تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867600575
روشهاي تشويق به استقلال در کودک
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
روشهاي تشويق به استقلال در کودک ۱ - بگذاريد کودک مالک بدن خود باشد . ( خودداري از کنار زدن مداوم موهاي کودک ، تکاندن خاک لباسش ، مرتب کردن يقه اش و .. ) ۲ – خودتان را از جزئيات زندگي کودک دور نگاهداريد ( وقتي تکاليف مدرسه تو انجام مي دي راست بشين ،موهاتو از جلوي چشمت بزن کنار ،دگمه هاي آستينت را ببند و ... ) ۳ – هر قدر کودک کم سن و سال باشد ،درباره اش جلوي روي او صحبت نکنيد . ۴ – بگذاريد کودک خود پاسخ بدهد (نشانه واقعي احترام به استقلال کودک اين است که به سئوال کننده بگوييد « خودش به شما مي گه ، اون خودش مي دونه » ) . ۵ – به آمادگي « نهايي » کودک احترام بگذاريد ( گاهي اوقات کودک مي خواهد به طور حتم کاري انجام دهد ولي از نظر جسمي و عاطفي هنوز براي آن کار آمادگي ندارد ،به جاي مجبور کردن کودک مي توان به او قوت قلب داد که آمادگي نهايي را به دست خواهد آورد ) . ۶ – مواظب « نه » هاي زيادي باشيد ، بعضي از کودکان يک « نه » صريح را جمله اي مستقيم عليه استقلالشان تلقي مي کنند ، تعدادي جانشين هاي مفيد هست که مي توانند بدون مواجهه و برخورد ، قاطع باشند : ۷ - اگر امکان دارد « بله » را جانشين « نه » کنيد . ( مي تونيم بريم بازي ؟ به جاي « نه ، تو هنوز ناهار نخوردي » بگوييد « بله ، البته کمي بعد از اينکه نهار خوردي » ) ۸ - براي فکر کردن کمي به خود وقت دهيد . ( مي تونم خونه دوستم بخوابم ؟ به جاي « نه ، تو هفته پيش اونجا بودي » بگوييد « بذار در موردش فکر کنم » ) با اينکه کلمه نه کوتاه است و بعضي از جانشين هاي آن طولاني به نظر مي رسد ، اگر مشاجره معمول را که ناشي از گفتن « نه » است در نظر بگيريم ، اغلب طولاني ترين راه ، کوتاهترين مي شود . در مورد تشويق به استقلال شخصيت ، پند و اندرز دادن به کودکان با استقلال آنها مغايرت دارد. وقتي به کودک پند مي دهيد آنها احساس مي کنند خودشان نمي فهمند ( مثلاً با خود مي گويند : چرا خودم اينطور فکر نکرده بودم ؟ ) يا ممکن است احساس رنجش يا خشم کنند . وقتي کودک بفهمد که چه بايد بکند و چه مي خواهد بکند ، احساس اطمينان در او رشد مي يابد و اعتماد به نفس پيدا مي کند و مشتاق است تا مسئوليت تصميم خود را خود به عهده بگيرد . ولي بين ناديده انگاشتن افراطي مشکلات کودکان و بي درنگ پند و اندرزگويي به آنان، کارهاي بسياري است که والدين مي توانند به آن بپردازند و با توجه به مشکل و موقعيت موجود قادر به ابداع روشهاي گوناگون خواهند بود ، براي مثال مي توان به شيوه های زير اشاره کرد : الف – به فرزندان کمک کنيد تا به احساسات وافکار پيچيده خود نظمي بدهند . ب – مشکل را به صورت سئوال مجدد مطرح کنيد . پس از آنکه کودک فرصتي يافت تا بيشتر در مورد افکار و احساساتش يقين حاصل کند ، حال مي تواند بهتر به نظريات والدين يا پندها و راه حلهاي پيشنهادي آنها گوش دهد ، بويژه اگر به روشي مطرح شود که نشانگر احترام به استقلال او باشد، مثلاً اگر جمله با « نظرت در اين باره چيه ... » يا « چطوره اين را هم مورد بررسي قرار بدي ... » آغاز شود ، بيانگر اين واقعيت است که « پند و اندرزي که مي دهيد ،به نظر شما خردمندانه است و مي تواند در نظر کودک چندان هم خردمندانه نباشد » . در هر حال شايسته است که فرزندان قدر و قيمت عقايد والدين خود را بدانند ، حتي اگر تشخيص دهند اکنون موقع عمل کردن به آنها نيست . کودکاني که در خانواده هايي بزرگ مي شوند که خوبي هايشان مورد قدرداني قرار مي گيرد ، احتمالاً احساس خوبي درباره خود دارند و بيشتر از عهده مبارزه با مشکلات زندگي برمي آيند و نسبت به سايرين هدفهاي بالاتري براي خود تعيين مي کنند . « ناتانيل براندن » مي نويسد : « براي رشد و تحرک روان شناسانه يک انسان ، قضاوتي مهم تر و عاملي قطعي تر از ارزيابي اي که او از خودش به عمل مي آورد ، وجود ندارد . ماهيت خودارزيابي، اثرات عميقي بر روند انديشه ، عواطف ، اميال ، ارزشها و هدفهاي بشر مي گذارد و تنها کليد عمده سلوک و رفتار اوست . » تمجيد کردن نيز يکي از روشهايي است که مي تواند به کودکان کمک کند تا از خود تصوري مثبت و واقع گرايانه داشته باشند . کلمات ارزيابي کننده مانند خوب ،زيبا ، خارق العاده ، عالي و ... احتمالاً کودک را ناراحت مي کند .تمجيد وقتي مثمر ثمر است که : - بزرگتر آنچه را مي بيند يا احساس مي کند ،با قدرداني توصيف کند . - کودک پس از شنيدن توصيف بتواند خود را تحسين کند . نکته اصلي اين است واژه اي بيابيم تا به کودک در مورد خودش چيزي بگويد که احتمالاً از قبل نمي دانسته است . تصويري فوري از خودش برايش ترسيم کنيد . روش تمجيد و ستايش بسيار عملي است . موضوع اين است که بايد به طور واقعي نگاه کنيد و به طور واقعي توجه کنيد ،سپس با صداي بلند اعلام کنيد که چه ديده ايد و چه احساسي داريد . باعث تعجب است که جرياني به اين سادگي اثري چنين ژرف داشته باشد و باز بايد گفت کودکان از توصيفات کوچک روزمره مي آموزند که نيرويشان چقدر است .
#اجتماعی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 404]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها