محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802722992
فارس از سوگواري در اربعين حسيني گزارش مي‌دهدحرم ـ جمكران؛ بين‌الحرمين جاماندگان از غافله كربلا
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس از سوگواري در اربعين حسيني گزارش مي‌دهدحرم ـ جمكران؛ بين‌الحرمين جاماندگان از غافله كربلا
عزاداران حسيني امسال پس از عرض تسليت خدمت حضرت معصومه (س) با پاي پياده هشت كيلومتر راه پيمودند و به سوگواري پرداختند تا با حضور در مسجد مقدس جمكران، اين مصيبت بزرگ را به حضرت صاحب الامر مهدي موعود(عج) تسليت بگويند.
خبرگزاري فارس - سمانه سادات فقيه سبزواري: چهل روز است در سوگ ابر مردي نشستيم كه قلب اسلام با خون رگ‌هاي پاره پاره گلوي او مي‌تپد. عشق زميني در عاشورا بي‌معني مي‌شود، عاشورا و اربعين، نقطه‌اي براي آغاز و پايان عشق نيست، بلكه چله‌اي عارفانه در تشيع سرخ علوي است.
قلب زمين فشرده شده و كربلا در زمين نميگنجد، كربلا يك سرزمين با وسعتي مشخص نيست، اين سرزمين با خون سالار شهيدان به وسعت يك تاريخ شناخته مي‌شود.
باز اين چه شورش است كه در خلق عالم است باز اين چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
باز اين چه رستخيز عظيم است كز زمين بي نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است
اين صبح تيره باز دميد از كجا كزو كار جهان و خلق جهان جمله درهم است
گويا طلوع مي‌كند از مغرب آفتاب كاشوب در تمام ذرات عالم است...
شهادت مظلومانه امام حسين (ع) و يارانش و اسارت خاندانش، درختِ سرخ تشيع را در كربلا به شكوفه نشاند. بيش از 1400 سال است كه مسلمانان جهان بر سر و سينه مي‌زنند و در غم شهيدان كربلا به سوگ مي‌نشينند. مردمي عاشق از گرداگرد جهان، براي زيارتي عاشقانه و بيعتي عارفانه خود را به كربلاي حسيني مي‌رسانند.
به دور از هر قوميت، زبان و رنگ، با بر افراشتن پرچم لبيك يا حسين، با پاي پياده روانه حريم حرمش مي‌شوند. هر سال اربعين رنگ و بويي ديگر دارد، براي اثبات عشق، يك فرياد «يا حسين» كافيست، امسال بازماندگان از اين زيارت عاشقانه، قم را كربلا كردند.
هزاران عزادار حسيني در حالي كه بر سر و سينه مي‌زدند مسير حرم حضرت معصومه (س) را پيش گرفتند و اين مصيبت را به بانوي كرامت تسليت گفتند.
بوي عطر عشق حسيني، روز اربعين را در قم كربلا كرد و مشام عزادارن را نوازش داد. اين مردمان عزادار براي عرض تسليت مسير مسجد مقدس جمكران را پيش گرفتند تا به حضرت حجت(عج) تسليت بگويند.
خادمان حسيني مسير را براي زائران سوگوار در جمكران مهدي (عج) آماده كرده و با دعوت ايشان در ايستگاه‌هاي صلواتي، مسير پياده روي هشت كيلومتري را كوتاه كردند.
يكي از هيئت‌هاي عزداري كه با پاي برهنه مسير حرم حضرت معصومه (س) تا مسجد مقدس جمكران را حركت مي‌كردند با نوايي غمناك، نوحه زبان حال حضرت زينب (س) را در روز اربعين مي‌خواندند.
زينبم من، زينبم رو در وطن آورده‌ام كس نيارد در وطن رنجي كه من آورده‌ام
هركه آيد از سفر، سوغات آرد در وطن من هزاران خاطرات دلشكن آورده‌ام
بادلِ چون لاله پژمرده، هفتاد و دو داغ در وطن از مرگ هفتاد و دو تن آورده‌ام
يوسفم را گرگ‌هاي كربلا بدريده‌اند در وطن تنها از او يك پيرهن آورده‌ام
چهل روز است كه شيعيان با برپايي تكايا و محافل عزاداري، فرياد يا حسين سر مي‌دهند. اربعين يك واژه نيست؛ كتابي قطور و پرماجراست. كتابي كه گذر زمان و حادثههاي زمين، هرگز نميتواند نوشتههاي آن را محو كند.
اربعين، صداي عدالت و صداقت و شاخ و برگ‌هاي درخت آزادگي است كه از خاك كربلا روييده و تا ژرفاي روزها و روزگاران ريشه دوانيده است.
