تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819816917
تقلا ميان مرگ و زندگي
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: تقلا ميان مرگ و زندگي
مردي تنها در امتداد افق، سرپاييني خيابان را در پيش گرفته و بيتوجه به آنچه كه در اطرافش ميگذرد به راه خود ادامه ميدهد.قدم‌هاي سنگين ناشي از درد و استيصال او، تماشاگر شوكه‌شده از هجوم زودهنگام دلهره و نااميدي رخوت‌انگيز را براي مواجهه با هر رويداد تلخي آماده مي‌كند. جواكين فينيكس، چهره آشناي فيلم‌هاي جيمز گري چند لحظه‌اي را روي پل مكث مي‌كند و خيره به آسمان خاكستري زمستاني در سپيده‌دم خلوت برايتون بيچ، اندوه نگاه شوريده‌اش را با گرفتگي و حزن آن پيوند مي‌زند.تا اينجا جز تصوير مردي ساده و جدي اما پريشان‌حال هيچ ذهنيتي درباره او و ماجراي فيلم نداريم اما پريدن بي‌مقدمه او در خليج يخ‌زده زير پايش ما را به خود آورده و تصاوير مبهمي كه در لحظات تقلاي بين مرگ و زندگي از مقابل چشمانش ميگذرد، ما را به تصميم جيمز گري واقف مي‌سازد؛ سينماگر جواني كه پس از 3 تريلر تاريك جنايي تصميم گرفته كه موضوع نبردهاي پليس و تبهكاران روسي را كنار بگذارد و به روابط انساني بپردازد. مردي تنها در امتداد افق، سرپاييني خيابان را در پيش گرفته و بيتوجه به آنچه كه در اطرافش ميگذرد به راه خود ادامه ميدهد.«دو عاشق» تجلي تأمل و تعمق آشفته او در عشق است؛ دغدغه‌هاي ازلي بشر كه همواره در برهه‌هاي مختلف تاريخي يكي از اصلي‌ترين محورهاي مانور هنرمندان در حوزه‌هاي متفاوت و طبعا سينماگران بوده است. اما جيمز گري به مدد نگاه عميق، از منشور بلورين آرزو، تمنا و نااميدي، بر آواري كه رمانس‌هاي آشفته و كليشه‌اي قبلي به جاي گذاشته‌اند، عمارت رمانتيك عظيم و در خور تحسيني را بنا مي‌كند.جيمز گري در دوره نه‌چندان طولاني اما موفق فعاليتش، نشان داده يكي از شيفتگان سينماي فرانسه است. نحوه رويكردش به تريلرهاي جنايي در «اوديسه كوچك» (1994)، «ميادين»(2000) و «شب از آن ماست» (2007)، براين فرضيه مهر تاييد مي‌زند. «دوعاشق» از نخستين مخاطره «گري» براي آزمودن در ژانر درام عاشقانه حكايت دارد؛ گونه‌اي كه شايد به سبب قدمت و تكرار جانمايه‌اش (عشق) چندان تازگي نداشته باشد اما فيلمسازي چون گري آن را فرصتي براي ارائه توانايي‌هاي تازه‌اش مي‌داند؛ چون تقريبا تنها ژانري است كه بدون آنكه فرصت بهره‌گيري از جلوه‌هاي بصري، ديجيتال يا ويژه را در اختيار بگذارد تا نقطه‌ضعف‌هايش را با توسل به تكنولوژي و جذابيت‌هاي ظاهري رفع و رجوع كند، قدرت كارگرداني او را به چالش مي‌طلبد.اين فيلم آميزه‌اي از نمودهاي مثبت سنت‌هاي اروپايي و هاليوودي است كه از عناصر تاثيرگذار هر دو سينما و طرز فكر در تنيدن تار و پود داستان بهره مي‌جويد تا اثري يكدست و قابل اعتنا را خلق كند؛ «دوعاشق» به عنوان يك فيلم خوب اروپايي به نماها اجازه نفس‌كشيدن ميدهد و روي كاراكترها و احساسات بشري تمركز مي‌يابد؛ در عين حال توجه خاص فيلم‌هاي آمريكايي را به شيوه جزئي‌نگر بسط داستان و سرعت پيشرفت قصه نيز دارد اما نتيجه اين تلفيق، تولد اثري خاص و كم‌نظير، محظوظ از بهترين ويژگي‌هاي هر دو دنياست.