اثر دعا بر لطافت روح و روان

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: اثر دعا بر لطافت روح و روان
* علي ابراهيمي
نيايش و برقراري ارتباط با خالق هستي، راهي است كه افراد با توجه به تواناييهاي عميق و كارساز آن در مبارزه با مشكلات و كاهش ناملايمات زندگي، به آن پناه مي برند.از همين رو در دين اسلام به مقوله دعا و نيايش و فضيلت و آثار آن بر آرامش روح و روان تأكيد فراوان شده است.

امام صادق(ع) مي فرمايند: «دعا به خودي خود مطلوب است، چون عبادت بزرگي است و انسان را نزد خداي تعالي به مقام بلندي مي رساند كه جز به وسيله دعا و زاري، رسيدن بدان مقام ممكن نيست.»
پس براي وجود تمام كاينات و عدم آنها شرايط و اسبابي است. خداي سبحان نخواسته است كارها را بدون اسباب انجام دهد و از جمله اسباب براي برخي از چيزها دعاست كه اگر انسان دعا نكند، آن چيز به او داده نشود.

نقش تربيتي دعا
يكي از مهمترين آثار دعا، نقش تربيتي آن است؛ زيرا دعا ياد خداوند را در دل انسان زنده نگاه مي دارد. (و شما مانند آنان نباشيد كه به كلي خدا را فراموش كردند و خدا هم نفوس آنها را از يادشان برد...) سوره حشر، آيه 19.
تأثير ديگر دعا، طهارت روح انسان است، زيرا دور شدن از ضلالت و گمراهي را به او تذكر مي دهد، گرد و غبار يكنواختي را از تفكر او مي شويد، هدف و جهت اصلي را به او متذكر مي شود و روح ايمان را در او پرورش مي دهد.

دعا سلاح مؤمن است
امام صادق(ع) در همين زمينه از رسول خدا(ص) نقل مي فرمايند: دعا سلاح مؤمن، ستون دين و نور آسمانها و زمين است. و نيز از حضرت علي(ع) روايت كرده اند: دعا كليدهاي نجات و گنجينه هاي رستگاري است و بهترين دعا آن دعايي است كه از سينه پاك و دلي پرهيزگار برآيد.
امام ششم(ع) همچنين به نقل از پيامبر گرامي(ص) روايت كرده اند: آيا شما را به سلاحي راهنمايي نكنم كه شما را از دشمنان رهايي دهد و روزي شما را فراوان سازد؟ عرض كردند: چرا؟ فرمود: پروردگارتان را در شب و روز بخوانيد؛ زيرا سلاح مؤمن، دعاست.

دعا و تصويرسازي ذهني
يكي از وجوه بسيار مهمي كه در متون اسلامي بويژه ادعيه وجود دارد و متأسفانه تاكنون بدان پرداخته نشده است، بعد تصويرسازي ذهني آنهاست. خداوند اين شأن را در آيات قرآن نيز آورده و از طريق تصويرسازي، مفاهيم معقول را به صورت محسوس در مي آورد. آنچه وجود دارد، صورتي از حق است. لذا تأثير دارد و البته تأثيرش بر دلها بسيار زيادتر است. قرآن كريم، بهشت و دوزخ را به تصوير مي كشد و مثالها در آن به گونه اي زده مي شود كه بشر قادر به تصويرسازي باشد و با ملموس و عيني شدن، تأثير آن بر روح و روان انسانها زيادتر شده، مصداقها عيني و قابل رؤيت باشند.
هنگامي كه شخص مضطر و نگران قرآن را پيش خود زمزمه مي كند، در حقيقت تواناييهاي پروردگار و قدرت او را در جاي جاي حيات بشري مرور مي كند و نقش دهندگي او را در تمامي امور زندگي بر خويشتن گوشزد كرده، به خود يادآوري مي كند كه همه چيز در دستهاي تواناي خالقي است كه مي تواند گرهگشاي تمام سختيها باشد و اين امر را براي خود تكرار مي كند كه همه چيز براي او آسان است و هر مشكلي برايش سهل و راحت.
در نتيجه انساني كه احساس بي پناهي، اندوه، يأس و اضطراب دارد در صورتي كه كلمات معنوي دعا را با حضور قلب بر ذهن خويش جاري كند، كلمات پرفيض دعا همچون آب خنكي گرما و خشكي سوزاننده نگراني ها را برطرف مي كند و او با چنان چشمه اي زلال، غرق در آرامش روحي مي شود.
منابع:
1- اصول كافي، ابي جعفر محمد بن يعقوب بن اسحاق كليني الرازي، ترجمه حاج سيد هاشم رسولي. انتشارات علميه اسلاميه 2- كليات مفاتيح الجنان، مؤلف: حاج شيخ عباس قمي
يکشنبه 31 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 261]