تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835051414
مدال افتخار
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: مدال افتخار شیعیان
آیه ولایتبرو ای گدای مسكین در خانه علی زن كه نگین پادشاهی دهد از كرم گدا را روز 24 ذی الحجه یكی از زیباترین خاطرات را در فرهنگ شیعه به یاد میآورد؛ روزی كه امیرمؤمنان علی علیهالسلام با ایثار انگشتر خویش در حال نماز به یك نیازمند، گوی سبقت را از مسلمانان حاضر در مسجد ربود و شایسته تجلیل و تقدیر حضرت حق قرار گرفت و به دریافت مدال آیه ولایت از سوی پیك وحی مفتخر گردید. عبداللّه بن عباس ماجرا را این گونه روایت كرده است:روزی در كنار چاه زمزم نشسته بودم و برای مردم از پیامبر صلیاللهعلیهوآله حدیث نقل میكردم. در آن حال، ابوذر غفاری به نزد ما آمد و با صدای رسایی گفت: ای مردم! من از پیامبر صلیاللهعلیهوآله شنیدم كه فرمود: «عَلِی قائِدُ الْبَرَرَةِ وَ قاتِلُ الْكَفَرَةِ مَنْصُورٌ مَنْ نَصَرَهُ مَخُذُولٌ مَنْ خَذَلَهُ؛ علی، رهبر نیكوكاران است و كشنده كافران. هر كس او را یاری كند، یاری خواهد شد و هر كس به او اهانت كند، خوار خواهد گشت.»آن گاه ابوذر سخنانش را چنین ادامه داد: ای مردم! روزی از روزها با رسول خدا صلیاللهعلیهوآله در مسجد نماز ظهر را خواندم. بعد از نماز، نیازمندی بلند شد و از مردم یاری خواست، كسی به او چیزی نداد. او دستانش را به سوی آسمان بلند كرد و عرضه داشت: خدایا! تو خود گواه باش در مسجد رسول اللّه صلیاللهعلیهوآله از مسلمانان یاری خواستم، امّا كسی به من پاسخ مثبت نداد. در این موقع، علی علیهالسلام در گوشهای از مسجد در حالِ ركوعِ نماز بود كه با انگشت كوچكِ دست خود كه انگشتری در آن بود به سائل اشاره كرد و سائل نزدیك آمد و انگشتر را از دست آن حضرت بیرون آورد. رسول خدا صلیاللهعلیهوآله كه در حال نماز شاهد این ماجرا بود، وقتی نمازش را تمام كرد، رو به سوی آسمان نمود و عرضه داشت: خداوندا! برادرم موسی از تو درخواست نمود كه: پروردگارا! به من سعه صدر عنایت كن و كارهایم را سهل و آسان نما و گره از زبانم بگشا و سخنانم را روان و راحت گردان! و همچنین موسی علیهالسلام تقاضا كرد كه: خدایا! برادرم هارون را وزیر و یاور من قرار بده! و به وسیله برادرم مرا نیرومند گردان و او را در كارهایم شریك فرما!علی علیهالسلام گرچه در حال نماز، غرق در عبادت الهی بود و با حضور قلب و توجه كامل با خداوند مناجات مینمود، امّا قلب پاك او در برابر فریاد استمداد و استغاثه و آه و ناله مستمندان و بی‌چارگان جامعه حساس بود و قلب او در مقابل ندای محرومان و برای گره گشایی از كار آنان میتپیدآن گاه پیامبر صلیاللهعلیهوآله فرمود: خداوندا! من ، محمد پیامبر و برگزیده تو هستم. خدایا! از تو درخواست میكنم كه سینهام را گشاده گردانی و كارهایم را آسان كنی و از میان خانوادهام، علی را به عنوان وزیر و پشتیبان من قرار دهی!ابوذر در ادامه گفت: هنوز دعای پیامبر صلیاللهعلیهوآله تمام نشده بود كه حضرت جبرئیل نازل شد و گفت: یا محمد! بخوان! پیامبر صلیاللهعلیهوآله پرسید: چه بخوانم؟ گفت بخوان: «اِنَّما وَلِیكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذینَ ءامَنُوا الَّذینَ یقیمُونَ الصَّلوةَ وَ یؤْتُونَ الزَّكوةَ وَ هُمْ راكِعُونَ»؛(1) «همانا رهبر و سرپرست شما خداست و رسول او و كسانی كه ایمان آوردهاند؛ آنان كه نماز اقامه میكنند و در حال ركوع زكات میپردازند.»(2)این روایت را گذشته از منابع شیعه بسیاری از اهل تسنن نیز نقل كردهاند و آیه شریفه را درباره امیرمؤمنان علی علیهالسلام میدانند. علامه فرزانه مرحوم سید عبدالحسین شرف الدین در كتاب ارزشمند المراجعات مینویسد: صاحب كنزالعمال نزول این آیه در مورد خاتم بخشی علی علیهالسلام را به اتفاق مفسران نسبت میدهد و بر این باور است كه در این زمینه كسی به غیر از علی علیهالسلام مورد نزول این آیه نیست. علامه سید شرف الدین ادامه میدهد كه این اجماعِ تفسیری را به غیر از صاحب كنزالعمال، عدهای دیگر از دانشمندان اهل سنت نقل كردهاند كه از جمله آنها امام قوشجی در بحث امامت شرح تجرید است.سید شرف الدین در توضیح سخن میگوید: اگر این حقیقت (نزول آیه ولایت در‌شان علی علیهالسلام ) یك مسئله بدیهی و روشن نبود، ما به نقل تمام اقوال و آرأ در این زمینه اقدام میكردیم؛ امّا به لطف الهی در این سخن شك و تردیدی نیست و خوشبختانه تمام دانشمندان مسلمان به آن اعتراف دارند.(3)برای تكمیل و روشن شدن بیشتر اذهان، ما فقط به نقل یك روایت از طریق اهل تسنن اكتفا میكنیم:حاكم حسكانی از اساتید علم حدیث و از دانشمندان برجسته حنفی مذهب در قرن پنجم در كتاب «شواهد التنزیل»، با نقل روایتی از عبداللّه بن عباس، ماجرای خاتم بخشی علی علیهالسلام را این گونه گزارش كرده است: آن روز بلال برای نماز اذان گفت. با شنیدن صدای اذان، رسول خدا صلیاللهعلیهوآله از منزل بیرون آمد. مردم در مسجد مشغول نماز بودند؛ بعضی ایستاده، برخی در حال ركوع، و عدهای دیگر در حال سجده بودند. در این هنگام، فقیر بیچارهای در مسجد میگردید و از مردم درخواست كمك میكرد. پیامبر صلیاللهعلیهوآله با دیدن این صحنه او را صدا كرد و با او چنین گفتگو نمود:- آیا كسی چیزی به تو داده است؟- بلی!- چه چیزی به تو دادهاند؟- یك انگشتر نقرهای.- چه كسی آن را به تو داد؟- آن مردی كه ایستاده و نماز میخواند.پیامبر هنگامی كه با اشاره سائل به فرد مورد نظر نگاه كرد، متوجه شد كه او علی بن ابی طالب علیهالسلام میباشد. دوباره پرسید:- او در چه حالی انگشتر را به تو بخشید؟- او در حال ركوع آن را به من داد.در این هنگام، پیامبر این آیه شریفه را تلاوت كرد: «اِنَّما وَلیكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذینَ ءامَنُوا الَّذینَ یقیمُونَ الصَّلوةَ وَیؤْتُونَ الزَّكوةَ وَهُمْ راكِعُونَ»(4)امام باقر علیهالسلام در ادامه فرمود: «واجبات خدا یكی پس از دیگری نازل میشد و مسئله ولایت آخرین آنها بود كه بعد از اعلان ولایت، آیه اكمال دین نازل گردید. و خداوند متعال فرمود: با این پیام دیگر واجبی را بر شما نازل نخواهم كرد؛ زیرا واجبات شریعت اسلام با مسئله ولایت كامل شدعلامه شیخ عبدالحسین امینی شصت و شش نفر از دانشمندان اهل حدیث و استوانههای روایی اهل سنت را با نام و نشانی دقیق كتابهایشان فهرست كرده و متن حدیثی را كه حاوی انطباق آیه مذكور با شخص علی علیهالسلام است از انس بن مالك نقل میكند و در آخر میافزاید: «مضمون این حدیث در این كتابها موجود است و همه آنها تصریح دارند كه این آیه در مورد خاتم بخشی حضرت امیرمؤمنان علی علیهالسلام در مسجد نبوی نازل گردیده است.»(5)این مسئله آن قدر معروف و مشهور میباشد كه بسیاری از شعرای فارس و عرب در مورد آن شعرها سروده و قصیدهها گفتهاند. حسان بن ثابت قصیده معروف خود را این گونه سرود و به محضر علی علیهالسلام تقدیم داشت:اَبا حَسَنٍ تَفْدیكَ نَفْسی وَ مُهْجَتِی وُ كُلُّ بَطییءٍ فِی الْهُدی وَ مُسارِعُ «ای اباالحسن! جانم و قلبم فدای تو باد! و جان و دل هر كس كه در راه هدایت تند یا كند گام بر میدارد، فدایت باد!»اَیذْهَبُ مَدْحی وَالْمُحِبّینَ ضائِعا وَ مَا الْمَدْحُ فی ذاتِ الاِْلهِ بِضائِعٍ «آیا مدح من و دوستانت تباه خواهد شد؟ نه، هرگز مدحی كه در راه خدا انجام شود، تباه و ضایع نمیگردد.»فَاَنْتَ الَّذی اَعْطَیتَ اِذْ اَنْتَ راكِعٌ فَدَتْكَ نُفُوسُ الْقَوْمِ یا خَیرَ راكِعٍ «تویی آن كس كه در هنگام ركوع بخشیدی! جان همه مسلمانان به فدایت ای بهترین ركوع كننده!»بِخاتَمِكَ الْمَیمونِ یا خَیرَ سیدٍ و یا خَیر شارٍ ثُمَّ یا خَیرَ بائِعٍ «انگشتری مباركت را [تو در راه خدا بخشیدی] ای بهترین آقا و ای بهترین خریدار و بهترین فروشنده.»فَاَنْزَلَ فیكَ اللّهُ خَیرَ وِلایةٍ وَ بَینَها فی مُحْكَماتِ الشَّرائِعِ(6) «خداوند متعال نیز در حق تو بهترین [آیه را كه] آیه ولایت [است[ فرستاد و در محكمات شرائع آن را بیان نمود.» شعرای فارسی زبان نیز شعرها سروده و خطابهها ایراد كردهاند كه دو بیت را میآوریم:ناصر خسرو:آنچه علی داد در ركوع فزون بود زآن كه به عمری بداد حاتم طائی ابن یمین:مرتضی را دان ولی اهل ایمان تا ابد چون ز دیوان ابد دارد مثال «اِنّما» آخرین حكم الهیامام باقر علیهالسلام در این زمینه میفرماید: «خدای متعال طبق آیه ولایت [انّما ولیكم اللّه...] اطاعت از رهبری و سرپرستی اولوالامر را بر مردم واجب ساخت. مسلمانان متوجه نشدند كه مقصود از ولایت چیست؟ خداوند [در روز غدیر] به پیامبر اكرم صلیاللهعلیهوآله امر كرد كه ولایت را برای مردم تفسیر كند؛ همچنان كه نماز و روزه و زكات و حج را برایشان توضیح داده است؛ امّا رسول خدا صلیاللهعلیهوآله مدتها صبر كرد؛ زیرا آن حضرت همانند سایر واجبات نمیتوانست مسئله ولایت و جانشینی خویش را به مردم اعلان كند و میترسید اگر مسئله رهبری و ریاست بر مسلمانان را مطرح نماید، مردم سخن او را نپذیرند و از دین برگردند. به همین جهت، دلتنگ شد و به حضرت پروردگار عرض حال نمود.