واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش ايرنا، فرمانده نيروهاي مسلح انگليس كه در مجلس عوام اين كشور حاضر شده بود تا درباره اوضاع نظامي افغانستان گزارش دهد، گفت: نظاميان انگليس توانايي طالبان را دست كم گرفته بودند. ژنرال ديويد ريچارد در سخنان خود اعزام نيروهاي نظامي انگليس به جنوب افغانستان در سال 2006 ميلادي را مانند ورود به لانه زنبور توصيف كرد. وي مشكلات نظاميان خارجي در افغانستان را شكست اطلاعاتي اين نيروها خوانده است. اين فرمانده نظامي انگليس، اعزام نظاميان اين كشور به استان هلمند در جنوب افغانستان را يكي از خونين ترين جنگ ها از زمان جنگ جهاني دوم برشمرده است. همچنين ژنرال پيتر وال فرمانده نيروي زميني انگليس نيز در اين جلسه شكست اطلاعاتي كشورش در جنگ افغانستان را پذيرفت. اين فرمانده نظامي نيز گفته است كه انگلستان ظرفيت طالبان را دست كم گرفته بود. حدود سه هزار و 300 نظامي انگلستان سال 2006 ميلادي كنترل استان هلمند را به دست گرفتند. اين اظهارات فرماندهان نظامي انگلستان درباره دست كم گرفتن قدرت طالبان درحاليست كه چندي پيش رسانه هاي غربي از حمايت هاي مالي آمريكا و نيز كمك هاي تسليحاتي انگليس به طالبان پرده برداشتند كه بازتاب هاي مهمي در پي داشت. تحليلگران، اين كمك هاي آمريكا و انگليس به طالبان را با هدف ترغيب اين گروه به صلح و مذاكره ارزيابي مي كنند و مي گويند واشنگتن مي خواهد طالبان را در قدرت سهيم بسازد و با صلح، زمينه خروج آبرومندانه خود از مهلكه جنگ افغانستان را فراهم آورد. وخامت اوضاع امنيتي در افغانستان و قدرت گرفتن طالبان در شرايطي است كه 10 سال از حضور هزاران سرباز خارجي كه شعار مي دادند آمده اند تا طالبان و القاعده را از بين ببرند، مي گذرد و اينك پس از يك دهه نه تنها طالبان از بين نرفته بلكه روز به روز بر خشونت ها افزوده شده است. تاملي بر شرايط موجود جنگ افغانستان پرسش هاي بسياري را به ميان مي آورد، چطور هزاران نيروي خارجي طي 10سال باوجود تجهيزات نظامي مدرن نتوانسته اند يك گروهي كه شمارشان بسيار كمتر است را شكست دهند؟ اينك تعداد سربازان خارجي مستقر در افغانستان حدود 150هزار نفر اعلام شده درحالي كه شمار سربازان ارتش افغانستان 160هزار تن و همچنين نيروهاي پليس اين كشور حدود 130هزار نفر است. شمار اين نيروهاي خارجي و سربازان افغان درحاليست كه تعداد اعضاي طالبان در افغانستان بيشتر از 30هزار نفر برآورد نمي شود، اينك چطور مي توان بسادگي باور كرد آمريكا و انگليس باوجود فعاليت دستگاههاي جاسوسي شان دركنار قدرت نظامي اين كشورها همراه با حدود 50 كشور ديگر، رودست خورده اند، طالبان را دست كم گرفته بودند و نتوانستند پيروز شوند؟ بسياري از تحليلگران معتقدند كه آمريكا از دو سال پيش تاكنون وقتي متوجه شد كه در جنگ افغانستان به توفيقاتي دست نمي يابد تصميم گرفت تنها راه حل برون رفت از اين مهلكه را صلح با طالبان معرفي كند. انتشار خبر پرداخت ميليون ها دلار از ماليات شهروندان آمريكا به طالبان طي ماههاي گذشته فشار سنگين افكارعمومي اين كشور به دولتمردانشان را به دنبال داشته اما به نظر نمي رسد حتي باوجود اين فشار و نيز اعلام خبر مرگ بن لادن كه گفته مي شود بنا به اهداف سياسي منتشر شده تاثيري در خروج اين كشور از افغانستان داشته باشد. طالبان همواره خروج بي قيد و شرط نظاميان خارجي از افغانستان را پيش شرط هرگونه مذاكره اعلام كرده اند. حال در شرايطي كه آمريكا نه باهدف تحقق امنيت براي افغان ها بلكه به منظور حضور دائمي در منطقه و دستيابي به اهداف منفعت طلبانه اش به افغانستان لشكر كشي كرده، اگر بتواند طالبان را متقاعد كند كه حضورش در افغانستان را تثبيت و روند صلح را نيز محقق كند، شايد مدعي شود كه توانسته اهداف خود را به طور كامل جامه عمل بپوشاند. انگليس نيز متحد نخست آمريكا در افغانستان است، اينك پس از آمريكا كه حدود يكصدهزار سرباز در اين كشور دارد، انگليس رتبه دوم نيروها را از آن خود كرده است. نقش مرموزانه انگليس در برخورد با طالبان درحاليست كه دو ماه پيش يكي از اعضاي طالبان در سفري به انگليس، توانست درباره مذاكره با مقام هاي افغان در آن كشور به گفت و گو بپردازد. بسياري از رسانه هاي افغانستان همان زمان اعلام كردند كه انگليس هماهنگ كننده مذاكره با طالبان در كنار آمريكا به شمار مي رود. البته اين درحاليست كه وقتي نقش خارجي ها در تشديد ناامني هاي اخير در افغانستان بررسي مي شود، بيشتر به اين سياست هاي پنهان خارجي پشت پرده پي مي بريم؛ وزير دفاع افغانستان هفته گذشته هويت عامل انتحاري طالبان كه توانست به ساختمان اين نهاد نفوذ كند را فردي معرفي كرد كه چند سال در لندن سابقه سكونت و زندگي داشته است. همچنين وقتي به فرار حدود 500 عضو طالبان از زندان قندهار نگاه مي شود به باور بسياري از كارشناسان و حتي مقام هاي افغان، بدون همكاري نيروهاي خارجي امكان فرار اين تعداد اعضاي طالبان وجود نداشته زيرا امنيت آن شهر به دست نظاميان خارجي است. حال در اين شرايط، آمريكا و انگليس با حمايت از طالبان توانسته اند زمينه هاي افزايش ناامني ها را از يكسو براي تثبيت ادامه حضور خودشان در منطقه فراهم سازند و از سويي در پشت پرده به دنبال صلح و مذاكره با طالبان هستند تا بتوانند جان سالم از مهلكه به در ببرند و مدعي شوند كه پيروز ميدان بوده اند. در اين شرايط كه سياست هاي چندگانه و مشكوك نيروهاي خارجي در افغانستان بر همگان مشخص شده، معلوم نيست طالبان و آينده زندگي افغان ها به چه سرانجامي دچار شود. حال در اين شرايط ادامه حضور نيروهاي خارجي در افغانستان باوجود اعلام خبر كشته شدن اسامه بن لادن سركرده القاعده درحالي كه آمريكا به بهانه نابودي القاعده به منطقه آمده بود، تامل برانگيز است. مقام هاي آمريكايي و ناتو طي دو هفته پيش بارها در يك همصدايي هدفمند در رسانه ها اعلام كردند كه با نابودي بن لادن، تروريسم از بين نرفته و نبايد آمريكا از منطقه خارج شود. حضور 10 ساله نيروهاي خارجي درحاليست كه از زمان حضور اين نظاميان در افغانستان بيش از 20هزار نفر از مردم غيرنظامي اين كشور كشته و بيش از همين اندازه نيز مجروح شده اند. ناامني ها همه ابعاد زندگي مردم و به ويژه بازسازي افغانستان را بشدت تحت تاثير خود قرار داده است. تنفر افغان ها از حضور نيروهاي خارجي به ويژه به علت افزايش كشتار مردم بيگناه توسط اين نيروها و نيز توجه نكردن به تماميت ارضي و حقوق اوليه مردم افغانستان بشدت افزايش يافته است. آمريكا طرح ايجاد پايگاه دائمي در افغانستان را درحالي در قالب يك پيمان استراتژيك با افغان ها دنبال مي كند كه روسيه، پاكستان و ديگر كشورهاي منطقه بشدت به چنين اقدامي واكنش نشان داده اند. آساق**569**
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 392]