قدم‌هاي سنگين ناشي از درد و استيصال او، تماشاگر شوكه‌شده از هجوم زودهنگام دلهره و نااميدي رخوت‌انگيز را براي مواجهه با هر رويداد تلخي آماده مي‌كند. در اين فيلم كوچك و صميمي روح فيلم‌هايي جريان دارد كه نمونه‌هايش را بيشتر ميان دي‌وي‌دي‌هاي روز اروپايي مي‌بينيم. در رمانتيك‌ترين درام‌هاي هاليوودي نيز «دوعاشق» تنها در يك روز گرم تابستاني آسوده‌خاطر در خيابان يا كنار ساحل قدم مي‌زنند و نوشيدني مي‌خورند. تصوير چنين فضايي از عشق تا حدي به تغيير سليقه سينماي آمريكا برمي‌گردد چون اخيرا نشان داده كه ترجيح ميدهد آثار عاطفي‌اش را در كمدي‌هاي بزرگ رمانتيك محدود و خلاصه كند و فارغ از سوزوگداز فراقي است كه قلب «دوعاشق» را به هم نزديك‌تر مي‌سازد! فيلم گري اين سنت را مي‌شكند، قلب كاراكترهايش را آكنده از غم و اندوه مي‌سازد و قلب‌هاي شكسته را تنها گواه عشق مي‌داند اما با ترفندهاي جالب خود در تصوير عشق مدرن، اين روح‌هاي آشفته را نيز همچون سنگريزه‌هاي كنار ساحل مي‌شويد و جلا ميدهد. لئونارد (جواكين فينيكس) مرد سي‌وچند‌ساله‌اي است كه پس از يك غيبت طولاني نزد خانواده‌اش در بروكلين بازگشته و در آپارتمان آنها زندگي مي‌كند. او پس از يك شكست عشقي دردناك دچار نوعي اختلالات رواني شده كه آن را افسردگي نزديك به روان‌شيدايي يا جنون عشق تشخيص داده‌اند. او كه جواني جدي، باملاحظه و وظيفه‌شناس است، در مغازه خشكشويي پدرش كار مي‌كند و در اوقات فراغت عكس‌هاي سياه و سفيدي مي‌گيرد كه كسي در آنها ديده نمي‌شود.او پس از عشق نافرجام نامزدش بارها اقدام به خودكشي كرده اما هر بار متوجه مي‌شود كه هنوز براي مردن آمادگي ندارد. او با اين افكار پريشان دست‌و‌پنجه نرم مي‌كند كه 2زن وارد زندگي‌اش مي‌شوند؛ ساندرا (وينيستاشا) دختر آرام، خونگرم و باوقار شريك پدرش كه كاملا وفادار به نظر مي‌رسد و مي‌تواند آينده او را تضمين كند. او مظهر تداوم زندگي آرام و بدون فرازونشيبي است كه لئونارد مي‌خواهد از آن فرار كند.ديگري ميشل (گوئنت پالترو) دختري دست‌نيافتني، بي‌قرار و سرشار از شور زندگي است كه در يك رابطه به بن‌بست رسيده گرفتار شده و به مواد مخدر روي آورده است. او خيلي زود توجه لئونارد را به خود جلب مي‌كند و وعده ماجراجويي و زندگي پرمخاطره‌اي را در جايي دور از نيويورك ميدهد!گري روش منحصربه‌فرد خود را در كارگرداني دارد و اساسا به جلوه‌ها و حاشيه‌هاي تصنعي و اضافي كه فاقد اعتبارات اصيل سينمايي هستند اعتقادي ندارد. حجم موسيقي اين اثر با ديگر كارهاي رمانتيك قابل مقايسه نيست و به نظر مي‌رسد كه بعد از تعقيب و گريزهاي گوشخراش ماشين‌ها و شليك‌هاي پي‌درپي اپرايي در فيلم‌هاي قبلي، دكمه mute را در بيشتر سكانس‌هاي «دوعاشق» زده است.