واضح آرشیو وب فارسی:برترینها: واقعیت های نگران کننده درباره وضعیت اوقات فراغت نوجوانان و جوانان ایرانی اوقات بطالت، روزهای کسالت اصل خبر چندان اهمیت ندارد: «براساس اعلام معاونت وزارت آموزش و پرورش، مراکز بهبود اوقات فراغت دانش آموزان، اول تیرماه سال جاری در سطح کشور افتتاح می شود.» نه اینکه موضوع اوقات فراغت مهم نباشد، که از قضا مهم ترین دغدغه این روزهای خانواده ایرانی، همین مسأله اوقات فراغت بچه ها در ایام تابستان است. ولی ناگفته پیداست افتتاح چنین مراکزی یا طرح هایی درباره اوقات فراغت، هر ساله در همین ایام رونق می گیرد ولی کمتر پیش آمده که بر بهبود وضعیت اوقات فراغت موثر باشد. داستان کهنه بی توجهی به اوقات فراغت در حالی هر سال بازخوانی می شود که مسئولان دولتی و نمایندگان مجلس بر اهمیت اوقات فراغت تأکید کرده اند. به عنوان مثال، اسفند 88، حسینی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفته است: «توجه به غنی سازی اوقات فراغت کمتراز غنی سازی اورانیوم نیست.»
ـ دیر بیدار می شویم موضوع اوقات فراغت منحصر به فصل، زمان یا عده ای خاص نیست. اما در فصل تابستان گاهی برای دانش آموزان و والدین به معضلی جدی تبدیل می شود. وقتی به پایان فصل امتحانات و شروع تابستان نزدیک می شویم، تازه به این فکر می افتیم که باید برای اوقات فراغت فرزندان خود که تعطیلات طولانی در پیش دارند، برنامه ای داشته باشیم. دانش آموزان به هنگام آسودگی از فعالیتهای تحصیلی خود براساس دلبستگی ها و علایق و استعدادهای فردی خود در پی فعالیت هایی هستند که بتوانند آنها را به دور از الزامات و محدودیت های خانوادگی و اجبار تحصیلی ارضا کرده و موجب تخلیه انرژی آنها شود، لذا زمانی به خودمان می آییم که اوقات فراغت فرزندانمان با تماشای تلویزیون ساعت ها بی هدف رفتن به اینترنت و چت کردن، صبح ها تا دیر وقت خوابیدن و بخش عمده روز را با کسالت سپری کردن می گذرد. ـ یک هشدار مهم براساس آمارها، 54 درصد نوجوانان در ایران، بین یک تا سه ساعت در شبانه روز اوقات فراغت دارند. با محاسبه 14 میلیون دانش آموز با سرانه دو ساعت اوقات فراغت یعنی آموزش و پرورش باید برای 28 میلیون ساعت نفر روز برنامه ریزی برای غنی سازی اوقات فراغت داشته باشد. در وضعیت کنونی اما واقعیت جاری در آموزش و پرورش حکایت از آن دارد که 70 درصد دانش آموزان برای اوقات فراغت خود برنامه خاصی نداشته و شانس بهره برداری از امکانات تفریحی و ورزشی را به دلیل مشکلات مالی، محدودیت ظرفیت و گران بودن برخی از این امکانات را به طور یکسان ندارند. بلاتکلیفی کودکان، نوجوانان و جوانان طی ایام تعطیل تابستان و معاشرت با افرادی به واسطه شرایط خاص محیطی، خانوادگی و... آمادگی و گرایش بیشتری به انجام رفتارهای پرخطر دارند، زمینه ساز تمایل دانش آموزان برای مشارکت در رفتارهای پرخطر می شود و در واقع خشت اول کج گذارده می شود. چنین هشدارهایی است که بار دیگر اهمیت اوقات فراغت را گوشزد می کند. ـ اوقات فراغت در کشورهای پیشرفته در کشورهای پیشرفته برنامه های زیادی برای تعطیلات طولانی دانش آموزان تدارک دیده می شود. این برنامه ها اغلب از سوی تشکیلات محلی اجرا می شود. به عنوان نمونه در فرانسه، تعطیلات تابستانی کمتر از دو ماه است. در بقیه سال، بچه ها نسبت به بچه های ایرانی مدت بیشتری در مدرسه می مانند، ولی برای تقریباً هر هشت هفته، یک یا دو هفته تعطیلی دارند. پدر و مادرها از قبل برای این تعطیلات به ویژه برای تعطیلات طولانی تابستان برنامه ریزی می کنند تا بچه ها به حال خود رها نشوند. معمولاً والدین هم سه تا چهار هفته مرخصی می گیرند تا با بچه هایشان باشند. امکانات جنبی هم برای این دوران زیاد است. این امکانات را مراکز محلی که همان انجمن های محلی و دفاتر نوجوانان و جوانان هستند (مانند فرهنگسراها) ایجاد می کنند. آنها بچه های محل که در سنین میان هفت و هشت سال تا 16، 15 ساله اند را جمع می کنند و به مدت تقریباً سه هفته به اردوگاه می برند. در این مدت بچه ها فعالیتهای مختلف تفریحی، سیاحتی و گردشی دارند. در اردوها، ورزش فعالیت اصلی است. این مراکز بچه ها را بیمه می کنند و مواظبت از آنها را به طور کامل به عهده می گیرند. از آنجایی که برای چنین فعالیتهایی نیرو لازم است، این مراکز به داوطلبانی که به سن 16ـ15 سالگی وارد می شوند، نگهداری بچه ها را آموزش می دهند. از سوی دیگر، دانش آموزان بزرگ تر و یا دانشجویان در برگزاری این اردوگاه ها مشارکت دارند. بچه ها از سن 18ـ17 سالگی و دوران دانشجویی به صورت پاره وقت در این اردوها فعالیت می کنند و البته دستمزد می گیرند، یعنی اینکه اشتغالزایی هم مدنظر قرار می گیرد. همچنین آمارها نشان می دهد که در آلمان در سال 1988، 450 میلیارد مارک صرف گذران اوقات فراغت شده بود. در سال 1999 این رقم به 500 میلیارد مارک، در سال 2001 به 570 میلیارد دلار و در سال 2003 به 630 میلیارد دلار افزایش پیدا کرد. با صرف چنین هزینه هایی، 70 درصد نوجوانان و جوانان آلمانی موفق می شوند به نحو مطلوبی اوقات فراغت تابستانی خویش را سپری کنند. برای درک تفاوت ها می توانیم این میزان اعتبارات با بودجه سال 87 سازمان ملی جونان ـ که البته اکنون وجود خارجی ندارد و قرار است به همراه سازمان تربیت بدنی، وزارت ورزش و امور جوانان را تشکیل بدهد ـ سرانه هر جوان ایرانی به تناسب بودجه 28 میلیارد تومانی سازمان ملی جوانان و جمعیت 25 میلیونی کشور، یک هزار و 100 تومان است.
ـ سایه سنگین دنیای مجازی در سال های اخیر، سایه سنگین حاکمیت فضای مجازی و تعاملات اینترنتی تمامی ابعاد ارتباطی خانواده ایرانی از جمله اوقات فراغت را درنوردیده است و در این میان، شبکه های اجتماعی و چت کردن به عنوان مهم ترین قالب مورد توجه جوانان و نوجوانان شناخته می شود. براساس نتایج یک گزارش انجام شده توسط محققان دانشگاه علامه طباطبایی، در نمونه های تحقیقی به دست آمده از چند کافی نت مشخص شد که 71 درصد از جوانان 15 تا 30 سال یک بار چت کردن را امتحان کرده اند و 55 درصد از افراد حاضر در چت روم ها بین 16 تا 25 سال دارند. این حقیقت دو سال پیش انجام شده است و می توان گفت که این میزان علاقه مندی با گسترش استفاده از اینترنت خانگی و ارزان شدن هزینه استفاده از اینترنت افزایش یافته است. در واقع باید تصریح کرد که در شرایط کنونی متأسفانه، در دسترس ترین و ارزان ترین راه حل برای پر کردن اوقات فراغت جوان و نوجوان ایرانی، چت کردن است. درباره معایب چت کردن و پیامدهای آن نیز به اندازه مثنوی هفتادمن کاغذ گفته شده و نوشته شده است. بی عدالتی همچنان جاری است روی دیگر سکه مهجور ماندن اوقات فراغت، جاری بودن بی عدالتی و هزینه های سنگین پر کردن اوقات فراغت برای بسیاری از خانواده هاست. بسیاری از والدین نه تنها توان پرداخت هزینه های هنگفت کلاس های بخش خصوصی را ندارند، بلکه پرداخت هزینه فرهنگسراها هم برای آنها مشکل است. به عنوان نمونه، هزینه یک کلاس مانند زبان در فرهنگسراها کمتر از 15 الی 20 هزار تومان نیست، حالا تصور کنید برای سه تا بچه باید فقط بابت کلاس زبان، 60 هزار تومان هزینه پرداخت کرد. چنین نمونه هایی که در واقع مشت نمونه خروار هستند روایتگر آن هستند که حل موضوع اوقات فراغت جوان و نوجوان ایرانی، نیازمند نهضتی عظیم است و به صرف تشکیل یک کمیته یا اظهارنظر یک مسئول، نمی توان امیدی به حل این مسأله داشت. البته شاید بهترین راه حل هم پاک کردن صورت مسأله باشد، کاری که خیلی وقت است برای ما به یک عادت خوشایند تبدیل شده است! منبع: روزنامه هفت صبح
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترینها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 347]