محسن هاشمي در گفتگو با ايلنا:براي مترو كم كاري مي‌‏شود

واضح آرشیو وب فارسی:ايلنا: محسن هاشمي در گفتگو با ايلنا:براي مترو كم كاري مي‌‏شود

تهران- خبرگزاري كار ايران
"متاسفانه مترو همانند كودكي است كه از روي توجه زياد مورد بي‌‏مهري قرار مي‌‏گيرد به گونه‌‏اي كه هم اكنون با توجه به مزاياي استفاده از مترو دقيقا عكس دوران آقاي هاشمي اتفاق افتاده و همه مي‌‏خواهند دركنار مترو، تراموا، مونوريل هم بسازيم و سر اين كه كي چي بسازه دعواست."

اين ها بخشي از اظهارات محسن هاشمي مديرعامل و رييس هيات مديره شركت قطار شهري مترو است كه چند سالي است براي اعتبار‌‏گيري جهت ساخت پروژه‌‏هاي نيمه تمام مترو به تمام ارگان‌‏هاي وابسته و غير وابسته سرك كشيده و از تمام ارگان‌‏ها به فراخور حالشان نامه‌‏اي در دست دارد.
اين بحث كه مترو نياز زندگي شهري امروز است و با توجه به اين كه تا پايان برنامه 5 ساله چهارم و پنجم توسعه بايد سهم قابل توجهي از حمل و نقل شهري در جهت كاهش مصرف بنزين به سوي حمل و نقل شهري و مترو اختصاص يابد، يكي از ملزوماتي است كه در دولت به آن توجه شده و براي آن برنامه‌‏ريزي مي‌‏كنند ولي آن چه از اعتراضات مديرعامل مترو بر مي‌‏آيد اين است كه برعكس اهداف برنامه عزمي براي اعتبار‌‏دهي به مترو وجود ندارد.
به اين جهت است كه محسن هاشمي از زماني كه در كسوت رييس دفتر رياست جمهوري، عضو هيات رييسه مترو بوده است و امروز در كسوت مدير عاملي از كمبود اعتبارات براي اين طر ح‌‏ها گلايه مي‌‏كند.
آن چه در پي مي‌‏آيد ما حصل درد و دل محسن هاشمي از كمبود اعتبارات متروست.
پس از قريب 12 سال از راه‌‏اندازي مترو، بحث اعتباردهي هنوز يكي از مشكلات اصلي است، در اين زمينه چه اتفاق جديدي افتاده است؟
بحث اعتبارات مترو، موضوع كش‌‏داري شده است. بايد توجه داشت كه مترو دو بخش دارد، بخش اول، بخشي فعلي است كه راه‌‏اندازي و بهره‌‏برداري شده است و در حال جا به جا كردن مسافر است و در حدود 5/92 كيلومتر با 52 ايستگاه درحال ارائه خدمات به مردم است.
ظرفيت نصب شده از نظر تونل، ايستگاه و تعداد سفر 5/2 ميليون سفر در روز است و اگر بخواهيم با فشاري كه الان مردم سوار مي‌‏شوند مسافر سوار كنيم، در حال حاضر مي‌‏توانيم تا 3 ميليون مسافر هم جابه جا كنيم. بنابراين، اين بخش جاري است و نمي‌‏توان گفت براي آن اعتبار تخصيص نمي‌‏دهيم، چرا كه مردم هر روز از آن استفاده مي‌‏كنند.
از سوي ديگر براي مترو به بخش بهره‌‏برداري (بخش فعلي ) بايد با ديد متفاوت‌‏تري از بخش درحال توسعه نگاه كرد.
هنگامي كه مترو شروع به كار كرد با استقبال خوبي رو به رو شد؛ چرا كه پديده نويي بود و آثار بسيار مثبتي داشت وهيچ كس ايراد نمي‌‏گرفت كه چرا هست. اما مديريت آن از نظر نظافت و عملكرد و آمدن مترو خوب است، چراكه اگر يكي از قطارها دچار مشكل شود همه چيز به هم مي‌‏ريزد و بايد مديريت خوبي درآن اعمال شود.
به طور كلي به دو صورت مي‌‏توان به سيستم مترو نگاه كرد. يكي اين كه مترو را جداي از دولت نگاه كرد و خود سيستم مترو به طور مستقل هزينه‌‏هاي خودش را تامين و هزينه كند كه لازمه آن اين است كه دولت اجازه بدهد قيمت تمام شده بليط را از مردم بگيريم وخودمان پاسخ‌‏گوي مردم باشيم و براي اين امر لازم نيست سودده باشيم كافي است كه همان چيزي كه هزينه مي‌‏شود را از مردم بگيريم.
قيمت تمام شده بليط در حال حاضر چقدر است؟
متوسط قيمت تمام شده هر سفر تقريبا 378 تومان است ولي از12 سال پيش كه مترو راه‌‏اندازي شده، همان قيمت 50 تومان گرفته مي‌‏شود و تا كنون تغييرات خيلي ناچيزي براي افزايش قيمت اعمال شده است به طوري كه در حال حاضر متوسط هزينه‌‏اي كه بابت استفاده از مترو اخذ مي‌‏شود حدود 83 تومان است.
ولي قيمت بليط الان حدود 125 تومان است !
درست است كه ما 125 تومان مي‌‏گيريم اما كساني كه كارت اعتباري دارند، كارت منزلتي‌‏ها و به طور كلي كساني كه از ما بابت خريد بليط بلندمدت تخفيف مي‌‏گيرند باعث مي‌‏شود عملاً هزينه‌‏اي كه به حساب ما واريز مي‌‏شود زير 100 تومان باشد.
به اين جهت كل درآمد ما از بابت بليط وفضاهاي جانبي مثل تبليغات و تجاري و... يك سوم قيمت تمام شده بليط است و در نتيجه ما 70 درصد سوبسيدي هستيم.
به اين جهت بايد مرجعي قبول كند كه اين سوبسيت‌‏ها را پرداخت كند، بنابراين كساني كه پز ارزاني اين كار را به مردم مي‌‏دهند و منفعت سياسي آن را مي‌‏برند بايد هزينه‌‏هاي آن را نيز پرداخت كنند.
براي اين افزايش قيمت در جهت افزايش خدمات به سراغ كدام مجموعه‌‏هاي دست اندركار رفتيد؟ به طور كلي آنها موافق افزايش قيمت هستند؟
بله، هنگامي كه براي طرح درخواست افزايش قيمت به شوراي شهر رفتيم، دوستان شورايي گفتند كه مخالفيم، حتي در اعتراض به ما خواهان حذف وديعه كارت‌‏هاي اعتباري شدند و از ما خواستند تا براي دريافت اين وديعه لايحه ببريم و رسما اجازه بگيريم كه خوشبختانه با ارايه لايحه با اين امر موافقت كردند.
نظر دولت در اين باره چيست؟
دولت هم مخالف افزايش قيمت است؛ اين در حالي است كه اين يك حساب دو، دو تاست كه وقتي شما مي‌‏گوييد اجازه افزايش نرخ ساده را نمي‌‏دهيم و ما هم از جاي ديگر درآمد نداريم، نمي‌‏توانيم بودجه‌‏هاي لازم را فراهم كنيم.
يك نگاه ساده به دريافتي ما نشان‌‏دهنده اين امر است به طوري كه هم اكنون در نهمين ماه سال هستيم و هنوز دولت يك ريال هم بابت سوبسيت بهره‌‏برداري از مترو پرداخت نكرده است و از سوي ديگر هم در بودجه شهرداري براي مترو 50 درصد سوبسيت ديده شده است. يعني اگر فرض كنيم هزينه‌‏هاي امسال حدود 105 ميليارد تومان باشد با فرض 30 ميليارد كسب درآمد از طريق بليط و تجاريها و اجاره‌‏بها، حدود 70 ميليارد تومان بايد ازسوي دولت وشهرداري پرداخت كند و كه بر اساس قانون بايد 35 ميليارد تومان دولت و 35 ميليارد تومان شهرداري بپردازد.
بر اين اساس طبق آن چه در بودجه شهرداري ديده شده تنها 25 ميليارد تومان به مترو اختصاص يافته است كه در حال پرداخت هم هست كه اين رقم به روشني نشان دهنده كمبود 10 ميليارد از رقم در نظر گرفته شده طبق قانون است از طرف ديگر هم دولت هيچ پرداخت بابت يارانه مترو نداده است كه اگر حتي اسم اين امر را لجبازي، كم كاري يا سياسي كاري بگذاريم بي‌‏راه نگفته‌‏ايم.
