تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1871264868
حسين كاشفي در گفت‌وگوي تفصيلي با ايلنا: كشور را نمي‌توان با شعار اداره كرد
واضح آرشیو وب فارسی:ايلنا: حسين كاشفي در گفت‌وگوي تفصيلي با ايلنا: كشور را نمي‌توان با شعار اداره كرد
فقط دولت‌هاي نهم و پس از آن نبايد پاسخگو باشند بلكه تمام حاميان آن‌ها كه با سكوت و تائيد موجب رسيدن به اين نقطه شدند هم بايد جوابگو باشند/ وقتي طرف مقابل مي‌بيند مذاكره در جايگاه شكننده قرار دارد، زياده‌خواهي مي‌كند/ مردم بايد منتظر باشند در عرصه سياست داخلي شاهد باز‌تر شدن فضا باشيم. حسين كاشفي در گفت‌وگوي تفصيلي با ايلنا: كشور را نمي‌توان با شعار اداره كرد
حسين كاشفي از جمله سياستمداران اصلاح‌طلبي است كه به واسطه حضور فعالش در عرصه مديريتي وزارتخانه‌هاي اقتصادي و رياستش بر خانه احزاب شناخته مي‌شود. مردي كه هر چند از سياست در اين سال‌ها فاصله نگرفته است، اما در تحليل‌هاي سياسي‌اش هم اعتدال را پيشه كرده و تاكيد مي‌كند كه هم اصلاح‌طلبان و هم اصولگرايان بايد منافع ملي را اساس كار خويش قرار دهند.
وي انتقادات بخشي از افراطي‌ها به دولت روحاني را فرار به جلو مي‌داند و مي‌گويد آن‌ها بايد به جاي سوال كردن پاسخگوي اقداماتشان در هشت سال گذشته باشند. با اين حال وي مدافع صرف دولت نيست و دولت را نيز بي‌عيب نمي‌داند و مي‌گويد دولت در عرصه سياست داخلي تاكنون گامي درخوري برنداشته است و البته معتقد است كه مردم بايد شاهد به بار نشستن مطالبه‌شان در عرصه داخلي در صد روز دوم دولت روحاني باشند.
متن گفت‌وگوي «ايلنا» با حسين كاشفي در ادامه مي‌آيد:
* نزديك به ۴ ماه از آغاز به كار دولت يازدهم گذشته است و در گزارشي هم كه رييس‌جمهور به مناسبت صدمين روز آغاز به كار كشور ارائه كردند، وضعيت كشور به گونه‌اي ترسيم كردند كه همراه با بيم‌ها و اميدهاي بسياري بود. حال اگر بخواهيم تصويري از مشكلات و چالش‌هايي كه در كشور وجود دارد ترسيم كنيم، فكر ميكنيد مهم‌ترين اين چالش‌ها كدام باشد؟
همانطور كه مي‌دانيم آقاي روحاني در شرايطي كار خود را آغاز كرد كه كشور در زمينه‌هاي مختلف با مشكلاتي متعددي مواجهه است. از يكسو، در بعد سياست خارجي متاسفانه با قطعنامه‌هايي روبه‌رو هستيم كه در دولت قبلي يكي پس از ديگري عليه ايران صادر شد و نوع تصويري كه از ايران به نمايش گذاشته شد، اينطور بود كه ايران كشوري افراطي است كه بر اساس منطق، قانون و اخلاق عمل نمي‌كند و اهل گفتوگو، صلح و تفاهم نيست. اين مسئله باعث شد كه ما نه تنها در سطح كشورهاي اروپايي بلكه در منطقه هم دوستانمان را از دست بدهيم و ما نه در كنار همه، بلكه در مقابل همه باشيم. اتخاذ سياست‌هاي از اين دست، موجب ايجاد محدوديت‌ها و بحران‌هايي شد كه با خواسته مردم مطابقت نداشت. در داخل كشور هم باز شاهد وضعيت نامناسب اقتصادي و كرامت انساني بوديم. وضعيت