واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: اقتصاد > بازارکار - آنها دیگر بیکار نیستند، برای کار از 10 صبح تا10 شب در کسوت فروشندگی ماهی 200 هزار تومان حقوق می گیرند نه 303 هزار تومان نه 700 هزار تومان. هرساله وقتی در روزهای پایانی سال تعیین حداقل دستمزد کارگران به چالشی چند هفته ای بین فعالان کارگری، کارفرمایان و مسوولان وزارت کار تبدیل می شود، هزار توی بیکاری در پایتخت از این چانه زنی ها جدا می افتد. وقتی بیکاری سایه خود را کنار نمی زند و شغلی پیدا نمی شود که حداقل حقوق بیکار در جستجوی کار را رعایت کند، دیگر توافق 303 هزار تومانی برای حداقل دستمزد کارگران و برآوردهای فعالان کارگری و کارشناسان اقتصادی مبنی بر اینکه ماهی 700 هزار تومان نیز جوابگوی حداقل معیشت کارگران را نمی دهد، معنایی پیدا نمی کند. وقتی جویندگان کار، هشت دکمه تلفن را برای پیدا کردن شغلی که نشانی از این چانه زنی ها را با خود همراه داشته باشد، فشار می دهند و با هر تماس امید خود را برای پیدا کردن شغلی که کمی به حداقل حقوق آنها توجه کند از دست می دهند، این توافق ها به لبخندی تلخ برای بیکاران جویای کار بدل می شود. جست و جوی طولانی برای پیدا کردن کار، با فشار بیکاری و درد معیشت، حداقل حقوق و درخواست بیمه را از یاد آنها خواهد برد و آنها تنها به فکر پیدا کردن شغلی خواهند بود که آنها را از بیکاری نجات دهد. آنها کم کم به کارگرانی تبدیل می شوند که هیچ سهمی از این چانه زنی های چند هفته ای و صحبت هایی که از حداقل معیشت کارگران می شود، ندارند. سهم آنها روزی 10 ساعت کار برای 200 هزار تومان حقوق ماهیانه است. حقوقی که با اما و اگرهای بسیار و شرط و شروط های آغاز کار، هر ماه در مقابل چشمان کارگران می رقصد و سرود بیکار نبودن را در گوش آنها زمزمه می کند. آنها دیگر بیکار نیستند، برای کار از 10 صبح تا10 شب و سر و کله زدن با مشتریان در کسوت فروشندگی ماهی 200 هزار تومان حقوق می گیرند یا بسته بند مواد غذایی و پوشاک می شوند و از 8 صبح تا 6 عصر 220 هزار تومان را به عنوان حقوق ماهیانه خود برای فرار از بیکاری و به قول خودشان آب باریکه ای که دیگر خشک شده است، می پذیرند. شاید تصور شود این مشاغل، مشاغلی زیر پله ای یا غیررسمی هستند که امکان نظارت بر فعالیت آنها برای دفاع از حقوق کارگران، وجود ندارد. این مشاغل، نه مشاغل زیر پله ای هستند و نه جزو مشاغل غیر رسمی قرار می گیرد که هیچ نام و نشانی از آنها نیست، صاحبان این مشاغل هر روز آگهی های استخدام خود را در نیازمندی های صبح تهران منتشر می کنند و صدها بیکار جویای کار یا کارگری که به فکر تغییر شغل خود در آرزوی شغلی بهتر است آنها را می بینند، تماس می گیرند و جذب می شوند. این آگهی های استخدام شاید هم از زیر چشم مسوولان وزارت کار و سازمان تامین اجتماعی نیز گذشته باشد اما این گذر سودی به حال کارگرانی که نه از حداقل حقوق سهمی دارند و نه از هشت ساعت کار قانونی سهمی می برند، ندارد. این آگهی ها منتشر می شود، کارگران را جذب می کند و خبری هم از سایه قانون کار بر سرشان نیست. کارگر بسته بند برای کار از 30/8 صبح تا 30/6 بعد از ظهر ماهی 220 هزار تومان دریافت خواهد کرد که به گفته کارفرما اگر کار کارگری خوب باشد این حقوق به 300 هزار تومان افزایش خواهد یافت، اما از بیمه خبری نیست. این امر از ابتدا به کارگری که برای فعالیت وارد کارگاه می شود به صورت شفاهی اعلام می شود. کارگاه های بسته بندی تنها گزینه های نادیده گرفته شدن حقوق کارگران در روزهایی که بیکاری