کشف شهاب‌سنگی به اندازه یک توپ بسکتبال در آسمان زمین

برای اولین بار، دانشمندان با ترکیب داده‌های تلسکوپی و تصاویر دوربین‌های زمینی موفق شدند تا کوچک‌ترین سیارکی را که تاکنون رصد شده است، به طور دقیق مطالعه کنند. این رویکرد نوین، درک ما از اجرام کوچک آسمانی را متحول خواهد کرد.

سیارک WJ1: کوچک‌ترین سیارک رصد شده با جزئیات دقیق

دانشمندان در یک مطالعه بین‌المللی موفق به کشف جزئیات بی‌سابقه‌ای از سیارک WJ1 شدند. این سیارک که در نوامبر 2022 با ورود به جو زمین به یک گلوله آتشین خیره‌کننده تبدیل شد، کوچک‌ترین سیارکی است که تاکنون با این دقت مطالعه شده است.

یک همکاری بین‌المللی منحصربه‌فرد

در این تحقیق که نتایج آن در مجله علوم سیاره‌ای منتشر شده، دانشمندان دانشگاه وسترن و رصدخانه لوول با ترکیب داده‌های تلسکوپی و تصاویر دوربین‌های زمینی، موفق به تعیین دقیق اندازه، ترکیب و مسیر حرکت این سیارک شدند. این رویکرد ترکیبی، یک پیشرفت بزرگ در مطالعه اجرام نزدیک به زمین محسوب می‌شود.

رصدهای تلسکوپی و دوربین‌های زمینی، داستانی کامل را روایت می‌کنند

با استفاده از تلسکوپ ۴.۳ متری لوول در آریزونا، دانشمندان دریافتند که سطح سیارک WJ1 سرشار از سیلیس است که نشان‌دهنده درخشندگی نسبتا بالای آن است. این اطلاعات به آن‌ها اجازه داد تا قطر سیارک را بین ۴۰ تا ۶۰ سانتی‌متر تخمین بزنند.

از سوی دیگر، شبکه دوربین‌های شهاب‌سنگ وسترن، تصاویری واضح از ورود این سیارک به جو زمین و مسیر حرکت آن را ثبت کرد. با مقایسه این تصاویر با داده‌های تلسکوپی، دانشمندان توانستند مدل دقیقی از سیارک WJ1 ایجاد کنند.

یک کشف تاریخی با اهمیت فراوان

این مطالعه نه تنها به ما اطلاعات ارزشمندی در مورد سیارک WJ1 می‌دهد، بلکه یک روش جدید برای مطالعه اجرام فضایی مشابه ارائه می‌دهد. با ترکیب داده‌های تلسکوپی و دوربین‌های زمینی، می‌توانیم در آینده با دقت بیشتری سیارک‌هایی را که به سمت زمین حرکت می‌کنند، شناسایی و مطالعه کنیم.

سیارک WJ1 چه نوع جسمی است؟

دانشمندان بر این باورند که سیارک WJ1 از نوع اس-کندریت است که از اجرام سنگی غنی از سیلیس تشکیل شده‌اند. این نوع سیارک‌ها از قدیمی‌ترین اجرام منظومه شمسی هستند و بخش عمده‌ای از شهاب‌سنگ‌هایی که به زمین برخورد می‌کنند، از این نوع هستند.

آیا می‌توان بقایای سیارک WJ1 را پیدا کرد؟

اگرچه جستجوهای اولیه برای یافتن بقایای این سیارک در منطقه نیاگارا بی‌نتیجه بوده است، اما دانشمندان همچنان امیدوارند که بتوانند قطعاتی از آن را پیدا کنند. با این حال، احتمال اینکه این قطعات در طول زمان با محیط اطراف ترکیب شده باشند، وجود دارد.

اهمیت این کشف برای آینده

این کشف نشان می‌دهد که با استفاده از فناوری‌های موجود و همکاری بین‌المللی، می‌توانیم درک بهتری از اجرام نزدیک به زمین و خطرات احتمالی ناشی از برخورد آن‌ها با زمین به دست آوریم. این دانش به ما کمک می‌کند تا در آینده بتوانیم بهتر از خود در برابر این تهدیدات محافظت کنیم.

در کل، این مطالعه یک گام بزرگ رو به جلو در زمینه مطالعه سیارک‌ها و اجرام نزدیک به زمین محسوب می‌شود و نشان می‌دهد که با استفاده از فناوری‌های نوین و همکاری بین‌المللی، می‌توانیم به سوالات اساسی در مورد منشأ و تکامل منظومه شمسی پاسخ دهیم.