تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815734119
از رفتن مبارک شادی نکنید
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > خاورمیانه - حسنی مبارک رفت اما سیستمی که وی را به قدرت رساند و در قدرت نگاه داشت همچنان هست و نفس می کشد الیس گلدبرگرئیس جمهوری مصر حسنی مبارک بازی را به مردم مصر در کوچه و خیابان واگذار کرد و رفت. وی قاهره و قدرت را با هم ترک کرد. این اتفاق درست چند ساعت پس از زمانی رخ داد که وی در سخنرانی تند و تیز تاکید کرد که قدرت را واگذار نمی کند.ابتدای همان روز بود که ارتش در بیانیه ای اعلام کرد که تمام تلاش خود را برای انتقال آرام و بی حاشیه قدرت به کار خواهد گرفت . در عمل به نظر می رسد که قدرت در اختیار نیروهای امنیتی قرار گرفته است . این آخرین حرکتی بود که ارتش برای به ثبات رساندن مصر می توانست انجام دهد و داد. از بیست و پنجمین روز از ماه ژانویه تا کنون که نخستین جرقه های حرکت های مردمی در مصر زده شد ارتش با صبر و حوصله ماجرا را در کنترل خود گرفت. مانع های سیمانی بلافاصله میان مردم و کاخ ریاست جمهوری قرار گرفتند . سیم های خاردار محل مانور دادن معترضان را خط کشی کرد.اگر دقیق نگاه کنیم ردپای کودتایی آرام را می بینیم. ارتش اندک اندک از قامت کنترل غیر مستقیم اوضاع خارج شد و کنترل اوضاع را مستقیما در اختیار گرفت. آخرین بار همچنین تصویری را در سال 1952 به چشم در مصر دیده بودیم. غرب نگران است که این بحران مولود زودهنگام دموکراسی در مصر باشد و در نهایت اخوان المسلمین را روی کار بیاورد .اما نگرانی واقعی باید از این باشد که نظام تنها به حرکت هایی سطحی بسنده کند و در حقیقت ارتش سرپوشی باشد برای آنچه که در عمق دست نخورده باقی خواهد ماند.حقیقت این است که زمانی که عمر سلیمان در روز نهم فوریه با توسل به زبان هشدار تهدید کرد که مردم باید میان رژیم فعلی یا کودتای نظامی یکی را انتخاب کنند با زبان بی زبانی تاکید کرد که مصر گروگان گرفته شده است . سیستم سیاسی که 32 سال است مبارک به آن متوسل شده در حقیقت نتیجه کودتای نظامی سال 1952 است که جمال عبدالناصر را به روی کار آورد. به همراه عبدالناصر جمعی از نظامی های سرشناس هم وارد گردونه قدرت مصر شدند. ناصر و ژنرال هایی که با وی به قدرت رسیدند در حقیقت بدون هیچ گونه ابایی نسل نخبگان سیاسی را بیرون راندند و نظام پارلمانی را محدود و محدود تر کرد. دولت دور تا دور خود را با چهره های نظامی که سوگند وفاداری یاد کرده بودند، پر کرد. در آن زمان نخبگان سیاسی تاکید داشتند که نقش پارلمان باید پر رنگ تر شود و البته نقش رئیس جمهور هم کمرنگ تر از پیش. این نظریه به نظر ژنرال های ارتش بسیار لیبرال آمد. بنابراین آن را به بیرون از پنجره پرتاب کردند و قانون خود را نوشتند. قانونی که بر اساس آن رئیس جمهور تمامی اختیارات را در دست داشت. این قانون نوشته شده گویا به مذاق تمام ژنرال های ارتش مصر هم خوش آمد چرا که از 1953 تا کنون تمام روسای جمهور را نظامی ها تشکیل داده اند. برای دو نسل ، ارتش به بهانه امنیت و مبارزه با دشمنان ، سرمایه کشور را به تاراج برد . این حرکات را با ناکامی های اقتصادی دولت توامان کنید. این قبیل حرکت ها در حقیقت کشور را در مسیر ورشکستگی قرار داد . در فاصله سال های 1975 تا 1977 چندین اعتراض عمومی علیه وضعیت معیشتی در مصر صورت گرفت . ارتش که تا این تاریخ سرگرم مسائل نظامی بود اندکی از وقت خود را هم صرف توسعه و پیشرفت های اقتصادی کرد . اندک اندک ارتش از عالم سیاست در مصر فاصله گرفت . حزب حاکم هم با تجار موفقی پر شد که از لابی که با دولت مرکزی داشتند بهره های بسیاری بردند .ابتدای دهه نود آغاز فرمان سرکوب اسلام گرایان توسط حسنی مبارک بود. این فرمان در حقیقت نقش ارتش را پر رنگ تر از گذشته کرد. دولت از همان زمان جان و حیات خود را مدیون نیروهای امنیتی هر چند محلی است . هم از حجم ارتش کاسته شد و هم از قدرت آن.اندک اندک نیروهای مسلح و وزارت دفاع تبدیل به قلب رژیم شدند. در همین بازده زمانی هم مبارک دست حزب حاکم را برای سرمایه گذاری های خارجی باز گذاشت و در نتیجه این حزب بیش از پیش ثروتمند شد. در دهه نود ارتش هم نقش بیشتری را در اقتصاد ایفا کرد. در این دهه 5 تا 20 درصد از اقتصاد کلان مصر در اختیار ارتش قرار گرفت.ارتش امروز در تمامی ساختارهای سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی مصر دست دارد . از این منظر ، مطالبات معترضن بسیار به جا بود :پایان دادن به وضعیت فوق العاده ای که سی سال است ادامه داد، برگزاری انتخابات عادلانه و آزاد، آزاد کردن فعالیت های حزبی. این مطالبات اما تغییرات ریشه ای را نیازمند است . تغییرات در قانون اساسی. تغییراتی که در آن نخست وزیر منتخب مردم باشد و نه مانند این روزها منتخب حسنی مبارک. این تغییرات قانونی را تغییر خواهد داد که از 1952 تا کنون در دست اجرا است . برگزاری انتخابات آزاد منجر به تضعیف جایگاه رئیس جمهوری می شود. ریاست جمهوری اما همان پستی است که ارتش بر تقویت بیش از پیش آن اصرار هم دارد . انتخابات جدید به معنای راه یافتن نخبگان اقتصادی به پارلمان است که می توانند نقش ارتش در اقتصاد را کاهش دهند . ارتش هم اکنون از غوغایی که در خیابان های قاهره به راه افتاده به شدت عصبانی است اما خویشتن داری خرج می کند. مردم قاهره گمان می کنند که اگر صبر این افسران از پدران آنها بیشتر باشد بی شک مطالبات آنها هم افزایش خواهد یافت . این روزها ارتش بیشتر در ژست های دیپلماتیک فرو می رود . بی شک ارتش مفسدان اقتصادی را شناسایی خواهد کرد و برای ارضای اعتراض های عمومی آنها را محاکمه خواهد کرد. حتی این احتمال وجود دارد که برخی اعضای وزارت کشور هم به اتهام دخالت در قتل عام مردم در این دو هفته محاکمه شوند . در شرایطی که ارتش بیش از این در قدرت وارد شود ، نقش دو نفر پررنگ تر از امروز خواهد بود . نخستین نفر عمر سلیمان است که با ارتش گره خورده است . مردی که میانه هرگونه تفاهم میان اپوزیسیون و دولت مبارک ایستاده بود . مردی که در نهایت رفتن مبارک را هم اعلام کرد. وی به صراحت اعلام کرده است که به هیچ وجه تمنایی برای اصلاح اختیارات رئیس جمهوری ندارد . وی تصریح کرده است که اصلاحات باید بندهای مربوط به برگزاری انتخابات را شامل شود و نه اختیارات رئیس جمهوری را . دومین نفر هم حسین طنطاوی است . مردی که چندان به چشم نیامد اما بسیار در شطرنج امروز مصر حائز اهمیت است . وی مردی بود که بیانیه ارتش را مبنی بر عدم شلیک گلوله به معترضان صادر کرد .در حقیقت ارتش نه مردم را هدف قرار داد و نه طرفداران مبارک را که با لباس شخصی به مردم حمله کردند. طنطاوی همچنان به تلاش های خود برای راضی کردن معترضان با وجود مخالفت های عمر سلیمان ادامه خواهد داد . سه دهه فساد دولتی و اقتصادی در مصر تحت حاکمیت حسنی مبارک بر همه چیز تاثیر گذار بوده است .هنوز هم احتمال ظهور قدرت سیاسی که دولتی پاسخگو را روی کار بیاورد وجود دارد . ارتش هم می تواند به عنوان عامل انتقالی در دولت دخالت کند اما نمی تواند کنترل کامل تمام امور را در دست بگیرد . ارتش مصر امروز بسیار حرفه ای تر و تحصیل کرده تر از دهه 50 است.بسیاری از ژنرال ها هم موهبت دموکراسی را درک می کنند. فارین افیرز سیزدهم فوریه / ترجمه : سارا معصومی 48
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 428]
-
گوناگون
پربازدیدترینها