فيلم، قصه سرگرداني لئونارد ميان اين دو قطب رمانتيك است كه بدون هيچ تعلل و دورنگي تا آخرين لحظه تماشاگر را با خود همراه مي‌سازد. با وجود آنكه لئونارد فردي آسيب‌پذير و پريشان‌حواس تصوير شده كه حتي در برخي موارد او را دچار اختلال مشاعر هم دانسته‌اند، جذابيت و درخشش خيره‌كننده‌اي در فيلم دارد. او با همان ترديد «شب از آن ماست» روبه‌روست. جواكين فينيكس پس از 25سال فعاليت در سينما و تلويزيون و درخشش در نزديك به 40فيلم و سريال، «دوعاشق» را خداحافظي‌اش با بازيگري خوانده است. او هنرپيشه توانايي است كه ابعاد غيرقابل انتظاري به شخصيت‌هايش مي‌بخشد اما در كارش اغراق نمي‌كند. او به خاطر حالت محجوب و مرددي كه دارد بهترين گزينه براي نقش لئونارد است. شخصيت حساس و افسرده او كه با خود درگيري‌هاي دروني دارد، در عين سادگي، پيچيدگي‌هاي ظريف خود را دارد. فينيكس، بازيگري عاطفي است و اين از نوع نگاه و نوع بازيگري‌اش مشخص است. او در ترسيم شخصيت لئونارد با بهره‌گيري از زيركي و جذابيت فوق‌العاده‌اش تضادهاي كاراكترش را باورپذير مي‌كند و به آن وزن قابل توجهي از صداقت مي‌بخشد. تم‌هاي تنهايي، ازخودبيگانگي، روان‌پريشي و دريغ عشق ازدست‌رفته در رمانس‌ها تازگي ندارد اما فينيكس با حس غيرمنتظره‌اي كه دارد مي‌تواند كنجكاوي تماشاگر را تا پايان فيلم زنده نگه دارد. شكسته‌حرف‌زدن، ترديد، بلاتكليفي و شيطنت در چشمان او در قالب چهره و جثه‌اي كه تعمدا بزرگسالانه تصويرشده، تعبيه شده‌اند و فردي نامتعادل يعني خود لئونارد را خلق مي‌كنند.گوئنت پالترو از معدود بازيگراني است كه به قدرت و نفوذ نگاه آگاه است اما همواره احساسات گنگي را يدك مي‌كشد. او در نقش كاراكتر با‌طراوتي كه لئونارد را خيره مي‌كند، عالي ظاهر شده و در نشان‌دادن پيچيدگي‌هاي ذهني و رواني لئونارد نقش موثري دارد. شناخت عميق او از ميشل و دلشوره‌هايش كاملا مشهود است؛ شخصيت پيچيده‌اي كه با وجود جذابيت فوق‌العاده و درخورتحسينش، دچار سرخوردگي‌هاي جبران‌ناپذيري شده است، بي‌حوصلگي، سستي و بي‌توجهي زندگي‌اش را فلج كرده و حتي راه بلندپروازي براي آينده بهتر را براي او بسته است. وينيستاشا هم بازيگر خوبي است اما به خاطر جنس شخصيت ساندرا و ويژگي‌هاي آن بايد كمي بدلباس و شلخته باشد.جيمز گري در دوره نه‌چندان طولاني اما موفق فعاليتش، نشان داده يكي از شيفتگان سينماي فرانسه است. نحوه رويكردش به تريلرهاي جنايي در «اوديسه كوچك» (1994)، «ميادين»(2000) و «شب از آن ماست» (2007)، براين فرضيه مهر تاييد مي‌زند. نقش‌هاي فرعي هم تحت كنترل كارگردان بازي‌هاي قابل قبولي را ارائه مي‌دهند. ايزابل روسيليني و موني موشونو در نقش پدر و مادر لئونارد بسيار دوست‌داشتني و پذيرفتني هستند. نگراني و دلشوره براي آينده لئونارد بر پيشاني آنها نقش بسته و از لبخند تلخ و هر حركتشان كه ترس و اميد را توأمان با خود دارد، هويداست. سطح بالاي بازي‌ها نشان از غناي كارگرداني گري دارد؛ به طوري كه همه در جاي خود قرار گرفته‌اند و پيداست كه فيلمساز كنترل دقيقي بر تك‌تك جزئيات بازي‌ها داشته است. «دوعاشق» پرسشي را مطرح مي‌سازد كه شايد روزي دغدغه واقعي بسياري از تماشاگران بوده است؛ زندگي خود را روي كسي سرمايه‌گذاري ميكنيد كه دوستش داريد يا كسي كه شما را دوست دارد؟!