واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: خبرگزاري فارس: در يك پژوهش تأثير استرس بر ناباروري مورد بررسي و مطالعه قرار گرفت. به گزارش خبرنگار اجتماعي فارس، در اين پژوهش كه توسط «فهيمه ملااحمدي» محقق ايراني انجام شده آمده است؛ استرس ميتواند از هر موقعيت يا فكري كه باعث شود افراد احساس عصبانيت، خشم يا اضطراب كنند به وجود آيد و اضطراب احساس بيم و ترس است. منشاء ابن ناراحتيها هميشه شناخته شده و مشخص نيستند زناني كه به طور ناموفقي براي بارداري تلاش ميكنند سطوح استرس به صورت اضطراب و افسردگي را به طور مساوي با زنان دچار سرطان، HIV و بيماريهاي قلبي دارند. درباره مردان، استرس روحي و جسمي هر دو بر باروري تأثير ميگذارند و استرس ميتواند از طريق تأثير روي هورمونها و سيستم توليد مثلي منجر به كاهش باروري يا ناباروري شود كه شكست ناشي از تلاش براي بارداري خود به افزايش استرس و از دست دادن بيشتر قدرت باروري و ايجاد يك سيكل معيوب ميانجامد. تحت شرايط استرس سيكلهاي خواب به طور شايع آشفته ميشوند. بيخوابي و محروميت از خواب نوسانات روزانه چند هورمون مربوط به توليد مثل و باروري را تغيير ميدهد. بيماران معمولاً با بار غم و نااميدي از نازايي، با عملكرد افسرده، عصباني، خسته، وابسته و مضطرب وارد پروتكلهاي ART ميشوند و هر چند از لحاظ روحي تهي شدهاند، به فناوري جذب ميشوند تا اميدي را كه چند سال پيش وجود نداشت به آنها ارائه ميدهد. نيرو و طبيعت فناوري ART فضايي پر استرس ايجاد ميكند. از بين تمام درمانها IVF پراسترسترين در نظر گرفته ميشود؛ پس از شكست يك سيكل تقريباً تمام زوجها افسردگي حاد، همراه با افزايش اضطراب و ميزان عصبانيت را گزارش ميكنند كه هفتهها پايدار ميماند. استرس در زنان ارتباط هورموني بين مغز، هيپوفيز و تخمدان را با تداخل در فرايند تخمداني و رسيده شدن تخمك مختل ميكند. تحت استرس در لولههاي فالوپ و رحم اسپاسمهايي رخ ميدهند كه ميتوانند با حركت و لانهگزيني تخمك لقاح يافته تداخل كند. تشخيص نازايي ميتواند روابط زناشويي را تحت تأثير قرار دهد و اغلب همسر داراي مشكل نازايي از اين ميترسد كه همسرش او را ترك كند و كسي را پيدا ميكند كه بتواند بچهدار شود. زنان تحت درمان با فرايندهاي ART درجات چشمگيري از علائم روحي رواني منفي قبل از آغاز و به خصوص پس از تجربه سيكل ناموفق را گزارش ميكنند. اكثر تحقيقات انجام شده در زنان تحت درمان ART از اين تئوري حمايت ميكنند كه پريشاني عاطفي با كاهش موفقيت درمان در ارتباط است و با تأمين آرامش روحي براي بيماران ART ميتوان به چند هدف دست يافت؛ بيماران بهتر با درمان سازگار ميشوند، آنها بسيار آسانتر با گروه درماني همكاري متقابل دارند و استعدادشان براي حاملگي ممكن است افزايش يابد. اينكه آيا بيماران با پريشاني بسيار به طور طبيعي خودشان از خدمات حمايتي توصيه شده استفاده ميكنند يا نه، ناشناخته است. ارزيابي عملكرد روحي بيمار ART و در دسترس داشتن مداخلات مؤثر دوستدار بيمار بسته به گروه درماني است. انتهاي پيام/
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1237]