چرا پلک چشممان می پرد ؟

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: پرش پلک چشم یکی از عارضه های چشمی می باشد که گاه به گاه بروز می نماید .
این عارضه چشمی از دید پزشکان دارای علت های مختلفی می باشد .
به گزارش خبرنگار سلامت نیوز ، از دید برخی از پزشکان اين عارضه اكثرا خود به خود برطرف مي شود. علت پرش پلك معلوم نيست و ممكن است در اثر تحريك اعصاب عضلات چشم ايجاد شود.
علت پرش پلك در صورت تداوم ممكن است خستگي چشم باشد.
اگر در محلي زير نور شديد لامپ هاي مهتابي كار مي كنيد سعي كنيد ميزان نور را كاهش دهيد و نور حاصل از مفتول هاي گداخته فلزي (لامپ هاي معمولي) را براي ملايم كردن روشنايي به محيط اضافه كنيد. ممكن است با قرار دادن روزانه دوبار كمپرس مرطوب و گرم روي چشم هاي خود احساس راحتي كنيد و به عضلات پلك آرامش بخشيد.
از سوی دیگر برخی دیگر از پزشکان معتقدند عارضه يا ناراحتي پرش يا لرزش پلك چشم، نشانه و اختلالي است كه در عضلات بوجود مي‌آيد و اين اختلالات به علت كمبود مواد حاوي منيزيم و كلسيم بوجود مي‌آيد.
پزشكان مي‌گويند: چرا پلک ‌ها می ‌پرند؟
بسیاری از افراد حركات ناخواسته ی ماهیچه ‌ها را در قسمت ‌های مختلف بدن كه برخی از آن ها به صورت پرش‌ های عضلانی هستند، تجربه كرده‌ اند، اما بدون شك آزار دهنده‌ ترین آن ها پرش ‌هایی است كه در ناحیه پلک ‌ها ایجاد می‌ شود.
اما آیا تا به حال علت آن را از خود پرسیده اید؟
ین عارضه نوعی وضعیت خوش‌ خیم است كه عمدتا ناشی از استرس و خستگی است و باعث پرش‌ های تیک ‌وار عصبی ماهیچه ی این عضو از بدن می شود.
ماهیچه‌ هایی كه پلک ‌ها را كنترل می‌ كنند، بسیار كوچك و در عین حال حساس هستند و نسبت به محرك‌ هایی نظیر استرس، خستگی و كافئین به سرعت واكنش نشان می ‌دهند. زمانی كه این محرک ها از حد خاصی بیشتر می شوند، باید منتظر چنین پرش‌ های عضلانی در پلک ‌ها بود.

عوامل ایجاد کننده
مصرف زیاد كافئین (قهوه و کولا) و همچنین خیره شدن برای ساعات‌ طولانی به صفحه ی مانیتور کامپیوتر و حتی استفاده طولانی‌ مدت از لنزهای چشمی می‌ توانند به پرش پلک ‌ها منجر شوند.

البته این وضعیت عمدتا موقتی است و ممكن است با گذشت چند روز یا چند هفته، متوقف شود.

درمان
راهكارهایی مانند مصرف كمتر كافئین، استفاده از قطره‌ های چشمی و از همه مهم تر استراحت دادن به چشم‌ ها از جمله اقداماتی است كه می‌ توان برای درمان سریع این عارضه موقتی به كار برد.

درمان اين ناراحتي طولاني است و لااقل بايد به مدت 2 تا 3 ماه ادامه داشته باشد كه به تمام اعضاي بدن مواد معدني برسد.
ساير عوارض و اختلالاتي كه در اثر كمبود منيزيم در بدن بوجود مي‌آيد شامل لرزش دستها، كرامپ عضلات در پاها، گردن، شانه، گرفتگي گلو يا بلع، خواب رفتن دستها يا پاها و نيز اسپاسمهاي عضلاني است .

--------------------------------------------------------------------------------

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 256]