واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست > دیپلماسی - فرانسوا نیکولو سفیر سابق فرانسه در ایران طی سالهای 2001 تا 2005 طی یادداشتی در روزنامه لوموند ضمن اشاره به فضای حاکم بر ایران، راهکارهایی را برای غرب پیشنهاد میکند ایران این روزها لحظات سختی را پشت سر می گذارد ،لحظاتی که در تاریخ سی ساله اش بی سابقه بوده است. هنوز به درستی نمی دانیم که ابعاد این ناآرامیها چگونه و به چه شکلی است اما آنچه که برایمان محرز شده، آنست که با فرو رفتن در ساختار ئتوکراتیک و اتکای به خود ، ایران طی این سالها تلاش کرد تا بر پایه قانون اساسی خود، سیستمی دمکراتیک را برقرار کند، اما پتانسیلهای قانون اساسی ایران هیچگاه نتوانست با رشد بیشتر شکوفا شود و در بسیاری از موارد، برخی بندهای آن به نفع گروه و یا جناحی خاص نادیده گرفته شد.علیرغم آنکه جریانات اخیر توآم با اشک و خون بود،اما فرزندان انقلاب آرزو دارند تا پس از آرام شدن جریانات، به اصول اساسی نظام وفادار باقی مانده و تنها تغییری که خواهان آنند، شامل سازش با خود و دنیای خارج است.ما که از خارج شاهد چنین درامی هستیم به نظرمان می آید که جمهوری اسلامی ایران هنوز موفق به آرام کردن جریانات نشده است،اما این نکته را نیز می دانیم که ایران طی سی سال علیرغم همه انتقادات وارده به آن به پیشرفت های بزرگی دست یافته است،رشد شهرسازی ،گسترش برنامه های مبارزه با بیسوادی ، ارتقاء سطوح زندگی افراد،کنترل رشد جمعیت ودادن آگاهی های لازم به زنان -به گونهای که در حال حاضر زنان ایرانی به لحاظ آمار زادوولد و آگاهیهای لازمه در سطح زنان غربی قرار دارند-افزایش شمار دانشجویان و عبور از مرز میلیونی از جمله دستاوردهای سه دهه انقلاب اسلامی بوده است.همه این مسائل ما را بدون گرفتن جهت و موضعی خاص به این آرزو سوق می دهد که برای ایران ،جامعهای به سمت مدرنیته و دمکراسی متصور باشیم، البته بدون آنکه سنتهای اصیل و اسلامی خود را از دست بدهد.اما در حال حاضر ، غرب با بحران دیگری نیز با ایران روبروست و آن پرونده هستهای این کشور است که بدون شک ارتباطی با بحران داخلی ایران ندارد،شاید هر یک بر دیگری تأثیرداشته باشد، اما ارتباطی نمیتوان برای این دو قائل بود.اوباما نیز با علم به این حقیقت است که در سخنرانی ها و پیامهایش برای ایران خطابش بیشتر بر سلسله مراتب قدرت درایران است تا موج اعتراضات .اما درصورتی که ایران رویکرد سیاسی و دیپلماتیک خود را تغییر داده و درهای ارتباط خود را به روی غرب بگشاید،این امکان وجود خواهد داشت تا امتیازاتی که ایران طی این سالها از آن محرو م بوده، مجددا از آنها برخوردار شود.از جمله حذف تحریمها و پذیرش برنامه هستهای این کشور تحت نظاتهای معمول.راهحلها کدامند؟ در هر صورت مسئلهای که هماکنون حائز اهمیت میباشد، آنست که کشورهای خارجی ،واکنش و یا دخالتی در امور داخلی ایران از خود نشان ندهند که بدون شک میتواند بر هر دو طرف تأثیر منفی داشته باشد.درخصوص پرونده هستهای این کشور نیز باید بگویم که تعلیق گفتگوها به دلیل بحران داخلی،امری عاقلانه به نظر نمیرسد،منطقه و جهان نمیتواند منتظر آرام شدن اوضاع ایران باشد. روندهای گفتگو باید به شکلی فنی ادامه یابد، چرا که هماکنون موضوع تبادل اورانیوم با ایران برای نیروگاههای این کشور از اهمیت زیادی برخوردار است.متأسفانه جریان کنونی بیشتر از آنکه سمتوسوی دیپلماسی و مذاکره را داشته باشد،به سمت تشدید تحریمها حرکت میکند، اما به یاد داشته باشیم که با این موضع،به خودمان نیز ضربه زدهایم . بدون شک کار عاقلانهای نیست که مردم ایران را با دور جدید تحریمها به اشکال مختلف اعم ازاقتصادی و یا غیراقتصادی روبرو کنیم، آن هم در حالیکه تأثیری بر پایههای قدرت دراین کشور ندارد.بهترین پیام برای مردم ایران میتواند صرفنظر از تحریمها و یا لغو برخی از تحریمهایی باشد که طی این سالها ایران با آن دست به گریبان بوده است.تصادفات هوایی طی هفت سال اخیر در این کشور که منجر به کشته شدن بیش از هشتصد ایرانی شد، نتیجه و دستاورد تحریم صنایع هوایی ایران است. آیا ما واقعا این را میخواهیم؟ در نهایت اینکه در تصمیم گیریهایمان، میان سیاستهای افراطی کشور و همچنین اقشار آسیبپذیر جامعه تفکیک قائل شویم.فرانسوا نیکولو، سفیر سابق فرانسه در ایرانلوموند 3 ژانویه 2010 ترجمه: زهرا خدایی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 237]