توليد و ارزش پول كاهش يافت. نه تنها قانون‌گريزي مي‌شد، بلكه قانون‌ستيزي هم صورت مي‌گرفت. در خصوص وضعيت اجتماعي هم شاهد وضعيت خوبي نبوديم. مردم قدرت تحمل يكديگر را نداشتند و بي‌صبرانه با هم روبه‌رو مي‌شدند و خشونت و خشونت‌گرايي رو به رشد بود. اين بد عمل كردن‌ها و گفتمان‌سازي كه با اخلاق‌مداري نامنطبق بود موجب دامن زدن به گسست دولت و ملت مي‌شد. اگر امروز پرسيده شود كه مهم‌ترين سرمايه يك كشور چيست، گفته مي‌شود سرمايه انساني آن جامعه. امروز كشور ما را با يك پديده شناسايي مي‌كنند و آن فرار مغزهاست. در دولت نهم و پس از آن شاهد رشد روزافزون آن بوديم. بايد از خودمان بپرسيم كه چه شده است كه اين پديده روزبه‌روز افزايش يافته است و جوان ايراني به جاي ماندن در ايران، جلاي وطن مي‌كند. وقتي اين قطعه‌ها را در كنار هم قرار مي‌دهيم، مي‌بينيم كه شاهد وضعيت خوبي در كشور نيستيم. پس نبايد انتظار اين را داشته باشيم كه به سرعت بر مشكلات فائق شويم، ولي در افقي كه انتخاب مي‌شود بايد معلوم باشد كه هر يك از زمينه‌ها، حركتمان طوري است كه از وضعيت نامطلوب به وضعيت مطلوب است.
* با توجه به اين توضيحات، فكر ميكنيد مهم‌ترين مسئله‌اي كه كشور با آن روبه‌روست، چيست؟
در طي ۸ سال گذشته، دولتي كه بر سركار بود اهميتي براي كار كار‌شناسي و برنامه‌ريزي قائل نبود و برنامه‌هاي مصوب كشور را به كناري مي‌نهد، سازمان مديريت و برنامه‌ريزي كشور را منحل مي‌كند و شوراي عالي پول و اقتصاد را به كناري مي‌گذارند و كار‌شناسان به حاشيه مي‌روند. مهم‌ترين مسئله كشور هم از اين‌روست. خوشبختانه يكي از مهم‌ترين مسائلي كه آقاي دكتر روحاني چه قبل از انتخابات و چه بعد از آن، همواره بر روي آن تاكيد داشتند، اهميت كار علمي و كارشناسي‌شده است. در اين دوره شاهد احياء سازمان مديريت و برنامه‌ريزي هستيم. از ديگر سو، حقوق شهروندي و توجه به فصل سوم قانون اساسي يكي ديگر از مسائلي بود كه در سال‌هاي قبل به كناري نهاده شده بود و شاهد بوديم كه هم آقاي عارف و هم آقاي روحاني در قبل از انتخابات به اين مسئله تاكيد زيادي داشتند و خوشبختانه در مدت زمان كوتاهي كه از دولت روحاني گذشته است، شاهد توجه بيش از پيش به آن هستيم. البته در رابطه با بحث احزاب و نهادهاي مدني، دولت نهم و دهم موانع متعددي ايجاد كرد و برخلاف بندهاي اصل سوم قانون اساسي كه دولت موظف به فراهم كردن بسترهايي براي رشد و آگاهي مردم است تا در زمينه‌هاي مختلف بتوانند بر سرنوشت خود حاكم بشوند يكي از اين بستر‌ها احزاب است، عمل كرد، چراكه دولت سابق اعتقادي به احزاب نداشت و آن‌ها رقيب خود مي‌پنداشت. اما در اين دوره، دولت اعلام كرده توجه‌اي ويژه بر فصل سوم قانون اساسي دارد و هم مي‌خواهد نهادهاي مدني و احزاب بيش از پيش فعال شوند و در همين راستا نيز وزير كشور اعلام كرده مي‌خواهد با نمايندگان احزاب ديداري داشته باشد.
