تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819190723
جمهوري اسلامي ايران؛ الگويي براي كشورهاي عربي، اسلامي (ديدگاه مجدي احمد حسين مسئول هيات تحريريه روزنامه مصري الشعب درباره انقلاب اسلامي ايران)
واضح آرشیو وب فارسی:جمهوري اسلامي: جمهوري اسلامي ايران؛ الگويي براي كشورهاي عربي، اسلامي (ديدگاه مجدي احمد حسين مسئول هيات تحريريه روزنامه مصري الشعب درباره انقلاب اسلامي ايران)
اشاره
مقاله حاضر، نوشته "مجدي احمد حسين" رئيس هيأت مديره و مسئول هيات تحريريه روزنامه الشعب است كه در كشور مصر به چاپ مي‌رسد. احمد حسين در اين مقاله، جمهوري اسلامي ايران را به عنوان "الگو و نمونه" براي كشورهاي عربي و اسلامي منطقه معرفي و با برشمردن برخي ويژگي‌هاي نظام اسلامي ايران بر اين نكته تكيه كرده است كه ايران با داشتن چنين ويژگي‌هايي توانسته اولين دولتي باشد كه پيروزي كامل عليه دشمن صهيونيستي - آمريكايي را محقق سازد.
اين مقاله به دليل اهميت آن توسط خانم "س. ض. هاشمي" ترجمه و براي روزنامه جمهوري اسلامي ارسال شده است.
نويسنده: مجدي احمد حسين
مترجم: س. ض. هاشمي
جمهوري اسلامي ايران اولين دولتي است كه پيروزي تكامل يافته عليه دشمن صهيونيستي - آمريكايي را محقق ساخت.
دلايل پيروزي:
استقلال، همكاري با دولتهاي اسلامي همجوار، ايجاد نهادهاي دولتي قوي، اعتقاد راسخ، نيروهاي مسلح ملي آماده براي توليد؛ اينها مي‌تواند همان پايه برنامه‌ريزي‌هاي اسلامي موفق در كشورهاي سني باشد.
براي آمريكا مهم نيست شيعه باشد يا سني، مهم اين است كه تابع نظريه وابستگي به آنها باشيد؛
در طول مدت پيگيري‌هاي مربوط به بحران هستهاي ساختگي از سوي غرب عليه ايران، همواره از خدا مي‌خواستم كه مبادا باز ما امت شكستها در دوران بيچارگي باشيم. چرا كه ما سلسله‌اي از نظامهاي شكست خورده و درحال سقوط داريم كه مخالف استكبار آمريكايي - صهيونيستي بوده‌اند. شكست اعراب در جون 1967(خرداد 46)، سقوط نظام سادات - مبارك، سپس نظامهاي عراق و ليبي و بعد از آن تحول آهسته نظام الجزاير از استقلال به وابستگي، و تحول نظامهاي يمني، سوداني، سومالي، و اخيراً هم نظام سوريه كه تنها نظام باقي مانده از سيستم ناسيوناليسم عربي مي‌باشد و اكنون گرفتار اغتشاشات داخلي شده است، و ائتلاف آمريكا و صهيونيست اين فرصت را غنيمت شمرد و اعتراضات مردمي را تبديل به اقدامي مسلحانه نمود كه نتيجه‌اي جز تخريب و از هم گسيختگي سوريه نداشت. از نظر آمريكا و اسرائيل اين مجازاتي بود بر عليه موقعيت طرفداران مقاومتهاي عراق، فلسطين و سوريه، نه مجازاتي براي نقض حقوق بشر و نه عشق‌ورزي به مردم سوريه.
از دهه‌هاي پيش، آمريكا 7 كشور (كره شمالي، كوبا، ايران، سوريه، عراق، سودان، ليبي) را در ليست سياه خود قرار داد و سپس افغانستان را به آن اضافه نمود و تحريم‌هايي را عليه اين كشورها با همكاري غرب و مستقيماً به واسطه سازمان ملل تحميل نمود و ما شاهد بوديم كه چگونه در مقابل ديدگانمان اقدام به تخريب افغانستان، عراق، سودان، ليبي و سوريه نمودند، درحالي كه تنها ايران در مقابل اين تحريمها و محدوديت‌ها در زمينه‌هاي معاملات بانكي، فروش نفت و همچنين قطع ارسال قطعات هواپيماهاي مسافرتي و انواع و اقسام محصولات و فن آوري‌هاي پيشرفته، ايستادگي و مقاومت نمود.
