تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1818909639
خانهتکانی در رادیو و چک سفید امضا برای وبلاگها
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > مانیفر، محمدرضا - رادیوی امروز هم همانند رادیوی دیروز نیازمند تحولی دیگر در خود و سازوکارهای برنامه ریزی و برنامه سازی خود است تا به هویتی متناسب تر در میدان رقابتی امروز دست یابد و با ایجاد «تفاوت» میان خود و دیگر رقیبان پیدا و پنهان، امکان «زیست» مناسب تر از پیش بیابد تا فردایی ثمربخش تر از امروز را در برابر خویش ترسیم سازد. ظهور تلویزیون و کانال های مختلف آن، گرچه به یکه تازی و سلطه جدی رادیو بر افکار عمومی پایان داد و رقیبی قدرتمند را به مصاف رسانه بی رقیب و یکه تاز دیروز آورد؛ تا آنجا که به زعم بسیاری از اندیشمندان و صاحبنظران، «تلویزیون مثل آب خوردن رادیو را بلعید و مثل آب خوردن؛ چارچوب ها، شخصیت ها، حامیان و از همه مهم تر، مخاطبان آن را یک جا از آن خود کرد»، اما این آموزه اساسی جاودان را به متولیان و مسؤولان دیروز، امروز و فردای رسانه ها و رادیو یادآور شد که «همواره باید برای حفظ بقا و ماندگاری خود، تحولی محسوس یافت و تحول را به تقدیر گریزناپذیر و سرنوشت محتوم حرفه یی خود بدل ساخت.» رادیو در روزگاری نه چندان دور؛ آن گاه که در «عصر طلایی» حیات خود به سر می‌برد و بی‌رقیب و یکه‌تاز در جامعه و سپهر رسانه‌یی آن به پیش می‌رفت، تا به آنجا به رشد و شکوفایی دست یافته بود که عنوانی جز «نخستین بزرگراه ارتباطی و اطلاعاتی» زیبنده جایگاه و نقش بی‌نظیر آن در سپهر رسانه‌یی آن روزگار نبود. بی سبب نیست که برخی اندیشمندان و صاحبنظران ارتباطات و رسانه با نگاهی به آن روزهای رادیو از آن با عنوان «اینترنت دیروز» یاد می کنند؛ پدیده ای که گرچه محدود به اتاق نشیمن خانه ها بود و چون جاده خاکی یک طرفه به سوی مخاطبان انبوه خود روان می شد، اما منبع اطلاعاتی، آموزشی و سرگرمی بی جایگزین و مهم در زندگی روزمره آنها به شمار می آمد و جایگاه و نقشی بی مانند در ساخت و جهت دهی به «افکار عمومی» جامعه داشت. اینچنین بود که برای مقابله با تهدیدی چنین عظیم و بنیان کن که می رفت هیچ نشانی از «حضور» و «اثربخشی» رادیو در سپهر رسانه یی بر جای نگذارد، «هویت سازی» برای رادیو، نه به منزله یک راهکار که به منزله یک ضرورت مطرح شد تا به مدد پیشرفت های فناورانه که منجر به اختراع ترانزیستور و تبدیل رادیو به «رسانه همراه» شده بود، رادیو به حیات پرثمر خود ادامه دهد و سهمی نه به اندازه دیروز بی رقیب که به اندازه توانمندی ها و ظرفیت ها در امروز پررقیب، از آن خود کند و در بازار پررقابت پیام سازی ها و پیام رسانی های رسانه یی، حرفی گفتنی برای «شنیده شدن» در نزد جامعه و مخاطبان هدف عرضه سازد. «برنامه ریزی» برای دستیابی به جایگاهی مشخص و تا اندازه ای منحصربه فرد در بازار پرنوسان و تغییرپذیر رسانه ها و «برنامه سازی» بر مبنای برآوردن نیازهای خاص شناسایی شده مخاطبان در بازارهای هدف، از جمله تدابیری بود که در این