واضح آرشیو وب فارسی:ايران ورزشی: نيازهاي جودو براي رسيدن به ايده آل ها جودوي ما تنها مربي خارجي كم دارد؟
آمنه سليماني
تيم ملي جودوي نوجوانان و جوانان كشورمان با 26 جودوكا در رقابتهاي قهرماني آسيا تنها توانست هفت مدال برنز را به دست بياورد. نتيجهاي كه باعث شد تا كادر فني بركنار بشود و زمزمه ورود مربيان كره شمالي به ايران و سپردن هدايت تيمهاي ملي پايه به اين مربيان شنيده بشود.
اتفاقي كه پيشتر هم رخ داده بود و ثمره آن را هم ديده بوديم. فدراسيون جودو در سالهاي پيش براي رشد جودو دست نياز به سوي مربيان كره شمالي دراز كرد. با آمدن «كو» مربي كره شمالي نيروهايي به جودوي ايران معرفي شدند كه سالهاي بعد توانستند در رقابتهاي جهاني مدالآوري كنند و نامآوران جودوي ايران باشند. جودوكاهايي همچون آرش ميراسماعيلي، مسعود حاجيآخوندزاده و حامد ملكمحمدي و... حاصل همان حضور مربيان كره شمالي است.
اما سوال اينجاست كه آيا اين مربيان كرهاي امروز هم ميتوانند جودوي ايران را متحول كنند؟ و آيا جودوي ايران تنها به حضور مربيان خارجي نيازمند است؟ در اينكه جودوي ايران امروز به مربي خارجي نياز دارد به هيچ وجه شكي نيست، اما بحث بر سر اين است كه اين مربي چه فاكتورهايي بايد داشته باشد. جودوي امروز ما نياز به يك طراح تمرين دارد كه با توجه به علم امروز جودو تمرينهاي استاندارد و به روز را ارائه كند. جودوي ايران امروز نياز به يك رواشناس دارد كه مليپوشان را پيش از حضور در تاتاميهاي بينالمللي به لحاظ ذهني آماده كند چراكه بارها شاهد بوديم كه مليپوشان در رقابتهاي متناوب همواره متغير بودهاند و توانايي آنها نوسان داشته است.
جودوي امروز ما نياز به مربياني دارد كه استعداديابي كنند و نيروهاي مستعد را شناسايي كنند. اين در حالي است كه امروزه شاهد هستيم به رغم اهداف ترسيم شده مسوولان جودوي كشورمان همچنان به همان سبك و سياق گذشته پيش مي روند و جودوي ايران همچنان روي تك ستارههاي خود حساب ميكند.
همان روش گلخانهاي كه در يك محدوده زماني به درد جودوي ايران خورد اما تبعات آن سالها بر جا ماند. در اين شرايط به نظر ميرسد جودوي ايران امروز نياز به يك مربي دارد با تفكرات بزرگ، مربي بادانش و سطح بالا. خيلي هم مهم نيست كه جنوبي باشد يا شمالي. مهم اين است كه مربي باشد با علم و حاذق.
اما اين را هم بايد در نظر گرفت زماني طرح حضور مربي خارجي در جودوي ايران جواب خواهد داد كه زيرساختهاي جودوي ايران هم كوك باشد. يعني ليگ منظم، رقابتهاي قهرماني كشور، اردوهاي تمريني خوب و البته حضور در مسابقات مختلف، تا شايد در اين شرايط جودوي ايران حركت رو به جلويي از خود نشان بدهد.
اما نكته اينجاست كه آيا جودوي ايران تنها در بخش نوجوانان و جوانان نيازمند مربي خارجي است؟ آيا اين نياز در تيم ملي بزرگسالان وجود ندارد؟ به طور حتم در رأس تيم بزرگسالان هم حضور يك مربي خارجي احساس ميشود. اگرچه براي مربيان داخلي احترام قايليم اما حضور اين مربيان و نتايج نه چندان قابل دفاع آنها نشان داده كه آنها هر آنچه داشتهاند در همين حد و اندازه است كه در يك رقابت مدال بگيرند و در رقابت بعدي شكست و حذف مليپوشان را پذيرا باشند.
اين در حالي است كه مسوولان جودو به موفقيت در بازيهاي آسيايي و المپيك برزيل دل خوش كردهاند. دو رقابت مهم و حساس كه با توجه به شرايط موجود در جودوي ايران به نظر سنگ بزرگي است كه علامت نزدن است.
البته باز هم بايد تاكيد كرد كه همه مشكلات به حضور مربي خارجي در جودو ختم نميشود چراكه حدود دو سال پيش هم مربي خارجي آن هم از جنس اروپايي به جودوي ايران دعوت شد، مربي كه از همان ابتدا رضايت مليپوشان را جلب كرد. اما چند صباحي نگذشته به بدترين شكل عذرش را خواستيم و عطاي «جيروي» ايتاليايي را به لقايش بخشيديم و باز هم نقطه سر خط و روز از نو و روزي از نو شروع شد و همينها باعث شده تا مدام از جودوي مدرن دنيا فاصله بگيريم.
جودو فرهنگ خاص خود را دارد و دنيا در حال سرمايهگذاري در اين ورزش است اما همچنان با نگاهي سنتي به اين فرهنگ مدرن نگاه ميكنيم.
شايد امروز زمان آن باشد كه اين نگاهها را تغيير بدهيم و براي پيشرفت دورخيز كنيم. البته اين دورخيز كردنها و گامها زماني جواب خواهد داد كه در جودوي ايران يك وفاق و همدلي شكل بگيرد و خانواده جودو بخواهند در سايه اين وفاق و اتحاد به روزهاي روشن برسند.
پنجشنبه 28 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايران ورزشی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]