عصاي سفيد و غم شكسته شدن شيشه زندگي يك مادر روشندل

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: اميدوار و شاداب، با اعتماد به نفسي وصف ناشدني، روزگار مي گذراند و خود را براي فرداي كودكانش آماده مي ساخت.مي گفت:‌ بايد جايگاه عصاي سفيد را در دنياي بيروني به اثبات رسانيم؛ بايد به مردم اثبات كنيم با مشاهده عصاي سفيد قدري در رفتارهاي خود تامل كنند. مي گفت: تا شقايق هست زندگي بايد كرد، بايد ديده شد، بايد حس كرد، بايد زندگي را عاشقانه دنبال كرد و از آن لذت برد . مي گفت: نبايد نداشتن بينايي شما را از زندگي محروم كند. بايد بود و به خود كمك كرد تا زندگي روال طبيعي خود را طي كند. اما او با تمام تلاشي كه در جدال با معلوليتش در روند طبيعي زندگي مي كرد، قرباني شد. اما قرباني چه؟ ! كم توجهي و عدم مراقبت از خود يا سهل انگاري مسوولان شهري؟ بارها و بارها از مشكلات خود و ديگر اقشار آسيب پذير در اماكن عمومي قلم زده بود. گويي فريادي بر دل سنگ بود و نتيجه آن هيچ! او سالها خبرنگار همشهري و ايران سپيد بود و از نزديك مشكلات شهري را لمس كرده بود و بارها نوشته بود.او بانوي نقادي نابينا بود اما افسوس كه به خوبي ديده نشد . او از جمله روشندلاني بود كه عصاي سفيد را حرمت مي نهاد و از اين وسيله براي يافتن راهي به فضاي بيروني بهره مي برد. هما بدر نخستين قرباني مترو و كم توجهي مسوولان در ايجاد بستر مناسب براي نابينايان نيست، بلكه او يكي از دهها قرباني روشندلي است كه جان خود را در اين محل عمومي از دست مي دهد. اين روشندل 33 ساله، روز گذشته - 24 مهر- در ايستگاه خزانه مترو هنگام سوار شدن به قطار مترو سقوط كرد و جان خود را از دست داد. شايد او نيز همچون ديگران، مدتي خوراك رسانه ها باشد و با گرفتار شدن در گرداب جنجالي رسانه اي، وعده هايي نيز از سوي مسوولان داده شود و بعد هم از خاطره همگان برود اما به نظر مي رسد بايد چاره اي اساسي انديشيده شود تا قدري از مشكلات نابينايان كاسته شود. با وقوع اين حادثه و بازتاب آن در رسانه ها، جعفر ربيعي مديرعامل شركت بهره برداري مترو اعلام كرد كه ايستگاههاي مترو از شرايط امني براي تردد نابينايان و انواع معلولان جسمي برخوردار است. وي افزود:‌ همه ايستگاههاي مترو، داراي پله برقي است و 70 درصد آنها نيز به آسانسور مجهز هستند. ربيعي در عين حال اضافه كردك‌در همه ايستگاههاي روي زميني مترو نيز راههاي رمپ ورودي ويژه معلولان ايجادشده است تا معلولان بتوانند به راحتي وارد ايستگاههاي مترو شوند. مديرعامل شركت بهره برداري مترو اظهار داشت: خط زرد روي سكوي مترو، نشانه منطقه ممنوعه است و مسافران نبايد از خط زرد سكوي مترو جلوتر بروند. اين گفته ها در حالي از سوي مسوولان مترو اعلام مي شود كه برخلاف اين ادعاها، معلولان و نابينايان هنوز با مشكلات زيادي براي تردد در مترو يا در فضاي شهري مواجه هستند. آنان براي ورود به ايستگاه يا درون واگن هاي قطار با مشكلات زيادي مواجهند كه هنوز رفع نشده است. روز جمعه - 23 مهرماه - سالروز جهاني نابينا