میان، اتخاذ و به کار گرفته شد تا بتواند زمینه سازی مناسب برای ایجاد «هویت» شایسته از رادیو و ایستگاه های مختلف آن در سپهر پررقابت رسانه یی باشد و با پدید آوردن شخصیتی متناسب، «پیوند عاطفی» میان مخاطبان و رسانه رادیو را به گونه ای برقرار سازد که در درازمدت، نقطه اتکایی مناسب برای تلاش ها و فعالیت های دست اندرکاران در دستیابی به اهداف فراهم شود و آنچه در حال حاضر دور از دسترس آنهاست، به نسبت آسان تر در دسترس آنها قرار گیرد. «اختصاصی شدن» قالب ها و «تخصصی شدن» موضوع های برنامه سازی که در تأسیس و راه اندازی ایستگاه های رادیویی مختلف بروز و ظهور یافت و طراحی و چینش جدول پخش های «متفاوت» و شیوه های اجرا و گویندگی «متمایز»، جملگی در چنین چارچوبی با تأمل و توجه جدی دست اندرکاران، روبه رو و مواجه شدند و رادیو را به «رسانه اصلی تفاوت ها» و «رسانه دگراندیش» در برابر تلویزیون به عنوان «رسانه اصلی شباهت ها» و «رسانه مسلط» در جامعه تبدیل کردند تا امکان ادامه حیات پرثمر برای رادیو فراهم آید و رادیو به سهم شایسته خود در امروز متفاوت با دیروز دست یابد. پدیده ای که صدای جمهوری اسلامی در واپسین سال های دهه شصت و آغازین سال های دهه هفتاد شمسی با آن دست به گریبان شد و با «تحول» در روش های برنامه ریزی و شیوه های برنامه سازی خود و با تأسیس و راه اندازی ایستگاه های رادیویی مختلف اختصاصی و تخصصی به مقابله با آن پرداخت تا بتواند در سال های آغازین و میانی دهه هشتاد شمسی به سلامت از تهدیدها عبور کند و به فرصت هایی شایسته در مسیر بالندگی و شکوفایی رادیو در جامعه ایرانی و سپهر رسانه یی آن دست یابد. گرچه می توان گفت «هویت سازی» همچنان دغدغه ای اساسی برای صدای جمهوری اسلامی و ایستگاه های رادیویی مختلف آن در ادامه مسیر فعالیت و ضامن هرگونه «اثربخشی» آنها در این میان است که تا تحقق مطلوب و مناسب آن در رادیوهای ما، منزلگاه های بسیار در پیش است. رادیوی امروز هم همانند رادیوی دیروز نیازمند تحولی دیگر در خود و ساز و کارهای برنامه ریزی و برنامه سازی خود است تا به هویتی متناسب تر در میدان رقابتی امروز دست یابد و با ایجاد «تفاوت» میان خود و دیگر رقیبان پیدا و پنهان، امکان «زیست» مناسب تر از پیش بیابد تا فردایی ثمربخش تر از امروز را در برابر خویش ترسیم سازد. امروز دیگر نمی توان به تلویزیون و کانال های مختلف آن به عنوان تنها رقیب در میدان رقابت نگریست. فناوری های نوین ارتباطی و نمود بارز آن، اینترنت و پایگاه های مختلف اطلاع رسانی، آموزشی و سرگرمی در فضای مجازی و در کنار آن، دیگر فناوری های مبتنی بر همگرایی متن، صدا و تصویر، توانمندی ها و ظرفیت هایی را در سپهر رسانه یی جامعه پدید آورده و عرضه ساخته اند که می توانند برای رسانه های تا پیش از این فعال چون رادیو، سرشار از تهدید ها و فرصت های بسیار باشند؛ بسته به آنکه شناخت مناسب دست اندرکاران و در رأس آنها، متولیان و مسؤولان از ویژگی های مزیت آفرین اینگونه فناوری ها، راه بر به کارگیری درست و بروز شایسته آنها در رادیو و