واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: بازگشت معتمدآریا به تئاتر با "ترمینال" احصایی
نمایش "ترمینال" به کارگردانی سیامک احصایی و بازی فاطمه معتمدآریا، شبنم مقدمی و پانتهآ پناهیها این روزها در تالار انتظامی خانه هنرمندان ایران برای حضور در بخش مسابقه بینالملل جشنواره تئاتر فجر آماده میشود. دیرزمانی است که اهالی تئاتر در انتظار دیدن مجدد بازیگری توانا چون معتمدآریا بر صحنه نمایش هستند. ما به نمایندگی از این انتظار با پیشزمینه ذهنی نسبت به تفکر و فضای کار احصایی وارد تالار انتظامی اقامتگاه موقت "ترمینال" میشویم؛ کارگردانی که با طراحی صحنه به تفکرات خود جسمیت میبخشد و همیشه دوست دارد فضایی بسازد که به آن میاندیشد.سه بازیگر زن نمایش با لباسهایی خاکستری روی کفپوشی سفید به تمرین مشغولند. خیلی وقت بود علاقمند بودیم دوباره معتمدآریا را روی صحنه تئاتر ببینیم. بازیگری که همیشه در اذهان خانواده تئاتر به عنوان یکی از بازیگران مطرح این عرصه شناخته شده است. در کنار وی پناهیها و مقدمی هم حضور دارند.محمدرضا حسینزاده، آرش فصیح و مریم شیرازی گروه کارگردانی با رویی گشاده از ما استقبال میکنند. جویای حضور احصایی میشویم و پاسخ این است: "صادق صفایی در بیمارستان به دلیل سکته قلبی بستری است و سیامک هم آنجاست." بعد از مدتی احصایی وارد سالن میشود، از چهرهاش مشخص است که در فکر صفایی است. همه جویای احوال او میشوند و ...بعد از مدت زمانی کوتاه هر کس سر جای خود قرار میگیرد تا تمرین شروع شود. نور میرود، صدای حرکت قطار در سالن میپیچد و بعد از گذشت چند ثانیه در دل موسیقی ساخته آنکیدو دارش پنهان میشود. بعد از روشن شدن صحنه بازیگران در حال انجام کاری هستند. پناهیها غذا را آماده میکند و معتمدآریا نیز در حال شانه کردن موی خیالی مقدمی است.بازیگران نمایش به قدری تأثیرگذار ایفای نقش میکنند که اندک مخاطب حاضر در سالن را هم تحت تأثیر قرار میدهند. معتمدآریا برشی از زندگی یک زن را نشان میدهد که جای هیچگونه تردیدی را مبنی بر اینکه ما شاهد یک بازی هستیم در ذهنمان باقی نمیگذاشت. دو بازیگر دیگر نیز در این میان هر کدام با توانایی و حس خود این برش زندگی را تکمیل میکنند.شاید نتوان به راحتی در مورد فضای نمایش صحبت کرد، زیرا به قدری با تصویر همراه است که وقتی به نوشتن صرف محدود شود، با هالهای از ابهام همراه میشود. احصایی در این نمایش از میزانسنها و نور به خوبی استفاده کرده و قرار گرفتن این دو در کنار هم ترکیبی خوب ساخته است.تصویر مقابل ما حاکی از سرگردانی سه زن در مکانی است که هر کدام با گذشتهای که به صورت منقطع روایت میشود، دلیل حضور خود را بیان میکنند. گاهی از یک اشاره کوتاه لبخندی به لب میآورند و گاهی بغضی را در گلو میپرورانند که با فضای حاکم بر نمایش کل سالن را از خود مملو میکند.گاهی با حرکات تند به این طرف و آن طرف صحنه میروند و گاهی در ذهنیات خود غرق میشوند و سکوتی بر آنها حکمفرما میشود. گویا زندگی هر سه به نوعی به هم متصل است و شاید سرمنشأ اتفاقات زندگیشان یکی نباشد، ولی مقصد هر سه مشترک است.کارگردان فرارسیدن زمان استراحت را اعلام و نور عمومی فضا را روشن میکند. از این فرصت استفاده میکنیم و سراغ بازیگران میرویم. معتمدآریا درباره دلیل دوری چند ساله خود از تئاتر و بازی در نمایش "ترمینال" میگوید: "من سالها تصمیم داشتم در کاری نمایشی بازی کنم. با دوست خوبم آتیلا پسیانی و یک کارگردان ایتالیایی قرار شد متن "انتقال" را برای اجرا آماده کنیم."وی ادامه میدهد: "ولی به من اعلام شد نمایش خطوط قرمز را رعایت نکرده است. بعد از چند ماه احصایی پیشنهاد بازی در "ترمینال" را به من داد. از نوع دیدگاه و شیوه اجرایی وی آگاه بودم، چون در چند فیلم سینمایی که بازی داشتم وی طراحی صحنه آنها را بر عهده داشت. برای من مدرن بودن متن خیلی جذاب و متفاوت بود. ضمن اینکه این نمایش خیلی به علایق شخصی من نزدیک است."این بازیگر سینما و تئاتر با اشاره به اینکه بعد از انقلاب در اکثر کارهای کلاسیک تئاتری حضور داشته و تجربه حضور در اینگونه تجربیات تئاتری را ندارد، تأکید میکند: "میخواستم به هر دلیل که شده در تئاتر بازی کنم و به مسئولین تئاتری بفهمانم تئاتر خیلی بیشتر از مفاهیم مد نظر آنها حرف برای گفتن دارد."معتمدآریا درباره فعالیت خود در عرصه تئاتر کودک میگوید: "من خیلی در زمینه تئاتر کودک و نوجوان به صورت مجزا کار نکردم. شروع کار بازیگری من از کانون بود و کار تئاتر عروسکی نیز انجام میدادم که گاهی برای بزرگسالان و گاه برای کودکان بود. هیچگاه این دو فضا را تفکیک نکردم، ضمن اینکه به نظر من کار کودک نیاز به انرژی روح و روان و محیطی پاک و سالم دارد که به خاطر نبود این فضا ترجیح میدهم کار بزرگسال انجام دهم."پناهیها کار کردن با احصایی را تجربهای خوب میداند و ادامه میدهد: "احصایی کارگردانی خوشفکر و خوشاخلاق است و کار کردن در نمایشهای او تجربههایی را برای بازیگر میسر میکند که در زندگی روزمره به سختی میتوان آنها را داشت. من قبلا هم با احصایی تجربه کار داشتم. ابتدا موضوع متن در میان نبود و فقط پیشنهاد کارگردان بود که برای حضور و بازی در نمایش به من داده شد. برای من زیاد فرق نمیکند متن در چه حال و هوایی است، زیرا کاملا حسی با آن برخورد می کنم."مقدمی نیز درباره کار با احصایی میگوید: "احصایی را از کار "واقعیت اینه که خورشید دور ما میگرده!" میشناسم. کارگردانی صاحب اندیشه است و متنی مدرن و خوب نیز نوشته. عامل دیگری هم که خیلی برایم جذاب بود حضور فاطمه معتمدآریا و پانته آ پناهیها در این نمایش بود، زیرا این حضور میتواند برای من خیلی آموزنده باشد."وی بازی در نمایش "ترمینال" را اولین تجربه کاری خود در اینگونه نمایش ها عنوان می کند و یادآور می شود: "من در حال تجربه کردن هستم و برای خودم از هیچ تجربه ای دریغ نمی کنم. نمی دانم در این کار موفق هستم یا نه، ولی تمام تلاش خود را می کنم. خوشحالم این کار را با کارگردانی تجربه می کنم که به کار خود مسلط است."بعد از گفتگو با بازیگران، به همراه احصایی به گوشه دیگر سالن می رویم. کارگردان "ترمینال" توضیحاتی در مورد طراحی صحنه میدهد و می گوید: "آگاهی من بیشتر در هنر تجسمی است تا هنر نمایشی. متن کلی کارهای من طراحی صحنه است و هر چیزی را از تصویر شروع میکنم. اگر بخواهم چیزی بسازم، ابتدا تصویری از آن دارم که این تصویر میتواند در هر جایی حتی رویا نیز باشد."وی ادامه می دهد: "شروع کار همیشه اینگونه است و دوست دارم به جای فضاهای عینی که همیشه دیده می شود فضایی را که به آن فکر میکنم بسازم. البته فضای من هم در واقعیت وجود دارد، ولی شاید آن را اینگونه نتوان دید. یک اتفاق در نمایشنامه ممکن است در هر فضایی رخ بدهد و من مکانهایی را که در ذهن دارم برای آن انتخاب میکنم. به همین خاطر به فضاهای متفاوت نسبت به آنچه در واقعیت هست میرسم. من به شکل آکادمیک جواب نمیدهم و آنچه در ذهنم وجود دارد را به زبان می آورم."وی در مورد نحوه نگارش متن "ترمینال" میگوید: "در مورد این نمایشنامه فضایی در ذهنم وجود داشت که در آن قضاوتی نیز نسبت به شخصیتها داشتم. دنبال مقولهای بودم که در این فضا بگنجد، در نتیجه به داستانهایی کوتاه از مهرک قزوینی رسیدم. با موافقت وی سه قصه کوتاه را انتخاب و سه کاراکتر آن را تبدیل به کاراکترهای خودم کردم. بعد از چند بار بازنویسی به این شکل نمایشی رسیدم. شاید در این نمایش بازگو کردن قصه از اول تا آخر نداریم و یکباره در میان یک اتفاق قرار گرفتهایم."احصایی درباره ارتباط برقرار کردن مخاطب با فضای نمایش "ترمینال" خاطرنشان میسازد: "مخاطب در فضای نمایش قرار میگیرد، چون شکل ذاتی کارم تصویری است و المانهای زیادی در آن وجود دارد، به طور حتم مخاطب با این کار کنار میآید. ضمن اینکه تماشاگر تئاتر ما به دیدن و پیگیری کردن عادت کرده و این باعث میشود من راحتتر کار کنم. این را هم فراموش نکنیم که هیچوقت قرار نیست تماشاگران به یک شکل و اندازه به کار نزدیک شوند."گفتگو با عوامل نمایش به پایان میرسد و ما نیز در کنار دیگر اهالی تئاتر به انتظار مینشینیم تا شاهد "ترمینال" در جشنواره تئاتر فجر و اجرای عمومی آن باشیم. با بدرقه گرم و صمیمانه گروه سالن انتظامی را ترک میکنیم.منبع : خبرگزاری مهر
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 361]