از سالها پيش ناظران در انتظار بودند؛ نوبت سركوب ايران همانند دولتهاي گذشته [ضداستعماري]، چه زماني فرا مي‌رسد؟ و اگر دشمنان به اين امر موفق مي‌شدند ما به سالهاي كمپ ديويد و سقوط مصر توسط اتحاد آمريكايي - صهيونيستي باز مي‌گشتيم، و شاهد از بين رفتن مقاومت فلسطيني - لبناني مي‌بوديم و ايران به دوره سلطه‌اي شبيه سلطه شاهنشاهي (1977 - 1978) باز مي‌گشت.
ولي ايران نمونه‌اي را ارائه داد و به خاطر حفظ آن بيش از اقدام نظامي از طريق ابزار رسانه‌اي و تبليغاتي جنگيد و از اين منظر مي‌فهميم كه تأثير سلاح رسانه از سلاح جنگي بيشتر است.
نمونه ايراني به خاطر طبيعت شيعي‌گري‌اش درحال مبارزه نيست؛ آمريكا و عمالش افكار خودشان را به خاطر عقايد مختلف شيعي مشغول نمي‌كنند، بلكه براي آنها اين مهم است كه شما چه ايدئولوژي را پيگيري مي‌كنيد و اينكه براي آنها حفظ منافعشان از هر چيز مهم‌تر است. اگر اين منافع را برايشان تضمين كنيد آنها حتي حاضر هستند كلمه لااله الاالله را بر روي پرچمشان نصب كنند و...
اگر اجازه بدهيد آمريكا پايگاه‌هايش را در سرزمينتان بنا كند هيچ مشكلي وجود نخواهد داشت، حتي اگر زنها نقاب بزنند يا حجاب داشته باشند يا نمازتان را صبح چه در مسجد بخوانيد يا جايي ديگر مهم نيست، مهم خروج هواپيماهاي بدون سرنشين آمريكايي براي كشتار مسلمانان در يمن، سومالي، ليبي، يمن و پاكستان است. مهم اين است كه تو و خانواده‌ات بر مذهب سازمان اطلاعات آمريكا و مصالح آمريكايي باشيد.
منظور از نمونه ايراني چيست؟
اول) استقلال:
هنگامي كه انقلاب ايران در اوج لحظات انفجاري خود در سال 1978 (1357) بود، سياستمداران انقلابي سنت گرا مي‌گفتند: رهبري اين انقلاب چگونه هم زمان به آمريكا و روسيه و چين هجمه وارد مي‌كند، اين رهبري پيروزي ايراني را در پي نخواهد داشت، ولي اين انقلاب با تائيد و قدرت مردم پيروز شد.
امام خميني انديشه استقلال از شرق و غرب را با اعتماد به بازوان ايرانيان بيان داشتند و در عين حال انديشه همكاري اسلامي را مطرح كردند. هر چند ايشان در ابتدا بر ملت ايران به دليل انقلابي بودنشان و اينكه بايد ابتدا اين انقلاب در ايران به پيروزي مي‌رسيد تمركز داشتند، ولي پس از آن امر به جايي رسيد كه باعث تشكيل قطب سوم و جديد اسلامي شد كه نه تابع شرق كمونيست و نه غرب سرمايه‌داري بود؛ و اين چيزي است كه به آن نزديكتر شده‌ايم، قطب كمونيست از ميان رفته و تنها قطب شرق مانده كه اميد مي‌رود دوستي بيشتري را شامل باشد.