سازوکارهای برنامه ریزی و برنامه سازی آن گشوده و هموار شود تا مزیت رقابتی برای امکان زیست پرثمر در چنین فضایی به ارمغان آید و فرصت ها یک به یک جایگزین تهدیدها شوند. تأسیس و راه اندازی رادیوهای اینترنتی و طراحی پایگاه های اطلاع رسانی برای ایستگاه های رادیویی، گرچه می تواند جلوه ای از تلاش ها و فعالیت های صورت گرفته در بهره گیری از مزیت های فناوری های نوین ارتباطی باشد و تا اندازه ای به ایجاد بستری از «تعامل» میان رسانه و مخاطبان بینجامد و «جاده خاکی یکطرفه» دیروز را به «اتوبان آسفالته دوطرفه» امروز تبدیل کند، اما اگر نیک در برنامه ریزی ها و برنامه سازی های امروز رادیو به کار گرفته و نهادینه نشود، نمی تواند آنچنان که باید و شاید، به ساخت هویت متناسب از رادیو در محیط متفاوت رقابتی بینجامد و «اینترنت دیروز» را به «امروز» پیوند دهد. «وبلاگ»ها از جمله ظرفیت هایی هستند که می توانند حرف های گفتنی بسیار در این عرصه عرضه دارند. هر وبلاگ یک فضای اینترنتی است که نویسنده آن می کوشد با آمیزه ای از خاطرات، خبرها و لینک هایی که موردعلاقه خود می داند، به پرکردن این فضا بپردازد. نویسندگان وبلاگ ها، جایگاه و نقشی همانند جایگاه و نقش «راهنمایان» در مناطق کوهستانی اینترنت دارند. آنها به تناوب و گاه هرروز به بیان تجربه های شخصی یا خاطرات خود برای دیگران دست می زنند و با ایجاد پیوند و لینک دهی به دیگر پایگاه های اطلاع رسانی و وبلاگ ها، تبدیل به راهنما می شوند. وبلاگ ها بیشتر به «تقابل» با فضایی می پردازند که رسانه های «مسلط» بر جامعه در آن فعالیت دارند؛ چرا که رسانه های مسلط بیشتر به دنبال آن هستند تا با «مطلوب» جلوه دادن وضعیت موجود، به بیان روایت «رسمی» از تحولات و رخدادهای درونی و برونی جامعه بپردازند و برداشت خود را بر اندیشه و ذهن مخاطبان تحمیل سازند. نویسندگان وبلاگ ها به صورت «اول شخص» و با کاربرد ضمیر «من» به روایت می پردازند و به بیانی دیگر، دیدگاه های شخصی خود را مطرح می کنند. آنها از زبان غیررسمی و گاه مخفی در هنگام روایت بهره می گیرند و خودمانی و غیررسمی با مخاطبان خود سخن می گویند. وبلاگ نویس ها در محدوده آگاهی ها و دانش خود به «نقد» جامعه می پردازند و با روحیه ای سرشار از «صراحت» از اشخاص، سازمان ها و نهادها به صورت «معلوم» و نه مجهول، نام می برند و به نقد آنها دست می زنند. وبلاگ ها با همه کاستی های موجود که ناشی از «خودارجاعی» و «خودشیفتگی» نویسندگان و آگاهی و دانش محدود آنهاست، از جمله ابزارهای مناسب در «سنجش» صحت واقعیت های ارایه شده در اخبار و دیگر روایت های رسمی به شمار می آیند که می توانند محیطی سرشار از تعامل را میان نویسندگان و کاربران پدید آورند. بهره گیری از ظرفیت وبلاگ ها و وبلاگ نویسان از جمله تدابیری است که می تواند برای رادیو در کنار اتخاذ دیگر تدابیر، جهت ده و مثمرثمر باشد؛ تا آنجا که عرصه هایی نو را در برابر این «رسانه همراه» ترسیم و «کارآمدی» آن را در صحنه سنگین رقابت دوچندان سازد. ایجاد حلقه های وب در ایستگاه های رادیویی، شناخت نویسندگان توانمند در ارایه تحلیل ها و نظرهای متفاوت و به کارگیری روحیه و لحن وبلاگ نویس ها در طراحی، ساخت و ارایه برنامه های اثربخش و مخاطب پسند در ایستگاه های رادیویی، می تواند با ترسیم هویت متناسب برای ایستگاه، «تفاوت» را به صورتی آشکارتر از پیش به برنامه ریزی ها و برنامه سازی های آن بیفزاید. به اعتقاد بسیاری از صاحبنظران، رادیو برای ماندگاری در سپهر پررقابت رسانه یی گریزی از آن ندارد تا به دو شاخص اساسی «ایجاد ارتباطات انسانی و پیوند عاطفی مؤثر» میان رسانه و مخاطبان و «تخصصی و محلی شدن»، بیش از پیش، نزدیک و نزدیک تر شود. وبلاگ نویسان، بسته به نوع محتوا و شیوه بیان خود می توانند یاری گرانی مناسب برای برنامه ریزان و برنامه سازان به شمار آیند؛ چرا که هم در پی برقراری ارتباط انسانی با بیانی خودمانی و غیررسمی هستند و هم با نگاهی انتقادی و متفاوت به جامعه و رخدادها و تحولات آن می نگرند. البته این سخن به معنای آن نیست که برنامه ریزان رادیو با «چک سفید امضا» به بهره گیری از چنین ظرفیتی بپردازند و هیچ حد و مرزی برای همکاری و مشارکت وبلاگ نویسان نشناسند. برنامه ریزان رادیو باید ابتدا به تعریفی جامع و همه جانبه از «هویت» ایستگاه رادیویی خود در جامعه دست یابند و شاخص های شکلی و محتوایی آن را به گونه ای شفاف و روشن برای برنامه سازان و دیگر دست اندرکاران عرصه تولید، توضیح دهند و پرسش های احتمالی آنها را دراین باره پاسخگو باشند. برنامه ریزان باید بتوانند تصویری به نسبت روشن از کاربرد فناوری های نوین در ایجاد هویت مطلوب برای ایستگاه های رادیویی عرضه دارند و جایگاه و نقش آنها را در ایجاد «تفاوت» میان ایستگاه ها با دیگر رقیبان پیدا و پنهان در سپهر رسانه یی، ترسیم سازند. طراحی «نقشه راه» در دستیابی به این هدف می تواند گام آغازین در طی چنین مسیری باشد؛ مسیری که از درک انتظارها و خواست های مخاطبان و پاسخگویی مناسب به آنها آغاز می شود و تا آنچه برای بقا و ماندگاری اثربخش رادیو در سپهر پررقابت رسانه یی ضروری می کند، امتداد می یابد. وبلاگ ها و وبلاگ نویسان باید در چنین چارچوبی موردتوجه قرار گیرند تا بتوانند به تحقق این هدف یاری رسانند. صدای جمهوری اسلامی و ایستگاه های رادیویی عمومی، اختصاصی و تخصصی آن، بیش از همیشه، نیازمند «تحول» بر مبنای چنین نگاهی هستند. اگر بپذیریم که رادیوهای ما در عرصه هویت سازی و طراحی، ساخت و ارائه پیام های اثربخش؛ به گونه ای مخاطب پسند و مخاطب پذیر، دارای آسیب ها و کاستی های جدی فراوان هستند، آنگاه پی می بریم که برای ایجاد «تفاوت» میان هر ایستگاه با دیگر ایستگاه ها و رسانه ها، چاره ای جز بهره گیری از ابزارهای مختلف از جمله فناوری های نوین که وبلاگ ها نمونه هایی کوتاه اما گویا از آن هستند، در پیش رو ندارند. پس باید دست به کار شد و دانست که همچنان می توان «متفاوت» بود؛ به شرط آنکه اراده ای برای «تفاوت» وجود داشته باشد! 60
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 392]
-
گوناگون
پربازدیدترینها