واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: امروز دهم محرم، روز عاشور است،روز حسين(ع)، روز عباس (ع) كه دستش به خونخواهي آب آمده است، روز بارش تير عدو، انتقام مشك بي آب عمو، روز سيلي اندر كوچه ها، و آن سرخونين به روي نيزه ها. امروز از خزانه غيب باراني بر كوي تفتيده دلها مي بارد و تشنگان حرم يار سيراب مي شوند، تا چنگ دل آهنگ دلكش بزند و كربلا مزرعه ياس شود. اينك دشت پر از عباس (ع)، علي اكبر(ع)، قاسم(ع) و علي اصغر(ع) مي شود تا عطر شهادت همه جا را فراگيرد. امروز از تير فاجعه كوفيان، زينب(س) دل پرخوني دارد، چرا كه سر ناطق قرآن بر بالاي ني قرآن تلاوت مي كند و شاميان هلهله مستانه كشتن فرزند رسول الله (ص) را سر داده اند. امروز فرات شرمسار بانگ العطش خميه گاه است، امروز فرات سرش را به سنگ مي كوبد و از دستان بريده عباس(س) و لبان خشك علي اكبر (ع) شرمگين تر از هميشه در خود فرو رفته است. دين محمد(ص) امروز با كشتن سبط رسول الله (ص) رداي سرخ فام مي پوشد و براي هميشه تاريخ ماندگار مي ماند، كه اگر نبود خون حسين(ع)اينك يزيديان، قرآن اسلام را چهل تكه سوغات شام و درآويز قصرهاي قيصرها مي كردند. امروز محشر زمين برپا مي شود و صور اسرافيل از نفير حسين (ع) از بلنداي صحراي كربلا، همه دل مردگان تاريخ را جان مي بخشد و بعد روح حج رو به سوي كربلا مي كند. در عاشوراي حسيني، چهره سرخ حقيقت از پشت ابرهاي رياكاري كوفيان پديدار مي شود و فرياد دادخواهي مظلومان عالم فراگير مي شود. در اين عاشورا، لحظه وصال فرا مي رسد و آفرينش تابلوي زيبا به تصوير كشيده مي شود، نمايشي ابدي، كه هركس در او بنگرد چشمانش تا قيام قيامت بر مظلوميت حسين(ع) خواهد گريست. غم جانكاه روز عاشورا كه سپري شود، اندوه شام غريبان فرا مي رسد، اندوهي كه در دردناكي نظير ندارد. شمع ها برافروخته شده اند و تاريكي شب در اين ماتمكده چادر سياه خويش را گسترانيده است و كاروان اسرا در غل و زنجير به سوي شام حركت داده مي شوند. كسي فرياد بر مي آورد: نيزه شكستها را بزن كنار زينب، حسين (ع) تو اينجا خفته و حال نوبت زينب (س)است ، كه عاشورا را منتشر كند، تا مبادا سر ني در نينوا باقي بماند. شام غريبان شهادت هفتاد و دو پروانه و همنوا با يتيمان حسين(ع)، مردمان و زنان شيعه شيون كنان در غم شهادت عظماي يگانه تاريخ خون مي گريند. امشب شب شام غريبان است، شبي كه جز گريه و ناله و شيون و مرثيه صداي ديگر شنيدني نيست و كودكان شمع در دست و چراغ بر دوش در كوچه پس كوچه هاي شهر مي گردند و ناله واحسين سر داده اند. هفتاد و دو فرزانه امشب به ملكوت اعلي مي رسند و به زمين از بالاترين مرتبه به انسانيت مي نگرند و شفاعت مي كنند. يا حسين (ع) اگر نبود، شمع سوزان هميشه برافروخته عاشوراي تو، براستي خيل گمشدگان تاريخ، به كدام مامن و پناهگاه، آرام مي گرفتند. آه ! آه! انا القتيل العبرات - انا اسير الكربات و هيچ كجا براي من كربلا نمي شود، پس يا ليتنا كنا معكم و زمان، مدتهاست شرمسار شده و خجل از اين واقعه تاريخ است. كربلا در كربلا مي ماند اگر زينب نبود سر ني در نينوا مي ماند اگر زينب نبود ، چهل منزل اسارت، چهل منزل غل و زنجير، چهل منزل خطبه خواني با صداي رسا در بعض گلو گير و چهل منزل گريستن بي آنكه كسي صدايي شنيده باشد. براستي، كدام چشم است، كه در و مرواريد اشك در غمت نساييده باشد و گونه اي در شهادت تو تر نكرده باشد، آنگاه كه در غروب غربت غمگنانه تو، آسمان بارشي جز ماتم و اندوه در دل گرفته خود ندارد. به گزارش ايرنا، همزمان عاشورايي حسيني مردم سياه و پوش عزادار شده اند و در اين غم عظما اشكي بسان خون مي ريزند. امروز سكوت كوفيان خود به مرگ مي ماند و سكوت روي ديگر مردن است در عاشورا، كه كوفيان آن را از پدران خويش به ارث برده اند. پس اينك حسين (ع) را عاشورايي كه تا ابد مانده است و كربلا عهدگاه پيمان آزادگي با حسين است كه تا آخرين نفس راهش ادامه خواهد داشت. از محمود رييسي 7359/671
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 648]