نقد و بررسی بازی Mafia 2 Definitive Edition

واضح آرشیو وب فارسی:پردیس گیم:

نقد و بررسی بازی Mafia 2 Definitive Edition "به قلم کامیاب قربان‌پور" این نقد براساس نسخه ارسالی سازندگان برای سایت پردیس‌گیم نوشته شده است. سری مافیا، علی الخصوص شماره‌ی اول و دوم، جزو مجموعه‌های محبوب بین بازیکن‌های باسابقه‌ی ایرانی و فارسی زبان است. زیاد پیش نمی‌آید که چنین بازی‌های داستان محوری در ایران تبدیل به کالت کلاسیک (Cult Classic) شوند؛ احتمالاً بخشی از این جریان را مدیون نسخه‌ی دوبله شده‌ی دارینوس هستیم و جا دارد در این مطلب از تیم دارینوس و زحمت‌شان طی سال‌ها تشکر کنم. با توجه به وجود این عشق و علاقه‌ای که نسبت به این مجموعه وجود دارد، زمانی که کمپانی 2K نسخه‌ی ریمستر شده‌ی مافیا ۲ را در اختیار ما قرار داد، تصمیم گرفتم تا تمام جزئیات و نقاط ریز آن را با دقت و با مقایسه‌ای منصفانه نسبت به نسخه‌ی اصلی بررسی کنم و نقدی بنویسم که هم مناسب برای طرفداران باشد و هم کسانی که برای اولین بار می‌خواهند این عنوان خاطره‌انگیر تجربه کنند. بازی مافیا ۲ با ورود ویتو اِسکالِتا به ایالات متحده آغاز می‌شود که یادآور سکانس ابتدایی فیلم پدرخوانده ۲ و لحظه‌ی ورود ویتو کورلئونه به امریکاست. این الهام‌های ریز و درشت از فیلم‌های مافیاییِ دهه‌ی ۷۰ و ۸۰ در سراسر بازی و نحوه‌ی روایت و شخصیت ‌پردازی به چشم می‌خورد.
ویتو اسکالتا که تازه از جنگ برگشته، خانواده‌اش را در شرایط اقتصادی بی‌رحمی می‌بیند. این حقیقت تلخ و بلندپروازیی‌اش دست به دست هم می‌دهند و وی را وارد مسیری خطرناک و بدون بازگشت می‌کنند. ویتوی جوان از آفتابه دزدی شروع می‌کند و به مرور سر از مرکز یک کشمکش سیاسی بین اربابان دنیای جنایت درمیاورد. این درام هیجان‌انگیز در امریکای جنگ زده‌ی دهه‌ی ۵۰ روایت می‌شود و لازم به ذکر است که مافیا ۲ عبایی در نشان دادن تبعیض‌های نژادی، جنسی و به‌طور کلی چهره‌ی تاریک آن دوران ندارد؛ بنابراین، قطعاً مناسب برای همه‌ی بازیکن‌ها نیست. اما اگر جزو کسانی هستید که بخشی از نوجوانی‌شان را به غرق شدن در فیلم‌های گانگستری اختصاص داده‌اند، بدون شک این عنوانی است که نباید از دست دهید و خوشبختانه، وجود Mafia II – Definitive Edition (DE) روی کنسول‌های جدید راه را برای بازیکن‌های تازه‌وارد سهل کرده است. DE شامل داستان دست نخورده‌ی نسخه‌ی اصلی و تمام محتوای اضافی آن می‌شود. متأسفانه برخلاف انتظارم، 2K محتویاتی که پیش‌تر حذف شده بوده‌اند را اضافه نکرده و عملاً چیز جدیدی برای مخاطبینی که در گذشته این عنوان و بسته‌های الحاقی‌اش را تجربه کرده‌اند ندارد. می‌توان با قاطعیت گفت که DE فقط در جایگاه بصری است که با نسخه‌ی اصلی مافیا ۲ تفاوت دارد، از این رو تمرکز اصلی این نقد نیز بیشتر از همه روی این موضوع خواهد بود.

