جهان - زنگ‌ها در انگلستان براي كه به صدا در مي‌آيند؟

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: جهان - زنگ‌ها در انگلستان براي كه به صدا در مي‌آيند؟
جهان - زنگ‌ها در انگلستان براي كه به صدا در مي‌آيند؟

رسول نمازي:«امروز اين جناح راست است كه از خواب بيدار شده و در حال شكست خوردن است. ديگر ايدئولوژي محافظه‌كاران شكست خورده است، حزب كارگري جديد! انگلستاني جديد!» اين سخنان توني بلر، نخست‌وزير پيشين حزب كارگر انگلستان در سال 1994 است. او تنها دو سال بعد با كنار زدن رقيب محافظه‌كار خود به رهبري بريتانياي كبير رسيد: رهبري‌‌اي كه تا سال 2007 ادامه داشت. از صدارت 9 ساله توني بلر مي‌توان با عنوان سال‌هاي طلايي حزب كارگر انگلستان نام برد؛ سال‌هايي كه رقيب محافظه‌كار اين حزب كاملا به حاشيه رانده شده بود و از مرگ تدريجي آن سخن مي‌رفت. در آن سال‌ها هيچكس به ذهن خود راه نمي‌داد كه ممكن است روزي حزب پيشرو و شگفتي‌ساز كارگر، كرسي نخست‌وزيري انگلستان را ترك كند. اما از آن سال‌ها مدت زمان زيادي گذشته است. بعد از 9 سال، مرد سايه حزب كارگر، گوردون براون، با تمامي ترفندهاي ممكن رياست حزب كارگر را در دست گرفت و به شماره 10 خيابان داونينگ، مقر نخست‌وزيري انگلستان نقل مكان كرد.

