واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی:
جامعه زنان برای اثبات شایستگی و توانایی خود در فعالیت های اجتماعی و تغییر جایگاه خود از یک همکار حاشیه یی مردان و رهایی از استفاده های ابزاری، همواره با چالش های فراوان روبه رو است و هرگاه فرصتی برای حضور ایشان در عرصه های مدیریتی خارج از خانه فراهم شده، تلاش کرده اند که به بهترین نحو شایستگی های خود را به نمایش بگذارند. هر چند در این راه ها با موانع و مشکلات عدیده یی روبه رو بوده و هستند. یکی از عرصه های قابل تامل برای حضور زنان در حوزه مدیریت، نهاد دهیاری ها و مدیریت روستایی است که با شروع به کار دهیاری ها براساس مصوبه مجلس شورای اسلامی تحقق یافت. در اولین دوره آغاز به کار دهیاری ها در روستاهای کشور، که نهادی غیردولتی و مبتنی بر نظر و رای اعضای شوراهای اسلامی روستاها بوده تعدادی از زنان به عنوان مدیر اجرایی روستا انتخاب شدند که این موضوع از اهمیت خاصی برخوردار بود، چرا که اولاً این امر در سنتی ترین بخش جامعه به وقوع می پیوست و ثانیاً انتخابی از بالا نبود بلکه به طور خودجوش و از پایین ترین بخش جامعه صورت می پذیرفت و بر آن بود که کم کم جامعه نقش بیشتر زنان در حیات اجتماعی را می طلبد و به سمت باور آن به پیش می رود. نکته قابل توجه دیگر این بود که این انتخاب بیشتر در جوامعی صورت پذیرفت که نقش اقتصادی زنان پررنگ تر بود و تاثیر این عامل بسیار مهمتر از عامل فرهنگی و باورهای مدرنیته در جوامع به ظاهر پیشرفته بود، چرا که تعداد زنان دهیار در روستاهای استان های گیلان، اصفهان، گلستان، خراسان و کرمان و سیستان و بلوچستان به مراتب بیشتر از استان تهران بود که تنها یک دهیار زن برگزیده داشت. فعالیت زنان در عرصه مدیریت روستایی با خود مسائل زیادی را به همراه داشت، توانایی های خاصی از ایشان بروز داده شد و مشکلات و موانع زیادی نیز سر راه فعالیت ایشان وجود داشت. از مهم ترین توانایی های زنان در این عرصه می توان به موفقیت ایشان در ارتباط گیری موثر با جامعه زنان روستایی، کمک به خودباوری زنان، صداقت و مسوولیت پذیری اشاره کرد ضمن آنکه زنان معمولاً از دسته بندی های گروهی و مسائل حاشیه یی به دور بوده و نیروهای خود را برای انجام امور محوله بیشتر متمرکز کرده و از استقلال بیشتری برخوردار بودند و دیگر اینکه بنا به ویژگی های خاص خود به مسائل فراموش شده یی مثل مسائل فرهنگی و بهداشتی و سالم سازی محیط بیشتر همت گماشتند. در کنار این توانایی ها مشکلاتی نیز وجود داشت؛ مشکلاتی که گاه به خاطر جنسیت ایشان مطرح بود مثل محدودیت در رفت و آمدها و مسافرت های برون روستایی و اشکال در ارتباط گیری مسوولان و پیمانکارانی که زمان را باور نداشتند. موانع دیگری که به دیدگاه های سنتی برخی اعضای شوراهای اسلامی و مسوولان و عدم حمایت ایشان و همچنین نگاه ابزاری و انتظار اطاعت بی چون و چرای زنان از تصمیمات برمی گشت و این کار از نوآوری و ابداعات دهیاران زن جلوگیری می کرد. به دنبال بروز این مشکلات و با تکیه بر توانایی های اشاره شده، دهیاران زن منتخب سراسر کشور به منظور تبادل نظر و انتقال اطلاعات و استفاده از تجربیات یکدیگر و حمایت متقابل، ارتباطات بیشتری را با هم برقرار کردند تا بتوانند توان مدیریتی خود را ارتقا داده و مشکلات موجود را مرتفع سازند. بدین منظور تلاشی برای ایجاد تشکلی قانونی که بتوان به این مهم دست یافت صورت پذیرفت که مورد حمایت مسوولان وقت قرار گرفت ولی با تغییرات در مدیریت کلان و تغییر در دیدگاه ها، این فعالیت ها به نتیجه دلخواه نرسید و متاسفانه در دوره دوم فعالیت «دهیاری ها» مشکلات دهیاران زن بیشتر شد و توانایی های آنان نیز کمتر امکان بروز یافت و حتی از تعداد دهیاران زن نیز در این دوره کاسته شد و جامعه زنان دهیار دچار انفعال شد. انتظار بحق این است که همانگونه که جوامع روستایی و سنتی ما به درک و باور توانایی های زنان در حوزه مدیریت اجرایی باور دارند مسوولان و دست اندرکاران کلان نیز این امر را بپذیرند و تسهیلاتی در این مورد فراهم کنند تا کشور بتواند از نیروی بالقوه زنان بیشتر بهره ببرد و راه های پیشرفت هرچه بیشتر هموار شود. تحلیل: روزنامه اعتماد
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 257]