و به اين بهانه است كه نگاهي سراسيمه به رسم و رسومات متعارف جامعه درباره ازدواج دارد و تناقض ارزش‌هاي آن را با نيازهاي روحي جوانان يعني ماجراجويي، وسوسه انجام رفتارهاي پرخطر و قدم‌گذاشتن به دنياي پرمخاطره نشان ميدهد. از نظر گري كه سعي مي‌كند ذهنيات و عقايد شخصي خودش را فارغ از رويه متداول هاليوود نشان دهد، ماهيت ارزش‌ها و هنجارهاي جامعه تغيير نمي‌كند بلكه ممكن است در طول زمان تغيير شكل دهد؛ از اين روست كه داستانش تعمدا در زماني مبهم اتفاق مي‌افتد.پرسه دوربين گري در برايتون بيچ- واقع در بروكلين نيويورك كه پاتوق مهاجرين يهودي و مافياي قاچاق انسان و اسلحه است- توفيق فيلم‌هاي پليسي- جنايي او را تضمين كرد اما اين بار با موضوعاتي متفاوت نگاهي تازه به آن دارد. در دنيايي كه او از اين محله تصوير مي‌كند همواره نوعي اصالت واقعي وجود دارد كه اعتماد بيننده را جلب مي‌كند. فيملساز هر كدام از كاراكترها و عناصر داستان را دقيقا در جاي خود قرار داده و آن‌قدر اين كار را ماهرانه انجام ميدهد كه حذف يا كمرنگ‌كردن هر يك به فيلم ضربه مي‌زند.شخصيت‌ها مكمل يكديگرند و به‌خوبي پرداخته شده‌اند. فيلم تماشاگر را به حال خودش مي‌گذارد تا خود آنچه را بايد و مي‌خواهد از اطلاعاتي كه در اختيارش مي‌گذارد استنباط كند؛ نه لحظه‌اي بي‌رمقي در فيلم وجود دارد و نه حتي لحظه‌اي كه به صداقت كاراكترها يا استحكام و صلابت مطلق دنيايي كه تصوير مي‌كند، شك كنيم و رمز اين موفقيت را بايد در نگارش بي‌نقص و پخته سناريو دانست.گري روش منحصربه‌فرد خود را در كارگرداني دارد و اساسا به جلوه‌ها و حاشيه‌هاي تصنعي و اضافي كه فاقد اعتبارات اصيل سينمايي هستند اعتقادي ندارد. حجم موسيقي اين اثر با ديگر كارهاي رمانتيك قابل مقايسه نيست و به نظر مي‌رسد كه بعد از تعقيب و گريزهاي گوشخراش ماشين‌ها و شليك‌هاي پي‌درپي اپرايي در فيلم‌هاي قبلي، دكمه mute را در بيشتر سكانس‌هاي «دوعاشق» زده است.انتخاب دقيق و بجاي او هر صحنه‌اي كه با نوعي موزيك يا حاشيه صوتي همراه است را بسيار تاثيرگذار مي‌كند. طراحي توليد مايكل كلانچي و فيلم‌پردازي كلاسيك با كاآساي هم سيماي جذاب‌تري به فيلم مي‌بخشد. «دوعاشق» يك عاشقانه آرام و باوقار است كه پرسش‌هايش درباره تعلق‌خاطر عاطفي، بي‌آنكه پاسخي قاطعانه را در پي داشته باشد، مخاطب را به‌خوبي با حس‌و‌حال كاراكترها همراه مي‌سازد. جيمز گري نشان ميدهد كه در خلق درام‌هاي عاشقانه متبحرتر از تريلرهاي جنايي است. جايي كه مي‌شود با پرداختن به پيوند قلب‌ها، والاترين احساسات انساني را برانگيخت و از عشق به عنوان پديده‌اي شگفت‌انگيز و گريزناپذير سخن گفت، لحن و زبان شاعرانه گري بهتر جواب ميدهد. فيلم آخر او به عنوان يكي از بهترين عاشقانه‌هاي اين‌سال‌ها، گرچه در زمان اكران ناديده گرفته شد ولي از آن دست آثاري است كه گذشت زمان به نفعشان عمل مي‌كند. منبع : همشهري تنظيم براي تبيان : مسعود عجمي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 160]
-
گوناگون
پربازدیدترینها