محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830239642
شمارش سال‌هايي كه زنده مي‌مانم
واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: شمارش سال‌هايي كه زنده مي‌مانم
توقع زنده ماندن، يعني هنوز براي رفتن و مرگ زود است. اينها نزديك‌ترين احساساتي است كه همه انسان‌ها در اعصار مختلف تجربه كرده‌اند و حالا اسمش را گذاشته‌اند اميد به زندگي.
مثلا فرض كنيد اغلب مردم يك شهر در چهل سالگي به هر دليلي فوت كنند. حال در آن شرايط طبيعي است كه ساير شهروندان آن شهر هم اميدي به ادامه زندگي بعد از چهل سالگي نداشته باشند و اگر فردي به پنجاه سالگي برسد، موجب تعجب ديگر اهالي شود، اما اگر در شهر مجاور، اغلب مردم تا هفتاد سالگي عمر كنند، در آن صورت وقتي فردي به پنجاه سالگي مي رسد، ديگر كسي تعجب نمي كند.
در واقع، متوسط طول عمر يك جامعه را با مولفه اي به اسم اميد به زندگي مي سنجند كه اگرچه اين مولفه يك شاخص جهاني است، ولي در كشورهاي مختلف، رقم آن با يكديگر فرق دارد. به طور كلي وقتي شاخص اميد به زندگي در كشوري بالاتر از كشور ديگر باشد، به اين معني است كه سطح رفاهي و معيشتي دو منطقه هم با يكديگر تفاوت معناداري دارد.
به بيان ديگر، وقتي در يك منطقه جغرافيايي، مردم از سطح رفاهي بالاتري برخوردار باشند و نظام سلامت و بهداشت نيز در وضع مطلوبي باشد، انتظار مي رود شهروندان آن منطقه براي داشتن طول عمر بيشتر، اميد بيشتري داشته باشند و البته عكس همين موضوع نيز صادق است.
اميد به زندگي سالم چيست؟
بين اين كه چند سال به ادامه حيات اميدواريم و اين كه تا چند سال به زندگي شاد و سالم اميد داريم، فرق اساسي وجود دارد.
تفاوت بين اميد به زندگي و اميد به زندگي سالم، مثل تفاوت زنده ماندن و زندگي است. يعني شايد فردي 90 سال هم زنده بماند، اما از امكانات رفاهي و بهداشتي محروم باشد و در حقيقت، فقط چند سال از عمر نود ساله اش را زندگي كند.
داشتن اميد به زندگي سالم، به اين معني است كه وقتي به آينده زندگي مان نگاه مي كنيم، در ذهن خود گمان مي كنيم تا چند سال ديگر مي توانيم شاد و سالم به حيات ادامه دهيم.
چندي قبل، مشاور وزير بهداشت يادآوري كرد هم اكنون سن اميد به زندگي همراه با سلامت در كشور ما حدود ۶۳ سال است و ده سال با سن اميد به زندگي واقعي فاصله داريم.
به گفته حسن امامي رضوي، در كشور ما سن اميد به زندگي در زنان 74 سال و در مردان به 72.5 سال رسيده است، اما بايد به اين نكته توجه كرد كه سن اميد به زندگي همراه با سلامت در كشور ما كمتر مورد توجه قرار گرفته است؛ در حالي كه اگر جامعه اي داشته باشيم كه طول زندگي آنها توأم با بيماري باشد، كار زيادي نكرده ايم.
درست است بخش عمده اي از مولفه اميد به زندگي سالم به نحوه رفتار دولت ها در زمينه توزيع عادلانه امكانات و ارتقاي شاخص هاي بهداشت و آموزش در جامعه برمي گردد، اما شهروندان هم مي توانند با در پيش گرفتن الگوي زندگي سالم، اين شاخص جهاني را ارتقا دهند. به طور مثال، داشتن تغذيه سالم، ورزش كردن و اجتناب از مصرف موادمخدر مي تواند شاخص اميد به زندگي سالم را در هر جامعه اي افزايش دهد. عوامل محيطي نيز در اميد به زندگي سالم بسيار موثر است و به طور نمونه، در شهري كه آلودگي هوا در آن بيداد مي كند، هر چقدر هم امكانات مالي و آرامش رواني براي شهروندان وجود داشته باشد، اما باز هم نمي توان به ارتقاي شاخص اميد به زندگي سالم در اين شهر اميد بست.
علاوه بر اين، ازدواج هم به عنوان يكي از شيوه هاي مهم ارتقاي سطح اميد به زندگي سالم معرفي مي شود؛ البته اين حرف به اين معنا نيست كه افراد متاهل همواره از سطح اميد به زندگي بالاتري نسبت به افراد مجرد برخوردارند ولي به طور كلي ازدواج موفق به عنوان يكي از معيارهاي ارتقاي اميد به زندگي سالم در نظر گرفته مي شود.