به مرجع خاصي نيز اعتراض كرده‌‏ايد؟ تأثيري هم داشته است؟
در مورد نيازهاي اعتباري مترو، كساني كه از مترو بازديد داشتند مثل مجمع نمايندگان تهران حق را به ما دادند و نامه نوشتند، حتي وزير كشور از آقاي هاشمي، كردان، و معاونان آنها هم در نامه‌‏هاي متعدد نوشتند و گفتند كه اعتبارات لازم را به مترو تخصيص دهيد، حتي درجلسه شوراي شهر و شهرداري هم حضور يافته و ازكمبود اعتبارات گلايه كرديم همه گفتند كه اعتبارات لازم را تخصيص خواهيم داد.
در اين راستا به ستاد مديريت حمل و نقل سوخت مراجعه نكرديد؟
براي جذب اعتبار نزد آقاي رويانيان رئيس ستاد حمل و نقل سوخت نيز رفتيم و ايشان هم گفتند بايد اعتبارات لازم تخصيص پيدا كند و حتي گفتند هيأت ويژه نمايندگان رييس جمهور تصميم مي‌‏گيرد. رفتيم پيش هيأت ويژه نمايندگان و جلسه‌‏اي برگزار كرديم و آنها هم تاييد كردند ولي تا كنون هيچ اتفاقي نيفتاده است.
يعني نوعي سياسي كاري در حال اعمال شدن است؟
اي كاش سياسي كاري بود. من اسم اين امر را نوعي ندانم‌‏كاري مي‌‏گذارم.
اين خيلي بدتر از سياسي كاري است مگر مي‌‏شود هيأت ويژه رييس جمهور كه متشكل از 7 وزير است حكمشان و مصوبه‌‏شان كه تصميم هيات دولت است را بنويسند و اجرا نشود!
اين امر در سال‌‏هاي گذشته هم به همين شكل اعمال مي‌‏شد؟
بله، پارسال هم همين طور شد تا دي ماه هيچ مبلغي بابت سوبسيت مترو از سوي دولت پرداخت نشد و در نهايت در پايان سال20 ميليارد تومان به مترو اعتبار دادند يعني ما از اول سال تا آخر سال حرف مي‌‏زنيم و در نهايت يك قسط، وسط سال و يك قسط هم در ماه پاياني سال پرداخت مي‌‏شود در حقيقت اين اتفاقي است كه هر سال مي‌‏افتد.
البته خيلي از بخش‌‏هاي كشور درگير اين موضوع است ومن اين موضوع را سياسي نمي‌‏دانم حتي اتوبوس‌‏راني، سازمان برق و... يعني به طور كلي هرجايي كه سوبسيت مي‌‏گيرد اين بحران را دارند.
فكر نمي‌‏كنيد اين به دليل افزايش هزينه‌‏هاي جاري دولت است؟
نه. به نظر من آنقدر تصميم‌‏گيري‌‏ها بهم ريخته شده است كه خودشان هم نمي‌‏دانند كجا بايد اعتبارات لازم را تخصيص دهند و كجا تصميم بگيرد مثلاً در وزارت كشور بخشي تحت عنوان معاونت عمراني وجود دارد كه سازمان شهرداري‌‏ها زيرنظر آنها اداره شود بنابراين به ما مي‌‏گويند مسايل شما بايد در شهرداري‌‏ها بررسي شود و بعد مي‌‏گويند نه، چون شركتي تحت عنوان شركت مادر تخصصي قطار شهري تشكيل شده و آنها بايد تصميم بگيرند.
بنابراين ما (مترو) به ارائه مستنداتمان به آنها پرداختيم و در نهايت پس از نامه‌‏بازي‌‏هاي متعدد گفتند كه نه چون شما به وزارت كشور مربوط مي‌‏شود بايد به ستاد تبصره 13مراجعه كنيد.
در اين مرحله هم به سراغ دوستان ستاد تبصره 13رفتيم و پس از طي زماني آنها نيز گفتند چون اين ستاد براي پارسال بوده و در سال جاري اين ستاد جمع شده و درحال حاضر بايد به كارهاي انجام نشده سال گذشته رسيدگي شود بنابراين بايد به سراغ ستاد حمل ونقل سوخت و پيش آقاي رويانيان برويد.
درنهايت اين پروسه با آقاي رويانيان نيز طي شد تا اين كه ايشان نيز گفتند "مسايل مترو ربطي به ما ندارد"
بنابراين پس از اين همه كشمكش بين ستاد مديريت سوخت و هيأت نمايندگان ويژه رييس جمهوري گفتند كه "چون سوبسيد است بايد در شوراي اقتصاد بررسي شود "و بعد گفتند اين موضوع براي سازمان برنامه‌‏ريزي است كه با توجه به اين كه اين ستاد هم از سوي رياست جمهوري در سال جاري منحل شده و به شوراي راهبردي رياست جمهوري تغيير نام يافته بايد مجدداً ضرورت اعتباردهي به آن بررسي شود.
در حقيقت به قدري ستاد جديد تشكيل شده كه همه چيز جديد است و هر كدام بخشي از قدرت دستشان است ولي چون ستاد هستند كاري از پيش نمي‌‏برند در نهايت يك مقامي عصباني مي‌‏‌‏شود و همه را جمع مي‌‏كند و مي‌‏گويد پول را بدهيد و نامه‌‏اي مي‌‏نويسند و پول را مي‌‏دهند.
در نتيجه كه تنها شما ضرر مي‌‏كنيد؟
نتيجه اين مي‌‏شود كه قطارها درست تعمير و نگهداري نمي‌‏شود، سر موقع قطعه يدكي خريداري نمي‌‏شود ايستگاه‌‏ها درست نظافت نمي‌‏شود، دقيقاً مثل چيزي كه هم‌‏اكنون مي‌‏بينيد كه در برخي از ايستگاه‌‏ها سقف كاذبي خراب مي‌‏شود پول نداريم درست كنيم بنابراين اين قبيل اتفاقات درحال زياد شدن است و از همه مهم‌‏ترحقوق كاركنان و اضافه كاري‌‏ها پرداخت نمي‌‏شود و در نهايت با افزايش فشار رواني بر خانواده‌‏ها ارائه سرويس‌‏ها با اختلال همراه مي‌‏شود كه تنها نتيجه آن ضرر‌‏دهي مردم است.
با توجه به اجراي طرح تحول اقتصادي (حذف يارانه‌‏ها)اقدام جديدي انجام نخواهد شد؟
اصلاً حرف ما هم همين است كه با توجه به حذف يارانه‌‏ها، و اين كه دولت پولي نيز بابت سوبسيت به ما نمي‌‏دهد و در نظرگيري اين كه مردم هم با در نظرگيري مزاياي مترو به افزايش قيمت بليط راضي هستند پس دولت هم تصويب كند تا قيمت بليط مترو واقعي شود.
شما در نظر بگيريد كسي كه از ميرداماد تا بهشت زهرا مي‌‏رود اگر حتي با اتوبوس هم برود حداقل هزار تومان كرايه مي‌‏دهد، يا كسي كه از كرج تا ميرداماد مي‌‏آيد حداقل بين 2 تا 3 هزار تومان كرايه بدهد ولي ما با 150 تومان مسافران را از كرج به ميرداماد يا بهشت زهرا مي‌‏بريم حال چه اصراري است به دولت هزينه‌‏هاي ساخت و نگهداري از اين سيستم را پرداخت كند وقتي نمي‌‏خواهيد پول بدهيد اجازه بدهيم خود اين بخش هزينه‌‏هاي خود را به دست بياورد.يا اگر اجازه نمي‌‏دهيم پس هزينه‌‏هاي لازم را بدهيد.
اين موضوع بايد بر روي خريد واگن‌‏ها نيز موثر باشد؟
بله، يكي از مسايل مهم تزريق واگن به مترو است چرا كه هر سيستمي كه راه‌‏اندازي مي‌‏شود از ابتدا كل قطارها خريداري نمي‌‏شود و با افزايش مسافران قطار اضافه مي‌‏شود.
در دو سه سال گذشته شاهد تاخير جدي درخريد قطار بوديم مثلا در حالي كه بايد سالي 15 تا 20قطار اضافه كنيم تا به ظرفيتمان برسيم اما در اين چند سال نتوانستيم هيچ قطار تزريق كنيم حتي قطارهايي كه پارسال به سيستم تزريق شده، قطارهايي بود از گذشته خريده شده بود.