پس از سه دوره حاكميت درخشان حزب كارگر بر انگلستان و حاشيه‌نشين كردن كامل حزب محافظه‌كار، همه از بخت طلايي گوردون براون سخن مي‌گفتند. ماكياولي، انديشمند سياسي و از پايه‌گذاران دولت مدرن روزي گفته بود كه پايه‌گذاري يك حكومت سخت‌ترين كار ممكن است اما هنگامي كه پايه‌هاي قدرت مستحكم شد، ادامه حكومت بسيار ساده خواهد بود. گوردون براون با چنين تصوري از وضعيت انگلستان، گمان مي‌كرد كه ستاره بخت او در بالاترين نقطه آسمان، دور از دست تمامي رقبا قرار دارد. اما نخست‌وزيري گوردون براون كه تنها از آن يك سال و سه ماه مي‌گذرد از روياهاي او بسيار فاصله دارد. حزب كارگر انگلستان در سراشيبي سقوط افتاده است و اين تنها خبرهاي ناگوار است كه هر روز از گوردون براون استقبال مي‌كنند. چندي پيش، تنها افزايش تورم و سقوط ارزش املاك و مستقلات مشكلات گوردون براون را تشكيل مي‌دادند اما بحران‌هاي پي‌درپي در بازارهاي سهام نيز بر اين مشكلات افزوده شده‌اند. تا امروز حزب كارگر سعي كرده است مشكلات اقتصادي انگلستان را به بحران‌هاي مالي بين‌المللي و نه ناتواني دولت در انجام وظايف خود نسبت دهد. اگرچه اين ادعاي نخست‌وزير چندان دور از واقعيت نيست، اما نظرسنجي‌ها نشان مي‌دهد كه شهروندان انگلستان بيش از همه به ناتواني دولت در بهبود وضعيت اقتصادي اعتقاد دارند.
سقوط گوردون براون در نظرسنجي‌هاي اخير كه او را تنها محبوب 24 درصد انگليسي‌ها نشان مي‌دهند، موجب مشكلات بسياري در حزب كارگر شده است. اخيرا زمزمه‌هايي مبني بر نوعي كودتاي حزبي عليه گوردون براون به گوش مي‌رسد. اين شايعات مخصوصا هنگامي جدي شدند كه يكي از نمايندگان مجلس متعلق به حزب كارگر خواستار جايگزيني شخص ديگري به‌جاي گوردون براون شد. خبرها حاكي است گروه ديگري از نمايندگان نيز قصد دارند مسئله جايگزيني رهبري را در جلسه ساليانه حزب كه اين روزها در حال برگزاري است مطرح كنند. گوردون براون در عكس‌العمل به اين تلاش‌ها، روز سه‌شنبه در سخنراني خود به نامحبوب بودن خود اشاره كرد.
واقعيت اينجاست كه گوردون براون برخلاف توني بلر از جذابيت شخصي لازم برخوردار نيست و در صورت ادامه بحران، اعضاي حزب او را به سرعت قرباني محبوبيت خود خواهند كرد. ديويد ميليبند، وزير خارجه انگلستان، اگرچه تمامي توان خود را در حمايت از گوردون براون به‌كار برده است، اما به‌سبب محبوبيت روزافزون او در حزب و در نزد افكار عمومي، از او به‌عنوان مهم‌ترين رقيب براون براي تصدي رياست حزب سخن گفته مي‌شود. گوردون براون در سخنراني اخير بر نقطه ضعف خود انگشت‌گذارد و از خود به‌عنوان «چهره‌اي نامحبوب» نام برد زيرا او به درستي دريافته است كه عدم‌وجود كاريزما و جذابيت‌هاي شخصيتي يكي از عوامل اصلي سقوط حزب كارگر در نظرسنجي‌هاست.
براون در دوران نخست‌وزير توني بلر، وزير خزانه‌داري بود كه پس از نخست‌وزير، عاليرتبه‌ترين مقام كابينه به‌شمار مي‌رود. در واقع گوردون براون معمار اصلي سياست‌هاي اقتصادي توني بلر و عصر طلايي حزب كارگر انگلستان بود. اين مسئله نشان مي‌دهد كه نقش جذابيت‌هاي شخصي در سياست هنوز پابرجاست. البته جايگزيني گوردون براون به‌دليل فرآيندهاي پيچيده دروني حزب، آنچنان ساده نيست و در حال حاضر او از نوعي مصونيت بهره مي‌برد.
اما مصونيت گوردون براون در حزب كارگر به معناي مصونيت او در خارج از حزب نيست. پس از خداحافظي توني بلر از مقر نخست‌وزيري و جايگزيني گوردون براون، ستاره بخت شخص ديگري در انگلستان در حال صعود است. اين رقيب بي‌چون و چراي گوردون براون كسي نيست ‌جز ديويد كامرون، رهبر جوان حزب محافظه‌كار. سخن توني بلر در مورد مرگ تدريجي حزب محافظه‌كار در سال 1992 امروز بيش از همه در مورد حزب كارگر صحيح به‌نظر مي‌رسد. ديويد كامرون كه از سال 2005 بر كرسي رهبري حزب نخبه‌گراي انگلستان تكيه زده است، روز به روز در نظرسنجي‌ها محبوب‌تر نمايش داده مي‌شود. براي اولين بار پس از 20 سال، حزب محافظه‌كار در نظرسنجي‌ها 20 درصد از حزب كارگر پيشي گرفته است و محبوبيت آن به 45 درصد رسيده است. همه اين افزايش محبوبيت محافظه‌كاران مديون بازسازي كامل حزب توسط رهبر جديد آن، ديويد كامرون است. همانطور كه حزب سوسياليست كارگر با قبول كردن اصول اقتصاد بازار و آزاد‌سازي اقتصادي به قدرت رسيد، حزب محافظه‌كار نيز با قبول كردن ايده‌هايي كه عموما مختص احزاب چپ است به بازسازي خود پرداخته است. ايده‌هايي مثل تامين اجتماعي، خدمات رايگان پزشكي و حفاظت از محيط زيست در آموزه‌هاي حزب محافظه‌كار رسوخ كرده‌اند. همه اينها در كنار شخصيت جذاب ديويد كامرون كه در مقابل رهبر نامحبوبي مثل گوردون براون قرار گرفته است مي‌تواند كليد مقر نخست‌وزيري را دست به دست كند. انتظار مي‌رود در انتخابات آينده، حزب محافظه‌كار بازگشتي قاطعانه به قدرت را تجربه كند. بر طبق قاعده اين انتخابات سرنوشت‌ساز در سال 2010 برگزار خواهد شد، اما بعيد نيست عدم‌محبوبيت روز افزون حزب كارگر به برگزاري انتخاباتي زودهنگام منتهي شود.
يکشنبه 7 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]