واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: در زندگی شما غذا تا چه میزان اهمیت دارد و در واقع غذاخوردن چه معنایی را برای شما تداعی می كند؟ احساس آرامش یا گناه یا خودداری از لذت بردن. آیا برای این كه یك تكه شكلات بخورید با خودتان سر و كله می زنید، یا این كه دایما در فكر و خیال چیزهایی هستید كه خورده اید، ولی بعد خود را قانع می كنید و به خودتان دلخوشی می دهید. تخمینزده شده است كه نیمی از ما، مواد غذایی را به دلیل عوامل احساسی و عصبی می خوریم كه با توجه به محیط پیرامون مان، این میزان می تواند كمتر یا بیشتر باشد. این بدان معنا است كه تاثیر غذا در زندگی خیلی بیشتر از آن است كه فقط بتواند حس گرسنگی را برطرف کند، یعنی در واقع، غذا دستاویزی است برای رسیدن به آسایش یا راهی برای گریز از مشكلات زندگی، بنابراین به جای آن كه فقط هنگام گرسنگی غذا بخوریم، از غذا به عنوان واكنشی در برابر احساسات مان استفاده می كنیم. غذا، زمان شما را پُر می كند. هنگامی كه خسته اید یا وقتی كه تنها هستید، حس همراهی به شما می بخشد. وقتی كه استرس دارید، به شما احساس آرامش می دهد و هنگامی كه احساس محرومیت می كنید، برای شما واكنشی است در برابر محرومیت و زمانی هم كه احساس فقدان می كنید، به شما حسی از كنترل و تحمل شرایط موجود را می بخشد. برای بعضی از ما، خوردن می تواند بخشی از خلا عاطفی مان را پُر كند، خصوصا در مواقعی كه می خواهیم به گونه ای مشكلات مان را سركوب كنیم، یا هنگامی كه احساسات مان جریحه دار شده و به حمایت و كمك دیگران نیاز داریم. در واقع، غذا خوردنهای ناشی از احساسات و هیجانات، تابع چرخه ی معیوبی است كه فقط باعث اضافه شدن وزن خواهد شد، ضمن آنكه باعث احساس گناه، خشم، درماندگی و بیچارگی هم خواهد شد، در صورتی كه شما برای رسیدن به آرامش، غذای بیشتری خورده بودید. الگوی خوردن های عصبی چگونه شكل می گیرد؟ غذا خوردن بخش اساسی از زندگی خانوادگی و اجتماعی ما را تشكیل می دهد كه در مناسبات و تشریفات اجتماعی نیز بسیار موثر است. "دانه جید" روانشناس و مدیر انجمن بینالمللی بی نظمی در غذاخوردن، معتقد است ما از زمان تولد یاد می گیریم كه غذا خوردن باعث برطرف شدن احساس گرسنگی و كمبودهای غذایی در ما می شود كه سیستم آن مانند یك سیم كشی خودكار در بدن مان تعبیه شده است. به نظر او اگر شما بتوانید احساس امنیت را در وجود خودتان افزایش دهید و به خودتان عشق بورزید و اعتماد به نفس داشته باشید، در این صورت دیگر دلیلی برای این گونه خوردن های ناشی از هیجانات و احساسات برای تان باقی نمی ماند. در غیر این صورت همان طور كه سن شما بالاتر می رود، ممكن است بیشتر احساس اضطراب و نا امنی كرده یا نتوانید به دیگران اعتماد كنید و همین عوامل باعث شوند شما غذا خوردن را به عنوان پناهگاه و ملجایی برای گریز از مشكلات و سختی های زندگی انتخاب كنید و به آن پناه ببرید. اما اگر شما اضافه وزن قابل توجهی ندارید، ولی مدام به تغذیه خود و چیزهایی كه می خورید فكر می كنید و نمی دانید چطور آخرین پرخوری خود را جبران كنید، به غذاهای خاصی اشتیاق دارید و نمی توانید از خوردن آن ها صرف نظر كنید یا اگر همیشه از نحوه خوردن خود احساس گناه می كنید و از خودتان عصبانی و متنفر می شوید و غذا، زندگی تان را تحت الشعاع قرار داده داست، شاید اكنون وقت آن رسیده كه نگاهی جدی و مستمر به شیوه تغذیه خود بیندازید. همشهری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 195]