به مناسبت سالروز وفات حضرت خديجه(س)در سوگ شهبانوي قريش

واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: به مناسبت سالروز وفات حضرت خديجه(س)در سوگ شهبانوي قريش
گروه خبرنگاران افتخاري / جمشيد غضنفري: مكه، صداي همهمه كاروان را كه به شهر نزديك مي‌شد، مي‌شنيد. مردم به پيشباز آمده بودند. صداي زنگ شتران با سرود و سروش پيشبازان در هم آميخته بود و هياهويي به پا كرده بود. كاروان به شهر رسيد و آرام گرفت.
در سوگ شهبانوي قريش

در همين حال كه او در خانه خود چشم به راه كاروان دوخته، در درون خود غمي مبهم را احساس مي‌كرد، خدمتكارش – ميسره - را ديد كه با شور و شوق فراوان وارد شد، در كنارش نشست و گوش او را از موفقيت هاي كاروان و سرگذشت هاي شگفت آميز امين مكه در طول راه پر كرد. خدمتكار او به گزارش كار كاروان و سود بازرگاني آن مي‌پرداخت و او با شيفتگي تمام به شخصيت بزرگ وي و رفتار پسنديده اش كه در پير و جوان خوش گذران مكه مانندش را نديده بود مي‌انديشيد. اين خود عاملي بود كه خديجه (عليها السلام) را واداشت تا پيشنهاد ازدواج با او را به عموي وي يعني ابوطالب بدهد ...

در اين بانو، افزون بر شرافت خانوادگي، خوشنامي و اخلاق و صفات پسنديده نيز فراهم بود. در بزرگي منزلت، به پايه‌اي بود كه پيش از ازدواج با پيامبر اكرم(ص)، به طاهره و شهبانوي قريش نام گرفته بود و با همه اينها از ثروتمندترين و شكوهمندترين زناني بود كه عامل وراثت و تربيت، نهادش را به دينداري سرشته بود. البته خواست خداي سبحان بود كه مقدمات اين پيوند فرخنده را فراهم كرد؛ پيوندي كه مكه هرگز به خود نديده بود.

آري؛ اين گونه بود كه خديجه (عليها السلام) پس از فداكاري‌ها و شكيبايي‌هاي بي‌دريغش و به سبب تحمل سختي ها و دشواري هاي روزگار، زبانزد مردم شد. اما پس از گذشت سالياني طولاني از زندگي سرشار از محبت و فداكاري، سرانجام سال حزن و اندوه فرا رسيد. متاسفانه سرنوشت چنين بود كه در سال دهم بعثت، پس از آن كه ابوطالب، نيرومند ترين و استوار ترين يار و پشتيبان اسلام، با مرگ خود رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) را تنها گذاشت، پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) خديجه(عليها السلام) همسر فداكار خويش را هم از دست داد. آن حضرت، از يك طرف مكه را مي‌ديد كه از وجود عموي فداكار و پاسدارش تهي است و از سوي ديگر خانه ي خويش را مي‌نگريست كه از همسر مهربان و باوفايش خالي مانده است.

آري؛ خديجه (عليها السلام) از اين جهان رخت بربست؛ اما براي هميشه در چشم همسرش به عنوان يك بانوي نمونه باقي ماند و جاي خالي او هيچ گاه براي پيامبر اكرم (ص) پر نشد. حتي در ماجراي فتح مكه و هنگامي كه بيش از ده سال پر حادثه از درگذشت خديجه (س) گذشته بود، رسول خدا(ص) را مي‌بينيم كه چون وارد مكه مي‌شود، جايي را نزديك قبر خديجه (س) بر مي‌گزيند و براي او در آنجا پرده سرايي مي‌زنند تا از كنار قبر خديجه (س)، فتح مكه را رهبري كند.

آيا بانوي ديگري غير از خديجه (س) را مي‌شناسيد كه با عشقي آتشين و مهر و ايماني استوار، بي آن كه اندك ترديدي به دل راه دهد يا ذره اي از باورش به نسبت به بزرگداشت هميشگي خدا و پيغمبر بكاهد، دعوت دين را از غار حرا پذيرا شود؟ و آيا در اندازه و توان بانويي ديگر جز خديجه (عليها السلام) هست كه از اين همه ثروت و نعمت و آسايش، با خشنودي خاطر بگذرد و در هنگامه هاي محنت زا در كنار همسر بايستد و شريك دشوارترين رنج ها و آزارهاي وي باشد؟

آري؛ تنها خديجه (س) بود كه خداوند او را مايه ي اميد و آرامش و سلامت رسولش قرار داد. پس از خديجه (س)، صدها زن به حريم اسلام راه يافتند، اما او همچنان برتر از ديگر زنان صدر اسلام باقي ماند و خداوند وي را به خاطر تاثير شگرفي كه در بنيانگذاري اسلام داشت، برگزيد تا نمونه ي كاملي از وفا و محبت و گذشت در راه خدا و پيامبرش باشد. او دارايي اش را به پاي رسول خدا(ص) ريخت و در مقابل، از او هدايتي دريافت كرد كه از همه ي گنجينه هاي زميني برتر بود. پيامبر اكرم (ص) نيز مهر و ارجي به خديجه (عليها السلام) بخشيد كه اين بانو را به اوج افتخار و كمال رسانيد و منزلتي به او بخشيد كه ديگر هيچ زني بدان پايه نخواهد رسيد. او همواره در تاريخ اسلام همچون خورشيدي خواهد درخشيد و تمامي مومنان و مسلمانان به وجود چنين مادري كه ام المومنين است، افتخار خواهند كرد.

برگرفته از: زندگينامه خديجه كبري و فاطمه زهرا (س)، تأليف هاشم معروف الحسني
چهارشنبه 20 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]

[مشاهده در: www.iqna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 211]