«آل پاچینو» لقب شوالیه را از جشنواره فیلم ونیز می گیرد

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان:
[تصویر: c7d9ada59d638ad2aeb38749c907523c.jpg]

«آل پاچینو» بازیگر صاحب نام سینما، لقب شوالیه را از جشنواره بین المللی فیلم ونیز دریافت خواهد كرد.
[تصویر: break.gif]

آل پاچینو با مستند وایلد سالومه در این فستیوال ایتالیایی حضور خواهد داشت.
بنا بر اعلام هالیوود ریپورتر، پیش از این سینماگرانی چون تاكشی كیتانو و سیلوستر استالونه موفق به دریافت این لقب از جشنواره فیلم ونیز شده اند.
شصت و هشتمین دوره ی جشنواره ی ونیز به عنوان قدیمی ترین رویداد سینمایی جهان در روزهای ۳۱ اوت تا ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۱ (نهم تا نوزدهم شهریورماه) برگزار خواهد شد.
آل پاچینو ۷۲ ساله با نام كامل «آلفردو جیمز پاچینو» و نام مستعار «سانی» از پرآوازه ترین بازیگران تاریخ سینماست كه هشت بار نامزد جایزه اسكار شده است.
پاچینو كه قد نسبتا كوتاهی (۱۷۰ سانتی متر) در دنیای بازیگری دارد به عنوان یكی از بزرگ ترین بازیگران در تمام دوران تاریخ سینما یاد می شود.
ورود او به عرصه بازیگری را باید سال ۱۹۶۹ دانست. پاچینو در این سال در فیلم «ناتالی و من» بازی کرد و دو سال پس از آن نیز ایفای نقشی در «وحشت در نیلی پارک» را پذیرفت. اما بازی در این دو فیلم هرگز او را راضی نکرد تا اینکه فرانسیس فورد کاپولا تصمیم به ساخت یکی از شاهکارهای تاریخ سینما یعنی فیلم «پدرخوانده» گرفت و نقش «مایکل کورلئونه» به او واگذار شد. در ابتدا کاپولا جک نیکلسون را برای ایفای نقش در پدر خوانده انتخاب کرد، اما نیکلسون این پیشنهاد را رد کرد چراکه به گفته خودش نقش یک ایتالیایی را باید یک ایتالیایی بازی کند و با این کار ناخواسته بزرگترین شانس زندگی پاچینو را به او بخشید. پاچینو برای این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد که به آن نرسید.
در سال ۱۹۷۳ او در فیلم های مترسک و سرپیکو بازی کرد. در مترسک نقش آدمی سرگشته را داشت که در پی هویت خویش است و در سرپیکو نیز یک پاچینوی تمام عیار بود. وی در این فیلم نقش فرانک سرپیکو افسر پلیسی را بازی کرد که فساد افسران مافوق خود را افشا می کند. پاچینو در همان سال بار دیگر نامزد دریافت اسکار شد، اما باز هم این جایزه نصیبش نشد. با این حال منتقدان، جایزه گلدن گلوب را به سبب بازی در سرپیکو به وی اهدا کردند.
از دیگر بازی های چشمگیر پاچینو می توان به حضورش در فیلم های پدرخوانده ۲ (۱۹۷۴)، بعد از ظهر سگی (۱۹۷۵) و فیلم و عدالت برای همه (۱۹۷۹) اشاره کرد. پاچینو برای بازی در همه این فیلم ها نامزد اسکار شد ولی بدان دست نیافت. او می گوید: «من برای اسکار بازی نمی کنم، چون بازیگری عشق من است، عشقی که هرگز نمی توانم رهایش کنم».
او برای بازی در فیلم هایی چون کرامر علیه کرامر (۱۹۷۹)، اینک آخرالزمان و متولد چهارم جولای (۱۹۸۹) دعوت شد ولی او این پیشنهادها را قبول نکرد. هنگامی که کاپولا برای فیلم اینک آخرالزمان او را دعوت کرد، پاچینو در یک جمله پاسخ منفی به او داد: «من با تو به جنگ نخواهم آمد».
