پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1851248726
نمیدانستم به معشوق میرسم یا نه؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > دوستی، مهران - زمستان با کوله بار برف و بارانش آمد اما باز هم از معلممان خبری نشد! همه فکر میکردند کار عشق و دل است که نیامده، عشق به بازی و تئاتر و سینما... روز و شب به او فکر می‌کردم که چرا دیگر به مدرسه نیامد؟ مگر بازی در یک نمایش، ابدی و همیشگی است؟! یعنی عشق به هنر بازیگری سبب شده که او این شهر کوچک ساحلی و بچه‌های کلاس را فراموش کند؟ چه طور توانست درخت و جنگل و دریا را رها کند و ساکن تهران شود؟ و هزار پرسش بی‌پاسخ دیگر! در آن سال‌ها ارتباط ما با حوادث و رویدادهای دنیای هنر به چند روزنامه و مجله که گاه راهی دیارمان می‌شدند و گاه هم نه! خلاصه می‌شد. اوضاع غریبی بود. تشنه شنیدن و خواندن و دیدن بودیم اما این عطش با چند روزنامه و مجله رفع نمی‌شد و روز به روز تشنه‌تر می‌شدیم و بیشتر مشتاق بودیم تا معلم پالتوپوش مان از سفر دور و درازش باز گردد و برایمان از روزهایی که در تهران، سپری کرده است بگوید، از دنیای سحرانگیز بازیگری در تئاتر و سینما... کم کم بهار دل انگیز و زیبا داشت دشت و جنگل را گلباران می‌کرد و ما سخت درگیر امتحانات ثلث دوم بودیم، امتحاناتی که هیچگاه ارتباطشان را با زندگی و دنیای هنر نفهمیدم و انگار یادمان رفته بود که کلاس درس واقعی، همین طبیعتی است که منظره چشم‌هایمان شده و این رنگارنگی و شکفتن‌ها خود چه درس و آموزه بزرگی است. امتحانات هم تمام شد و دوباره فصل بازیگوشی ما فرا رسید. روزها را می‌شمردیم تا بدانیم امسال برای تعطیلات نوروز چه کسانی از تهران به منزل ما می‌آیند؟ دیگر به عشق شب عید و پوشیدن کفش و لباس نو و رفتن به خیاط خانه و عیدی گرفتن از پدر و خاله و دایی و عمو سر از پا نمی‌شناختیم. اما در میان همه این شادی‌های کودکانه، دیدن تلویزیون و رفتن به تنها سینمای کوچک شهر و تماشای دو فیلم آن هم با یک بلیت! مزه شیرین‌تری داشت و حتی به دغدغه بزرگی تبدیل شده بود! شاید خیلی شیرین و دوست داشتنی‌تر از سکه‌های درخشان عیدی! یادم می‌آید بعضی شب‌ها خواب فیلم‌ها و هنرپیشه‌هایی که قرار بود عید را بر پرده سینما برایمان پُر از بازی و رویا کنند، می‌دیدم و حتی مهمان‌های نوروزی را در قالب بازیگران همان فیلم‌ها تصور می‌کردم و عاشق می‌شدم! و هر روز عاشق‌تر از دیروز!من مجنون بودم و دنیای هنر لیلی! اما این که یک روز به معشوق می‌رسیدم یا نه سوال بزرگی بود که نه تنها در سیزده روز طلایی تعطیلات بلکه تا سال‌ها ذهنم را به خود مشغول کرده بود، شاید در همه آن سال‌هایی که من بودم و مدرسه و دریا و سینما!60
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-