اميد به زندگي، يك مولفه رواني است
اين كه من درون ذهنم به نتيجه مي رسم كه تا چند سال زنده خواهم ماند، همين موضوع نشان مي دهد بخش عمده اي از شاخص اميد به زندگي، به روان انسان ها بستگي دارد.
دكتر محمد قديري، روانپزشك و عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي ايران در گفت و گو با «جام جم» معتقد است شاخص اميد به زندگي، كاملا يك مولفه رواني است و در صورتي كه امنيت رواني وجود داشته باشد، اميد به زندگي هم بالاتر مي رود. او بر اين باور است كه اميد به زندگي برآيندي از احساس امنيت رواني است كه اين امنيت هم خودش امنيت اجتماعي، شغلي، مالي و شهروندي را شامل مي شود.
به گفته اين روانپزشك، تمام رويدادهاي اجتماعي، سياسي و خانوادگي بر روان ما اثر مي گذارد و به همين دليل مي تواند بر شاخص اميد به زندگي هم موثر باشد؛ همچنين وقتي اميد به زندگي پايين مي آيد، ناخودآگاه ميزان افسردگي هم بالا مي رود و همين موضوع نشان مي دهد تا چه ميزان، اميد به زندگي و سلامت رواني با يكديگر در ارتباط است.
عوامل زيستي مثل ابتلا به انواع بيماري ها، عوامل روانشناختي و عوامل اجتماعي مثل بيكاري و تورم، سه مولفه مهم است كه به اعتقاد قديري، بر شاخص اميد به زندگي تاثير مستقيم مي گذارد. البته اين سه عامل كاملا با يكديگر مرتبط هستند و تاثير بر يكي، بر ديگري هم موثر است.
اميد به زندگي با توصيه به دست نمي آيد
اميد به زندگي، يك مولفه ثابت نيست كه با گذر زمان هم دستخوش تغيير نشود، بلكه هر واقعه اجتماعي و سياسي مي تواند اين شاخص را در كشورهاي مختلف تغيير دهد.
به طور مثال، وقتي سطح بيكاري در يك بازه ده ساله كاهش پيدا كند، بديهي است اميد به زندگي نيز طي اين ده سال، هر بار متفاوت از سال قبل خواهد بود.
براي ارتقاي سطح اميد به زندگي، قديري تاكيد مي كند اين شاخص با توصيه، نصيحت و تشويق به دست نمي آيد، بلكه وقتي درآمد سرانه كشور بالاتر برود، (براي محاسبه درآمد سرانه بايد توليد ناخالص داخلي هر كشوري را بر جمعيت آن تقسيم كرد) خود به خود اميد به زندگي هم افزايش پيدا مي كند. اما اگر به جاي ارتقاي سطح رفاه و امنيت در جامعه تلاش كنيم اميد به زندگي را صرفا با برگزاري كارگاه هايي مثل خنده درماني و انرژي مثبت ارتقا دهيم، اين فعاليت هاي مثبت به تنهايي نمي تواند متوسط اميد به زندگي سالم را در مقام عمل افزايش دهد.
چرا اميد به زندگي در زنان بيشتر است؟
افزايش متوسط سن اميد به زندگي به عنوان يكي از شاخص هاي توسعه انساني و اجتماعي شناخته مي شود و به گفته جامعه شناسان، بين افزايش طولي زندگي(سن) با عرض زندگي كه همان چگونگي گذران زندگي به لحاظ كيفي است، رابطه محكمي وجود دارد.
اما اگر به آمارهاي جهاني درباره سن اميد به زندگي توجه كنيم، متوجه مي شويم اين شاخص جهاني در زنان نسبت به مردان بيشتر است.
در كشور ما اميد به زندگي در زنان، 1.5 سال بيشتر از مردان است و گفته مي شود از منظر جهاني نيز به طور متوسط، زنان حدود چهار سال بيشتر از مردان عمر مي كنند.
دكتر غلامرضا غفاري، جامعه شناس و عضو هيات علمي دانشگاه تهران در گفت وگو با «جام جم» توضيح مي دهد: تفاوت در نرخ مشاركت اقتصادي مردان نسبت به زنان، مثل حضور بيشتر مردان در عرصه هاي شغلي كه در معرض سوانح و حوادث خطرناك قرار دارد و همچنين حضور بيشتر مردان در بحران هايي مثل جنگ، شورش هاي خياباني و نزاع هاي قبيله اي موجب شده است اميد به زندگي در زنان بيشتر از مردان باشد. از سوي ديگر، به دليل اين كه گرايش مردان به مصرف موادمخدر در اغلب جوامع بيشتر است و معمولا مردان بيشتر از زنان به رفتارهاي پرخطر دست مي زنند و همچنين آمار مرگ و مير زنان پس از انجام زايمان نيز در سطح جهاني فروكش كرده است، همه اين دلايل موجب شده رفته رفته اميد به زندگي در زنان از مردان پيشي بگيرد.
امين جلالوند / گروه جامعه
دوشنبه 25 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]
[مشاهده در: www.iribnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها