محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829946704
من با تكواندو زندگي كردم؛ آذرپاد: ورزشي منضبط تر از تكواندو وجود ندارد
واضح آرشیو وب فارسی:ايلنا: من با تكواندو زندگي كردم؛ آذرپاد: ورزشي منضبط تر از تكواندو وجود ندارد
همواره در تلاشم، مطالعات خود را در اين رشته به روز كنم. مدعي اين مسئله ام كه من فرهنگ سيار تكواندو ايران هستم و هركسي، هر سؤال فني داشته باشد سعي مي‌كنم جواب دهم. من با تكواندو زندگي كردم؛ آذرپاد: ورزشي منضبط تر از تكواندو وجود ندارد
محمداسماعيل آذرپاد كه همه او را به عنوان پدر تكواندوي ايران مي‌‌شناسند، به واقع دايرة‌المعارف و استاد بزرگ تكواندو كشور است، با وجود كهولت سن، با شور و شعف خاصي از رشته ورزشي مورد علاقه‌اش صحبت مي‌كند، ورزشي كه هم اكنون يكي از پرافتخارترين رشته‌هاي ورزشي ايران است.
به گزارش ايلنا، گفت‌وگوي محمد اسماعيل آذرپاد را با سايت فدراسيون در ادامه بخوانيد:
جواني دوران پرشوري است، اين دوره را چگونه گذرانديد؟
سرنوشت انسان‌ها به هم گره خورده و شباهت زيادي با هم دارد، از آنجايي كه من هم جوان بودم و بايد كاري را در سنين نوجواني و جواني براي گذارندن زندگي پيشه مي‌كردم و به همين دليل نظامي شدم. شغل نظامي‌گري داراي رفتارها و خصوصيات خاصي است كه انسان را در يك مسير هدايت مي‌كند و يكي از شرايط آن يادگيري يكي از رشته‌هاي رزمي است و بدين ترتيب من به رشته تكواندو روي آوردم.
- به غير از تكواندو در كدام يك از رشته‌هاي ورزشي فعاليت داشتيد؟
در زمان فعاليتم به عنوان ورزشكار به غير از تكواندو، در رشته‌هايي از جمله جودو، كشتي، كاراته، بوكس، كوهنوردي، رزم تن به تن، صخره‌نوردي، غارنوردي، كار كرده‌ام. در سال 1338به گروه چتربازان ايراني پيوستم. شايد باور نكنيد از بين 700 علاقه‌مند براي عضويت در اين گروه، تنها 5 نفر گزينش شده كه از اين تعداد 3 نفر موفق به اتمام دوره شدند كه من هم جزو آن 3 نفر بودم. جوان بودم و جوياي‌نام، هر جواني دوست دارد روزي نام و نشاني از خودش به جا بگذارد. در سال‌هاي 40 الي 41 بود، در رقابت فشرده با حضور 600 الي700 نفر از افسران و درجه‌داران مخصوص ارتش، براي دومين بار به عنوان نفر يازدهم انتخاب شدم كه و در قالب گروه 23 نفري، براي گذراندن دوره «رنجري» به انگلستان سفر كرديم.
- با تبحري كه در چتربازي پيدا كرده بوديد، چرا سراغ اين رشته نرفتيد؟
جواب اين چرا خيلي ساده است، ورزش چتري بازي اسمش با خودش است. ما اين ورزش را با معيارهاي نظامي‌گري تركيب كرده بوديم و آن ورزش چتربازي كه اكنون فدراسيون دارد و بسياري از مردم روزهاي تعطيل و جمعه‌ها براي تفريح به اين ورزش روي مي‌آورند، فرق دارد. مثلاً چترهايي كه آن موقع استفاده مي‌كرديم معروف به چترهاي «تي هفت» يا «چترهاي قصاب» بود كه مربوط به جنگ جهاني اول بود. يا هواپيماهايي كه با آنها پرواز مي‌كرديم «داكوتا» نام داشت و مربوط به جنگ جهاني دوم بود ما با اين وسايل ابتدايي و خطرناك كار مي‌كرديم، اين يك ورزش نبود بلكه وظيفه، حرفه و شغل بود. امروز كساني را مي‌بينيم كه با استفاده از چترهاي مدرن روي آب چتربازي مي‌كنند. اين در حالي است كه زماني كه از چتر بازي بازنشسته شدم چترها بسيارقديمي بود، اما چترهاي امروز فرمان دارد و مثل پركاه روي زمين مي‌نشيند.
- امكان راه‌اندازي رشته چتربازي در آن دوره در ايران وجود نداشت؟
اواخر دوره فعاليت ما بود كه فدراسيون چتربازي تأسيس شد و پيش از آن هنر چتربازي در قالب يك واحد درسي و براي نيروي هاي مخصوص تدريس مي شد. اين نيروهاي ويژه چتربازاني قوي داشتند و در جنگ‌هاي نامنظم شركت مي‌كردند. به تدريج فعاليت در اين رشته رواج پيدا كرد، چترهاي «تي 7» تبديل به «تي ۱۰ » شد و هواپيما‌هاي هركولس و۳۳۰ آمد و هنرچتربازي رشد كرد، اما اين قابل مقايسه با امروز نيست.
- از زمان ورود به ورزش‌هاي رزمي بگوييد. از آن دوران چه خاطره اي داريد؟
سال‌ها آرم جودو به بازويم مي‌بستم و با لباس نظامي‌تمرين مي‌كردم، اما اين جودو نبود بلكه تركيبي از رزم تن به تن بود. در سال ۱۳۴۷ به دانشكده افسري رفتم وآنجا زير نظر اساتيدي كه تازه از ژاپن آمده بودند و دوره جودو را سپري كرده بودند، به مدت ۱۷هفته آموزش دوره دفاع شخصي و جودو را ديدم. بعد از اين مدت به اتفاق هم دوره‌هاي خود آموزش جودو را شروع كرده و باعث رشد و گسترش اين ورزش شديم.
- چطور شد كه به سراغ تكواندو رفتيد؟
دو سال بود كه جودو تمرين مي‌كردم و دراين مدت علاقه مندان زيادي را به اين رشته جذب كردم. سازمان تربيت بدني و نيروهاي مسلح ارتش، يك تيم آموزشي از كشور كره جنوبي را به ايران دعوت كرده بودند، از آنجا كه به ورزش‌هاي رزمي علاقه داشتم در اين دوره ثبت نام كرده و وارد كلاس تكواندو شدم. به خاطر تواضع كمربند سفيد بستم، كمربند سفيد هم مربوط به اشخاصي است كه در ورزش رزمي‌هيچ اطلاعي ندارند، اما وقتي مربي كره اي متوجه شد كه من كمربند مشكي دفاع شخصي و جودو دارم و چون تكواندو هم ذاتاً دفاع شخصي است، مرا به ارشديت آن كلاس انتخاب كرد. بنابراين نخستين ارشد كلاس تكواندو ايران شدم، بعد از يك سال در سال ۱۳۵۰باكمربند مشكي دان يك فارغ التحصيل شدم و پايه‌هاي ورزش تكواندو را به اتفاق هم دوره‌اي‌هاي خود بنيانگذاري كردم.
- شما دوره‌هاي جودو، كاراته، بوكس و دفاع شخصي را گذرانده بوديد، چرا تكواندو را براي فعاليت انتخاب كرديد؟
معمولاً انسان در دوره جواني زياده خواهي مي‌كند و آرزوهاي زيادي دارد. من هم جوان نوگرايي بودم و دوست داشتم همه چيز را بدانم. به همين دليل قبلاً فنون كاراته، جودو و بوكس را ياد گرفته و تكواندو براي من يك چيز ناشناخته بود، به همين دليل دنبال اين ورزش رفتم و در زمان شروع اين شانس را پيدا كردم كه ارشد كلاس باشم. با توجه به خصوصيات ورزش تكواندو اين رشته شانس ترقي و تعالي زيادي در ايران پيدا كرد.
- در ابتداي آغاز به فعاليت تكواندو، اين رشته تنها در بين نيروهاي مسلح پيگيري مي‌شد، چطور شد اين ورزش به داخل جامعه آمد و اين قدر محبوبيت پيدا كرد؟
اتفاقاً سؤال خوبي كرديد و نسل‌هاي آينده نيز بايد به عنوان تاريخچه تكواندو آنرا بدانند. اكنون افتخار ما اين است كه توانستيم در طول ۴۳ سال در رديف بهترين تكواندوكاران جهان قرار بگيريم و تنها رقيب كره جنوبي باشيم. در سال ۱۹۷۱ ژنرال «چوي هونگ هي» پدر تكواندو جهان ۲۰۰ استاد به اقصي نقاط پنج قاره دنيا فرستاد كه يكي از اين كشورها ايران بود. زماني كه انقلاب شكوهمند اسلامي در ايران به بارنشست، تكواندو حدود ۷ سال در تربيت بدني نيروهاي مسلح سابقه فعاليت داشت. انجمن تربيت بدني آن زمان، دعوت مدرسين تربيت بدني كره جنوبي را به عهده گرفت و نخستين كلاس خود را در باشگاه سرباز سابق زير نظر تربيت بدني ارتش ايران شروع كرد. من نيز يكي از نفراتي بودم كه اين افتخار نصيبم شد كه ارشد اين كلاس باشم. در اين كلاس ۷۵ نظامي حضور داشتندكه ۶۱ نفرآنها توانستند دوره را با موفقيت به پايان برسانند. تمامي اين ۶۱ نفر در واحدهاي نظامي شروع به آموزش كردند، براي نخستين بار من در باشگاه سرباز سابق تدريس و اقدام به عضوگيري از خانواده‌هاي نظاميان كردم خوشبختانه استقبال زيادي از اين رشته صورت گرفت و آنها كنجكاو بودند كه بدانند تكواندو چيست. پس از آن فعاليت تكواندو در باشگاه هاي دخانيات، سعيديان، صنايع دفاع، كيان و نيكنام به راه افتاد و همين همبستگي باعث شد تا تكواندو ارتقاء يابد.
- پيش‌بيني مي‌كرديد اين ورزش روزي به اين جايگاه برسد و حرف اول را در دنيا بزند؟
ورزشي منضبط‌تر و متعصب‌تر از تكواندو وجود ندارد و عوامل موفقيت ورزش تكواندو داشتن يك سرمايه ابدي است. ما با تكواندو زنده شديم، زندگي كرديم و با آن مي‌ميريم. اين من نيستم كه چنين عقيده‌اي دارم. تمام مربيان پيشكسوت داراي چنين تعصبي براي اين ورزش هستند. اكنون در تكواندو از كره اي ها هم جلوتر افتاديم. حتي در سال ۲۰۰۰ درجام جهاني فرانسه اول شديم و فرانسه وكره جنوبي به ترتيب دوم و سوم شدند، يا مدال طلاي هادي ساعي در المپيك پكن آبروي ورزش ايران را خريد.
- با توجه به نظمي‌كه در تكواندو حاكم است اين رشته چه تاثيري مي‌تواند در نظامندكردن رفتارهاي اجتماعي افراد داشته باشد؟
هدايت به راه راست در نفس ورزش است، كسي كه به راه راست برود به راه خدا رفته، ما عبادت مي‌كنيم و بخشي از اين عبادت خدمت به خلق و مردم است. من كه كوچك‌ترين فرد و عضو خانواده تكواندو هستم بزرگترين افتخارم اين است كه حداقل دو هزار شاگرد زير نظر من و در بانك اطلاعاتي فدراسيون هضو هستند. به عبارتي دو هزار نفر به راه راست آمده و از مضرات و آلودگي‌هاي اجتماعي دور شده اند و هر روز گسترده‌تر و با هدفي پيش‌روتر كارمان را ادامه مي‌دهيم.
- چند سال سرمربي تيم ملي تكواندو بوديد؟
معمولاً خيلي‌ها مي‌پرسند كه چند مدال دارم، ولي من در جواب مي‌گويم تنبل ترين فرد تكواندو ايران از اين نظر من هستم. در سن ۲۹ سالگي دان يك مشكي گرفتم، اما شاگردان مرا در سركلاس نگاه كنيد؛ در سن «پوم» يعني زير ۱۵ سال پوم يك، دان يك، دان، دان۳،و....گرفتند كه من اين نظر عقب مانده بودم. من قهرمان پرورش مي‌دادم، ولي خودم شانس قهرماني نداشتم كه به ميدان بروم، اما در سال ۵۷ تا ۵۸ به مدت يك سال سرمربي تيم ملي بودم و در چهارمين دوره مسابقات جهاني اشتوتگارت آلمان برگزار مي‌شد در معيت تيم ملي بودم.