الان هم هنوز اين مشكل را داريد؟
خوشبختانه الان يك پولي تزريق شد تا قطار بخريم اما تا قطار ساخته شود و به داخل كشور بيايد زمان زيادي را طي مي‌‏كند در حال حاضر قراردادها بسته شده و اولين قطارنيز ساخته شده، به محض وارد شدن در گمرك بايد پول را به بانك پرداخت كنيم وگرنه اين قطارها در گمرك باقي خواهد ماند.
در نتيجه همين الان تا آخر سال علاوه بر 35 ميليارد تومان سوبسيد دولت حداقل 100 ميليارد تومان ديگر براي خريد قطارها لازم داريم.
حتي هم اكنون 16 واگن آماده حمل به ايران است و تنها 2 ميليارد تومان پول حمل مي‌‏خواهد كه اين اعتبار را هم نداريم.
پس اين امكان وجود دارد كه برروي قطارهاي موجود با افزايش واگن تعداد سفرها را افزايش داد؟
بله به راحتي مثلاً درخط كرج طول سكو 300 متر است و هر قطار با 8 واگن حركت مي‌‏كند در صورتي كه مي‌‏توانيم بر روي هر قطار10 واگن ببنديم. بنابراين گفته‌‏ايم 16 واگن بسازند و بياورند تا قطارهاي فعلي را ابتدا 10 واگن كنيم تا ظرفيت فعلي 20 درصد افزايش مي‌‏يابد البته اين واگنها ساخته شده و تنها معطل هزينه حمل به ايران است اين قضيه معطل قرارداد با كشتي‌‏راني است كه كشتي‌‏راني هم نسيه كار نمي‌‏كند ولي وقتي قطارها به گمرك رسيد بانك بايد پول خارجي رو بدهد تا اسناد داده شود.

شما هم زمان با شهرداري الويري، احمدي نژاد، قاليباف، و از آن طرف هم در وزارت كشور با آقايان نوري، موسوي لاري، هاشمي ،كردان، و حالا هم محصولي را تجربه كرديد تعاملتان با كدام يك از اين دوگانه‌‏ها بهتر بوده است؟
البته من قبل از اين كه مديرعامل مترو باشم 4 سال در هيات مديره مترو بودم لذا قبل از آقاي نوري، آقاي بشارتي را هم تجربه كرده‌‏ام.
وقتي كه آقاي هاشمي رييس جمهور بود من عضو هيات مديره بودم وقتي آقاي خاتمي رييس جمهور شدند من كه از دفتر آقاي هاشمي بيرون آمدم آقاي نوري وزير كشور شد و ايشان زنگ زدند و گفتند بيا مديرعامل و رييس هيات مديره باش.
در دوره آقاي هاشمي نفت 9 دلار بود، در آن دوره 800 ميليون دلار با وجود وضعيت آن زمان فاينانس كرديم و تجهيزات خريديم به گونه‌‏اي كه هم اكنون همه آن چيزي كه نقد شده و در حال بهره‌‏برداري است از همان 800 ميليون دلاري است كه درسال 75 و زمان آقاي هاشمي خريداري شد و بعد در سه سال متوالي نقد شد و راه‌‏اندازي شد.
در دوره آقاي خاتمي هم نفت متوسط 15-16 دلار بود آن دوره هم 800 ميليون دلار از وزير كشور وقت( آقاي بشارتي) گرفتيم در زمان آقاي خاتمي اتفاق ديگري كه افتاد اين بود كه بر اساس لايحه‌‏اي 2 ميليارد دلار از مجلس اجازه فاينانس گرفتيم.
در آن زمان خط 1.2 و5 را ساخته بوديم و مي‌‏خواستيم خط 3 .4 را بسازيم بنابراين اين دو ميليارد دلار عدد خوبي بود كه در سال آخر رياست جمهوري آقاي خاتمي يعني سال 83 براي سال 84 تصويب شد و باز هم 2 هزار ميليارد تومان مجوز فاينانس مجلس را داشتيم كه آقاي احمدي نژاد رييس جمهور شدند صحبت كرديم كه ما 3و4 را فاينانس گرفتيم و چون مي‌‏خواهيم خط 6و7 را هم شروع كنيم و اعتبار مي‌‏خواهيم بنابراين ايشان هم به ما 900 ميليون يورو براي اين دو خط با مصوبه شوراي اقتصاد مجوز فاينانس داد.
