محققان آمریکایی معتقدند که درمان جدیدی برای چاقی ممکن است در ساختار اسکلتی بیرونی خرچنگها و حشرات قرار داشته باشد. طبق گزارش از منابع خبری، کیتین که یک ماده موجود در پوست خرچنگها و حشرات است و وظیفه محافظت از آنها را بر عهده دارد، میتواند نقش مهمی در تعدیل متابولیسم و کنترل افزایش وزن در پستانداران داشته باشد.
کیتین به عنوان یک ماده مورد مطالعه قرار گرفته و نقشهای مختلفی از جمله توسعه مواد قویتر و دارورسانی بهتر را ایفا میکند. این ماده حتی در زمینه مبارزه با بیماری مالاریا نیز مورد توجه قرار گرفته است.
تیم پژوهشی از دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس مطالعات خود را روی موشها انجام داده است و نتایج نشان میدهد که کیتین میتواند با فعالسازی سیستم ایمنی در روده و سرکوب آنزیمهای تجزیه کننده کیتین، روشی نوین برای درمان چاقی ارائه دهد.
استیون ون دایکن، استادیار پاتولوژی و ایمونولوژی در این دانشگاه، اظهار داشته است: "چاقی یک مشکل جهانی است و آنچه که ما در بدن خود میریزیم، تأثیر عمیقی بر فیزیولوژی و متابولیسم ما دارد. ما در حال بررسی راههایی برای مقابله با چاقی بر اساس آنچه که درباره تعامل سیستم ایمنی بدن با رژیم غذایی یاد میگیریم هستید
وقتی کیتین وارد بدن میشود، سلولهای معده کیتینازها را فعال میکنند. این آنزیمها مسئول تجزیه پلیساکارید کیتین هستند. بدن انسان دارای دو نوع کیتیناز به نامهای کیتوتریوزیداز 1 (CHIT1) و کیتیناز اسیدی پستانداران (AMCase) است. این آنزیمها تاریخچهای طولانی در مقابله با پاتوژنهایی که حاوی کیتین هستند، مانند قارچهای سمی و نماتدهای انگلی دیوارههای سلولی و روده داشتهاند. آنها همچنین در پاسخ به التهابات مرتبط با آسم و سایر اختلالات پاسخ ایمنی نقش دارند.
در این مطالعه، سه گروه از موشها با یک رژیم غذایی پرچرب تغذیه شدند. در یک گروه، کیتیناز سرکوب شد تا قادر به تجزیه کیتین نباشد؛ در گروه دیگر، تولید کیتیناز معمولی ادامه یافت و گروه سوم شامل موشهایی بود که هیچ کیتینی دریافت نکردند.
حیواناتی که کیتین را مصرف کردند و نتوانستند آن را هضم کنند، نسبت به حیواناتی که کیتین را مصرف نکردند یا کیتیناز فعال داشتند، کمتر اضافه وزن کردند و درصد کمتری چربی بدن داشتند.
دانشمندان باور دارند که پاسخ ایمنی ناشی از حیواناتی که نمیتوانند کیتین را هضم کنند، کلید مقاومت در برابر چاقی است. ون دایکن میگوید: "ما فکر میکنیم کیتینازهای میزبان از اهمیت بالایی برخوردارند در هضم کیتین. سلولهای معده آنزیم خود را تغییر میدهند تا این فرآیند را انجام دهند. با این حال، شگفتآور است که این فرآیند بدون حضور میکروب انجام میشود، زیرا باکتریها در دستگاه گوارش نیز منابعی از کیتینازها هستند که کیتین را تجزیه میکنند."
اکنون پژوهشگران امیدوارند که این موضوع را در یک مطالعه بر روی انسان بررسی کنند تا ببینند آیا اضافه کردن کیتین به رژیمهای غذایی و همزمان سرکوب کیتیناز، میتواند مزایای مشابهی در کنترل وزن و چاقی داشته باشد.
خوشبختانه، علاوه بر حشرات مانند جیرجیرک، کیتین در مخمرها، جلبکها و قارچهای خوراکی رایج نیز یافت میشود. به راحتی میتوان آن را به صورت مکملهای غذایی خوشمزهتر تبدیل کرد.
ون دایکن میگوید: "ما روشهای مختلفی برای مهار کیتینازهای معده داریم. ترکیب این رویکردها با یک رژیم غذایی حاوی کیتین، میتواند یک مزیت متابولیک قابل توجهی داشته باشد