* در حوزه سياست خارجي چطور؟
انچه اتفاق افتاده شاهد انعقاد توافقنامه‌اي هستيم كه موجب شد چهره‌اي كه از ايران ترسيم شده بود و آنچهره، اين بود كه ايران اهل تعامل و گفتوگو نيست، شكسته بشود. يكي از چيزهايي كه همواره آقاي روحاني تاكيد داشتند تعامل سازننده با دنياست. زمينه‌هاي اين تعامل هم با حضور آقاي روحاني در سازمان ملل فراهم شد. مواضع و ادبيات ايشان كه بحث ائتلاف براي صلح را مطرح كردند موجب شد به جهانيان اعلام كند كه ايران نه تنها جنگ‌طلب نيست، بلكه از جنگ بيزار است و مي‌خواهد صلح و امنيت پايدار هم در جهان حاكم باشد كه در اين مورد، اقدامات ريشه‌داري كه از زمان دولت اصلاحات و بحث گفت‌وگوي تمدن‌هاي آقاي خاتمي مطرح شده بود، اين گفتمان را تقويت مي‌كرد. اين گفتمان و اقدامات خوب دستگاه سياست خارجي موجب شد كه چهره‌اي كه از ايران به نمايش گذاشته شود، چهره‌اي است كه اهل تعامل، منطق و گفت‌وگوست. اين چهره توانست خيلي از مسائل را در صحنه بين‌المللي و داخلي كاهش دهد.
* شما از كاهش مسائل ايران هم صحنه بين‌اللملي و هم در صحنه داخلي با تغيير در رفتارهاي ديپلماتيك صحبت كرديد. مي‌توانيد به مواردي هم اشاره كنيد.
بله، مهم‌ترين اين مسائل را مي‌شود در عرصه اقتصادي مشاهده كرد. يكي از مهم‌ترين چيزهايي كه به اقتصاد ما ضربات سهمگيني وارد مي‌كرد، واردات بي‌حد و حصري بود در همه زمينه‌ها كه دولت سابق مشاهده مي‌كرديم. يكي از هنرهاي دولت سابق سرمايه‌گذاري و ايجاد اشتغال براي كشورهاي خارجي و توليد بيكاري در داخل بود. وقتي مشاهده مي‌كنيم كه در زمينه گندم ما به خودكفايي رسيده بوديم و مي‌توانستيم بخشي از گندم‌هايمان را به خارج صادر كنيم، ولي بعد از چند سال مي‌بينيم كه امسال ۸ ميليون تن به كشور وارد شده است. تورم نيز كه ۳۵ تا ۴۰ درصد اعلام شده بود. يا وقتي مي‌بينيم كشوري كه ۸ درصد رشد اقتصادي داشته اما در ثروتمند‌ترين دولت تاريخ ايران رشد اقتصادي به منفي ۵. ۸ درصد رسيده است. بخشي از اين‌ها به خاطر تحريم‌هايي بود كه متاسفانه بر عليه ما اعمال شده بود و بخش اعظمي هم به خاطر عدم اعتقاد به كار كار‌شناسي و بي‌نياز دانستن خود به آنهاست. از سوي ديگر، مسئله هسته‌اي به خاطر آنكه قريب به ده سال است با آن درگير هستيم موجب يك نوع تشويش در ذهنيت مردم شده بود. الان يك نوع آرامش و احساس رضايت در ميان به وجود آمده است. مردم فكر مي‌كنند كه اندك اندك از آن حالت امنيتي‌اي كه وجود داشت و نمي‌توان نقد كرد خارج شده‌ايم. الان احساس مي‌شود يك همبستگي ملي ايجاد شده است و اگر اين همبستگي ملي را بتوانيم حفظ كرد، مي‌توان بالا‌ترين دستاوردهاي يك كشور را بدست آورد؛ از حل مسائل خارجي و امينت ملي تا از بين رفتن مشكلات داخلي. بايد به مردم اعتماد كرد كه قطعا اين اعتماد نتايج مثبتي به همراه خواهد داشت.
* بسياري از تحليل‌گران و كار‌شناسان اعتقاد دارند كه دولت اولويت خويش را در عرصه سياست خارجي و حل مسئله هسته‌اي قرار داده و ريشه آن را هم در سابقه آقاي روحاني مي دانند. آيا اين اولويت‌بندي را درست مي‌دانيد؟
اعتقاد دارم بسياري از مسائل و مشكلات داخلي ريشه در مشكلات خارجي دارند و با هم ارتباط دارند و من اين اولويت‌بندي را قبول دارم.