خداوند متعال به پیامبر وحی كرد كه: «ای رسول ما! آنچه از پروردگارت بر تو نازل شده، بر مردم ابلاغ كن و اگر این پیام را نرسانی، رسالت خود را انجام ندادهای و خداوند تو را از گزند مردم حفظ میكند.»(7) پیامبر صلیاللهعلیهوآله با نزول این آیه، با كمال اطمینان مسلمانان را گرد آورد و در روز غدیر خم به اعلان ولایت و رهبری علی علیهالسلام اقدام نمود و تأكید كرد كه حاضرین به غائبین اطلاع دهند.»امام باقر علیهالسلام در ادامه فرمود: «واجبات خدا یكی پس از دیگری نازل میشد و مسئله ولایت آخرین آنها بود كه بعد از اعلان ولایت، آیه اكمال دین(8) نازل گردید. و خداوند متعال فرمود: با این پیام دیگر واجبی را بر شما نازل نخواهم كرد؛ زیرا واجبات شریعت اسلام با مسئله ولایت كامل شد.»(9) پاسخ یك شبههگاهی میپرسند: از سویی مشهور است كه علی علیهالسلام در حال نماز آن چنان غرق در عبادت میشد كه وقتی در یكی از جنگها به پایش تیر رفته بود و از شدت درد و ناراحتی جسمی، امكان جرّاحی و بیرون كشیدن آن نبود، گفتند: آن را در حال نماز از بدن مباركش خارج كنید؛ چون او در حال عبادت آن چنان مشغول راز و نیاز با پروردگار خویش است كه احساس درد نخواهد كرد.(10) و از سویی امام در حال نماز انگشتر به سائل میدهد و این نشانگر توجه به اطراف و دیگران است. آیا این دو حال، در نماز با هم سازگاری دارد یا نه؟ علاوه بر اینكه برخی از محققین در صحت حكایت اول تردید دارند، در پاسخ این پرسش جوابهای متعددی گفته شده كه ما به چند مورد اشاره میكنیم: اول: مشتاقان حضرت حق و تشنگان كوثر معرفت در حالات عرفانی و مناجات با معشوق و معبود خویش، آن چنان از فیض حضور و لقای یار و مشاهده تجلیات دلدار سرمست می‌شوند كه تمام دردها و رنجهای خویشتن را به عنوان لذت بخشترین جرعههای حیات بخش معنوی سر میكشند. آنان همواره زمزمه میكنند كه:مشنو ای دوست كه غیر از تو مرا یاری هست یا شب و روز به جز فكر توام كاری هست آنان در آن حال، نه اینكه دردها و رنجهای جسمی خویش را احساس نمیكنند و بی اختیار احساس خود را از دست میدهند، بلكه با اراده خویش توجه خود را از آنچه در راه خدا نیست، برمی گردانند. به عبارت دیگر، لذت حضور و شوق وصال آن چنان آنان را به وجد و شعف میآورد كه رنجها و دردهای شخصی تحت الشعاع آن قرار میگیرد و در پرتو فضای معنوی دركِ حضور محو می‌شوند و از شوق اینكه رضایت حق را به دست آوردهاند، تمام ناملایمات در منظر آنان زیبا و دوست داشتنی جلوه میكند و آوای «ما رَأَیتُ اِلاّ جَمیلاً»(11) سر میدهند؛ حتی آنان تحمل مصائب را اولین منزل عشق میدانند و بر این باورند كه:ترك مال و ترك جان و ترك سر در طریق عشق اول منزل است چنان كه درباره بعضی از یاران امام حسین علیهالسلام در روایات آمده است كه «لایجِدُونَ اَلَمَ مَسِّ الْحَدیدِ؛(12) آنان درد برخورد نیزهها و شمشیرهای آهنین را احساس نمیكردند.» نه اینكه آنان تیرها و شمشیرها و نیزهها را نمیدیدند یا توجه نداشتند، بلكه درد و رنج آنها در مقابل شوق شهادت و كسب رضای پروردگار متعال هیچ بود.