سایه خود را کنار نمی کشد، نیستند. فرقی نمی کند کارگر ساده باشی یا وردست خیاط ، فروشنده باشی یا تراکت پخش کن، شبلون زن باشی یا بازاریاب، سهمی از قانون کار نداری. یک فروشنده از 10 صبح تا 10 شب در یک فروشگاه مانتو می تواند حقوقی توافقی داشته باشد و ماهی 200 هزار تومان حقوق بگیرد و شاید پورسانت فروش خوبش هم نصیبش شود. اما این حقوق 200 هزار تومانی یک شرط کوچک را زیر سایه خود دارد، تجربه. فروشنده مبتدی حقوقی در حدود 150 هزار تومان خواهد داشت. کارگر ساده برای کار در کارگاه تولیدی کفش نیز برای کار از ساعت 9 صبح تا 7 شب 250 هزار تومان حقوق می گیرد و همین کارگر برای 89 ساعت کار در کارگاه تولیدی کیف 200 هزار تومان حقوق دریافت خواهد کرد. منشی ها کمی اوضاع بهتری دارند، برای 8 تا 9 ساعت کار روزانه که شامل پاسخگویی به تلفن، تایپ نامه ها و ... می شود حدود 300 هزار تومان دریافت خواهند کرد و برخی از کارفرماها نیز برای این گروه حقوق و دستمزدی بر طبق قوانین کار در نظر گرفته اند و اعلام می کنند درصورت رضایت از کار بیمه نیز خواهد شد. بازاریاب ها نیز که در اگهی های استخدام سهم عمده ای از تقاضای جذب نیروی کار را به خود اختصاص داده اند، اوضاع تعریفی ندارند. در آگهی ها برای این افراد حقوق ثابتی بین 250 تا 400 هزار تومان با پورسانت در نظر گرفته شده است اما این حقوق ثابت در ازای سهم معینی از فروش است که در صورت دست نیافتن به آن این رقم نیز به باد فراموشی سپرده می شود و پورسانتی نیز در کار نخواهد بود. وقتی صحبت از این نوع کار می شود، شاید تصور بر این باشد که این دستمزدها به کارگرانی پرداخت می شود که فاقد مهارتی بوده و تنها کارگر ساده تلقی می شوند در حالی که یک شابلون زن حرفه ای که سابقه کار در این زمینه را داشته باشد برای کار از 8 صبح تا 6 عصر 350 هزار تومان حقوق دریافت خواهد کرد این در حالیست که برای یک شابلون زن نیمه حرفه ای که کارش خوب باشد در ازای 10 ساعت کار روزانه، ماهی 250 هزار تومان حقوق در نظر گرفته شده است. خیاط ها نیز از این مقوله مستثنی نیستند، یک چرخکار برای دوخت هر مانتو از سه تا پنج هزار تومان و برای دوخت هر شلوار از 1500 تا سه هزار تومان حقوق دریافت خواهد کرد.تایپیست ها هم در این گروه قرار می گیرند، آنها برای 9 ساعت کار 250 هزار تومان دریافت خواهند کرد و اگر حقوق ثابت نداشته باشند برای تایپ هر صفحه از 180 تا 220 تومان دریافت خواهند کرد. در میان آگهی هایی که برای استخدام کارگر، فروشنده و ... داده می شود آگهی هایی نیز هستند که در ابتدا نظر جویندگان کار را به خود جلب می کنند. اگهی استخدام برای حسابداران مبتدی که حتی در این رشته تحصیل هم نکرده باشند یا استخدام جویندگان کار که علاقمند هستند در داروخانه ها یا مطب های دندانپزشکی مشغول به کار شوند. جویندگان کار با تماس با شماره این آگهی ها از برگزاری کلاس هایی آگاه می شوند که هزینه هایی 250 یا 800 هزار تومانی را می طلبد و وعده کار پس از گذراندن دوره آموزش را به آنها می دهد و معلوم نیست تا چه حد این وعده محقق شود. به هر روی در هزار توی پایتختی که همواره سهم عمده ای از اعلام نرخ بیکاری و ایجاد اشتغال را از آن خود می کند، کارگرانی مشغول به کار هستند که گذر کوتاه قانون کار هم به کارگاهشان نیفتاده است و تنها سهمشان از قانون کار و حداقل حقوق و دستمزد کارگران و بیمه کارگران، نام کارگر است. نیروی کری که برای 10 ساعت کار روزانه 200 هزار تومان حقوق می گیرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 706]