دهه۱۹۹۰ را برای باید دهه نوینی برای پاچینو دانست، زیرا او که پس از بازی در فیلم انقلاب (۱۹۸۵) مبتلا به ذات الریه شده و مدت چهار سال نیز از عالم سینما دور مانده بود، در فیلم دریای عشق (۱۹۸۹) بار دیگر خوش درخشید.
جانی (۱۹۹۱)، گلن گری گلن راس (۱۹۹۲)، راه کارلیتو (۱۹۹۳)، مخمصه (۱۹۹۵)، تالار شهر (۱۹۹۶)، وکیل مدافع شیطان، دنی براسکو (۱۹۹۷) و خودی (فیلم) (۱۹۹۸) اشاره کرد. اما برترین فیلم او در این دهه، بوی خوش زن در سال ۱۹۹۲ است که جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد. او در این فیلم ایفاگر نقش مرد نابینایی بود که عشق به همنوع را به بهترین شکل ممکن بیان می کند.
علاوه بر جایزه اسکار، جایزه گلدن گلاب نیز برای این فیلم از سوی منتقدان، به او اعطا شد. زمانی که نقش شیطان در فیلم وکیل مدافع شیطان (۱۹۹۷) را ایفا کرد، همه بزرگان، نامداران و تماشاگران سینما و مردم عادی او را نابغه خواندند.
در سال۱۹۹۶ از سوی انجمن گوتام جایزه ویژه یک عمر فعالیت هنری نصیبش شد و پیش از آن نیز از سوی فستیوال بین المللی فیلم سن سباستین اسپانیا، جایزه مشابهی به او اهدا شد.
او در سال ۲۰۰۲ در فیلم بی خوابی نقش یک کارآگاه را بازی کرد که در تعقیب یک قاتل حرفه ای است. تاجر ونیزی (۲۰۰۴) را باید بهترین فیلم او از سال ۲۰۰۰ به بعد دانست.
پاچینو در بازیگری دارای سبک ویژه ای است و به واقع سرشار از استعداد است و به خوبی می تواند ایفاگر هر نقشی باشد. نکته برجسته در بیشتر بازیهای او این است که مخاطب را با خود همراه می سازد. صدای گرم و دلنشین او در بازی به پاچینو کمک فراوانی می کند، گویی اعضای بدنش همه هنگام بازی واقعاً بازیگر هستند.
کمتر بازیگری در سینمای جهان می توان یافت که نظیر پاچینو قدرت بازی با چشم را داشته باشد. چشمان پاچینو قدرت صحبت کردن با مخاطب را دارد و می توان برق خاصی را در دیدگان وی احساس کرد. این یکی از امتیازات منحصر به فرد اوست و فیلم «پدرخوانده ۲» اوج بازی وی با چشم هایش به شمار می رود. قدرت و تأثیر نگاه او صحنه های جاودانه ای را در تاریخ سینمای جهان خلق کرده است. به عنوان مثال بازی استثنایی او در سکانس مرگ سولاتسو و پلیس خیانت کار در فیلم پدر خوانده ۱ ، استعداد بی نظیرش را به نمایش می گذارد.
در میان ستاره های هالیوود، بازیگران انگشت شماری چون مارلون براندو را می توان یافت که صدایی مانند او داشته باشند.
«آل پاچینو» طی پنج دهه حضور فعال در دنیای سینما در فیلم های ماندگاری بازی كرده است كه از مهم ترین آنها می توان به پدرخوانده، سرپیکو، بعدازظهر سگی، عدالت برای همه، گشت زنی، صورت زخمی، بوی خوش زن، مخمصه، وکیل مدافع شیطان، كافه چینی، تاجر ونیزی، سیزده یار اوشن و قتل منصفانه اشاره كرد.
وی برای فیلم های «پدرخوانده»، «سرپیكو»، «پدرخوانده۲»، «بعدازظهر سگی» «عدالت برای همه»، «گلن گلی گلنراس»، «دیك تریسی» و «بوی خوش زن» نامزد جایزه اسكار بود كه برای فیلم آخری موفق به دریافت این جایزه شد.
جایزه بافتا بهترین بازیگر مرد، چهار جایزه گلدن گلوب، بهترین بازیگر جشنواره كارلووی واری، بهترین بازیگر جشنواره سن سباستین و دریافت شیرطلای افتخاری جشنواره ونیز در سال ۱۹۹۴ بخشی از افتخارات سینمایی این بازیگر سرشناس هستند.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 434]