بنابراین، در حالی كه یاران و مریدانِ آنان چنان هستند، پس خود ایشان چگونه خواهند بود. بی تردید مقام اولیأ الهی به مراتب بالاتر از اینهاست. اگر در یك زمان علی علیهالسلام هنگام نماز متوجه درد پای خود نمیشود، عملی كاملاً درست و خداپسندانه میباشد؛ چرا كه معنای مناجات عاشقانه و عبادت عارفانه همین است و اگر در زمانی دیگر، در هنگام نماز صدای سائل او را متوجه خود میسازد و او با از خودگذشتگی و ایثار مال در راه رضای خداوند، نیاز یك انسان بی چاره را برطرف میكند، باز هم عملی كاملاً منطقی و خداپسندانه میباشد. علی علیهالسلام در هر دو مورد از خود گذشتگی و ایثار نموده است؛ آنجا از جان خویش و اینجا از مال خویش. و در هر دو حال، مشغول عبادت مخلصانه بوده است و نتیجه هر دو عمل یكی است و آن كسب رضای پروردگار و خالق جهان هستی میباشد. اَبا حَسَنٍ تَفْدیكَ نَفْسی وَ مُهْجَتِی وُ كُلُّ بَطییءٍ فِی الْهُدی وَ مُسارِعُ «ای اباالحسن! جانم و قلبم فدای تو باد! و جان و دل هر كس كه در راه هدایت تند یا كند گام بر میدارد، فدایت باد!» تكمیل عبادتدوم: این ایراد را میتوان ناشی از یك غفلت دانست و آن اینكه شنیدن صدای سائل و كمك به او، پرداختن به غیر خدا و توجه به خویشتن یا امور دنیوی نیست، بلكه آن هم در واقع، توجه به خدا و در جهت اخلاص میباشد. علی علیهالسلام گرچه در حال نماز، غرق در عبادت الهی بود و با حضور قلب و توجه كامل با خداوند مناجات مینمود، امّا قلب پاك او در برابر فریاد استمداد و استغاثه و آه و ناله مستمندان و بی‌چارگان جامعه حساس بود و قلب او در مقابل ندای محرومان و برای گره گشایی از كار آنان میتپید.توجّه او به سائل نه تنها در جهت غیرحق نبود، بلكه دقیقا در راستای اخلاص و توجه به مبدأ هستی و پروردگار خویش بود. او با پاسخ به كمك خواهی و ندای مظلومانه یك فقیر كه آه و نالهاش از دردهای جانكاه وی خبر میداد، عبادت خویش را با اطاعت دیگری در آمیخته و با هر دو عمل خویش، در جهت رضای الهی قدم برداشته، ثواب عبادت خویش را مضاعف گردانید. و به همین علت هم بود كه عمل زیبا و خداپسندانه او مورد ستایش وحیانی قرار گرفت؛ چرا كه او عبادتی را مكمّل عبادت دیگر قرار داد.(13)________________________________________1. مائده/55.2. مجمع البیان، ج3، ص210.3. المراجعات، ص231.4. شواهد التنزیل، ج1، ص233.5. الغدیر، ج3، ص162.6. همان. 7. مائده/67.8. مائده/3.9. اصول كافی، كتاب الحجه، باب مانص اللّه عزوجل و رسوله علی الائمه علیهمالسلام.10. المحجة البیضأ، ج1، ص398.11. لهوف، سید بن طاووس، ص292. این كلام حضرت زینب در مجلس ابن زیاد بود، هنگامی كه ابن زیاد گفت: ای دختر علی! این همه مصیبتها را چگونه دیدی؟ زینب علیهاالسلام پاسخ داد: «من همه مصائب و مشكلات را در راه خدا زیبا میبینم.»12. بحارالانوار، ج45، ص80؛ مدینة المعاجز، ج3، ص504؛ العوالم، الامام الحسین علیهالسلام، ص344.13. پرسمان ولایت، از نگارنده. عبدالكریم پاكنیا
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 439]
-
گوناگون
پربازدیدترینها