واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: امام جعفر صادق(ع) در هفدهم ربيع الاول سال 83 هجري در مدينه و در خانه مبارك امام محمدباقر(ع) و فاطمه مادر بزرگوارش متولد شد. نام وي را جعفر و لقب اين بزرگوار را صادق نهادند، از آن جهت كه آن حضرت جز حق نگفت و هرچه به مردم ابلاغ فرمود، راست و درست بود. امام صادق(ع) داراي القاب بسياري است كه از آن جمله مي توان به صادق، مصدق، محقق، كاشف الحقايق، فاضل، طاهر، منجي و صابر اشاره كرد و از كنيه هاي ايشان مي توان ابوعبدالله، ابواسماعيل و ابوموسي را نام برد. آن حضرت 65 سال عمر كردند و چون عمر ايشان طولاني تر از ديگر امامان بود به شيخ الائمه معروف شدند. دوران امامت امام صادق(ع) 34 سال (از سال 114 تا سال 148 هجري قمري ) به طول انجاميد كه اين دوران مقارن با سقوط بني اميه و روي كارآمدن بني عباس بود (حدود هجده سال آن ( 132-114 ) همزمان با حكومت امويان و شانزده سال آن ( 148-132) همزمان با حكومت عباسيان بود.) همين تقارن سبب شد كه براي آن حضرت فرصتي مناسب براي ارشاد و هدايت مردم و به تكامل رساندن مكتب جعفري فراهم شود. در آن دوران، مردم كه از فريبكاري بني اميه خسته شده بودند، به دنبال كسي بودند كه به آنان حق را بگويد، انسان دوست و خيرخواه بوده و علم و درايت كافي داشته باشد. اين فضيلت ها را جز در امام صادق (ع) نيافتند و با شركت در مجلس درس وي توانستند رفته رفته مقام علمي و معنوي حضرت را درك كنند. دوران اجتماعي - سياسي امام صادق(ع) را به عنوان يكي از طوفاني ترين ادوار تاريخ اسلام معرفي مي كنند از آن جهت كه اغتشاش و قيامهاي پياپي به ويژه از طرف خون خواهان امام حسين (ع) و نيز قيام ابوسلمه در كوفه و ابومسلم در خراسان در اين دوران صورت گرفت و در نهايت منجر به براندازي حكومت شوم بني اميه شد. همچنين اين دوران را از نظر فكري، دوراني براي برخورد مكتب ها، ايدئولوژي ها و عصر تضاد افكار فلسفي و كلامي مختلف مي دانند چرا كه از تعامل و برخورد ملت هاي مسلمان با مردم كشورهاي فتح شده و نيز روابط مراكز اسلامي با دنياي خارج، فرصتي خاص به ايجاد شده بود. اين عصر همگام با ايجاد تحولات علمي بود و امام جعفر صادق(ع) براي پرورش و تربيت شاگردان خويش در حوزه هاي مختلف علوم انساني و علوم آنها را با علوم و فنون نوين آشنا مي كرد و برآورد شده است كه تعداد شاگردان آن حضرت كه بي واسطه يا با واسطه از علم ايشان بهره مند شدند افزون بر 4 هزار نفر بوده است. دوران امامت امام صادق (ع) مصادف با حكومت منصوردوانيقي خليفه عباسي بود كه براي حفظ حكومت، دست به جمعي از نوادگان امام حسن (ع) را به بهانه اين توطئه عليه حكومت به شهادت رساند. وي با اينكه مي دانست به دليل علاقه مندي جمع فراواني ازبزرگان، دانشمندان و طبقات مختلف مردم به امام صادق (ع) به شهادت رساندن آن حضرت براي او و حكومتش گران تمام مي شود اما با اين وجود نتوانست حضور ايشان را برتابند. سرانجام در 25 شوال سال 148 هجري قمري، امام صادق(ع) در سن 65 سالگي به دستور منصور دوانيقي خليفه عباسي به وسيله سمي به شهادت رساندند و پيكر مطهر ايشان در قبرستان بقيع به خاك سپرده شد. اطلاع**9128**1717
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 180]