آسيا از واشنگتن ميخواستند نقش سابق خود در آسيا را به منزله قدرت تعادلبخش و صلحبان دوباره تأكيد گرداند. نيروي دريايي مشتاق اقدام بود. يك مقام ارشد دولتي گفت: «عدهاي در پنتاگون مي گفتند: [ما به شما همين را ميگفتيم]». وي ادامه داد: «شايد آنها نگران تجاوزگري چين بودند»، يا «ميخواستند براي جلوگيري از كاهش بودجه قضيه را مطرح كنند.»
جفري بادر بعدها به مخاطباني در هاروارد گفت: «من، شخصاً معتقدم قاطعيتي كه در طول آن سال از چين ميديديم ربطي به تصور ضعف اوباما نداشت. به گمان من اين فكر بيمعناست. من فكر ميكنم اين قاطعيت بعضاً ناشي از اين باور در برخي از محافل چيني بود كه ايالاتمتحده قدرتي در حال انحطاط، و چين در حال طلوع است، و عصر چين فرا رسيده است. در جوّ بلاگ اين طبل نواخته ميشد كه ما به سياست خارجي قاطعانهتري احتياج داريم.» در واقع، اين روزها به هر كلاس درس چين كه برويد دانشآموزان فوراً از شما ميپرسند درباره به آب انداختن اولين ناو هواپيمابر چيني چه نظري داريد. داستان «عصر شكوه چين» همه جا بر سر زبان است.
چهارشنبه 4 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]