تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835211157
این بار باران
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > امیر احمدیان، بهرام - آیا اهمیت اداره شهر تهران با جمعیتی بیش از 10 میلیون و ترافیک لگام گسیخته آن از اهمیت تیم ملی فوتبال کمتر است؟ به لطف پروردگار و باران پاییزی امکان داد مردم تهران بتوانند نفسی دوباره بکشند و از هوای دود آلود و مسمومی که فضای شهرشان را گرفته بود رهایی یابند. اما آیا راه چاره همین است؟ برنامه‌های هیات محترم دولت برای پدید آوردن حداقل شرایط زیستی مردم که همانا آب و هوای سالم است به چالش کشیده شده است. آب تهران که زمانی در ردیف گواراترین آبهای شهری جهان بود، با برخی دشواریها روبرو شده و توصیه هایی برای خردسان و کهنسالان در پرهیز از نوشیدن آن به جهت داشتن ذرات بیش از حد استاندارد شده است. اکنون می‌توان تهران پایتخت ایران را با هشدارهای رئیس محترم جمهور شهری بحرانی نامید. تراکم بیش از اندازه جمعیت، تراکم وسایل نقلیه خارج از کنترل، هوای آلوده، آب لوله کشی مساله دار و امکان زلزله ای که در صورت وقوع به بزرگترین مصیبت تبدیل خواهد شد. این مشکلات به راه حلهای منطقی و اجرایی و در عین حال عملی نیاز دارد. تاکید رئیس جمهوری برای کاستن از تعداد جمعیت تاکید بجایی است که برخی‌ها کمتر بدان توجه می کنند. یکی از مهمترین عوامل آلودگی هوای شهر تهران تعداد زیاد وسایل نقلیه شخصی است. شهروندان تهران برای جابجایی نیاز به وسیله نقلیه عمومی دارند. وسایل نقلیه عمومی به اندازه مورد نیاز در دسترس نیست. بنابراین شهروندان ناگزیرند از وسایل نقلیه شخصی بهره گیرند. وسیال نقلیه شخصی حداکثر 5 نفر را جابجا می کنند (که در تهران در اغلب وسایل نقلیه شخصی تک سرنشین هستند). یک اتوبوس به اندازه دو برابر یک خودرو سواری فضا را در معابر اشغال می کند اما به اندازه 20 برابر یک خودرو شخصی مسافر حمل می کند. معما این است که صاحبان خودرو شخصی می گویند که چون وسایل نقلیه عمومی به تعداد کافی نیست، آنها بناچار از خورود سواری شخصی استفاده می کنند. از طرف دیگر نهادهای شهری هم می گویند چون فضای کافی در خیابانها وجود ندارد، بنابراین نمی‌توان از اتوبوس بیشتری بهره گرفت و معابر گنجایش بیش از شرایط موجود را ندارند. حال اگر از تعداد جمعیت به هر عنوان کاسته شود، طبیعی است که سبب کاسته شدن از وسایل نقلیه و در نتیجه کاسته شدن از مقدار دود و سموم تولیدی موتورها خواهد شد.اکنون می توانیم عناصر آلوده کننده هوای تهران را از منظر وسایل نقلیه برشماریم. تهران برخلاف بسیاری از شهرهای بزرگ جهان تراکم زیادی از موتورسیکلت دارد که با دود و صدای ناهنجار موتورهای خود، آلودگی های صوتی و هوا ایجاد می کنند. در تهران موتور سیکلت به جای جابجایی یک نفر موتور سوار با ضوابط قانونمند، به وسیله ای برای آلودگی صوتی، مسافرکشی، بارکشی و خلافکاری آئین نامه‌های راهنمکایی و رانندگی و خرد کننده اعصاب رانندگان وسیله نقلیه، برهم زننده نظم پیاده روها و سواره رو ها و . . . برخی خلافکاری های دیگر تبدیل شده است. مرکز شهر تهران در سلطه بلامنازع موتور سیکلتهاست، جایی که می توانست قلب تپنده شهر باشد، به قلب مسموم شهر تبدیل شده است. آلودگی صوتی و هوایی مرکز شهر تهران در بین تمام شهرهای جهان بی همتاست. لازم است مسئولین محترم در ساعات اداری سری به این محله بازار، ناصر خسرو، میدان امام و دیگر نقاط مرکزی شهر بزنند و از نزدیک وضع فلاکت بار ترافیک محوده مرکزی پایتخت را مشاهده کنند. شرایطی که امکان ایستادن بی دغدغه دقایقی را هم فراهم نمی کند. در سالهای اخیر به همت مسئولان شهر تعدادی از سواری های شخصی مسافرکش مجوز تبدیل شدن به مسافرکشهای رسمی را دریافت