نمی‌دانم دقیقاً دلیل‌ش چیست اما زمانی که DE را شروع کردم تفاوت عمده‌ای با نسخه‌ی اصلی حس نکردم. شاید چون مافیا ۲ از زمان خودش جلوتر بوده یا اینکه 2K در ریمستر کردنِ این اثر کم‌کاری کرده و شاید هم دلیلش ترکیبی از هر دو باشد. بعد از چند ساعت بازی کردن و مقایسه‌ی پشت سر هم نسخه‌ی اصلی و DE، متوجهِ شفافیت و تیز بودن تصاویر شدم. در DE قدم‌های ویتو روی برف به مراتب واضح‌تر هستند و می‌توان جنس پارچه‌ی لباس‌ها و جزئیات‌شان را بهتر تشخیص داد. اما نکته‌ای که بیشتر از همه نظرم را جلب کرد چشم‌های شخصیت‌ها بودند: در DE چشم‌ها نسبتاً طبیعی‌تر طراحی شده‌اند و حرکت‌شان واقع‌گرایانه‌تر به‌نظر می‌رسد. البته، مگر اینکه مثل من هر ۲ نسخه را پشت سر هم بازی کنید، هرگز متوجهِ این تغییرات ریز نمی‌شوید، چراکه حقیقتاً کوچک و ناچیز هستند. شوربختانه، این تغییرات نیمه‌ی منفی نیز دارند. به دلایلی، بعضی از شخصیت‌ها در DE چهره‌های ناواضح‌تر و با جزئیات کمتر دارند. این موضوع زیاد در طول بازی پیش نمی‌آید اما بسیار حیرت‌انگیز است که در یک ریمستر با چنین پسرفت‌های گرافیکی روبرو شویم. دوست ندارم از این عبارت استفاده کنم اما در برخی از نقاط بازی نیز می‌توان به وضوح کوتاهی‌های تیمی که مسئولیت ریمستر را برعهده داشتند، مشاهده کرد. برای مثال، چهره‌ی یکی از شخصیت‌های فرعی (به دلایلی نامعلوم) حذف شده است و چهره‌ی شخصیت دیگری که دقیقاً در همان سکانس وجود دارد را با وی جایگزین کرده‌اند؛ به این معنا که در DE دو شخصیت‌ با قیافه‌های کاملاً مشابه داریم! با تمام این اوصاف، به‌نظرم نقطه‌ی ضعف DE در پسرفت‌ها نیست بلکه در حفظ و درست نکردن مشکلاتی است که مافیا ۲ ده سال پیش از آن‌ها رنج می‌برد. افت فریم در هنگام رانندگی و بارگزاری باتأخیر برخی از تکسچرها حقیقتاً نابخشودنی هستند. باگ‌ها و گلیچ‌هایی که در گذشته وجود داشته‌اند، چند برابر شده‌اند (!) و نکات ریزی که قبلاً آزارم می‌دادند (مانند ظاهر شدن یکباره‌ی ماشین‌ها و گم شدن برخی اشیاء در تصویر هنگام چرخاندن دوربین) همچنان در بازی هستند و قرار نیست جایی بروند.

