واضح آرشیو وب فارسی:بازتاب آنلاین: نظر آيتالله بهجت درباره پيادهروي اربعين
با اينكه زيارت سيدالشهدا(ع) در اكثر برهههاي تاريخي به سختي انجام ميشد و جان زائران در خطر بود، اما با اين وجود عاشقانه خطرات را به جان ميخريدند و به پابوسي امام حسين(ع) در روز اربعين نائل ميشدند.
به گزارش جهان به نقل از مهر، در برخي از روايات تاريخي بيان شده است كه زيارت كربلا با پاي پياده در زمان «شيخ انصاري»(متوفي سال ۱۲۸۱ قمري) رسم شد، اما در برههاي از زمان به ورطه فراموشي سپرده ميشود كه در نهايت توسط شيخ ميرزا حسين نوري دوباره احيا شد. اين عالم بزرگوار اولين بار در عيد قربان به پيادهروي از نجف تا كربلا اقدام كرد كه ۳ روز در راه بود و حدود ۳۰ نفر از دوستان و اطرافيانش وي را همراهي كردند. محدث نوري از آن پس تصميم گرفت هر سال اين كار را تكرار كند، وي آخرين بار در سال ۱۳۱۹ ه. با پاي پياده به زيارت حرم أباعبدالله(ع) رفت.
نظر ميرزاجواد آقا ملكي تبريزي
ميرزا جوادآقا ملكي تبريزي كه بارها با پاي پياده از عتبه علويه، رهسپار عتبه حسيني شده بود، درباره مراقبه و بزرگداشت روز اربعين حسيني چنين ميگويد: «به هر روي بر مراقبه كننده لازم است كه بيستم صفر(اربعين) را براي خود روز حزن و ماتم قرار داده بكوشد كه امام شهيد را در مزار حضرتش(ع) زيارت كند، هر چند تنها يك بار در تمام عمرش باشد(ترجمه المراقبات، كريم فيضي، صفحه ۸۵)
نظر آيت الله بهجت
آيتالله محمدتقي بهجت درباره نقش پيادهروي روز اربعين ميگويد: روايت دارد كه امام زمان(عج) كه ظهور فرمود، پنج ندا ميكند به اهل عالم، اَلا يا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِي الحُسَين قَتَلُوهُ عَطشاناً، اَلا يا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِي الحُسَين سحقوه عدوانا،... امام زمان خودش را به واسطه امام حسين(ع) به همه عالم معرفي ميكنند ... بنابراين در آن زمان بايد همه مردم عالم، حسين(ع) را شناخته باشند... اما الان هنوز همه مردم عالم، حسين(ع) را نميشناسند و اين تقصير ماست، چون ما براي سيدالشهدا(ع) طوري فرياد نزديم كه همه عالم صداي ما را بشنود، پيادهروي اربعين بهترين فرصت براي معرفي حسين(ع) به عالم است.
نظر آيت الله مكارم شيرازي
آيت الله مكارم شيرازي پياده روي اربعين را يك نوع ابراز عظمت امام حسين(ع) مي داند و مي نويسد: عيناً در روايات داريم ائمه پياده از مدينه مي رفتند مكه. امام سجاد(ع) بيست و پنج سفر شايد با پاي پياده رفت. گاهي مركب هم همراه خودشان مي بردند. به دو فايده؛ يك فايده اگر وسط راه ناچار شوند سوار بشوند، ديگر اينكه بگويند از بي مركبي نيست كه ما پياده مي رويم، مركب هم داريم و پياده مي رويم، اين به احترام امام حسين(ع) است. اين يك نوع اظهار عظمت و تجليل از مقام شامخ اباعبدالله(ع) است. اين پياده رفتن، اين دليل بر اين است. و لذا اين پياده رويِ اربعين خيلي در دنيا صدا مي كند؛ و تبليغ خوبي براي عالم تشيّع و عالم اسلام است. يكي از مبلّغ هاي بسيار خوب است.
وي مي افزايد: مي دانيد كه در ايام اربعين، اجتماع در كربلا، از عاشورا بيشتر است، انبوه جمعيت خيلي بيشتر است. آن وقت عدۀ زيادي پياده، زن، بچه، با اينكه خطراتي هم كه احتمال مي دهند تهديدشان بكند مي آيند، اين دليل بر اين است كه واقعاً عاشق اين مكتب هستند. تنها عشق است كه آنها را به اين سمت و سو مي برد. آن تأثيري كه در اين پياده روي هست، در زيارت معمولي نيست. انسان يك حال و هوايي ديگري پيدا مي كند. تا آدم نرود، توجه پيدا نمي كند؛ يك شور و نشاط و يك عشق ديگري پيدا مي كند.
آثار و بركاتي كه از زيارت معمولي حاصل مي شود، ارزشمند است. خب مي رود زيارت مي كند، به جاي دو روز، سه روز چهار روز زيارت مي كند، تكرار زيارت؛ اما اين يك خاطره اي مي شود براي تمام عمر. اصلاً در موقع راه رفتن وقتي به آن سمت مي رود، دارد خودسازي مي كند. غير از بحث هايي كه[در طول راه] مي شود، شب هايي كه مستقر مي شوند و صحبت هايي كه مي شود، اصلاً خودِ اين يك تأثير در خودسازي دارد. و خب همين اشكال را هم به امام سجاد مي كردند، چرا شما اين كار را مي كنيد؟ خب سريع با مركب برويد و بيشتر طواف خانه خدا كنيد. چرا؟ يك آثاري در پياده روي هست كه در آن نيست و بنابراين جاي اين ايراد نيست. بعضي ها كه حوصله پياده روي ندارند، معمولاً اين گونه اشكالات را مي كنند كه خودشان را تبرئه بكنند و يك مجوز براي خودشان پيدا بكنند و بهترين دليلش اين است كه ممكن است خاطره زيارت نماند، اما خاطره اين پياده روي و اين برنامه، تا آخر عمر بماند.
نظر شما:
------------
دوشنبه 2 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بازتاب آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 228]