تور لحظه آخری
امروز : جمعه ، 30 شهریور 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):بدانيد كه بدترين بدها، علماى بدند و بهترين خوبان علماى خوبند.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

لمینت دندان

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

طراحی کاتالوگ فوری

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

وکیل کرج

خرید تیشرت مردانه

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید ابزار دقیق

خرید ریبون

موسسه خیریه

خرید سی پی کالاف

واردات از چین

دستگاه تصفیه آب صنعتی

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

خرید نهال سیب سبز

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

دیوار سبز

irspeedy

درج اگهی ویژه

ماشین سازان

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

شات آف ولو

تله بخار

شیر برقی گاز

شیر برقی گاز

خرید کتاب رمان انگلیسی

زانوبند زاپیامکس

بهترین کف کاذب چوبی

پاد یکبار مصرف

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

بلیط هواپیما

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1816991223




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

فوت کوزه گری اردو داری !


واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: فوت کوزه گری اردو داری !
فوت کوزه گری اردو داری !
فوت اول : چکش کاری به این نتیجه رسیده بودیم که اردو بری و اردو داری یک فوت های کوزه گری ای دارد که اگر غافل باشیم کل زحماتمان را حیف می کند. یادتان که هست؟ فرض می گیریم ما مربی هستیم ( شاید واقعیت هم همین باشد!) ما مربی ای هستیم که می خواهیم گروهی را به اردو ببریم. در این باب قدما گفته اند: پس بدان ای پسر! بر تو فرض است که قبل از آن به این سوالات پاسخ گویی! (که این، یک جورهایی همان ندای وجدان خودمان است)  1ـ می دانی اگر خدای نکرده یک گوشه ی ناخن یکی از بچه ها کج شود یک عمر باید بدبختی بکشی و سرزنش خانواده اش و ناراحتی خودش و عذاب وجدان خودت و خودمان و خودشان و... ؟ 2ـ خوشی آزارت می ده؟ حیف خونه ی راحت و ساکت ( یا حتی شلوغ!) خودت نیست که برداری یک مشت بچه را آواره کنی و خودت را آواره تر؟ 3ـ مگر می شود بچه های این دوره و زمونه را کنترل کرد؟ هر کی میخواد بره یه طرفی، اونوقت تو می خوای چی کار کنی؟ 4ـ اگه یهو وسط کار خسته شدند و همه شان دلشان تنگ مادر و پدرشان شد و گریه و زاری کردند می خواهی چه بکنی؟ 5ـ فکر امنیتشان را کردی؟ اگه دخترند که وامصیبتاه! 6ـ این همه زحمت که چی؟ تهش می خوای چی بشه؟ یک اردوی کوچک که یک برنامه ی مقطعی محسوب می شه چه فایده ای داره؟ 7ـ اصلا ارزش داره که اینقدر وقت و فکر و هزینه بگذاری؟ 8ـ چه وسیله هایی لازمه؟ اگه قراره یک جای بی آب و علف ببری می دونی اگه یه ملاقه کم داشته باشی کارت لنگه؟! 9ـ بچه های این دوره و زمونه پرتوقعند؟ اگه هیچ کس برای زحماتت ارزش قائل نشد و فقط غر زدند که غذا خوب نیست، جا کم است، حمام کثیف است و... طاقتشو داری؟ 10ـ اگه به جایی برسی که احساس کنی دیگه بریدی چی کار می کنی؟ خلاصه تا وقتی که برای این سوالات جواب پیدا نکردیم باید فکر اردو را از سرمان بیرون کنیم. اگر الان که هنوز سوار ماشین نشدیم خودمان را چکش کاری کردیم و این مسائل حل شد که هیچ، وگرنه وقتی با آن ها مواجه می شویم که دیگر کار از کار گذشته! (از ما گفتن!)  
فوت کوزه گری
و اما جواب: مسلما بیشترین انگیزه ای که آدم را متقاعد می کند و بهترین هدف ها و نهایت نهایت ها، خود خود خداست. فقط اوست که ارزش هدف بودن دارد....و اما اردو از بهترین بسترها برای کار فرهنگی است. دوست شدن با بچه ها،آموختن و آموزش شیوه ی درست زندگی (که ما هر چه می کشیم از شیوه ی غلط زندگی مان است و آن هم برمی گردد به اینکه نگاهمان به زندگی اشتباه است و... بگذریم ) در اردوها اتفاق می افتد. اردو می تواند صحنه ی آزمایشی زندگی سالم باشد همان حیات طیبه ی قرآنی... ( بله؟ انگار این منم که اینقدر دارم قلمبه سلمبه حرف می زنم! )  سوال اول، جوابش به نظر من، قضیه ی آن پیرمردی است که گفتند یک سال دیگر، خانه ات روی سرت خراب می شود و می میری. او هم کوزه ی آبی برداشت و راهی بیابان شد و عاقبت همان کوزه خورد به سرش و جا به جا مرد!!یه بزرگی می گفت: آخه برادر یا خواهر! اگر بخواهیم اینجوری فکر کنیم که سنگ روی سنگ بند نمی شود! در ثانی صدقه بده و بچه ها را به خدا بسپار و فکر بد هم نکن... 
فوت کوزه گری
اما اینکه چطور با ناملایمات اردو و بد قلقی بچه ها کنار بیاییم؟ بزرگترهای اهل علم و عمل، جواب این سوال را با این جمله می دهند که: «الخلق عیال الله» مردم مثل خانواده ی خدا هستند. اگر ظرفیت نداری با خانواده ی خدا خوب برخورد کنی و بدی شان را با خوبی جواب دهی،جسارتا مربی گری نکن! یادمان نرود که اردو و کلا مربی گری قبل از هر چیز برای به کمال رسیدن خود ماست، و بیشترین کسی که به آموزش و اصلاح نیاز دارد خود ما هستیم، در این سیستم آدم باید خودش را از همه بدتر ببیند و همه را از خودش بهتر. به قول آن مثل قدیمی: اگه دستمو طرفت دراز کردم برای این نبود که کمکم کنی برای این بود که بهت کمک کنم. کافی است با این عینک نگاه کنیم... بی منت... جواب باقی سوال ها هم یکی یکی پیدا می کنیم. شما هم با ما همراه شوید.راستی اگر برای همین سوالات یا سوالاتی از این دست جواب های خوبی دارید برای ما هم بفرستید تا ما و بقیه دوستان از آن استفاده کنیم.





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 262]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن