روزشمار انقلاب مصر

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: روزشمار انقلاب مصر
انقلاب 25 ژانويه سال 2011 مصر با همه فراز و نشيب هايش، بي شك يكي از تأثيرگذارترين وقايع تاريخ خاورميانه درقرن بيست و يكم است. ملت مصر پس از سه دهه حكومت خفقان و مشت آهنين مبارك و خفت و خواري درمقابل اسراييل دگربار توانست قدعلم كند و مخوف ترين ديكتاتوري جهان عرب را به زير بكشاند.
اينكه در آستانه نخستين سالگرد پيروزي انقلاب، ملت مصر توانست ثمرات به بار نشسته آن را بچشد و با برگزاري سه مرحله انتخابات پاك و شفاف و محاكمه ديكتاتور قرن آن را جشن بگيرد.
درمقاله حاضر به مهم ترين حوادث پيش از پيروزي انقلاب 25 ژانويه و پس از آن در نخستين سالگرد اشاره شده است:
15 ژانويه (جرقه انقلاب)
اولين جرقه اعتراض هاي مردمي در 15 ژانويه با تظاهرات مردم مصر مقابل سفارت تونس آغاز شد كه براي حمايت از انقلاب اين كشور برگزار شده بود، بسياري از تحليلگران تظاهرات فوق را اولين جرقه انقلاب مصر قلمداد مي كنند.
17 ژانويه (خودسوزي جوان مصري)
دو روز پس از اين تظاهرات يك جوان مصري با نام « عبد عبدالمنعم حماده جعفر خليفه» در اعتراض به بي توجهي مسئولان به شكوائيه اش مقابل ساختمان مجلس ملت در قاهره اقدام به خودسوزي كرد.
25 ژانويه (فراخوان انقلاب)
اولين فراخوان انجام تظاهرات توسط گروهي از جوانان انقلابي مصر به نام «جنبش ششم آوريل» داده شد و روز 25 ژانويه از اين رو پيشنهاد شد كه «روز ملي پليس» در مصر است. ده ها هزار نفر كه در ميان آنها شخصيت هاي برجسته مصري مشاهده مي شدند، در «صفحه فيس بوك» اعلام كردند كه در تظاهرات شركت خواهندكرد. نيروهاي امنيتي و نظامي و پليس معترضان مصري را سركوب كردند و دولت، اسلامگرايان را مسئول اين اعتراض ها اعلام كرد.
27 ژانويه (تظاهرات روز خشم)
در پي گسترش ناآرامي ها، مردم مصر خواستار برگزاري تظاهراتي ميليوني در «ميدان التحرير» قاهره شدند. فعالان سياسي مصر با انتشار بيانيه هايي از ملت مصر خواستند پس از اداي فريضه نمازجمعه در اعتراض به شرايط بد معيشتي و تداوم «انقلاب خشم» در تظاهرات سراسري اين روز مشاركت كنند كه با استقبال اقشار مختلف مردم به ويژه جوانان مصري مواجه شد.
جوانان مصري با در دست داشتن دست نوشته ها و سردادن شعارهايي عليه حكومت حسني مبارك، در اين روز خواهان كناره گيري رئيس جمهور مادام العمر مصر از قدرت و برقراري آزادي و دموكراسي در كشور شدند كه توسط نيروهاي ضدشورش با شليك گلوله و گاز اشك آور سركوب شدند. در اين تظاهرات «جماعت اخوان المسلمين» مشاركت داشتند و ناظران سياسي تظاهرات «روز خشم» را تظاهراتي سرنوشت ساز براي مبارك خواندند.
28 ژانويه (جمعه خشم)
تظاهرات سراسري 28 ژانويه به «جمعه خشم» معروف و به شدت توسط نظاميان مصري سركوب شد. شبكه خبري الجزيره تعداد كشته ها را 27 نفر در سوئز، 23 نفر در اسكندريه و 22 نفر در قاهره اعلام كرد و بيش از هزار نفر نيز مجروح شدند.
در اين روز معترضان مقر حزب دموكراتيك ملي، حزب حاكم مصر در قاهره را به آتش كشيدند و رژيم مبارك در كشور «حكومت نظامي» اعلام كرد.
29 ژانويه (حكومت نظامي)
انقلابيون كه به انحلال كابينه راضي نبودند، علي رغم اعلام حكومت نظامي دوباره به خيابان ها آمدند. مقر حزب حاكم در شهر «الاقصر» به آتش كشيده شد. در سوئز ارتش مانع تجمع هزاران نفر مصري نشد، اما در قاهره پليس مسير ميدان التحريريه به سمت پارلمان و ساختمان هاي دولت را مسدود و ارتش تانك ها را در قاهره مستقر كرد. در تظاهرات اين روز سه نفر از انقلابيون به ضرب گلوله نظاميان مبارك به شهادت رسيدند.
30 ژانويه (ميدان التحرير پايگاه انقلاب)
شهر قاهره از كنترل پليس خارج شد و به دست انقلابيون افتاد. گروهي از انقلابيون اعلام كردند، به اعتصاب خود در ميدان التحرير تا سقوط مبارك ادامه مي دهند. در اسكندريه و سوئز نيز وضعيت مشابهي حكمفرما بود.
31 ژانويه (عقب نشيني مبارك)
اعتراض ها همچنان ادامه يافت و انقلابيون به تحصن خود در ميدان التحرير ادامه دادند و با دادن فراخواني از مردم مصر دعوت كردند، در راهپيمايي بزرگ روز سه شنبه اول فوريه مشاركت كنند.
در اين زمان مبارك از نخست وزير خود «احمد شفيق» خواست با انقلابيون مذاكره كند. اين در حالي است كه مبارك كابينه جديد خود را نيز معرفي كرد.
1فوريه (تظاهرات ميليوني)
ارتش مصر در بيانيه اي بر حق قانوني ملت مصر تأكيد و اعلام كرد، خواسته هاي مردم را قانوني مي داند. در اين روز رهبران انقلابيون از مردم اين كشور خواستند، در تظاهرات 1فوريه كه «تظاهرات ميليوني» ناميده شد، از ميدان التحرير تا كاخ رياست جمهوري شركت كنند و «عمر سليمان»، رئيس دستگاه اطلاعاتي مبارك و معاون وي خواهان گفت وگو با گروه هاي انقلابي شد.
اين اقدام رژيم مبارك هم تأثيري در روند اعتراضات مردمي نداشت. مردم مصر اول فوريه 2011 را «روز كناره گيري» ناميدند و خواهان بركناري همه اعضاي دولت مصر شدند.
شامگاه اول فوريه 2011 حسني مبارك در سخنراني كه از شبكه دولتي اين كشور پخش شد، اعلام كرد كه مردم حق اعتراض عليه حكومت را دارند و من به نظر آنها احترام مي گذارم. او گفت با وجود اينكه علاقه اي به قدرت ندارد، اما در حال حاضر قصد استعفا يا بركناري را ندارد. مبارك به مردم گفت كه به عمر سليمان دستور داده است، با سران معارض گفت وگو كند، اما آنها اين پيشنهاد را رد كردند. وي همچنين گفت، قصد ندارد، در دور بعدي انتخابات در سپتامبر 2011 شركت كند.
2فوريه (واقعه جمل)
موزه مصر به آتش كشيده شد. در اين روز درگيري بين طرفداران و مخالفان مبارك و تيراندازي هوايي در اسكندريه دومين شهر بزرگ مصر روي داد. انقلابيون از سخنراني مبارك خشمگين بودند و از ارتش مي خواستند، او را از قدرت بركنار كند. از بعدازظهر اين روز تجمع 10هزار نفري طرفداران مبارك در مركز قاهره آغاز شد. دقايقي بعد درگيري خونين طرفداران مبارك با انقلابيون در ميدان التحرير با يورش طرفداران مبارك به انقلابيون آغاز شد. سپس مردان سواركار با اسب و شتر به سوي معترضين ميدان التحرير هجوم آوردند. عده اي نيز با پرتاب سنگ و كوكتل مولوتف از ساختمان هاي اطراف به انقلابيون حمله كردند. شاهدان عيني تأكيد كردند، بيش از 1500نفر در درگيري هاي روز چهارشنبه قاهره كه به «حادثه جمل» معروف شد، مجروح شدند.
در اين روز حسني مبارك سخنراني جديدي ايراد كرد. او فعاليت دو مجلس اين كشور را به حالت تعليق درآورد و به مردم مصر وعده داد، در قوانين كشور اصلاحات اساسي ايجاد و در زمان بندي دوره هاي رياست جمهوري تجديدنظر مي كند. اخوان المسلمين سخنان مبارك را رد كرد.
3فوريه (ادامه اعتراضات)
حملات طرفداران مبارك به انقلابيون تا پيش از ظهر 3فوريه ادامه يافت و وزارت بهداشت مصر اعلام كرد كه حادثه جمل در 2فوريه سه كشته و بيش از 1500 مجروح به دنبال داشته است.
طرفداران حسني مبارك3 فوريه به سوي تظاهرات كنندگان ميدان التحرير تيراندازي كردند كه بر اثر آن دو نفر كشته و شماري نيز مجروح شدند. اعلام كناره گيري حسني مبارك از انتخابات رياست جمهوري رد شد و روز چهارشنبه نيز اعتراضات ادامه يافت.
روز جمعه از جانب مردم مصر «روز بركناري مبارك» نامگذاري شد و آنها خواهان محاكمه حسني مبارك شدند. نيروهاي امنيتي مصر تلاش كردند، مانع پيوستن تظاهرات كنندگان به يكديگر شوند.
4فوريه (نماز ميليوني)
تظاهرات مردمي عليه رژيم مبارك، در اين روز به «جمعه وداع» معروف شد. برخلاف دو روز گذشته خشونت چنداني در اعتراضات اين روز ديده نشد. محمدحسين طنطاوي، وزير دفاع مصر براي بازديد از وضعيت و گفت وگو با انقلابيون به ميدان التحرير آمد و سعي داشت تا آنها را به پايان اعتراضات متقاعد كند.
در اسكندريه در هنگام برگزاري نماز جمعه، عده زيادي با تشكيل زنجيره انساني به دور نمازگزاران از حمله احتمالي به آنها جلوگيري كردند.
5فوريه (انحلال حزب حاكم)
در خط لوله انتقال گاز مصر به اردن در شبه جزيره سينا انفجار مهيبي روي داد و به آتش سوزي در منطقه «العريش» منجر شده مردم مصر هفته پيشرو را «هفته مقاومت و ايستادگي» نامگذاري كردند. تمامي اعضاي شوراي مركزي حزب دموكراتيك ملي حزب حاكم مصر، از جمله «جمال مبارك» استعفا كردند.
8فوريه (ناكامي ديكتاتور)
مردم مصر براي پانزدهمين روز متوالي با برگزاري تظاهرات گسترده كناره گيري حسني مبارك از قدرت را خواستار شدند. همچنين هزاران نفر از مردم مصر خواستار انحلال پارلماني شدند. در همين حال مبارك به منظور مقابله با گسترش اعتراض هاي مردمي، تشكيل كميته اي براي ايجاد اصلاحات در قانون اساسي اين كشور را تصويب كرد و از افزايش 15درصدي در حقوق كارمندان و بازنشستگان مصر خبر داد. اما انقلابيون در واكنش به اين تصميم، اين افزايش حقوق را دير و ميزان آن را كم خواندند.
¤ 10فوريه (تعيين جانشين)
انقلابيون همانند روزهاي پيشين در ميدان التحرير به تظاهرات خود ادامه دادند، آنان مقابل ساختمان پارلمان نيز تجمعاتي داشتند. حدود هزار نفر از پزشكان مصري با پوشيدن كفن در حمايت از مردم به ميدان التحرير آمدند.
«احمدمحمد شفيق»، نخست وزير مصر طي مصاحبه اي با «بي بي سي» گفت: احتمال دارد مبارك امشب از قدرت كنار برود و ممكن است اين كناره گيري را امشب در سخنراني خود به عموم مردم اعلام كند.
در سخنراني تلويزيوني حسني مبارك در ساعت45:22 دقيقه مشخص شد كه وي قصد استعفا ندارد. وي اعلام كرد، در سمت خود باقي خواهد ماند تا شرايط را براي انتقال صلح آميز قدرت آماده كند، اما راه هايي براي حل بحران از جمله اصلاح 6اصل قانون اساسي و ابطال يك اصل آن را اعلام كرد.
انقلابيون التحرير كه تا قبل از سخنراني رئيس جمهور غرق در شادي بودند، خشمگين عليه او شعار مي دهند، و هزاران معترض بسيار خشمگين به سوي ساختمان تلويزيون دولتي حركت كردند.
¤ 11فوريه (كناره گيري ديكتاتور)
حسني مبارك پس از اينكه در شب قبل بخش اعظم قدرتش را به عمر سليمان واگذار كرده بود، به پناهگاهش در سيناء در شرم الشيخ پناه برد. عدم صحت خبر كناره گيري مبارك خشم مردم را برانگيخت. آنها در التحرير تجمع كرده و با سردادن شعارهايي خواهان بركناري مبارك شدند. ارتش در بيانيه اي اعلام كرد، آماده است درصورت بازگشت كشور به آرامش حالت فوق العاده را لغو و در كشور انتخابات آزاد برگزار كند.
سرانجام در يازدهم فوريه (بيست و دوم بهمن) «عمر سليمان» اعلام كرد: حسني مبارك پس از سي سال از مقام رياست جمهوري استعفا داده و هم اكنون، قدرت در دست ارتش مصر است.
رخدادهاي پس از سرنگوني مبارك
دو روز پس از سرنگوني مبارك از قدرت در 13فوريه شوراي عالي نظامي اعلام كرد، تا برگزاري انتخابات پارلماني و رياست جمهوري كه در شش ماه ديگر انتخاب مي شود بر سر قدرت خواهند ماند. در روز سوم مارس 2011 احمد شفيق، نخست وزير دولت موقت مصر از سمت خود استعفاء كرد و شوراي عالي نظامي مصر «عصام شرف»، وزير سابق حمل ونقل را به عنوان نخست وزير مصر برگزيد.
همچنين در روز 21مارس 77درصد از رأي دهندگان مصري از اصلاحات قانون اساسي اين كشور حمايت كردند. مهم ترين اين تغييرات كاهش دوره رياست جمهوري از شش سال به چهار سال و محد ود كردن آن به دو دوره، ملزم كردن رئيس جمهور به انتخاب يك معاون طي 30روز پس از انتخابات و اعمال شرايط جديد براي نامزدهاي رياست جمهوري از جمله داشتن حداقل 40سال سن و نداشتن همسر غيرمصري را دربر مي گرفت.
اشغال سفارت اسرائيل
يورش انقلابيون مصر به ديوار حائل اطراف سفارت اسرائيل و تصرف سفارت خانه اين رژيم؛ آنها هنگام اشغال سفارت اسرائيل پرچم اين رژيم را به زير كشيدند. سفير اسرائيل و ديپلمات هاي اين رژيم به همراه خانواده هاي خود با يك فروند هواپيما از قاهره گريختند.
مردم انقلابي مصر در اعتراض به كشتن سه نظامي مصري توسط رژيم صهيونيستي در منطقه «سينا» و عدم عذرخواهي رسمي اين رژيم از مردم مصر سفارت اسرائيل در قاهره را به تصرف خود درآورده و خواهان قطع رابطه مصر با اين رژيم شدند.
محاكمه حسني مبارك
پس از پيروزي انقلاب، «حسني مبارك» و پسران و دولتمردانش به اتهام كشتار تظاهرات كنندگان مصري و سوءاستفاده از قدرت و فساد مالي بازداشت و زنداني شدند.
در 2اوت 2011 حسني مبارك، رئيس جمهور مخلوع مصر به همراه پسرانش «علاء مبارك» و «جمال مبارك» و «حبيب العادلي»، وزير سابق داخلي به همراه 6معاون بلند پايه اش در دادگاه جنايي قاهره در آكادمي پليس حاضر شدند تا تفهيم اتهام شوند. اگرچه در اين راه تلاش هاي داخلي و خارجي بسياري براي فراري دادن مبارك از محاكمه و مجازات صورت گرفت ولي اين محاكمه ها همچنان ادامه دارد.
تأكيد بر تحقق اهداف انقلاب
از زمان پيروزي انقلاب مصر تاكنون مردم اين كشور با تجمع در ميدان التحرير و برگزاري تظاهرات بر تحقق اهدافي تأكيد كردند كه به خاطر آن انقلاب كردند كه از آن جمله بايد به تظاهرات جمعه 30 سپتامبر 2011 باعنوان «جمعه بازپس گيري انقلاب» اشاره كرد و مهم ترين دليل خشم انقلابيون مصر، قانوني است كه شوراي نظامي اين كشور براي انتخابات پارلماني تصويب كرد. كه مجلس اين كشور را در اختيار طرفداران حسني مبارك قرار مي دهد.
همچنين بايد از راهپيمايي «جمعه 25 نوامبر 2011» تحت عنوان «جمعه بازپس گيري انقلاب» اشاره كرد. تظاهرات كنندگان مصري خواهان لغو حالت فوق العاده، تعديل قانون انتخاباتي، اجراي قانون جلوگيري از فعاليت سياسي بازماندگان حزب حاكم سابق تا 10سال آينده و تعيين جدول زمان بندي براي انتقال قدرت از شوراي نظامي به يك حكومت غيرنظامي را خواستار شدند.
برگزاري انتخابات پارلماني
سرانجام مراحل سه گانه انتخابات پارلماني مصر (مجلس الشعب) در روزهاي 28 و 29 نوامبر و 14 و 15دسامبر سال 2011 و ژانويه 2012 برگزار شد، تا انتقال قدرت از شوراي عالي نيروهاي مسلح به دولت منتخب و مدني تسريع شود.
رئيس كميته مستقل انتخابات مصر، ميزان مشاركت در اين انتخابات را 72 درصد اعلام و تأكيد كرد از زمان مبارك تاكنون اين ميزان مشاركت مردم در انتخابات مصر بي سابقه بوده است. در اين انتخابات، حزب آزادي و عدالت (شاخه سياسي جماعت اخوان المسلمين مصر)، حزب سلفي «النور» و حزب (الوسط» موفق به كسب بيشترين درصد آراي رأي دهندگان در سه مرحله از انتخابات پارلماني مصر و راهيابي به مجلس الشعب شدند.
منبع: فارس

چهارشنبه|ا|5|ا|بهمن|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 265]