پس با تصويب مجلس نزديك به بيش از 3 هزار و اندي ميليارد تومان مجوز نقدينگي فاينانس داشتيم و اتفاق بدي كه افتاد اين بود كه در اين شرايط به دليل تحريم بين المللي و مسايل هسته‌‏اي نتوانستيم از خارج فاينانس كنيم.
در اين شرايط تنها اتفاق خوبي كه افتاد اين بود كه قيمت نفت بالا رفت و از اين طرف نتوانستيم فاينانس انجام دهيم ولي با توجه به اين كه متوسط قيمت نفت بالاي 70 دلار بود پس ديگر احتياجي به فاينانس و قرض خارجي نبود چرا كه ما زماني فاينانس مي‌‏كرديم كه درآمدي نبود و ما مجبور بوديم كه فاينانس كنيم.
يعني از نظر شما بايد دولت به جاي مجوز فاينانس اجازه برداشت از حساب ذخيره ارزي را مي‌‏داد؟
بله، با توجه به اين كه پول ما ارز است و در واقع در زماني كه ما فاينانس مي‌‏كنيم داريم از پول خودمان در بانكهاي خارجي برداشت مي‌‏كنيم پس ما از پول خودمان قرض مي‌‏گيريم و با بهره 7 درصد يعني دو برابر سودي كه بر روي پول ما مي‌‏دهند پرداخت مي‌‏كنيم اين كار درستي نيست و سياست درست اين بود كه ما كه مصوبه مجلس را داريم به ما اجازه دهند كه از اين افزايش درآمدها استفاده كنيم.
از طرف ديگر باتوجه به اين كه ما از شركتهايي هستيم كه باعث صرفه‌‏جويي سوخت مي‌‏شويم، اولويت ما در مواجه با بقيه بخش‌‏ها براي استفاده از ارز نفتي بيشتر است.
چرا كه اگر ما اين درآمدها را صرف توسعه مترو كرده و با افزايش استفاده از مترو ميزان مصرف سوخت را به ميزان قابل توجهي كاهش خواهيم داد كه اين امر خود با كاهش تقاضا براي واردات بنزين باعث افزايش درامدهاي نفتي كشورخواهد شد.
در نتيجه تنها شركتي هستيم كه با اولويت اول محق استفاده از اين درآمد هستيم، اگر ما روزانه 5 ميليون سفر انجام دهيم روزانه 3 الي 5 ميليون ليتر بنزين كمتري مصرف خواهد شد.
ولي متاسفانه با توجه به اين همه مزيت اجازه استفاده از حساب ذخيره ارزي را ندادند و با توجه به اين كه مي‌‏دانستند ما نمي‌‏توانيم به خاطر شرايط بحران از فاينانس استفاده كنيم وحتي يك ريال هم به ما تزريق نكردند.
اين باعث شد مقداري كارهاي ساخت و ساز عقب بيافتد.
ولي با توجه به اين كه سال گذشته چندين باربه مجلس رفتيم هم قاليباف وهم مجلس پول مناسبي را به عنوان ريال براي ما در نظر گرفت هرچند كه اين ميزان حدود 20 ميليارد تومان است و حتي با توجه به كم بودن اين عدد ولي توانستيم به پشتوانه اين عدد تمام تونل هاي تجريش و خط 3 و4 و6 را تمام كنيم كه اگر پول برسد با سرعت بيشتري ادامه دهيم.
به طور كلي چقدر اعتبارلازم داريد؟ با توجه به اين كه طي سالهاي گذشته هم كمبود اعتبار داشتيد؟
ما كلاً 4 هزار ميليارد تومان پول لازم داشتيم كه طي اين سال‌‏ها فقط 350 ميليارد تومان پول گرفته‌‏ايم و اين يعني يك دهم اعتبار مورد نظر ما.
پس شعار شهردار پايتخت براي ساخت سالانه 15 كيلومتر مترو محقق نخواهد شد؟
البته امسال 15 كيلومتر با توجه به اقدامات سه سال گذشته محقق خواهد شد. ولي اين ميزان كه امسال راه اندازي خواهد شد را نمي‌‏توان با حداكثر توان استفاده كرد.