مافیا ۲ یک بازی جهان‌باز است که شامل رانندگی، تیراندازی سوم شخص و گاهاً نبردهای ساده‌ی تن به تن می‌شود. من ساعت‌ها ۲ نسخه را با یکدیگر مقایسه کردم و برخلاف ظاهر بازی، تفاوتی نتوانستم پیدا کنم. گیم‌پلی DE هیچ تفاوتی با نسخه‌ی اصلی ندارد و این موضوع شاید برای طرفداران اهمیتی نداشته باشد، اما می‌تواند توی ذوق افرادی بزند که برای اولین بار می‌خواهند این عنوان را تجربه کنند. مافیا ۲ در تیراندازی که بخش عمده‌ی گیم‌پلی را تشکیل می‌دهد، در مقایسه‌ با بازی‌های امروزی به هیچ وجه نرم و منعطف نیست؛ بطوری که احساس می‌کنید درحال کنترل یک مجسمه‌ی سفت و سخت هستید که نمی‌تواند فرمان‌های شما را به خوبی اجرا کند. گرچه مافیا ۲ در قیاس با بازی‌های جهان‌باز امروزی سن و سالش را نشان می‌دهد، اما نکته‌ای که آن را برجسته می‌کند جزئیات ریزی هستند که حتی در بازی‌های مدرن نسل هشتمی نمی‌بینیم! اینکه پلیس شما را به‌خاطر سرعت زیاد جریمه می‌کند یا شخصیت‌ها هنگام خارج شدن از خانه‌شان درها را قفل می‌کنند، عناصری هستند که باعث می‌شود این بازی یک عنوان ماندگار شود. در فصل‌های ابتداییِ بازی، زن و شوهری هستند که جلوی ماشین خراب‌شان جر و بحث می‌کنند و اگر برای لحظه‌ای مأموریت اصلی‌تان را فراموش کنید و به دعوای این زن و شوهر گوش فرا دهید، متوجهِ یک داستان شیرین و جالب می‌شوید که مطمئناً صدها بازیکن از کنارش گذشته‌اند. (شاید بعداً مطلبی درمورد تمام جزئیات ریز اما قابل ستایش مافیا ۲ نوشتم.) نقد کردنِ DE کار دشواری است. من حقیقتاً مافیا ۲ را دوست دارم و فکر می‌کنم روایت زیبا و دنیای پرجزئیات‌ش منحصر به‌فرد هستند و خوشحالم که حالا عزیزانی که قبلاً این عنوان را تجربه نکرده‌اند، فرصت‌ش را دارند تا آن را روی پلی‌استیشن ۴ و اکس باکس وان بازی کنند.
با این وجود، این ریمستر بیشتر از آنکه یک «ریمستر» باشد یک «پورت» است که در عین بهبود یک سری جزئیات، پسرفت‌هایی نیز داشته است. گیم‌پلی بازی تغییری نکرده و مشکلاتش همچنان پابرجا هستند، باگ‌ها و گلیچ‌های متعدد که مدام ظاهر می‌شوند و دیگر عواملی که ذکر کرده‌ام باعث می‌شوند تا Mafia II – Definitive Edition یک ریمستر درخور نباشد. جالب است که DE با فاصله‌ی کوتاه از انتشار ۲ ریمستر Saint Row و Xenoblade عرضه شد؛ عناوینی که در مقیاس‌های مختلف نشان می‌دهد چطور یک ریمستر باید طراحی شود. بازبینی تصویری:

تصاویر شفاف‌تر و تیزتر شده‌اند.

گیم‌پلی بازی عملاً تغییری نکرده و سن و سالش را نشان می‌دهد.

افت فریم در حین رانندگی موضوعی است که باید به آن عادت کنید.

متأسفانه، بخش‌های بهبود یافته مانند جزئیات بیشتر روی چهره‌ها و چشم‌ها، کوچک و نسبتاً بی‌اهمیت هستند. نکات مثبت: خود بازی مافیا ۲ با داستان و جزئیات عالی‌اش. شفافیت و بهبود بصری بازی. نکات منفی: کوتاهی در ریمستر کردن و پسرفت‌های جزئی. حفظ و تغییر ندادن مشکلات متعدد نسخه‌ی اصلی. گیم‌پلی قدیمی و آزاردهنده‌. اضافه شدن باگ‌ها و گلیچ‌هایی که در نسخه‌ی اصلی وجود نداشتند. افت فریم هنگام رانندگی و دیگر مشکلات فنی. نداشتن محتویات اضافی برای طرفداران. سخن آخر: خود بازی مافیا ۲ عالی است. با وجود اینکه سن و سالش را در بخش گیم‌پلی و گرافیک نشان می‌دهد اما به‌خاطر داستان و جزئیات‌ش هم که شده آن را به تازه‌واردین توصیه می‌کنم. اما نسخه‌ی Mafia II – Definitive Edition برخلاف وعده‌اش، بیشتر از اینکه ریمستر باشد، یک پورت است که نمی‌توان پسرفت‌ها و کوتاهی‌های‌ش را نادیده گرفت. Verdict Mafia II itself is brilliant. Despite the fact that its gameplay and graphics haven’t aged well, the story and the details make me recommend it to newcomers. However, Mafia II – Definitive Edition is not really a remaster, it’s more of a flawed and indolent port Final Score: 5 out of 10

20 خرداد 1399

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: پردیس گیم]

[مشاهده در: www.pardisgame.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 124]