پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1847587219
جام جم نوانما - پادکست | سفرنامه صوتی «شاید اربعین» (روز نوزدهم)
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: روایتی شنیدنی از سفر اربعینی جواد موگویی.
دانلود امروز دم غروبی با تب‌ولرز رسیدم نجف. یک راست رفتم خانه امام در شارع رسول در چند ده متری حرم. نرسیده به کتابخانه آیت‌الله امینی.
خانه‌ای که ۱۳سال امام در آن مستاجر بود. از مهر ۴۴ تا مهر ۵۷. کلهم ۱۱۵ متر بود. خانه‌ای محقر و بی‌شباهت به مرقدش در بهشت‌زهرا.
خادم خانه یک شیعه پاکستانی‌ست. بازهم یک پاکستانی!
تا قبل سقوط صدام رفتن به این خانه ممنوع بوده. صدام که بالای دار رفت، سیدحسن خمینی این خانه را خرید و موزه کرد.
خانه حس خوبی دارد. پیرمرد ۱۳سال در گرمای نجف در این خانه بوده. هنوز میز چوبی و آبی‌رنگ امام هست. همان میزی که حاج‌آقا روح‌الله پشتش کتاب ولایت‌فقیه را نوشت.
پیرمرد ۱۳سال هرشب میرفت زیارت حرم. یک شب هم کاهلی نکرد. محمدرضای پهلوی، او را تبعید کرد نجف تا به خیالش سواد خمینی به علمای نجف نمی‌رسد و کم کم در میان آنها هضم می‌شود.
امید پهلوی به رقابت میان بیوت مراجع بود. در بیت مراجع پر است از این رقابت‌ها. هنوز هم هست. البته برای رضای خداست و لاغیر!.
الحق ولانصاف هم پهلوی درست شناخته بود برخی آخوندهای نجف را.
ولی وقتی پیرمرد درس خارج را در مسجد کوچک شیخ انصاری شروع کرد به چندماه نرسید که آوازه درسش در عراق پیچید. خمینی هم باسواد بود و هم اهل شعر و عرفان و فلسفه.
خوب درس می‌گفت. تهران که بود شعرهایش صدای حوزه قم رو در آورده بود که چرا این آخوند از می و لب و ساقی میگوید؟!
کار به اعتراض به آیت‌الله بروجردی هم رسید. چغلی کردند که «دیگر کاری بی‌دینی نمانده آقاروح‌الله نکرده است! فلسفه که میگوید؛ اهل عرفان هم که هست؛ این هم از شعرش! می‌خواهد از دانه انگور تسبیح بسازد و برای رفتن به میخانه استخاره کند! او را از حوزه بیرون نمی‌کنید؟»
القصه!
خمینی متفاوت از سایرین بود. و همین تمایزها بلای جانش بود. آخوندهای نجف بر نمی‌تابیدن خمینی را. حرف سیاسی جایی در نجف نداشت. آن هم مرجعی که تیپش به بقیه نمی‌خورد.
ساواک هم خوب می‌رسید به مخالفان خمینی.
انقدری که پیرمرد وقتی مهر ۵۷ نجف را ترک میکرد، نگاهی به حرم کرد و به پسرس گفت «من در اینجا با حرم مانوس بودم. اما خدا می‌داند در این مدت من از دست اهل اینجا چه کشیدم»
وقتی می آمد زیارت، طلبه‌ها پشت به او می‌کردند! کتاب‌هایش را می‌خریدند و در چاه می‌انداختند که نکند خوانده شود و طلاب منحرف شوند!
بی‌خبر آنکه اندیشه را نمی‌توان در سیاهی چاه خفه کرد. حال ۴۰سال از آن روزها گذشته. خمینی شده امام، خانه‌اش شده موزه و ایران شده جمهوری اسلامی. منبع: جام جم آنلاین
لینک را کپی کنید
دوشنبه 13 آبان 1398 ساعت 18:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-