مترو سازي تنها ساخت تونل و ريل نيست و نيازمند برق بسيار قوي است تا هر دو دقيقه بتوان قطار اعزام كرد بنابراين خط راه مي‌‏افتد ولي از تمام ظرفيت آن استفاده نخواهد شد به اين جهت بود كه اصرار داشتيم اجازه بدهند از حساب ذخيره برداشت كنيم تا ازحداكثر توانمان استفاده كنيم .
در حال حاضر، 2.5 كيلومتر از خط 4 راه افتاده و ادامه آن تا ميدان شهدا و ميدان انقلاب كه حدود 7 كيلومتر است نيز امثال به بهره‌‏برداري مي‌‏رسد و ازطرف ديگر در خط ميرداماد و تا قيطريه كه آن هم حدود 7 كيلومتر است راه اندازي خواهد شد و از علم و صنعت تا چهار راه پروين نيز راه اندازي خواهد شد كه ان هم حدود 5 كيلومتر است كه در جمع از 15 كيلومتر هم بيشتر است.
در عوض براي راه اندازي همين خطوط جديد مثلا براي خط انقلاب تا شهدا حداقل 12 قطار مي‌‏خواهم كه قطار ندارم و بايد پول لازم تخصيص يابد تا بتوانم با ورود قطار اين سرويس‌‏ها را ارائه كنم . مثلا براي ارسال هر دو دقيقه قطار نيازمند سيستم سيگنالي هستيم و وقتي اين سيستم وجود ندارد مجبورم هر ده دقيقه قطار اعزام كنم تا اين قطارها به هم برخورد نكند و اين قضيه براي ساير خدمات از جمله مخابرات،پله برقي،تهويه هم وجود دارد .
پس در اين راستا بود كه چندي پيش از بلاتكليفي 10 ايستگاه به دليل عدم وجود تجهيزات خبر داديد؟
بله ،همين مسير انقلاب تا شهدا معطل رسيدن تجهيزات است چرا كه تونل ساخته شده و ايستگاه نيز كامل است و حتي قطار هم از خط دو آورده ايم كه بگوييم اين ايستگاهها اماده هستند ولي اگر بخواهيم ظرفيت بگيريم نيازمند تجهيزات هستيم.
آقاي مهندس فارغ از بحث همكاري‌‏ها دوران طلايي شما كدام دوران بود؟
دردوره آقاي هاشمي فقط توسط ايشان حمايت مي‌‏شد و كسي موافق مترو نبود .به گونه‌‏اي كه سازمان برنامه ريزي و حتي خود مردم كي گفتند كه نيازي به مترو نداريم.
به طور كلي مترو از پيش از انقلاب شروع شد و تا سال 60 تنها 2 كيلومتر از مترو ساخته شد و پس از آن يك عده از انقلابيون گفتند كه ما مترو نمي‌‏خواهيم و دليلشان را هم هزينه شدن بودجه براي ايجاد زمينه مهاجرت روستاييان به شهرها مي‌‏دانستند ومعتقد بودند كه بايد اين هزينه‌‏ها در خود روستاها و شهرها هزينه شود .
دران زمان اقاي هاشمي رفسنجاني در سال 60، خطبه‌‏اي به نام خطبه مترو خواندند چون ايشان هم نماينده شهر تهران و هم رييس مجلس بودند.( 5 نفر از نمايندگان تهران با هم جلسه اي داشتند به نام مجمع نمايندگان تهران ) مشكلات تهران را بررسي مي‌‏كردند و به اين نتيجه رسيدند كه بايد براي تهران مترو ساخت بنابراين به دولت وقت ( آقاي مير حسين موسوي ) درخواست ساخت مترورا دادند كه مخالفت شد.
بنابراين در سال 63 آقاي هاشمي در نماز جمعه‌‏خطبه اي خواندند در باره مترو.
بنابراين چون دولت پولي را بابت مترو ندادند و تصميم گرفته شد كه مترو ساخته شود و درآمدهاي خود را از محل تجاري، فروش بليط تامين كند اين بحث‌‏ها تا سال 65 ادامه پيدا مي‌‏كند و تا زماني كه آقاي هاشمي رييس جمهور مي‌‏شوند بنابراين از سال 68 خودشان مترو را حمايت مي‌‏كردند به طوري كه در طول 8 سال رياست جمهوري آقاي هاشمي اقاي ابراهيمي مديرعامل وقت مترو كاملا از سوي رياست جمهوري حمايت مي شدند و حتي يكي از دلايلي كه من به مترو امدم هم همين بود.
