«گائيچ» رفت اما حكايت همچنان باقى است

واضح آرشیو وب فارسی:ابرار: «گائيچ» رفت اما حكايت همچنان باقى است
هم زمان با پايان مسابقات انتخابى المپيك پكن و ۵ شكستى كه تيم ايران مقابل تيم هاى ايتاليا، آرژانتين، الجزاير، ژاپن و كره جنوبى كسب كرد فرضيه خداحافظى «گائيچ» با خاطرات تلخ و شيرينش در ايران قوت گرفت. هر چند كه حس ششم سرمربى صربستانى در همان چند روزى كه رئيس فدراسيون به ژاپن رفت به كار افتاده بود. گائيچ در همان زمان از نزديكانش پرسيده بود كه داورزنى چرا آمد و چرا رفت! اما وى شايد در بدترين شرايط هم فكر نمى كرد كه اين قدر زود با واليبال ايران بيگانه شود. با اين حال چه كسى مى تواند ادعا كند كه جامعه واليبال ايران از كسب عنوان پنجمى در آسيا راضى است؟ و اينكه چون به بازى هاى المپيك صعود نكرده خشنود است؟ و حتى از اين كه بگويد آينده مبهم يا تاريك است، ابايى ندارد؟ اما گاهى فردا در همين امروزهاست كه گم مى شود! در طول برگزارى مسابقات جام ملت هاى آسيا در اندونزى عملكرد «گائيچ» همين طور تلاش برخى بازيكنان منتخبش مورد انتقاد قرار گرفت تا در همين رابطه غرورى كه اغلب مربيان بزرگ دنيا به نحو احسن از او برخوردارند، بلاى جانش شود و بى پاسخ گذاشتن برخى سوالات در نهايت به قيمت خداحافظى زود هنگامش تمام شود. تيم ملى واليبال پس از بازگشت از مسابقات جاكارتا كه جايگاهش با يك پله صعود (پنجم) نسبت به مسابقات آسيايى تايلند همراه بود، پس از گذشت چند روز تمريناتش را در خلال مسابقات ليگ برتر واليبال به صورت مقطعى آغاز كرد. تيم ايران پس از پايان رقابت هاى ليگ واليبال از فروردين سال جارى كارش را با برگزارى اردوى تداركاتى روسيه آغاز كرد و پس از انجام چند ديدار تداركاتى مقابل تيم هاى صربستان عازم ژاپن، محل برگزارى مسابقات انتخابى المپيك شد. شكست مقابل تيم الجزاير كه مى توانست با پيروزى ۳ بر صفر تيم ايران همراه شود، در همان شروع روياهاى تيم ملى واليبال را كمرنگ كرد و آن به هم ريختگى كه سلسله وار از اصل تا فرع تيم اعزامى را فرا گرفته بود در نهايت تيم ايران را به عنوان ششمى مسابقات رساند. نوك پيكان انتقادات كه حالا تيزتر از هر زمان ديگرى شده بود، به سمت تفكرات رئيس فدراسيون واليبال بود تا نتيجه همان شود كه داورزنى، همان شخصى كه با شوق و ذوق فراوان از قبول فعاليت «گائيچ» در ايران خبر داده بود و همواره اهداف فدراسيون واليبال را با دقت با حضور او تشريح مى كرد، علاوه بر اين كه تغيير موضع داد سعى كرد تا با ايجاد تفاوت در تغيير لحن سخنش با «گائيچ» محترمانه عذر او را بخواهد. اما با نيم نگاهى به تمامى خدماتى كه گائيچ در طول يكسال گذشته براى واليبال ايران داشت همچنان بحث اول تيم ملى واليبال است. مهمترين نظريه كه مى تواند فراخور زمان باشد اين است كه آيا بهتر نبود كه در فاصله ۲ ماه مانده تا آغاز مسابقات جام كنفدراسيون ها فرصت دوباره اى به كادر قبلى داده مى شد تا پس از آن در مورد آن گروه قضاوت بهترى صورت مى گرفت؟ شايد نتايج تيم ايران در بين ۸ تيم حاضر در آن رقابت ها مى توانست نقش بهترى در ابقاء يا اخراج گائيچ ايفا كند. قطعاًَ ديگر هيچ دوست و دشمنى در آن زمان از نتايج ضعيف تيم تحت هدايت آن مربى صربستانى راحت نمى گذشت و او به دليل ناتوانى هاى احتمالى اش با فراغ بال ايران را ترك مى كرد. از سوى ديگر فدراسيون واليبال مى توانست با موفقيت گائيچ به صحت تفكراتش ببالد و پاسخ اعتمادش به تيم اعزامى را بگيرد اما خواسته جمع مربيان كه بعضاً نيز با حب و بغض همراه بود، اين فرصت را از يك مربى خارجى كه گاهى بى وجدان و گاهى پول پرست خوانده شده بود، گرفت تا تيم ملى واليبال ايران براى چندمين بار با يك تراژدى جديد روبرو شود. مخلص كلام اينكه شايد گروه زيادى براى رفتن گائيچ كف زدند اما به نظر مى رسد حكايت اين رفت و آمدها همچنان تا زمانى كه برنامه مدونى براى نوع به كارگيرى مربيان ايرانى و خارجى نداشته باشيم، پا برجاست.
سه شنبه 11 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابرار]

[مشاهده در: www.abrarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 274]