* اما مي‌شود اين نقد را وارد كرد كه متمركز شدن بر مسئله سياست خارجي موجب كمتر توجه كردن به مسائل داخلي و توسعه سياسي شده است؟
مهم‌ترين مشكلي كه در عرصه داخلي اكثريت مردم ما با آن درگير هستند، مشكلات اقتصادي است. براي رفع اين مشكلات و ايجاد يك اقتصاد پويا لازم است سنگيني‌اي كه در عرصه سياست خارجي بر بعد اقتصادي گذاشته است، برداشته شود. يك اقتصاد سالم و پويا به چند عامل نياز دارد: يك عامل نيروي انساني، يك عامل تجهيزات و يك عامل سرمايه اقتصادي است. بر اساس مشكلاتي كه ايجاد كرده و قبلا توضيح دادم موجب بي‌انگيزه كردن سرمايه و نيروي انساني شده‌ايم. تجهيزات هم روزآمد نشده‌اند و سرمايه اقتصادي نيز به دليل تحريم بانكي بلوكه شده. براي همين وقتي بتوانيم مشكلات خارجي را حل كنيم مي‌توانيم خيلي از مشكلات اقتصادي و داخلي را نيز رفع كنيم. بعد از چند سال ديديم كه اين قطعنامه‌هاي ظالمانه و غيرانساني نه تنها كاغذپاره و بي‌اثر نيست، بلكه كاملا مهم و تاثيرگذار است. براي همين دولت براي حل مشكلات داخلي در عرصه خارجي مي‌جنگد، چرا كه نمي‌شود فقط شعار داد چون كشور را نمي‌توان با شعار اداره كرد. وقتي تحريم‌ها حل شوند، پول بلوكه شده‌مان آزاد مي‌شود و مي‌توانيم آن را در چرخه اقتصادي تزريق كنيم و با آن تجهيزات مدرن نيز خريداري كنيم.
* باز در اينجا شاهد وابسته‌تر شدن دولت به پول و درآمد نفتي هستيم...
بله. قطعا اين يك راه حل كوتاه مدت است. من بار‌ها گفته‌ام كه يكي از كارهاي در دولت نهم و دهم صورت گرفت وابسته‌تر شدن كشور به اقتصاد نفتي بود، چراكه به دليل سياست‌هاي اشتباه بخش‌هاي غيرنفتي ما رو به تعطيلي رفتند و براي همين تنها درآمدمان نفت شد.
* براي حل مشكلات سياست خارجي شاهد حمايت از تيم مذاكره‌كننده هستيم و آن‌ها هم توانستند به توافقي دست پيدا كنند. اما اين توافق هم با انتقادات و مخالفت‌هايي روبه‌رو شد. بسياري از نمايندگان مخالف دولت، توافق ژنو را به جام زهر تشبيه كردند و بخش رسانه‌اي همسو با آن‌ها نيز به چالش با تيم مذاكره‌كننده و بالاخص محمدجواد ظريف پرداختند. فكر ميكنيد دليل اين مخالفت‌ها چيست؟
من فكر مي‌كنم كساني كه نسبت به اين مسائل برخورد قهري و انتقادي دارند، افرادي هستند كه بايد پاسخگو باشند. اين‌ها كساني هستند كه در ۸ سال گذشته مسئوليت پرونده هسته‌اي ايران را برعهده داشتند و در زمان مديريتيشان نيز شاهد تحريم‌هايي بوديم كه بخش اقتصاديمان را كم‌توان كرد. فقط دولت‌هاي نهم و پس از آن نبايد پاسخگو باشند، بلكه تمامي حاميان آن‌ها كه با سكوت و تائيد موجب رسيدن به اين نقطه شده‌ايم هم بايد جوابگو باشند. اين مخالفت‌ها باعث به وجود آوردن شرايطي هستند تا تيم مذاكره‌كننده به جمع‌بندي لازم و درست نرسد. از طرفي، گروهي هم منفعت‌هايي با تحريم‌ها بدست آورده‌اند كه رسيدن به توافق موجب مي‌شود تا اين منفعت‌ها از بين برود. مگرنه اگر اين آقايان اگر منفعت ملي برايشان مهم باشد بايد از تيم مذاكره‌كننده همانطور كه مقام معظم رهبري داشتند، حمايت بكنند و نه سنگ‌اندازي. من به اين آقاياني كه مخالف مذاكرات هستند، مي‌پرسم كه اگر مذاكرات موجب از بين رفتن كيان نظام و كشور مي‌شود، راهكار آنان چيست؟ پيشنهادشان براي حل مسئله هسته‌اي اعلام كنند.