کردند و برخی نیز پلاک تاکسی دریافت کردند. مهلتی قانونی تدارک دیده شد و گفته شد که پس از آن با مسافرکشهای شخصی برخورد خواهد شد. تعداد تاکسی های شهر افزوده شد و ناهنجاری بیشتر شد. اکنون دوباره تعداد زیادی مسافرکش غیر رسمی از فردوگاه تا پایانه های مسافری بین شهری و داخل شهری به فعالیت غیر قانونی خود ادامه می‌دهند و نهادی مانع کار آنان نیست و مراکز جمعیتی شهر مملو از این مسافرکشهاست که مجوز ندارند و غیر قانونی فعالیت می کنند. ناهنجاری حاصل از این فعالیت ها شهر را به جولانگاهی برای این یکه تازان تبدیل کرده است. دوربرگردانهای شهر تهران سبب مضاعف شدن تردد خودروها در مسیرهایی شده است که از یک نقطه به نقطه دیگر وادار به طی مسافاتی دوبرابر می شوند که در صورت نبود دور برگردان طی نمی کردند. سوزاندن سوخت اضافی تر با طی مسیری اضافه تر و استهلاکی غیر ضروری، اتلاف وقت و مسایلی از این قبیل نتیجه ابداعات راهنمایی و رانندگی و مدیریت ترافیک تهران است که در بین شهرهای جهان از نظر ناکارمدی بی همتاست. تهران با داشتن جمعیتی برابر 15 درصد کل جمعیت کشور، هنوز در راهنمایی و رانندگی نتوانسته است مقررات یک رانندگی اصولی را تجربه و رعایت کند. در سالهای 1377 و بویژه در سال 1378 رانندگی در بین خطوط به شدت کنترل می شد، اما این حرکت موقتی بود و بفراموشی سپرده شده است. اکنون حرکات مارپیچ و غیر اصولی رانندگان در تهران(هم چنین در سایر شهرهای کشور)، وقت بسیاری از تردد خودروها را می گیرد و سبب تراکم خودرو و کندی حرکت و در نهایت راه بندان و مصرف سوخت بیشتر می شود. خودروهای فرسوده‌ای که مقرر شده بود سالهای گذشته از رده خارج شوند، از دیگر عاملین اصلی آلودگی هوا بشمار می روند. بیلان مثبت ورودی خودرو ها (تولید سالانه نزدیک به یک میلیون اتومبیل و ورود آنها به شبکه حمل و نقلی کشور و خروج تعدادی اندک از خورو های فرسوده) به انباشتگی خودرو ها در سطح شهر منجر شده است. روند فزاینده تولید خودرو سواری از سوی صنایع خودرو سازی نه تنها کند نشده، بلکه شتابی بیشتر یافته است. در حالی که در بخشهای کشاورزی و صنعت ماشین آلات صنعتی و تولیدی کمبودهای فراوان دارد، صنایع ماشین سازی تبدیل به صنایع تولید خودرو سواری شده است. ضعف در صنایع نفتی و تولید بنزین نامرغوب نیز از سویی دیگر در آلودگی هوای تهران نقشی اساسی دارد. تصمیم دولت محترم برای کاستن از تعداد جمعیت شهر بسیار فکر عاقلانه ای است. دولت بر اساس اختیاراتی که در دست دارد، ابتدا کار را از بخش دولتی آغاز کرده است و شرکتها، سازمانها و موسسات و وزارتخانه هایی را برای خروج از تهران برنامه ریزی کرده است. اگر چه این روش سنجیده و عملی است اما می توان در کنار آن به مواردی که در بالا بدان اشاره رفت نیز توجه کرد. این موارد را می توان بشرح زیر بر شمرد. 1 - اعلام ممنوعیت مسافرکشی برای خودرو های غیر تاکسی. تعداد زیادی از این مسافرکشها کسانی هستند که یا فاقد شغلی اساسی هستند، یا بیکارند و با مسافرکشی در تهران و زندگی در شهرها و شهرکهای پیرامون روزگار می گذرانند. در صورت اجرای این طرح این تعداد از خودروها از عرصه معابر عمومی شهر و تولید دود کنار گذاشته می شوند. 2 - اعلام ممنوعیت تردد و ممنوعیت حمل مسافر و بار توسط موتور سیکلتها در محدود ترافیک تهران. با این کار تعداد زیادی موتور سوار از عرصه معابر تهران کنار گذاشته می شوند و دود و آلودگی کمتری تولید می شود. 3 - اعلام ممنوعیت دستفروشی در معابر شهر تهران. تعداد زیادی از افراد در زمینه دستفروشی با پهن کردن بساط در نقاط مختلف شهر بر بازار خرده فروشی تاثیر می گذارند و سبب افزایش واسطه توزیع کالا بدست مصرف کننده نهایی و افزایش ناهنجاری، ایجاد ترافیک و برخی مسائل دیگر می شوند. یاد آوری می شود که در تهران برآورد می شود که در ازای هر 20 خانوار و کمتر یک واحد صنفی دارد که این مورد نیز از نظر ناکارمدی در میان شهرهای بزرگ جهان کم نظیر است. تعداد بی شمار فروشندگان دوره گرد و سیار در سرچهارراهها نوعی از ناهنجاری های غیر قابل کنترل را بر معابر شهر تحمیل می کنند و چهره نازیبایی از شهر (پایتخت) پدید می آورند. 