[اما] آن چيزي كه باعث جلب توجه ما به انقلاب ايران شد؛ عمل كردن [انقلابيون] به شعارها [ي عنوان شده در انقلاب] بود، نه فقط شعار دادن صرف [توسط رهبران انقلابي]، در واقع تجربه ايران پس از پيروزي انقلاب اين بود كه ايران به سمت خوداتكائي و خودكفايي رو آورد، مخصوصاً در زمينه محصولات و خدمات ضروري مثل مواد غذايي و مواد مصرفي و همچنين داروسازي و نيز در زمينه‌هاي تكنولوژي، هستهاي صلح آميز - هواپيما - خودروسازي - الكترونيك - كشتي سازي - محصولات نظامي در انواع مختلف سبك، متوسط و سنگين آن، و اين يكي از مهمترين گزينه‌هاي ايران براي مقابله با حملات خارجي و تحريمها از سوي دولتها بود.
دوم) همكاري اسلامي و منطقه‌اي:
ايران از همكاري و هماهنگي بادولتهاي اسلامي و غيراسلامي همجوارش دور نبوده است؛ ]مي‌توان [از مهمترين آنها سازمان اكو را نام برد كه در سال 1985 (1364) تأسيس گرديده است. سازمان همكاري اقتصادي اكو؛ يك سازمان دولتي است كه شامل ده كشور آذربايجان، افغانستان، ازبكستان، ايران، پاكستان، تركيه، تركمنستان، تاجيكستان، قرقيزستان و قزاقستان مي‌باشد كه در زمينه‌هاي اقتصادي و تجاري مانند،تشكيل بازار خدمات و كالاهاي مشترك همكاري مي‌كنند همچنين ايران در مجموعه شانگهاي كه شامل، روسيه و كشورهاي آسياي مركزي و چين مي‌باشد به عنوان عضو ناظر حضور دارد.
سوم) ايجاد مؤسسات و نهادهاي مشورتي متعدد:
اخيراً در مورد مؤسساتي كه ما به آنها براي اداره مصر نياز مبرمي داريم مطالبي نوشته است، كه در آنها به مثالهاي فراواني از جمله ايران اشاره شده و مي‌توان ]چگونه تصميم‌گيري دولتمردان ايران را[ در خلال اطلاع از تصميمات ايراني، به وضوح مشاهده نمود.
تمام كشورهايي كه از آنها تحت عنوان دولتهاي قومي عربي ياد مي‌شود و از جمله مهمترينشان عبدالناصر، صدام حسين، قذافي، حافظ اسد، نميري، بومدين، علي عبدالله صالح و مانند اينها، نظامهايي بودند كه يا به دست صاحبانشان، يا با مرگشان و يا شكست روحي و يا سياسي سقوط كرده‌اند. نظام سوداني نيز با اصرار رئيس‌جمهور البشير در اين مسير گام برمي‌دارد.
اعتماد كردن به يك فرد، باعث تضعيف ديگر مؤسسات مي‌شود و به تقويت آنها كمك نمي‌كند. ] در واقع[ اين امر باعث افزايش قدرت يك فرد و] در نتيجه[ زياد شدن اشتباهاتشان در تصميم‌گيري مي‌شود.
]اين در حالي است كه[ علي‌رغم آنكه شخصيت رهبري ]امام[ خميني در بين ملتش]به دليل آنكه[ او مرد دين و فقه و متدين و قوي بود و قوي‌تر از همه اعتبارات ديگر رهبران ياد شده مي‌نمود، اقدام به ساخت مؤسسات و نهادهاي مختلف نمود] كه نتيجه آن[ عدم عجله در تصميم‌گيري‌ها و همكاري مشورتي بين مراكز متعدد تصميم‌گيري شد، و به هيمن دليل رحلت] امام[ خميني نه تنها هيچ لرزه‌اي در مسير كشور ايجاد ننمود، بلكه با گذشت زمان اين جمهوري درمسير خود تجربه‌هاي بيشتري نيز به دست آورد، و اين نكته مهم اشتراكات نظام ايراني با دموكراسي مي‌باشد.