- دلايل موفقيت رشته تكواندو را در چه مي‌دانيد. تكواندو در ايران در ابتدا با سبك «هيانگ» آغاز سپس به پومسه تغيير يافت؟
رمز موفقيت تكواندو ايران اين بود كه ما دچار تعدد سبك نشديم، به همين دليل پيشرفت تكواندو امروز مديون پيشگامان اوليه آن است. در زمان آغاز فعاليت تكواندو در ايران، اعضاي تربيت بدني نيروهاي مسلح اعلام كردند كه تكواندو ايران به عضويت WTF راه پيدا كرده و ديگر امكان ادامه فعاليت در سبك هيانگ را نداريم، با اين شرايط به ITF هم احترام مي‌گذاريم، اما بايد زير نظرWTF فعاليت كنيم تا به مسابقات المپيك، جهاني و آسيايي برويم، بنابراين كار را به صورت هماهنگ از يك اتاق سه در چهار شروع كرديم. زماني كه پومسه را شروع كرديم ديگر دچار سبك‌زدگي نشديم، اين اتحاد باعث شد، با يكپارچگي اين ورزش را پيش ببريم. اين وفاق موجب شد تكواندو ايران در دو بخش كيوروگي و پومسه يكپارچه بماند.
- اكنون در تكواندو داراي چه داني هستيد و سمت شما در فدراسيون تكواندو چيست؟
من اولين دان۸ تكواندو ايران هستم. ۹سال هم بايد توقف كنم تا دان ۹ را بگيرم كه ۶ سال ازآن را پشت سر گذاشته ام، سه سال ديگر بايد به كره جنوبي بروم و آخرين دان فني اين رشته را بگيرم. در فدراسيون تكواندو ايران هم دبيركميته فني و رئيس كميته پيشكسوتان فدراسيون هستم، اميدوارم الگوي اخلاقي و فني خوبي داشته باشم تا هم سلامت جسم، روح، روان و هم شخصيت و خدمتگزاري را براي آنها هديه كرده باشم.
- اوقات فراغت خود را چگونه سپري مي‌كنيد؟
همواره در تلاشم، مطالعات خود را در اين رشته به روز كنم. مدعي اين مسئله ام كه من فرهنگ سيار تكواندو ايران هستم و هركسي، هر سؤال فني داشته باشد سعي مي‌كنم جواب دهم. كتابي با عنوان دايرة‌المعارف هنرهاي رزمي نوشته‌ام كه دو هزار واژه فني و دو هزار واژه روزمره دارد ولي هنوز به چاپ نرسيده است. شبانه روز روي آن كار مي‌كنم، چهار يا پنج جلد كتاب نيز در دست تحرير دارم، اگر عمري باقي باشد در تلاشم كه اين كتاب‌ها را به اتمام برسانم.
- شما به عنوان پيشكسوت ورزش كشور چه پيامي براي جوانان و مسئولان داريد؟
من از تمام جوان‌ها مي‌خواهم كه به يك رشته ورزشي اكتفا نكنند، من در شاخه‌هاي متفاوتي كار كردم تا توانستم ثبات ورزشي خود را در قالب اين ورزش حفظ كنم. ورزش در نفس خودش ورزش است و با سرمايه‌گذاري كه در كشورمان شده مي‌توانيم از آن برخوردار باشيم.
- اگر دوباره متولد شويد، آيا تكواندو را انتخاب مي‌كنيد يا سراغ ورزش ديگري مي‌رويد؟
من با تكواندو زندگي كردم و با تكواندو زندگي‌ام را پايان مي‌دهم، اكنون هم در حال نگارش كتاب هستم، كتاب‌هاي مختلفي هم نوشته‌ام، در حال حاضر هم در دانشكده جامع علمي‌كاربردي تكواندو، تاريخچه تكواندو در جهان و ايران و فلسفه پيدايش فرمها جزو دروسي است كه به دانشجويان در سطح كارداني و كارشناسي تدريس مي‌كنم.
گفتگو: رحمان احمدي
يکشنبه 1 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايلنا]
[مشاهده در: www.ilna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 69]
-
گوناگون
پربازدیدترینها