4 - اعلام ممنوعیت تردد خودروهای پلاک غیر تهرانی در سطح شهر در ساعات اداری. تعداد زیادی از ساکنان دیگر نقاط کشور و بویژه مناطق مسکونی اطراف تهران روزانه وارد حریم ترافیکی شهر تهران می شوند. با جلوگیری از ورود آنها به سطح شهر آلودگی هوای تهران کاهش خواهد یافت. زیرا کسانی که در تهران زندگی نمی کنند و محل زندگی آنان در خارج از تهران است، حق آن را ندارند که فضای حیاتی شهروندان شهری دیگر را آلوده به سموم کنند. 5 - برنامه ریزی در جهت کنترل ورود ساکنان جدید به شهر تهران از طریق اعمال محدودیت اجاره و خرید واحد مسکونی به دارندگان کارت ملی غیر تهرانی. این موارد در برخی از شهرهای جهان اعمال می شود و در آغاز دهه 60 نیز در تهران تجربه شده است. با اعمال موارد فوق از میزان آلودگی هوای شهر تهران کاسته می شود. تعداد قابل توجهی از افراد امکان زندگی و ماندن در تهران را از دست خواهند داد و انتظار می رود به شهر خود بازگردند. مسلما این تعداد از افراد به مراتب بیش از تعداد مزد و حقوق بگیران دولتی خواهند بود که دولت در برنامه دارد تا آنها را از تهران خارج سازد. اکنون این نوشتار مورد سوال و انتقاد قرار می گیرد که این تعداد افراد که مشاغل خود را از دست می دهند به معضلی اساسی برای اعتراضات و ناهنجاری های سیاسی تبدیل خواهند شد. برای چاره جویی در این زمینه توجه به مسائل زیر ضروی است. تعطیلی بخشهای اقتصادی کشور ناشی از آلودگی هوا که مقصرین اصلی آن خودرو ها هستند، هزینه های بسیاری برای بودجه کشور و به تبع آن به تولید ناخالص داخلی کشور وارد می سازد. اگر دولت همین مقدار هزینه عدم النفع را به صورت کمکهای صندوق بیمه بیکاری در اختیار کسانی قرار دهد که مشاغل کاذب خود را از دست داده و از چرخه زیستی تهران خلاص شده اند، معادله تا حدودی حل می شود و تعدادی از افراد با بازگشت به شهرهای خود و استفاده از بیمه بیکاری و با سرمایه گذاری در بخش های اشتغال زایی از سوی دولت، در دراز مدت به سامان خواهند رسید. مهمتر اینکه با اجرای طرح هدفمند سازی یارانه ها و از میان برداشتن یارانه ها، هزینه ها واقعی تر شده و مزیتهای زندگی در شهرها نسبت به روستاها و شهرهای کوچک کمتر خواهد شد. تهران به دولت محلی نیاز دارد. تهران برخلاف شهرهای بزرگ و همردیف جهان، فاقد دولت محلی است و در آن لایه های متفاوت قدرت حکمفرمایی می کنند. این مورد سبب ناکارمدی و تشتت در تصمیم گیری واحد شده و مدیریت شهر تهران را با شکالاتی مواجه می کند که اکنون با آن روبروست. تدوین قانونی مبنی بر تشکیل دولتهای محلی در شهرهای بزرگ کشور و در گام نخست تهران، می تواند به ناهنجاری های ناشی از تعدد مراکز تصمیم گیری در تهران خاتمه دهد. انتخابی شدن شهردار با انتخاب آن از سوی شهروندان تهرانی و از بین نامزدهای با برنامه های اساسی و اصولی، راه حلی برای اداره بهتر تهران است. نکته پایانی اینکه آیا اهمیت اداره شهر تهران با جمعیتی بیش از 10 میلیون و ترافیک لگام گسیخته آن از اهمیت تیم ملی فوتبال کمتر است؟ چرا هنگامی که تیم ملی فوتبال با مشکل مربیگری مواجه می شود، بهترین مربی با پرداخت دستمزدهای کلان حل می شود، اما اداره ترافیک و امور شهری شهری به عظمت تهران باید با همان ساختارهای کهنه صورت گیرد؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 549]
-
گوناگون
پربازدیدترینها