شبای تنهایی (می خور كه ترا بیخبر از خویش كند)

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: [/size]

گویند بهشت و حـور عین خواهد بود
و آنجا می ناب و انگبین خواهد بود
گر ما می و معشوقه گزیدیم چه باك
آخر نه به عاقبت همین خواهد بود

-------------------------------------
گــر من ز می مغانه مستم هستم
گر كافـر و گبر و بت پرستم هستم
هــر طایفه ای به من گمانی دارد
من زان خودم هرآنچه هستم هستم

-------------------------------------
این قافله عمر عجب می گذرد
دریاب دمی كه با طرب می گذرد
ساقی غم فردای حریفان چه خوری
پیش آر پیاله را كه شب می گذرد

-------------------------------------
بشنو این نکته که خود را زغم آزاد کنی خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی
آخرالامر گل كوزه گران خواهی شد
حالیا فكر سبوكن كه پر از باده كنی

-------------------------------------
عمر بگذشت به بی حاصلی و بوالهوسی
ای پسر جام می ام ده که به پیری برسی
چه شکرهاست در این شهر که قانع شده اند
شاهبازان طریقت به مقام مگسی

------------------------------------
جامی است كه عقل آفرینش می زد
صد بوسه ز مهر بر جبینش می زد
این كوزه گـر دهر چنین جام لطیف
می ســــازدو باز زمیــنش می زد

-----------------------------------

می نوش که عمر جاودانی این است
خود حاصلت از دور جوانی این است
هنگام گل و مل است ویاران سرمست
خوش باش دمی که زندگانی این است

---------------------------------

در عشق تو از ملالتم ننگی نیست
با بیخبران در این سخن جنگی نیست
این شربت عشق داروی مرادنست
نامردانرا از این قدح رنگی نیست

---------------------------------

تا كی غم آن خوری كه داری یا نی؟
دین عمر به خوشدلی گذاری یا نی؟
پر كن قدح باده كه معلومت نیست
كاین دم كه فرو بری برآری یا نی

---------------------------------

ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی باده ارغوان نمی باید زیست
این سبزه كه امروز تماشا گه ماست
تا سبزه خاك ما تماشا گه كیست

---------------------------------

می خور كه ترا بیخبر از خویش كند
خون در دل دشمن بد اندیش كند
هشیار بدن چه سود دارد؟ جز آنك
ز اندیشه پایان، دل تو ریش کند

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 172]