در دوران ايشان همه مخالف مترو بودند و حتي وزارت كشور هم بحث مترو را پيگيري نمي‌‏كرد و خود ايشان بودند كه مترو را حمايت مي كردند و پيگير موضوع مترو بودند به طوري كه اقاي ابراهيمي هر مشكلي پيدا مي‌‏كرد زنگ ميزد به من ( رييس دفتر اقاي هاشمي در زمان رياست جمهوري وي ) و با انتقال به اقاي رفسنجاني مشكل مترو به طور مستقيم حل مي‌‏شد و اگر اين اتفاق نيفتاده بود اين مترو الان را هم نداشتيم .
در دوران آقاي خاتمي كه من هم به مترو آمدم دوراني است كه مترو راه افتاد و اين امر با استقبال بسيار خوب مردم مواجه شد و همه به طرف مترو امدند و حالت قبلي كه همه مخالف مترو بودند را از دست داديم ولي در ان تاريخ ما در فكر توسعه مترو نبوديم و مي خواستيم از همين ظ رفيت ايجاد شده استفاده كنيم .
در اين دوران وضع مترو چطور شد؟
فرض كنيد در سال 77 خط كرج با سه ايستگاه راه افتاد و سال 78 امام خميني تا صادقيه راه افتاد و سال به سال ان چيزي را كه ساخته بوديم راه مي افتاد و همين گونه سال به سال بر تعداد ايستگاههاي در دست بهره برداري اضافه شد تا سال 82-83 بحث توسعه مترو مطرح شد و چون با استقبال مردم مواجه شده بود تنها تهران مترو نمي ساخت و مشهد و تبريز و شيراز و .. نيز در حال ساخت مترو بودند لذا دوران خوبي بود چرا كه آقاي خاتمي علاوه بر اين كه اجازه توسعه مترو تهران را داد ساير شهرها نيز صاحب شركت مترو شدند و علي رغم اين كه پول كم بود ولي اجازه داده شد از فاينانس استفاده شود.
و در دوران آقاي احمدي نژاد چه اتفاقي افتاد؟
در دوران ايشان با توجه به اين كه ايشان خودشان حمل و نقلي هستند و نه خودشان و نه تيم شان مخالف مترو نيستند ولي دو اتفاق مهم رخ داد يكي همين مسله تحريم هاي بين المللي است.
ما در اين دوران از اقاي احمدي نژاد هم پول گرفتيم ، 900 ميليون يورو براي خط 6و7 پول گرفتيم وحتي در زماني كه براي 3و4 هم از اقاي خاتمي پول گرفتيم من مدير اقاي احمدي‌‏نژاد در شهرداري بودم يعني با نامه ايشان براي مترو پول گرفتيم پس اين گونه نيست كه نخواهند براي مترو اعتبار تخصيص دهند.
متاسفانه مترو همانند كودكي است كه از روي توجه زياد مورد بي مهري قرار مي گيرد به گونه‌‏اي كه هم اكنون با توجه به مزاياي استفاده از مترو دقيقا عكس دوران اقاي هاشمي اتفاق افتاده و همه مي خواهند در كنار مترو ، تراموا؛ مونوريل هم بسازيم و سر اين كه كي چه بسازد دعواست.
مثلاً آمدند يك شركت قطار شهري ساختند كه انها هم مترو بسازند، يا حومه‌‏اي‌‏ها كه قبلا كار ساخت مترو بين شهري برعهده ما بوده بر عهده گرفتند و گفتند شما نسازيد بگذاريد راه آهن بسازد .
نكته ديگر هم مسله تحريم بوده كه برروي بودجه تاثير گذاشته است ولي جايگريني براي ان ديده نشده است كه البته نمي‌‏توان گفت اختلافات سياسي اثر نداشته است.
البته ما از اول سال تا اخر سال حرف نمي‌‏زنيم و سعي مي‌‏كنيم با پشت پرده و روابط مسئله را حل كنيم ولي وقتي به ماه اذر مي‌‏رسيم مجبوريم كه حرف بزنيم.
گفت و گو: نرگس رسولي
پايان پيام

كد خبر: 474764

چهارشنبه|ا|14|ا|اسفند|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايلنا]

[مشاهده در: www.ilna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]