تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816994469
فرمالیسم بیماری قرن است
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: فرمالیسم بیماری قرن است تهران- خبرگزاری ایسکانیوز : قطب الدین صادقی گفت: فرمالیسم بیماری قرن است به گونه ای که قطعه های بصری را به هم می چسباند و محتوا را از بین می برد. به گزارش روز دوشنبه خبرنگار تئاتر باشگاه خبرنگاران دانشجویی ایران "ایسکانیوز" ، نشست تخصصی فرمالیسم تئاتر شب گذشته با حضور دکتر قطب الدین صادقی و جمعی از علاقمندان در سالن کنفرانس تئاتر شهر برگزار شد. در این نشست دکتر صادقی ضمن تعریف فرمالیسم گفت: فرمالیسم به معنای عمل یا جریانی است که به فرم و ساختار صوری توجه می کند و محتوا را مورد توجه قرار نمی دهد، بنابراین هر اثر هنری که جنبه های بیرونی را بیش از حد وارد کند و معنا را نادیده بگیرد فرمالیسم است. وی افزود: این بی اعتنایی به محتوا از قرن 20 آغاز شد، شکلوفسکی و دیگران بر این اعتقاد بودند که هر کوششی برای تحلیل محتوایی ادب و هنر ناگزیر آن را به حوزه های دیگری مانند جامعه شناسی، مردم شناسی، فلسفه، سیاست و... می کشاند از این رو آنها اصول خاصی برای بیان موضوعات نداشتند و تنها به حذف موضوع می پرداختند. صادقی درخصوص ارزشی که فرمالیست ها در پی آن بودند اظهار داشت: آنها معتقدند که یک اثر باید بدور از معنا، مصداق و سودمندی داشته باشد و ارزش هایی که آنها به دنبالش بودند رهایی هنر از چیزهایی بود که ارزش شناخته می شدند. وی در ادامه نشست اصول فرمالیسم را این گونه بیان کرد: 1- رهایی از محدودیت های سوداگران 2- رد هر نوع سبک شناسی در گذشته 3- تاکید بر نو بودن (ابداع) 4- تغییر آشکار و خودآگاهانه 5- رد تمام صورت های سنتی که در نتیجه این اصول هنر عینی به مرور به هنر ذهنی و انتزاعی تبدیل شد. در این بین نظریه پردازی به نام کلایور بل، بر این اعتقاد بود که تاریخ هنر بر اساس پیشرفت ممتد نیست بلکه بر اساس تغییرات است در اصل تنزل عناصر روایی مدنظر آنها بود. صادقی افزود: روایت یعنی انتقال دانش به آنها با حذف روایت و عناصر تقلیدی محتوا را از بین بردند و تنها پوسته بیرونی باقی ماند. آنچه که آنها جستجو می کردند جدایی ارزش های زیبایی شناسانه از عناصر هنر بود. آنها عناصر و انگیزه های درونی و انگیزه های اجتماعی و ریشه های تاریخی و سبک های آکادمیک اثر را حذف کردند که نوعی طغیان فردگرایانه و محافظه کارانه بر علیه نسل پیرها به حساب می آمد و تمام این بحث ها برای آن بود که بگویند اثر مستقل است. وی درخصوص جریان اصولگرایان روس گفت: صورت گرایان روس که در 1916 بر اساس استقلال زبان، هنر نباشد پایه گذاری شده بود دارای چند اصل بوده است: 1- آشنایی زدایی به این معنا که خلاقیت هنری این است که در شکل روزمره و معمول تغییر ایجاد کنید و کشف و اثر وجود داشته باشد. 2- دشوار سازی (حضور فعال ذهن) 3- بی تفاوتی نسبت به موضوع بیان 4- رد کردن ربط محتوا با شکل (تاکید بر جنبه های بیرونی) 5- ناآشنا کردن پیام. صادقی در ادامه درخصوص اختلاف نظر لوکاچ و برشت بر سر ظاهر و محتوا توضیحاتی بیان کرد و همچنین در مورد فرمالیسم تئاتر و چگونگی آن گفت: با آمدن دولت پهلوی، تجدد شتاب بیشتری به خود گرفت و شکل های فرهنگی و ... مورد تقلید قرار گرفتند، بهمن فرسی اولین کسی بود که فرمالیسم را به تئاتر آورد. وی اظهار داشت: فرمالیسم با جشن هنر در ایران آغاز شد و در این بین گروه های تئاتری پدید آمدند که تاثیر شکلی و محتوایی آثار غرب را نشان می دادند که گاه این آثار هیچ تاثیر محتوایی بر تماشاگر نمی گذاشتند. اولین تئاتر فرمالیسم تئاتر در نهادهای دولتی تئاتر بود. کار دوم آن تدوین متن های غیر تئاتری بود سومین اثر آن بازنویسی و برداشت آزاد بود و چهارمین کار، انتخاب و نوشتن نمایشنامه های غریب و ناآشنا بود. پنجمین کار دست زدن به تجرید و تصنع بود. صادقی درخصوص انواع تئاتر فرمالیسم پس از انقلاب گفت: بعد از انقلاب چهار دسته کار فرمالیسم داریم، 1- کارهایی که ایجاد رقص و موسیقی در آنها بسیار است به گونه ای که قصه و محتوا را در بر می گیرد 2- فرمالیسم در نمایشنامه نویسی نمود پیدا کرد 3- اجراهای پرفورمن، آنچه که در آنها اهمیت دارد خود اجراست و به دنبال جنبه های فیزیکی کار هستند. 4- برخی کارهایی که متاسفانه در کارگاه نمایش صورت می گیرد و دارای نام های بلند چند خطی هستند بدون آنکه معنا و مفهومی داشته باشند. وی ویژگی های تئاتر فرمالیسم را در شش قسمت بیان کرد: 1- خنثی بودن، 2- دوری از معنی، سودمندی و ارتباط 3- گسیختگی شکل و فرم و محتوا 4- گنگی و انتظار از بیان 5- کوچک شدن تئاتر(بازی، کارگردانی، حرف ها و میزانس و ...) 6- حذف زبان. صادقی در پایان تصریح کرد: فرمالیسم بیماری قرن است به گونه ای که قطعه های بصری را به هم می چسباند و محتوا را از بین می برد که اینگونه بازی ها آری از هویت اجتماعی است. اینگونه است که تئاتر امروز ما با صندلی های خالی مواجه می شود و مهمترین رسالت خود که همانا جستجو، تربیت و نگهداشتن تماشاگر است را به فراموشی سپرده است. آرزو می کنم تلاش ما در جهت قدرت این زبان و ارتباط با مردم و برآوردن نیازهای فرهنگی میسر شود./01/120 خبرنگار:251
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 504]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها