آخرين چيزي كه خدا به انسان داد

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: آخرين چيزي كه خدا به انسان داد!

سوره مائده
خواندن مقدمه‌ي اين مطلب ضروري‌ست!

«مائده» به معناي غذاي آسماني، نام پنجمين سوره‌ي قرآن است كه در مدينه نازل شده و 120 آيه دارد. اين سوره به موضوعات: وفاي به عهد، نگهداري و شکر نعمتهاي خدا دادي و حفظ حدود آن پرداخته، و انسانها را فرامي‌خواند که با نعمتهاي الهي در سلطنت او طغيان و گردنکشي نکنند. چرا که خداوند رحمت روزافزون خود را بر آنان كه ايمان آورده و كارهاي نيك انجام مي‌دهند داده و بر هركه سركشي و ستم مي‌کند سخت گرفته و سرانجامش را عذاب قرار خواهد داد.
آنچه گفته شد با دقت در آيه‌هاي آغازين و پاياني سوره و نيز از مواردي چون سوال از مسيح عليه ‌السلام، ذکر احکام حدود و قصاص، داستان بني‌اسرائيل و ستمگري آنها و عذاب شدنشان، داستان فرزندان آدم و نيز بازداري از کارهايي که موجب كوتاهي در فرمان خدا مي‌شود مانند دوستي با دشمنان خدا و دوري جستن از اولياي الهي، روشن مي‌گردد.

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا 1
دين چيست؟
دين مجموعه‌ي احکام و دستورهايي است که مورد پسند خداوند و موجب رشد و کمال انسان است.
نعمت چيست؟
در نگاه اول هر چيزي که با سرشت و طبع آدمي سازگار بوده و با خواسته‌ها و نيازهاي آن ناهمگون نباشد، نعمت خوانده مي‌شود.
از آنجا که نظام تدبير جهان واحد و متصل و مرتبط مي‌باشد، همه‌ي موجودات اين عالم نيز با يکديگر مرتبطند و همه يا بيشتر آنها نسبت به يکديگر نعمت به حساب مي‌آيند. از اين روست كه قرآن کريم نعمت‌هاي الهي را بي‌شمار مي‌داند که «وَ إِن تَعُدُّواْ نِعْمَةَ اللّهِ لاَ تُحْصُوهَا»2، و اگر نعمتهاى خدا را بشماريد، نمى‏توانيد آنها را به آخر رسانيد.
نعمت حقيقي، نعمت ولايت است و از اين روست كه در بيشتر موارد، کلمه نعمت در قرآن کريم، از سوي امامان معصوم عليهم‌السلام به «ولايت» تفسير شده است.
بعضي نعمتها شر و وبالند!
اما خداوند برخي از اين نعمتها را شر و وبال مي‌داند. به آيه‌هاي زير بنگريد:
«وَ لاَ يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِّأَنفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُواْ إِثْمًا وَ لَهْمُ عَذَابٌ مُّهِينٌ»3 کافران گمان نکنند نعمتهايي که به آنان عطا کرديم به سود آنهاست. بلكه به آنها نعمت داديم تا بر گناهانشان بيفزايند.
«لاَ يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُواْ فِي الْبِلاَدِ مَتَاعٌ قَلِيلٌ ثُمَّ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمِهَادُ»4 گشت و گذار كافران در شهرها تو را نفريبد كه اين بهره‏ى ناچيزى است و سپس جايگاهشان جهنّم است كه بد جايگاهى است.
«وَ مَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ»5 و زندگى اين دنيا جز سرگرمى و بازيچه نيست، و حيات حقيقى همانا سراى آخرت است اگر مى‏دانستند.
از آنچه ديديد فهميده مي‌شود كه دنيا که جايگاه اين نعمتهاست، بسان جاده و راهي است براي رسيدن به يک زندگي برتر. و دنيايي که به تنهايي هيچ شرف و کمالي ندارد، مگر براي رسيدن به آن هدف والا، نعمت‌هاي آن نيز وقتي خير خواهند بودکه به آن هدف برتر يعني قرب و کرامت در نزد پروردگار رهنمون باشند و نعمت حقيقي همان قرب و کرامت در نزد پروردگار است که از آن به «ولايت» تعبير مي‌شود.

بهترين نعمت
نعمت حقيقي، نعمت ولايت است و از اين روست كه در بيشتر موارد، کلمه نعمت در قرآن کريم، از سوي امامان معصوم عليهم‌السلام به «ولايت» تفسير شده است. و به اين خاطر است كه کلمه نعمت در آيه‌ي ياد شده مفرد آمده است: «... وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي»

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]