* آن‌ها مي‌گويند مردم از به خطر افتادن كيان نظام و كشور احساس خطر مي‌كنند
من آن چيزي كه در چهره‌هاي مردم ديدم اين بود كه يك نوع احساس رضايت و آرامش در آن‌ها ايجاد شده است.
* پس چرا آن‌ها خود را زبان مردم مي‌دانند؟
آن‌ها مي‌خواهند خود را پشت مردم پنهان كنند. اين مردم چه كساني هستند؟ اگر انتخابات رياست جمهوري را هم ملاك قرار دهيم مي‌بينيم كه حداكثر ۴ ميليون راي را داشتند. اين تيم مذاكره‌كننده از سوي نهادي تعيين شده است به نام دولت كه با ۱۸ ميليون راي بر سركار آمده و مي‌توان دولت جديد را به نوعي نماينده مردم دانست. به تعبيري بخش عظيمي از مردم به ادامه سياست‌ها و راهكارهايي كه در ۸ سال گذشته در كشور اجرا مي‌شد مخالفت ورزيدند و به همين دليل به كسي راي دادند كه منتقد آن بود. من اين راهكار فرار به جلو تحليل مي‌كنم.آن‌ها استدلال مي‌كنند كه از سويي توافق ژنو با «مرگ زودرس» هم روبه‌رو شد و اين نشان از بي‌تدبيري تيم مذاكره‌كننده بود.
برعكس آن‌ها، من مي‌گويم اگر آمريكا برخلاف تعهدش عمل كرد بايد بگويم كه‌اي مردم دنيا ديديد كه ما اهل تعامل و صلح هستيم و از اين طريق نشان بدهيم اين ايران نيست كه نمي‌خواهد مسئله هسته‌اي حل شود، بلكه طرف روبه‌روست كه برخلاف ادعا‌هايش مي‌خواهد اين پرونده حل نشود. اين كار مي‌تواند موجب ايجاد شكاف در گروه ۱+۵ هم بشود. در دولت اصلاحات شاهد اين بوديم كه آن‌ها نتواسنتد حتي يك قطعنامه عليه ما صادر كنند چون ما توانستيم با اتخاد سياست‌هاي حكيمانه و عزتمند موجب شكاف و فاصله ميان كشورهاي اروپايي با دولت آمريكا بشويم بطوري انگليس بگويد من مدافع حقتان خواهم بود.
* مي‌شود اين مخالفت‌ها را انتقام‌كشي از دولت به دليل عدم پيروزي كانديداي مورد نظرشان بدانيم. البته با اين نظر كه فقط مخالفت‌ها مختص به پرونده هسته‌اي نيست و با اينكه دولت آغاز به كارش به ۴ ماه نرسيده، براي راي اعتماد چند وزير مشكلاتي را ايجاد كردند و بعد از آن هم، تهديد به استيضاح و سوال هم از گوشه و كنار مجلس شنيده مي‌شود.
اين مخالفت‌ها را نمي‌شود يك بخشي تحليل كرد. يك بخش قطعا مي‌خواهد دولت را ناتوان و ناكارامد جلوه دهد و با درگير كردن دولت در اين عرصه، موجب عدم پيشبرد سياست‌ها و برنامه‌هايش شود. ما در قانون اساسي با تفكيك قوا روبه‌رو هستيم. اينكه يك وزير چه كسي را به عنوان معاونش انتخاب مي‌كند دخالت مستقيم در امور اجرايي يك قوه است. يك بخش هم همانطور كه گفتم اين است كه مي‌خواهند با فرار به جلو، از پاسخگويي به خاطر آنچه در ۸ سال گذشته در كشور جاري كرده‌اند، طفره روند. اما بخش مهمي از اين مخالفت‌ها را من در توسعه‌نيافتگي مي‌بينم. هر آنچه در انتخابات بوده، گذشته و ما بايد تمامي نيرو از دولتي كه منتخب مردم است حمايت كنيم. به نظرم دولت بايد با شفاف‌سازي و اطلاع رساني صحيح و دقيق از برنامه‌ها و سياست‌هايش و ايجاد كرسي‌ها و ميزگردهايي به تشريح اقداماتش بپردازد تا اگر كسي هم شناخت ناصحيح دارد، سوتفاهمش حل گردد. البته حرف من به معناي نفي نقد كردن و نقدپذيري نيست، چراكه براي رشد و پيشرفت بايد كاستي‌ها را ديد و بيان كرد.
* شما از شفاف‌سازي و اطلاع‌رساني دقيق صحبت كرديد. فكر ميكنيد احزاب و نهادهاي مدني چه نقشي در اين باره مي‌توانند داشته باشند؟
فكر مي‌كنم اگر احزاب و نهادهاي مدني در جايگاه خودشان قرار بگيرند ديگر نمي‌توان روند كار را از ريل كار‌شناسي خارج كرد. ديگر كشور داراي برنامه‌هايي هستند كه روزبه‌روز در حال روزآمد شدن هستند و به جاي رويكرد نفي و طردي، به رويكرد رقابتي مي‌رسيم.
* آقاي كاشفي! به نظرتان اين نوع از كار‌ها كه نوعي مي‌توان چوب لاي چرخ دولت گذاشتن هم تحليل شود، موجب شكست توافق ژنو شود و در طرف خارجي هم اين ديدگاه را ايجاد كند كه طرف روبه‌رو در كشور هم حمايت نمي‌شود؟
حتما همينطور خواهد بود. اگر اندكي مسئله منافع ملي برايمان مهم باشد، نبايد سنگ‌اندازي كنيم چرا از يكسو موجب سستي در عزم طرف مذاكره‌كننده مي‌شود و از طرفي موجب مي‌شود وقتي طرف مقابل مي‌بيند كه مذاكره در جايگاه متزلزل و شكننده قرار دارد زياده‌خواهي مي‌كنند و در نهايت هم به بن‌بست رسيدن مذاكرات مي‌شود.
* اگر موافق باشيد اندكي هم به رويكرد دولت در عرصه سياست داخلي داشته باشيم. فكر ميكنيد دولت تدبير و اميد براي تحقق توسعه سياسي چه اقداماتي داشته است؟ آيا فكر ميكنيد كه آيا تحقق اين مسئله به اندازه حل مسئله هسته‌اي براي دولت مهم است؟
تاكنون پس از انتخابات شاهد ايجاد يك آرامش، اعتماد و اميد در ميان مردم بوده‌ايم كه البته اين اميد و اعتماد توانسته است در بسياري از عرصه‌ها تاثيرگذار باشد، اما در عرصه سياست داخلي، اگر يك عمل فراگير كه مورد انتظار است طبيعتا هنوز رخ نداده و شايد از اين جهت كه دولت اولويت اول خويش را سياست خارجي دانسته و بيشتر مي‌خواهد شروع به شناسايي آسيب‌ها مشكلات كند، هنوز كاري را مشاهده نكرده‌ايم و البته فكر مي‌كنم مردم بايد در صد روز دوم دولت آقاي روحاني منتظر باشند كه در عرصه سياست داخلي شاهد باز‌تر شدن فضا باشيم. بايد در اين صد روز دوم، روزبه‌روز فضاي امنيتي از بين برود و بسياري از احزاب و نهاد‌ها بتوانند در يك جو سياسي و آزادانه فعاليت بكنند. با اين تفاصيل، انتظار مردم تحقق خواسته‌هايش در صد روز دوم هستند.
* فكر ميكنيد در صد روز دوم بتوان شاهد باز شدن جو سياسي كشور باشيم به اين معنا كه احزاب راحت‌تر از پيش كارشان را انجام بدهند، نهادهاي مدني ترسي از انگ خوردن نداشته باشند و آزادي بيان و پس از بيان رعايت شود و قانون بيش از پيش احترام گذاشته شود؟
اخيراً وزير كشور اعلام كرده‌اند كه مي‌خواهند با نمايندگان احزاب و نهادهاي مدني غيردولتي ديداري داشته باشند. چندي پيش هم در رابطه با وضعيت خانه احزاب با معاون سياسي كشور ديداري داشتيم و آن‌ها قول دادند اسناد و مدارك خانه احزاب را پس بدهند و شرايط را براي فعاليت مجدد خانه احزاب فراهم بكند. دولت بايد اقداماتي بكند كه نشان بدهد كه رويكرد سابق برچيده شده و فضاي جديد، فضايي مبتني بر قانون، شايسته‌سالاري و دمكراتيك است.