* چهارم) ابعاد ايدئولوژيك:
استقلال از غرب به دو موضوع سياسي و اقتصادي خلاصه نمي‌شود بلكه اساساً به استقلال فرهنگي و تمدني بستگي دارد كه سپر اعتقادي از آن حمايت مي‌كند، به ويژه استقلال به معني قطع رابطه با غرب با دنياي غيراسلامي در امتداد ]برنامه‌هاي[ سياسي و اقتصادي نمي‌باشد، بلكه] در عين داشتن استقلال[ تعامل و همكاري با دنيا باقي مي‌ماند.
جنگ تحميل شده عليه ايران از سوي غرب و آمريكا و اسرائيل كه به مدت 34 سال ادامه يافته با]يك[ گفتگوي هستهاي به پايان نخواهد رسيد، ]هر چند[ برخي معتقدند ]كه اين مذاكرات هستهاي[ نوعي از اتحاد بين ايران و آمريكا است كه درست به نظر نمي‌رسد. ]ولي[ ما پيش روي خود باتغيير در روشهاي داد و ستد با پديده‌اي به نام ايران مواجه هستيم و هر كشور رشد يافته موقعيت‌هاي خود را طبق شرايط و توازن قدرت تغيير مي‌دهد.
اگر سياست نظامي مصر راه انقلاب ايران را در پيش مي‌گرفت و اگر مرسي تحت تأثير فشارهاي آمريكا و عربستان سعودي و عوامل آنها كه باعث دوري‌اش از نظام ايران شد قرار نمي‌گرفت،روابط طرفين مي‌بايست طوري پيش مي‌رفت كه به خوبي ادامه مي‌يافت و باعث رويارويي با فشارهاي داخلي و خارجي مي‌شد.
ايران و همپيمانانش تنها قدرت توانا در نابودي اسرائيل و قادر به آسيب رساندن به منافع و قوانين آمريكايي]با حفظ حيات خود[ مي‌باشد. شايد اسرائيل تصور مي‌كند كه غرب بايد با يكديگر همدوش شوند و ايران را با دهها بمب اتمي بزنند! و اين غير ممكن است، كما اينكه ضمانت بقايي هم براي اسرائيل وجود ندارد.]اسرائيل[ درون مثلث كوچك فلسطين اشغالي قرار دارد و در اين سه دهه همواره مي‌خواسته ايران را با شيطنت‌هايش مورد حمله قرار دهد. آمريكا پس از آن كه در تحقق اهدافش كه ضربه وارد كردن به محور مقاومت بود با دو بار شكست در غزه، و شكست در مقابل حزب‌الله در سال 2006 (1385) با مشكل مواجه گرديد، سعي نمود با اموال فراوان و تسليحات بي‌حد و مرز،از اعتراضات مردمي سوريه سوءاستفاده كند و آن را به يك جنگ داخلي مخرب تبديل نمايد. ]اما اين بار نيز[ هنگامي كه سختي در تحقق اهدافشان را ديدند و يا شايد از شلوغي زياد در سوريه ترسيدند، شروع به مذاكره با روسيه در مورد سوريه سپس با ايران در مورد پرونده هستهاي نمودند. ] در اين ميان هم[ عربستاني‌ها كه همواره به عنوان ابزاري در همه عملياتهاي كثيف، از آنها استفاده مي‌شد شكست خوردند.
عربستاني‌ها (و همچنين امارات و بقيه دولتهاي حوزه خليج فارس) نه تنها به مخالفت]با ايران[ پرداختند بلكه هروله‌كنان براي هم‌پيماني به سمت اسرائيل رفتند، و به جاي اين كه سر عقل بيايند و مهم‌تر از همه اعراب و مسلمين را در منطقه متحد سازند، با آمريكاي شيطان صفت هم‌دست شدند و هر زمان كه احساس اهانت كردند به سمت اسرائيلي‌هاي شيطان روآوردند.
حال جاي اين سئوال وجود دارد كه بپرسيم: چرا از كرده‌هاي خود پشيمان نمي‌شويد و به سمت خداوند و به سوي امت عربي و اسلاميتان باز نمي‌گرديد؟!
منبع: روزنامه الشعب
دوشنبه 18 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جمهوري اسلامي]
[مشاهده در: www.jomhourieslami.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
گوناگون
پربازدیدترینها