بود، اما در اين روز به مشكلات نابينايان پرداخته نشد حتي وعده اي هم هر چند بر روي كاغذ، به اين قشر آسيب پذير روشندل داده نشد. هيچ كس هم اعتراضي نكرد و همه در انتظار روزي ديگر ، وقت خود را سپري كردند. در سال هاي اخير، اگرچه اقداماتي هر چند كمرنگ از سوي مسوولان شهري براي مناسب سازي معابر شهري براي تردد معلولان انجام شده اما اين اقدامات هنوز نتوانسته است مشكلات آنان را برطرف كند. ايجاد راههاي ويژه معلولان براي ورودي به خيابان ها و معابر و ساختمان ها و سازمانها ، طراحي خودروهاي ويژه معلولان و ايجاد راههاي ورود براي ورود به اتوبوسها از جمله اين اقدامات است. اما همچنان اغلب معلولان و نابينايان مجبورند به دليل موانع زيادي كه وجود دارد درون خانه محبوس شوند و در فضاي شهري تردد نكنند. تجهيز برخي تقاطع ها به كليد فشاري ‎ push button از جمله اين اقدامات است . با تجهيز تقاطع ها به اين كليد صوتي، اين امكان براي معلولان بويژه نابينايان فراهم شد تا آنان حضور و درخواست عبور از تقاطع را به چراغ هاي راهنمايي در تقاطع شهر تهران اعلام كنند. اين كليد صوتي، اين امكان را به نابينايان مي‌دهد كه با تشخيص وضعيت چراغ راهنمايي به راحتي بتوانند از تقاطع‌ها عبور كنند. قرار بود اين تجهيزات در 200 تقاطع شهر و محل قرار گرفتن مدارس نابينايان مجهز شود اما اين طرح شهري همچون ديگر طرحها رها شد. رضا بهار ازدوستان خانوادگي هما بدر مي گويد: اين بانوي خبرنگار و معلم نابينا به رغم تلاش براي بازگويي مشكلات نابينايان در فضاي شهري و وجود نقص ها و كاستي هاي اماكن شهري براي تردد نابينايان، خود قرباني بي توجهي مسوولان شهري شد. وي با تكذيب ادعاي برخي رسانه ها در خودكشي اين روشندل مي افزايد: او از روحيه شادابي برخوردار بود و انگيزه خوبي با داشتن دو كودك خردسال و همسري تحصيلكرده، ‌دلسور و مهربان براي ادامه زندگي داشت. وي در ادامه مي گويد: با شناخت كاملي كه از وي و زندگي اش دارم، احتمال خودكشي را صفر مي دانم. بهار اضافه مي كند: برخلاف ادعاي مسوولان مترو، هيچ امنيتي در مترو براي نابينايان وجود ندارد و آنان در ورود به اين فضاها، در معرض خطرات زيادي قرار مي گيرند. بهار تاكيد مي كند: مدير بهره برداري مترو گفته است تجهيز ايستگاههاي مترو به محافظ هاي شيشه اي گرانقيمت است كه فعلا مقدرو نيست. حال سووال اين است كه آيا بهاي جان باختن شهروندان كمتر از بهاي اين امكانات رفاهي است ؟ بهار با انتقاد از مسوولان مترو مي گويد: چرا فضاي منطقه ممنوعه سكوي مترو از ديگر فضاها جداسازي نشده است؟ چرا نبايد با محافظي همچون شيشه لبه سكوي را از ديگر بخش ها جدا كرد تا مشكلي براي شهروندان و به ويژه پيش نيايد؟ وي مي افزايد: با توجه به آنكه ايستگاههاي مترو مجهز به دوربين است، چطور شده است كه مسوولان مترو هنگام رويت وي بر روي خط زرد، اخطار نداده اند؟ چه كسي مسوول جان باختن اين بانوي روشندل است؟ چگونه مسوولان بي توجه مواخذه خواهند شد؟ وي با بيان اينكه روشندلان براي تردد در شهر با مشكلات زيادي مواجه هستند، مي گويد:‌ اين معلم جوان كه استخدام رسمي چند مدرسه تلفيقي براي كودكان نابينا بود هر روزه مجبور بود مسافتي را بين دو مدرسه بپيمايد. چرا آموزش و پرورش وسيله نقليه اي در اختيار وي قرار نداده بود تا مشكلات ترددي وي در خدمت رساني اش كمتر شود؟ بهار مي افزايد: احتمال اينكه هما در محاسبات قدم هايش براي ورود به درون قطار مترو دچار اشتباه شده باشد امري محال نيست و ممكن است اين امر باعث سقوط وي به درون محوطه خطر ايستگاه شده باشد . بهار يادآور مي شود: هما بدر براي آگاه سازي مسوولان مترو از مشكلات نابينايان در مترو تلاش زيادي كرد اما فريادش به هيچ جا نرسيد. وي مي گويد: خط زرد و قرمز لبه سكو استفاده و كاربردي براي معلولان و نابينايان ندارد، چاره اي اساسي بايد براي تشخيص اين منطقه خطر از سوي مسوولان انديشيده شود؟ بهار مي افزايد: همگان تصور مي كنند نابينايان از حواس هاي مضاعفي برخوردارند كه دچار خطا نمي شوند درحالي كه روشندلان با از دست دادن يك حس از ديگر حواس پنجگانه خود، به خوبي استفاده مي كنند. به اعتقاد وي،‌ محيط شهري فضاي مناسبي براي حضور معلولان و نابينايان نيست و اگر فردي قادر به تامين هزينه اي هنگفت براي تردد و حضور عزيز معلولش را با آژانس هاي خصوصي نداشته باشد، نبايد هيچگاه از خانه بيرون بيايد. راضيه كباري يك نابينا روشندل در باره مشكلات خود براي حضور در فضاي شهري و تردد در خيابان مي گويد: به دليل موانع موجود شهري امكان تردد نابينايان در شهر بيسيار كم است. وي مي افزايد: به لحاظ فرهنگ موجود در جامعه، 90 درصد نابينايان از عصاي سفيد استفاده نمي كنند و امكان تردد در فضاي شهري به سختي امكان پذير است. وي اضافه مي كند: بنابر گفته مسوولان بهزيستي، تنها چهار درصد از فضاي شهري براي تردد معلولان مناسب سازي شده كه اين رقم بسيار ناچيزي است. كباري مي گويد: متاسفانه هنوز فرهنگ درستي از عصاي سفيد و نابينايان درجامعه، جا نيفتاده است چرا كه عده اي از شهروندان با رويت عصاي سفيد نابينايان روشندل را با متكديان اشتباه مي گيرند و به آنان كمك مالي مي كنند كه اين امر ناراحت كننده است. وي در باره مشكلات نابينايان در مترو مي گويد: نابينايان قادر به رويت خط زرد و قرمز سكوي مترو نيستند و اين امر موجب شده تا آنان در معرض خطر بيشتري قرار گيرند. اين بانوي نابينا با اشاره به فضاي خالي ميان دو واگن قطار مي افزايد: بارها نابينايان به دليل عدم تشخيص اين فضا و تفكر اينكه در ورودي قطار است، در معرض خطر سقوط قرار گرفته اند. وي اضافه مي كند: مسوولان مترو مي گويند ماموران ايستگاه مترو براي كمك به نابينايان و معلولان، آموزش ديده اند اما چگونه و كجا؟چرا هيچ كس خبر ندارد؟ كباري با ابراز تاسف مي افزايد: فرهنگ سازي مناسبي در جامعه براي جايگاه عصاي سفيد و پذيرش نابينايان و كمك به آنان انجام نمي شود. وي ابراز اميدواري مي كند اين مشكلات با تدابير مسوولان هر چه سريعتر برطرف شود. اجتمام**9136**1572

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 437]