* خيلي‌ها فكر مي‌كنند كه برعهده گرفتن مسئوليت وزارتخانه‌اي متولي نظارت و هدايت بر مسائل سياسي كشور است توسط فردي از جناح اصولگرا، ممكن است مانع تحقق توسعه سياسي مي‌شود.، نظر شما چيست؟
من فكر مي‌كنم فارغ از اينكه وزير كشور در كدام جناح سياسي كشور حضور دارد، بايد مبتني بر قانون انديشيد. بر اساس قانون اساسي دولت موظف به فراهم آوردن بسترهاي لازم براي انجام فعاليت‌هاي آزادانه احزاب است و اينكه مردم بتوانند در فضايي غيرامنيتي فعاليت داشته باشند. از سوي ديگر، آقاي روحاني در زمان انتخابات به اين مسئله تاكيد داشتند و اين از مهم‌ترين مطالبات مردمي است كه بايد محقق شود.
* آيا اراده تحقق اين مطالبه در ميان دولتمردان جديد وجود دارد؟
بله. در ميان دولت كه ديده مي‌شود و آقاي روحاني هم بر اين مسئله تاكيد دارند. ولي تاكيد كردن كافي نيست و بايد اجرايي شود هرچند رفع خيلي از محدوديت‌ها و مشكلات فقط در دست دولت نيست ولي بايد با بسترسازي شرايط را براي رفع محدوديت‌ها فراهم كند.
* يكي از نقدهايي كه خيلي فعالان حزبي و سياسي اعم از اصلاح‌طلب و اصولگرا در طي سال‌هاي گذشته مي‌گفتند وجود يك جو امنيتي بر بالاي سر احزاب بود. آيا دولت توانسته اين فضاي امنيتي را بكاهد.
يكي از مشكلاتي كه در كشور وجود داشت، اين بود كه دولت سابق احزاب را رقيب و مانع كار خود مي‌دانست و بيشتر از آن به وجود احزاب هم اعتقادي نداشت در حالي كه همانطور كه بار‌ها اشاره داشتم براساس قانون اساسي بايد فراهم‌كننده شرايط براي فعاليت احزاب باشد. يك جامعه سالم براي خوب پيمودن راه خود نياز به نهادهاي مدني فعالي دارد بر فعاليت اجتماعي و سياسي نظارت كنند، برنامه ارائه بدهند و به گردش نخبگان كمك مي‌كنند. دولت بايد اين تفكر را در جامعه ترويج كند كه براي فعاليت سياسي سالم و كارجمعي نيازمند به حزب هستيم. با اين حال، دولت توانسته جو امنيتي حاكم بر جامعه بكاهد اما نيازمنديم كه اين جو به كمتر از اين هم برسانيم.
* آقاي مهندس! در مجموع به نظرتان دولت در اين مدت توانسته با قدرت از عملكردش دفاع كند و پشتوانه مردمي‌اش را حفظ كند؟
به نظرم رويه دولت در اين مدت خوب بوده است منتها دولت به مقدار بيشتري زمان نياز دارد و نبايد نتايج عملكردش را تبليغاتي طرح كند و به مردم گزارش دهد دولت بايد كمي صبور باشد تا كار‌هايش پختگي و متانت لازم را براي طرح شدن داشته باشند و از آثار عملكردش تدابيرش را به رخ منتقدانش بكشاند. اين دولت حيثيت قوه مجريه را در اين مدت كوتاه بازسازي كرده است و با بازسازي روابطش و كار‌شناسي مشكلات در قامت دولت ملي وارد شده است به همين دليل هم مقداري زمان مي‌خواهد تا آثارش در عرصه عمومي كشور و زندگي روزمره مردم ظهور و بروز كند.
گفتوگو از: محمدابراهيم ترقي‌نژاد
سه شنبه 3 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايلنا]
[مشاهده در: www.ilna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
گوناگون
پربازدیدترینها