واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: روی یک صندلی راحت که تکیه گاه سر دارد، بنشینید. اگر کفشتان تنگ است از پا در آورید یا بندهایش را شل کنید. در راحت ترین حالت ممکن قرار گیرد تا به راحتی بتوانید اعضای بدنتان را حرکت دهید. دست هایتان را به هر صورت که مایلید قرار دهید. اکنون از پنج تا یک بشمارید و آرام چشم هایتان را ببندید. آرام و عمیق نفس بکشید. اجازه دهید تا ریه هایتان کاملا از هوا پر شود. چند ثانیه هوا را در سینه تان حبس کنید و سپس به آرامی هوا را بیرون دهید. روی نفس هایتان تمرکز کنید. مسیر هوا را که از بینی وارد ریه ها می شود در ذهنتان تجسم کنید. روی خنکی نوک بینی تان تمرکز کنید. هوای سرشار از اکسیژن از بینی وارد مسیر هوایی می شود، نوک بینی شما را خنک می کند و وارد ریه هایتان می شود. ریه های شما با هر دم پر از اکسیژن می شود. اکسیژن بیشتر شما را سبک و سبک تر می کند. به حسی که در هنگام دم روی پوست شکمتان احساس می کنید، تمرکز کنید. به نفس کشیدن ادامه دهید. شما لحظه به لحظه اکسیژن بیشتری را وارد بدن می کنید در نتیجه همه بدن شما از جمله ماهیچه هایتان سرشار از اکسیژن می شود. کم کم، ریلکس و سبک می شوند... عمیق تر نفس بکشید و اجازه دهید بدنتان سبک و سبک تر، شل تر و شل تر، آزاد و آزادتر شود... شما هیپنوز شده اید! هیپنوز یک پدیده نرمال مغزی است. مغز انسان پنج حالت مختلف را تجربه می کند. ۱) بیداری: شما در بیداری می بینید یا می شنوید و به تحریکات اطراف واکنش نشان می دهید. ۲) خواب: در خواب چشمان شما نمی بینند، گوش هایتان نیز نمی شنوند، به تحریکات اطراف نیز واکنشی نشان نمی دهید مگر آنکه تحریکات بیرونی از آستانه خواب شما بیشتر باشد. خواب حالت رویایی مغز است. مغز شما در خواب اتفاقات روز را آنالیز می کند و شما آنها را به صورت رویا می بینید. ۳) بی هوشی: برخلاف خواب و بیداری که پدیده های طبیعی مغزی هستند، بی هوشی یک حالت غیرطبیعی است. در این حالت که توسط دارو یا بر اثر ضربه به مغز یا شوک بوجود می آید، مغز قدرت دریافت سیگنال های عصبی را از دست می دهد. بنابراین در بی هوشی، شدیدترین دردهای جراحی نیز حس نمی شود. ۴) Delirium : این حالت که به آن اصطلاحا سرسام نیز می گویند، حالت دیگری از مغز است. در این حالت فرد کارهایی انجام می دهد که مغز آنها را ثبت نمی کند. برخی از بیماران روانی ممکن است دست به اقداماتی بزنند نظیر پرخاشگری، که اگر از مدتی از آنها سوال شود چیزی به یاد نمی آورند. ۵) هیپنوز: هیپنوز حالتی از مغز است که در هیپنوتیزم رخ می دهد. در این حالت سه ویژگی تمرکز، انفکاک و تلقین پذیری برای فرد اتفاق می افتد. به این معنا که فرد ابتدا روی یک موضوع تمرکز می کند. این تمرکز بالا سبب جذب او و انفکاکش از محیط پیرامونش می شود. البته در همین انفکاک می تواند پیام ها و تحریکات محیطی را نیز دریافت کند و در صورت لزوم به آنها پاسخ دهد. در عین حال فرد هیپنوز شده از تلقین پذیری بسیاری نیز برخوردار خواهد شد. ممکن است شما در طول روز بارها و بارها هیپنوز شوید. به این حالت هیپنوز خود به خود یا “Alert hypnose می گویند. تصور کنید که شما درگیر یک مساله فکری شده اید و روی آن تمرکز کرده اید. در عین حال دارید در مسیر خود رانندگی می کنید. شما بدون اینکه بدانید دنده عوض می کنید و در مسیر خود به تحریکات ترافیکی بیرونی واکنش نشان می دهید. اما غرق در افکار خود هستید و زمانی به حال خود برمی گردید که به مقصد رسیده اید و یا یک محرک قوی شما را به حال خود آورده است. ممکن است این مساله فکری آنقدر عمیق باشد که حتی شما ناخودآگاه اشک هم بریزید. در این حالت شما هیپنوز شده اید و سه پارامتر تمرکز، انفکاک و تلقین را تجربه کرده اید. همه ما هیپنوتیزم خودبخود را در هنگام تماشای یک فیلم سینمایی نیز تجربه کرده ایم. چنین تجربه هایی در مورد کودکان به هنگام تماشای کارتون های مورد علاقه شان یا بازی بیشتر رخ می دهد، چرا که کودکان از هیپنوتیزم پذیری بالایی برخوردار هستند. در حالتی دیگر امکان دارد که شما به کمک یک درمانگر یا فردی که هیپنوتیزم را می شناسد، هیپنوز شوید. ● هیپنوتیزم چه اهمیتی دارد؟ بدن انسان در شرایط هیپنوز ویژگی های خاصی دارد. هورمون های ویژه ای در بدن ترشح می شود و سیگنال های مغزی انسان در حالت آلفا، بتا یا حتی صریح تر از آن گاما قرار می گیرد. بدن شل و ریلکس می شود و اسپاسمی در عضلات رخ نمی دهد. ضربان قلب بسیار عادی و نرمال می شود. تنفس منظم و عمیق می شود. سطح اکسیژن خون بالا می رود و خون رسانی به طور مرتب به همه نقاط بدن صورت می گیرد. فرد هیپنوز شده یک آرامش عمیق را احساس می کند و اضطراب و استرس از وی دور می شود. این شرایط علاوه بر آنکه سبب می شود بسیاری از پارامترهای تشدید بیماری از بین رود، به سرعت بهبود و به بسیاری از بیماری ها نیز کمک شایانی می کند. این حالت خصوصا در بیماری های سایکوسوماتیک نمود بیشتری دارد. بیماری های سایکوسوماتیک یا روان تنها به دسته ای از بیماری ها گفته می شود که منشا روانی دارند. بسیاری از بیماری های دستگاه گوارش، حساسیت ها، تظاهرات پوستی و... در اثر استرس تشدید می شوند. بنابراین به کمک هیپنوتیزم می توان استرس را از فرد دور کرد و به بدن او اجازه داد تا با سرعت بیشتری به درمان بیماری بپردازد. البته نباید فراموش کرد که هیپنوتراپی به هیچ روی نباید جایگزین سایر درمان های متداول شود بلکه هیپنوتیزم به عنوان یک ابزار درمانی در کنار درمان های دیگر به فرد کمک می کند تا زودتر و راحت تر از بیماری خود شفا یابد. نکته درمانی دیگری که در هیپنوتیزم باید به آن توجه کرد آن است که همانطور که گفته شد در هیپنوتیزم تلقین پذیری فرد بالا می رود. از همین رو می توان بنا به تشخیص درمانگر احساسات و ویژگی هایی را به فرد تلقین کرد تا به کمک آن بتواند به درمان بسیاری از بیماری ها و ناهنجاری های روانی خود از قبیل اعتیاد به مواد مخدر و الکل، سیگار کشیدن، پرخاشگری، سوءظن و بدبینی و... بپردازد. همچنین متخصصان هیپنوتراپ می توانند با کمک تکنیک های هیپنوتیزم به مراجعان خود آموزش دهند که چگونه می توانند با یک تکنیک ساده خستگی را از بدن خود دور کنند و با صرف مدت کوتاه، پر انرژی و شاداب به فعالیت های روزانه خود ادامه دهند. هیپنوتیزم همچنین به کاهش و کنترل درد نیز کمک بسزایی می کند. در سال ۱۹۷۰ یک بیمار در سوئد بدون بی هوشی و تنها با هیپنوتیزم مورد جراحی تیروئید قرار گرفت، بدون آنکه کوچک ترین دردی حس کند. در کشور سوئد این نیز با رشد آموزش تکنیک های هیپنوتیزم مورد توجه پزشکان و دندان پزشکانی هستند که تنها با کمک هیپنوتیزم به کنترل درد مراجعان خود می پردازند و حتی جراحی های دندان را بدون بی حسی انجام می دهند. زایمان بدون درد با هیپنوتیزم هم یکی دیگر از کاربردهای این روش است. ● اما آیا هیپنوتیزم برای همه افراد کاربرد دارد؟ جواب این سوال منفی است. هیپنوتیزم در ۹۵ درصد از افراد سالم که فاقد بیماری روانی هستند، امکان پذیر است اما پنچ درصد از افراد سالم جامعه به هیچ عنوان هیپنوز نمی شوند که این مساله به ژنتیک این افراد باز می گردد. ضمن آنکه بیماران روانی را نیز نمی توان هیپنوتیزم کرد. در میان جمعیت ۹۵ درصدی هیپنوتیزم پذیر نیز یک طیف را شاهد هستیم. ۱۰ درصد از این افراد از هیپنوتیزم پذیری بالایی برخوردارند. به گونه ای که می توان بی حسی های عمیق را به آنها القاء کرد و بدون بی هوشی یا بی حسی آنها را مورد عمل جراحی قرار داد. ۶۰درصد از این افراد نیز از هیپنوتیزم پذیری متوسط برخوردارند و می توانند به خوبی درمان های هیپنوتیزم را دریافت کنند. ۲۵درصد باقیمانده از هیپنوتیزم پذیری ضعیفی برخوردارند اما همین گروه نیز می توانند در سطوح مختلف مورد هیپنوتراپی قرار گیرند. هیپنوتراپی باید تنها توسط درمانگران مورد تایید انجمن هیپنوتیزم بالینی ایران به عنوان تنها مرجع علمی و قانونی در این زمینه انجام گیرد و پس از چند جلسه هیپنوتراپی، تکنیک های خود هیپنوتیزمی به فرد آموزش داده می شود تا او بتواند در شرایط مختلف با استفاده از این تکنیک، استرس و اضطراب خود را کاهش داده و درمان خود را کامل کند. تکنیک های هیپنوتیزم متفاوت است و بسته به ویژگی ها و شخصیت فرد، درمانگر یک تکنیک را انتخاب می کند. هیپنوتیزم هیچ خطری برای فرد هیپنوتیزم شونده ندارد و تنها ممکن است فرد از حالت هیپنوز وارد خواب شود و پس از مدتی بیدار شود. در پایان باید گفت بسیاری از اعتقادات و باورهایی که در میان عامه مردم در مورد هیپنوتیزم وجود دارد، مطالبی از قبیل اینکه می توان از فرد هیپنوز شده اعتراف گرفت یا القائاتی برخلاف باورها و اعتقادات فرد به او تلقین کرد شایعاتی بیش نیستند. همچنین اگر خود فرد نخواهد، به هیچ عنوان نمی توان او را هیپنوز کرد. ( www.sharghnewspaper.com ) پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 462]