تبلیغات

تبلیغات متنی

محبوبترینها

نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]

9 روش جرم‌ گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد

ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع

خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?

پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟

تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها

دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن

خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت

سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید

بهترین هدیه‌ تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد

در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟

آمار وبسایت

تعداد کل بازدیدها : 1829304665

نقد و بررسی بازی Saints Row: The Third Remastered

واضح آرشیو وب فارسی:پردیس گیم:

نقد و بررسی بازی Saints Row: The Third Remastered فرشتگان با ولتاژ بالا “به قلم ابوالفضل مولایی” این نقد براساس نسخه ارسالی سازندگان برای سایت پردیس‌گیم نوشته شده است. دارودسته فرشتگان، همیشه برای من آیینه دیوانگی و بی‌نظمی بوده‌‌اند. سری‌ای که از همان نسخه اول ۲۰۰۶ هر چقدر واقعی گرایانه تا نسخه‌های اخیرش الاخصوص Gat Out Of Hell با تمام فانتزی‌‌ بازی‌ها سعی کرده است به مخاطب حس خاص خودش را القا کند. حسی خوشایند و دور از دنیای واقعی. داستان بازی‌های Saints Row همیشه ساده و باصطلاح کلیشه‌ای بوده‌اند؛ مثل بازپس گیری تسلط شهر از باندهای رقیب یا جلوگیری از تهاجم آدم فضایی‌ها. اما این بازی‌ها همیشه روایت خاصی داشته‌اند؛ روایتی که می‌توانند داستان‌های کلیشه‌ای را تبدیل به حسی خاص بکنند. در نسخه سوم شما بمانند همیشه در نقش Boss هستید، رییس باند Saints. باندی محبوب و دوست داشتنی که در منطق اثر می‌گنجد و اعمال تبه کارانه‌اشان تطهیر می‌شود. به نوعی که تمام قتل‌ها، دزدی‌ها، افراط‌ها و ... جزو اعمال خوب و Badass حساب می‌شوند. شخصیت Boss می‌تواند به لطف شخصیت‌سازی عمیق بازی که هنوزم پیر نشده است و از خیلی از بازی‌های مشابه عملکرد بهتری دارد، به دلخواه شما ساخته شود. البته هرچقدر قیافه شخصیت را می‌توانید تغییر دهید، شخصیت پردازی ثابت و غیر متغیر هست. البته بازی‌هم ادعایی در این زمینه ندارد.

داستان همانطور که در دو پراگراف بالا ذکر شد حول محور جنگ گنگ‌هاست. باند فرشتگان بخاطر یک حقه، تمام اموال و احترام‌شان را از دست می‌دهند. حال همان تعداد کم باقی مانده باید از صفر شروع کنند و باند را دوباره به روزهای اوج خود بازگردانند و بقول خودشان به شهر SteelPort چیره شوند. در این پروسه با شخصیت‌های بسیار زیادی مواجه می‌شویم، از خواهرهای دوقلو خطرناک تا مأمور FBI، همه این شخصیت‌ها به اصطلاح خاکستری‌اند و نکته تفکیک‌شان فقط خوب و بد بودنشان در دو سوی قصه هست و ویژگی‌های شخصی قابل تفکیک ندارند . اما خوب این مسئله با منطق، بی‌منطقی اثر مغایرت نمی‌دهد. نمی‌خواهم وارد منطق اثر شوم، چون اصولا یک ریمستر جای این صحبت‌ها نیست و حرف‌هایم را برای نسخه احتمالی بعدی ذخیره می‌کنم. سری Saints Row از همان ابتدا در امر طراحی مراحل غیرعادی بوده‌است. برخی از مراحل مثل مرحله نخست و آخر همین بازی آنچنان طراحی درست و هیجان انگیزی دارند که می‌توانند با بازی‌های سبک اکشن-ماجراجویانه مثل آنچارتد مقایسه شوند و حتی پیشی بگیرند. اما اغلب مراحل بازی نه تنها حس یکسان دارند بلکه کاملاً برابرند. مثلاً Guardian Angel که اسم یک ورژن از مراحل بازی‌ست را در طول بخش اصلی داستانی چندین بار ملاقات خواهید کرد، آن هم فقط با تفاوت شخصی که گاردش خواهید کرد و یا مثلاً در یک نقطه از شهر کوچک SteelPort یک WareHouse وجود دارد که چندین بار در طول مراحل اصلی به آنجا خواهید رفت. این مسئله باعث تکراری شدن مراحل بازی می‌شود . نکات مثبت و منفی به همدیگر می‌چربند و هیچکدام هم برنده نمی‌شوند. گیم‌پلی هنوز هم لذت بخش است. دیوانگی و بی‌نظمی در تمام عناصر گیم‌پلی ریشه کرده‌اند، از حرکات قصاص و آکروبات تا استفاده از آدمها به عنوان سپر انسانی، هنوز هم از عناصر خاص گیم‌پلی هستند و حس فرشتگان را القا می‌کنند! تصور کنید که میان بحبوحه یک جنگ خونین شما به سرعت بمانند یک پلنگ روی دشمن خود می‌افتید و بعد از له کردن جمجمه‌اش روی زمین خوابیده و به دوربین لبخند می‌زنید. بله! این کار مختص دار و دسته فرشتگان است.

گرافیک بازی در نسخه ریمستر قابل قبول است. درست است که بازی حتی در نسخه اوریجینال در امر نورپردازی و طراحی محیط‌های شلوغ مشکل داشت و هنوز هم این مشکل پابرجاست، اما خوب با کمی ارفاق می‌تواند حس فانتزی‌گونه بازی را انتقال دهد و دچار تزلزل نشود. کیفیت بافت‌ها و انیمیشن‌ها تا حدودی افزایش یافته‌اند. هرچند در بعضی از نقاط بازی مثل مراحل جیمی که حس آخرالزمانی دارند، کاملاً متوجه خلاء گرافیکی و طراحی انیمیشن می‌‌شوید و در این مورد نمی‌توان ارفاقی قایل شد. هوش مصنوعی بازی هم باید بگویم ابدا جالب نیست و حتی در زمان خودش هم عقب تر از هم‌سبک‌هایش بود و امروزه حتی بیشتر هم آزار می‌دهد. اغلب دشمنان مثل یک هویج ایستاده‌اند و منتطرند تیر بخورند و نهایت آیکیوشان یک حرکت چرخشی ۳۶۰ درجه آزاردهنده است. از گرافیک که بگذریم بنظرم انیمیشن شخصیت‌ها و برخی حرکات بیش از حد فسیلند و حتی در نسخه ریمستر هم آنچنان بهبود نیافته‌اند. امیدوارم در نسخه‌های آینده در طراحی انیمیشن‌ها الاخصوص صورت شخصیت‌ها، تجدید نظر کنند و در این زمینه بیشتر تمرکز کنند. بعضی از شخصیت‌های بازی بصورت آزاردهنده‌ای صورتشان خشک و بی‌روح است.

Steelport پر از فعالیت‌های جانبی اما تکراری‌ست. مثلاً روی نقشه خودتان آیتم مشت دارید که اگر وارد آن منطقه شوید، گنگ‌وار شروع می‌شود و باید تعداد زیادی باند دشمن را سلاخی کنید تا بتوانید آن منطقه را تحت سلطه بگیرید. اما به خاطر طراحی مپ بد و هوش مصنوعی ضعیف، رضایت‌بخش نیستند و آزارتان می‌دهند. البته در تلفن خود می‌توانید به دوستانتان زنگ بزنید و درخواست کمک کنید (در پروسه داستانی می‌توانید شخصیت‌های بیشتری آزاد کنید)، تا هر چه سریع‌تر از دست این مراحل آزاردهنده رها شوید. انتخاب موسیقی و صداگذاری و الاخصوص رادیو، حس خوبی به آدم می‌دهند و هنوز می‌توانند سورپرایزتان کنند. مثلاً در مرحله پارتی، موسیقی با گیم‌پلی شما سینک می‌شود و کاملاً دیوانه‌اتان می‌کند؛ طوری که به تمام موجوداتی که راه می‌روند و می‌خزند دوست دارید شلیک کنید. رادیو هم در بعد از برخی مراحل اصلی گزارش بی نظمی را می‌دهد و با شوخی‌های گویند. ههیجان جالبی ایجاد می‌کند. البته بمانند سری GTA، رادیو دارای موسیقی‌های خاص می‌باشد که شما در گوشی‌تان می‌توانید انتخاب کنید کدام یک در هنگام رانندگی پخش شوند. از موسیقی و صداگذاری که بگذریم، چالش‌ها و سیستم آپگرید پیر شده‌اند. اصولاً هر بی‌نظمی مرتبی(!) که ایجاد کنید احترام دریافت می‌کنید. مثلاً اگر در لاین مخالف حرکت کنید یا درست از کنار ماشین‌های درحال حرکت رد شوید و ... امتیاز و احترام دریافت می‌کنید و بعد با توجه به درجه احترام‌تان می‌توانید گنگ یا شخصیتتان را با استفاده از پول داخل بازی آپگرید کنید. آپگریدها از افزایش تعداد نگهبان‌های باند تا افزایش جان و استقامت شخصیت خودتان متغیرند. دلیل اینکه با توجه به این توضیحات گفتم پیر شده‌اند، این است که در بسیاری از بازی‌های این سری یا سری‌های دیگر دیده‌ایم و آزاردهنده شده‌اند. درست است که ما با یک ریمستر طرفیم! اما برخی از نکات منفی از بقیه بیشتر بولد می‌شوند و غیرقابل چشم‌پوشی‌اند.

اما برسیم به آزاردهنده‌ترین نکته نسخه ریسمتر برای بنده، آن‌هم چیزی نیست جز باگ! بازی خالی‌ از باگ‌های فنی‌ آنچنانی‌ای ندارد اما باگ‌های اجرایی فراوان دارد. مثلا بعضی سری مراحل یک شخصیت ‌را باید چند بار بروید چون ذخیره نمی‌‌شوند، آن هم بصورت کاملا عجیب و غریبی! چون شما تمام پول و احترامی که از طریق این مراحلی که ذخیره نشده‌اند را دریافت می‌کنید اما خود مرحله رد نشده‌است. این با اختلاف آزاردهنده‌ترین باگی بود که در زندگی‌ام مواجه شده‌ام. یا مثلا تروفی‌های بسیاری وجود دارند که با وجود رد کردن مراحل یا انجام چالش خاص دریافت نکردم. بازبینی تصویری:

آنتاگونیست اصلی بازی، با یک پایان طوفانی.

افزایش سطح سلامتی به واسطه پول و احترام.

طراحی انیمیشن ضیعف.

مراحل فرعی جذاب و مفرح.

I Believe I Can Fly – مازوخیزم در بهترین حال خود نکات مثبت: گیم پلی مفرح و جذاب اتمسفر خاص خود سری که هنوزهم زنده است! طراحی شهر SteelPort شخصی سازی Boss روایت جذاب نکات منفی: گرافیک و انیمشن ضعیف داستان طراحی مراحل باگ! سخن آخر: دار و دسته فرشتگان عناصر دیوانگی و هرج و مرجش که به واسطه شخصیت‌سازی و گیم‌پلی‌ خاص سری اجین شده‌اند، در بازی‌های امروزی بسیار نادر شده‌اند! اما مشکلات گرافیکی و انمیشن همراه با طراحی اغلب مراحل باعث می‌شوند که نکات بالا کمتر دیده‌شوند و بیشتر وارد فاز تکرار شوند تا ماجراجویی. Verdict Saints Rows potential to be chaotic and crazy along with a deep Character Design with a unique Gameplay is very rare these days. But poor Animations and Graphics and most level designs are blindfolds to the upper sentences Pros Final Score: 7.5 out of 10

3 روز پيش

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: پردیس گیم]

[مشاهده در: www.pardisgame.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 150]