پياده‌روي عزداران حسيني در مسير حرم تا جمكران اين مسئله را بر همگان روشن كرد كه از اينجا تا كربلا راهي نيست. كافي است كبوتر دلت را به سوي كربلاي امام حسين (ع) پرواز دهي.
عاشقان براي رسيدن به مسير عاشقي با پاي پياده مسيري طولاني را حركت كردند، باران اشك در آسمان چشمان سوگوارشان پاياني نداشت. برخي فرصت را غنيمت شمرده و زيارت اربعين مي‌خواندند.
اَلسَّلامُ عَلى وَلِىِّ اللَّهِ وَ حَبيبِهِ، اَلسَّلامُ عَلى خَليلِ اللَّهِ وَ نَجيبِهِ ،اَلسَّلامُ عَلى صَفِىِّ اللَّهِ وَابْنِ صَفِيِّهِ، اَلسَّلامُ عَلىَ الْحُسَيْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهيدِ، اَلسَّلامُ على اَسيرِ الْكُرُباتِ وَ قَتيلِ الْعَبَراتِ...
سلام بر ولى خدا و دوست او، سلام بر خليل خدا و بنده نجيب او، سلام بر بنده برگزيده خدا و فرزند برگزيده‌اش، سلام بر حسين مظلوم و شهيد، سلام بر آن بزرگوارى كه به گرفتاري‌ها اسير بود و كشته اشكِ روان گرديد...
چهل روز است كه فرشتگان همراه با زمينيان سوگواري مي‌كنند و خون مي‌گريند. كربلا داغي است كه بر پيشاني تاريخ مانده و جاودان شده است.
كربلا نبض غيرت زمين است، كربلا بغضي است كه در گلوي زمين سنگ شده است، بغضي كه روزي خواهد تركيد و از صخرههاي خاك، فوّاره مي‌زند. ميليون‌ها نفر با پياده مسيري به طول هفت كيلومتر را پيمودند تا به امام زمان خويش عرض تسليت كنند.
پير و جوان، كودك و خردسال، مرد و زن همه آمده بودند و با نوايي سوزناك قصه پر غصه چهل روز درد شهادت مظلومانه امام حسين (ع) را با اشك زمزمه كردند.
اشك در پهناي صورت مادر كه با پاي پياده، خستگي راهي بس طولاني را برجان خود و دخترش خريده بود به چشم مي‌خورد. فرياد «العطش، العطش ... » كاروان هاي عزداري و هيئت‌هاي سينه زني قلبت را مي‌فشرد و تقاضاي شفا، از سوي مادري كه دست دختر معلول خود را در دست گرفته بود توجه همه را به خود جلب مي‌كرد.
مادر با شفيع قرار دادن حضرت معصومه (س) و امام زمان (عج) و با سوگواري براي امام حسين (ع)، مي‌خواست كه شفاي دخترش را از حضرت دوست بگيرد.
«مظلوم حسين»، «واي حسين»، «بي سر حسين» ... فريادي بود كه روز اربعين در مسير حرم تا جمكران طنين‌انداز شده بود. در اين ميان برخي در لباس پليس براي امنيت، برخي در لباس پزشك براي سلامت و برخي هم در لباس امدادگر به عاشقان و سوگواران حسيني خدمت مي‌كردند.
جمكران، امسال ميزبان عزداران اربعين حسيني بود كه همراه با كاروان پياده كربلا در بين‌الحرمين قم به عزاداري پرداختند و در قلب تاريخ، اين عظمت را به ثبت رساندند.
من آن مرغم كه بال و پر ندارم
پريدن را خوشم شهپر ندارد
من مي‌نالم كه بازويم ببستند
همي نالم به سر معجر ندارم
عزير جان زهرا زينبم من
در اين طوفان غم مادر ندارم
بسان كشتي بي بادبانم
در اين امواج غم لنگر ندارم
بيرق‌هاي سرخ و سياه در دست هيئت‌هاي عزاداران حسيني، جمكران را نينوايي ديگر ساخت. خيل ميليوني جمعيت هشت كيلومتر راه را در نورديدند تا به صاحب الامر اين واقعه را تسليت بگويند.
كربلا رودخانه‌اي است كه به دنبال قدمهاي موعود جاري است، تا روزي كه غرامتِ اين خون قطره قطره از يزيديان گرفته شود. كربلا بيعتي است كه تا آمدن موعود همچنان باقي خواهد ماند. كربلا خاطره‌‌اي نيست كه در حافظه خاك، فراموش شود. كربلا وجدانِ خاك است كه هيچ گاه نخواهد خفت، حتي اگر چهل روز... چهل سال... چهارده قرن... از آن بگذرد.
انتهاي پيام/78005/ع40
سه شنبه 3 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 190]
-
گوناگون
پربازدیدترینها